Temat interpretacji

Podatek dochodowy od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego w spółce komandytowo-akcyjnej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2016 r. (data wpływu 25 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego w spółce komandytowo-akcyjnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z 16 maja 2016 r. (data wpływu 18 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia wartości początkowej znaku towarowego w spółce komandytowo-akcyjnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej, mającej siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: Spółka). Spółka jest właścicielem wytworzonego we własnym zakresie znaku towarowego, zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP (dalej: Znak). Spółka planuje wniesienie Znaku aportem do nowoutworzonej spółki komandytowo-akcyjnej (dalej: SKA). W wyniku powyższej transakcji Spółka obejmie udziały w SKA i pokryje je w całości wkładem niepieniężnym w postaci Znaku. Udziały w SKA zostaną objęte po cenie wyższej od ich wartości nominalnej. Kwota stanowiąca nadwyżkę wniesionego aportu ponad wartość nominalną obejmowanych udziałów przeznaczona zostanie na kapitał zapasowy SKA (tzw. agio).

Aport zostanie wniesiony do SKA według wartości rynkowej, zgodnie ze sporządzoną w tym celu wyceną.

Planowanym jest, iż Znak będzie amortyzowany w SKA.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż z racji tego, iż będzie on wspólnikiem spółki dopiero utworzonej w przyszłości, to na podstawie art. 14n § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej można go uznać za stronę zainteresowaną w sprawie, uprawnioną do złożenia wniosku o interpretację. Kluczowym jest fakt, iż SKA nie została jeszcze formalnie utworzona. Cała transakcja jest w sferze planowania. Ze względów ostrożnościowych Wnioskodawca zdecydował się na wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji już na tak wczesnym etapie. Z uwagi na fakt, iż SKA nie jest na chwilę obecną podmiotem istniejącym, to Wnioskodawca jako przyszły wspólnik wystąpił z wnioskiem o interpretację. SKA nie ma bowiem (jako podmiot nieistniejący) formalnej możliwości wystąpienia z takim wnioskiem. Z tego względu za osobę zainteresowaną w sprawie należy uznać Wnioskodawcę, gdyż w przedmiotowej sytuacji to on jest jedynym podmiotem uprawnionym do złożenia zapytania w trybie art. 14 Ordynacji podatkowej.

W piśmie z 16 maja 2016 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku Wnioskodawca doprecyzował zdarzenie przyszłe w sposób następujący:

SKA, której utworzenie jest planowane, będzie nosić nazwę Y.

SKA będzie mieć swoją siedzibę w Z. Wnioskodawca zawarł z pozostałymi wspólnikami porozumienie ustne, odnoszące się szczegółowo do utworzenia i zasad funkcjonowania SKA.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż ponieważ SKA nie została jeszcze formalnie zarejestrowana, istnieje możliwość, iż powyżej wskazane dane SKA ulegną zmianie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy SKA, dla potrzeb dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie uprawniona do przyjęcia, iż wartość początkową Znaku stanowi jego wartość rynkowa z dnia wniesienia aportu...

Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym SKA, dla potrzeb dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie uprawniona do przyjęcia, iż wartość początkową Znaku stanowi jego wartość rynkowa z dnia wniesienia aportu.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki albo spółdzielni ustaloną przez podatnika, na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Dodatkowo art. 16g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stosuje się odpowiednio art. 14, odnoszący się do sposobów ustalania wartości rynkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Treść powyższy przepisów implikuje wniosek, iż w przypadku wniesienia aportu do spółki wartością początkową przedmiotu aportu dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest wartość ustalona przez otrzymującego aport. Jednocześnie wartość ta nie może być wyższa niż wartość rynkowa przedmiotu aportu. Otrzymujący aport ma zatem pewną dowolność w ustalaniu wartości początkowej przedmiotu aportu, z uwzględnieniem, iż przedmiot ten nie może być amortyzowany w wartości wyższej niż jego wartość rynkowa.

W ocenie Spółki, uwzględniając powyższe uwagi, na podstawie art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym SKA, dla potrzeb dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie uprawniona do przyjęcia, iż wartość początkową Znaku stanowi jego wartość rynkowa z dnia wniesienia aportu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a−16m, z uwzględnieniem art. 16.

Co do zasady wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz na nabycie wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Wynika to z faktu, że tego rodzaju składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia. Stąd ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki na ich nabycie/wytworzenie przez odpisy amortyzacyjne zalicza się do kosztów podatkowych sukcesywnie.

W myśl art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz.U. z 2013 r. poz. 1410),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie natomiast do art. 16g ust. 1 pkt 4 omawianej ustawy podatkowej: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego wniesionego do spółki albo spółdzielni ustaloną przez podatnika, z zastrzeżeniem pkt 4c, na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

Powyższa regulacja dotyczy sytuacji nabycia w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (tj. składników majątku niebędących przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią). Jednocześnie wartość początkową stanowi ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu wartość poszczególnych składników majątkowych, która jednak nie może być wyższa od ich wartości rynkowej. Zatem:

• gdy w uchwale dotyczącej wniesienia aportu wartość środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej ustalono poniżej wartości rynkowej, wartością początkową będzie wartość wynikająca z tej uchwały,
• gdy w uchwale dotyczącej wniesienia aportu wartość środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej ustalono powyżej wartości rynkowej, wartość początkową stanowić będzie jego/jej wartość rynkowa,
• gdy w uchwale dotyczącej wniesienia aportu wartość środka trwałego/wartości niematerialnej i prawnej ustalono na poziomie wartości rynkowej, wartością początkową będzie wartość wynikająca z tej uchwały (tj. wartość rynkowa).

Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14 (art. 16g ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Dodatkowo należy wskazać na art. 4a pkt 21 ww. ustawy, zgodnie z którym: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce oznacza to spółkę będącą podatnikiem.

Jednocześnie stosownie do art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej (dalej: Spółka), która to Spółka jest właścicielem wytworzonego we własnym zakresie znaku towarowego zarejestrowanego w Urzędzie Patentowym RP (dalej: Znak). Spółka planuje wniesienie Znaku aportem do spółki komandytowo-akcyjnej, która zostanie utworzona w przyszłości (dalej: SKA). Wnioskodawca będzie także wspólnikiem SKA. Aport zostanie wniesiony do SKA według wartości rynkowej, zgodnie ze sporządzoną w tym celu wyceną.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że SKA będzie zobowiązana do ustalenia wartości początkowej Znaku stanowiącego wartość niematerialną i prawną na poziomie wartości rynkowej zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując SKA, dla potrzeb dokonywania odpisów amortyzacyjnych, będzie uprawniona do przyjęcia, że wartość początkową Znaku stanowi jego wartość rynkowa z dnia wniesienia aportu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu