Temat interpretacji

Skutki podatkowe zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2015r. (data wpływu do BKIP) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zbycia ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: Wnioskodawca", Spółka) ma swoją siedzibę w Polsce i podlega w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka prowadzi działalność finansową, w szczególności w zakresie udzielania pożyczek pieniężnych. Świadczy usługi w oparciu o przepisy ustawy o kredycie konsumenckim. Wnioskodawca rozważa wniesienie wkładu niepieniężnego do nowo tworzonej lub istniejącej spółki komandytowej. Do takiej spółki wnioskodawca zamierza wnieść wkład niepieniężny w postaci przykładowo środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, akcji lub wierzytelności z tytułu niespłaconych pożyczek udzielonych przez Spółkę innym podmiotom. Wydatki poniesione na przedmiot wkładu niepieniężnego nie zostały dotychczas zaliczone przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów. W zamian za wnoszony wkład Spółka stanie się komandytariuszem spółki komandytowej. Obok Wnioskodawcy do spółki komandytowej przystąpi lub przystąpił inny podmiot w charakterze komplementariusza. W związku ze zmianą planów biznesowych, Spółka może zdecydować o zbyciu całości praw i obowiązków wynikających z jej udziału w spółce komandytowej na rzecz podmiotu trzeciego (dalej: Transakcja"). Zastosowana cena będzie ceną rynkową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przychód z tytułu Transakcji jest równy ustalonej w umowie z nabywcą cenie...
2. Czy wartość historyczna przedmiotu wkładu do spółki komandytowej, to jest wartość nabycia środków trwałych, wartości niematerialnych, akcji lub wartość nominalna udzielonych przez Spółkę pożyczek - w części, w której nie zostały w przeszłości potraktowane jako koszt uzyskania przychodu - będą stanowiły koszt uzyskania przychodu z tytułu Transakcji...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Przychód z tytułu Transakcji jest równy cenie określonej w umowie z nabywcą.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm; dalej: ustawa CIT), przychodem z odpłatnego zbycia praw majątkowych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeśli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej, to przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

W konsekwencji, jeśli cena zastosowana w umowie będzie ceną rynkową, to będzie wyznaczała dla Wnioskodawcy przychód ze zbycia praw i obowiązków w spółce komandytowej, który będzie równy uzgodnionej przez strony Transakcji cenie.

Ad 2.

Wartość historyczna wkładów wniesionych do spółki komandytowej, to jest wartość nabycia przez Wnioskodawcę wnoszonych środków trwałych, wartości niematerialnych, akcji oraz wartość nominalna udzielonych przez Spółkę pożyczek - w części, w której nie zostały w przeszłości potraktowane jako koszt uzyskania przychodu w jakikolwiek sposób - będą stanowiły dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, ustawa CIT nie zawiera przepisu szczególnego, który wskazywałby jak określić wysokość kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia przez komandytariusza praw i obowiązków wynikających z uczestnictwa w spółce komandytowej. W szczególności taką podstawą prawną nie może być art. 10 ustawy CIT, gdyż dotyczy on udziału w zyskach osób prawnych, a nie w spółkach osobowych. Podstawą prawną nie może być również art. 5 ustawy CIT, gdyż dotyczy on rozliczania przychodów i kosztów z tytułu udziału w spółce osobowej w trakcie jej trwania, a nie przychodów i kosztów z tytułu zbycia całości praw i obowiązków wynikających z udziału w spółce osobowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy zbyciu praw i obowiązków wynikających z udziału w spółce komandytowej należy odwołać się do ogólnej zasady sformułowanej w art. 15 ust. 1 ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust.1 ustawy CIT.

Tym samym, aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• koszt musi zostać poniesiony,
• celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• wydatek nie może się znajdować na liście zawartej w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącej katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Przyjęta w ustawie CIT konstrukcja kosztów uzyskania przychodów zakłada, że do kosztów podatkowych podatnik może zaliczyć jedynie wydatki faktycznie poniesione.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodów może być wartość wkładu wniesionego przez Spółkę, ustalona według historycznego kosztu, w części która uprzednio nie została w jakikolwiek sposób potraktowana jako koszt uzyskania przychodu, innymi słowy, w opinii Wnioskodawcy, za wartość kosztu uzyskania przychodu można uznać:

• cenę nabycia przez Spółkę środka trwałego, z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych,
• cenę nabycia przez Spółkę wartości niematerialnej i prawnej, z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych,
• ceną nabycia przez Spółkę akcji,
• nominalną wartość wierzytelności z tytułu niespłaconych pożyczek, która stanowi wartość wydatku poniesionego na nabycie aktywa w postaci wierzytelności,
  wniesionych uprzednio przez Spółkę tytułem wkładu do spółki komandytowej w części, która nie została potraktowana uprzednio jako koszt uzyskania przychodu.

Powyższe znajduje potwierdzenie w wydawanych interpretacjach indywidualnych, na przykład w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB3/423-496/14-2/DP z dnia 30 lipca 2014 r. organ podatkowy potwierdził, iż kosztem uzyskania przychodów powinna być w takiej sytuacji wartość wkładu wniesionego przez Spółkę, ustalona według historycznej ceny nabycia, w części która uprzednio nie została potraktowana jako koszt uzyskania przychodu. Innymi słowy w ocenie Wnioskodawcy za wartość kosztu uzyskania przychodu należy uznać: nominalną wartość wierzytelności z tytułu niespłaconych pożyczek wniesionych przez Spółkę tytułem wkładu do Spółki celowej, stanowiącą wartość wydatku poniesionego na nabycie tych wierzytelności. Podobnie, w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPB4/423- 378/13-3/ŁM z dnia 10 grudnia 2013 r. organ podatkowy potwierdził, iż nominalna wartość wierzytelności z tytułu niespłaconych pożyczek wniesionych przez Spółkę jako wkład do SK (tj. wartość nominalna niespłaconych pożyczek, bez odsetek) będzie kosztem uzyskania przychodów dla Spółki z tytułu zbycia przez Spółkę ogółu praw i obowiązków wynikających z udziału w SK, jeżeli nie zostanie wcześniej zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w innej formie.

Podobne stanowisko prezentują w wydawanych interpretacjach prawa podatkowego m.in. także następujące organy podatkowe:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, IPPB3/423-653/10-2/DP, wydana 29 listopada 2010 r.,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ITPB3/423-535/10/AW, wydana 7 grudnia 2010 r.,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, ITB3/423-14/11/AM, wydana 7 kwietnia 2011 r.,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, IPPB3/423-902/11-6/DP, wydana 2 lutego 2012 r.,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, IPPB3/423-516/12-2/DP, wydana 19 października 2012 r., - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, IPPB3/423-694/12-2/DP, wydana 7 grudnia 2012 r.,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, IPPB3/423-684/13-2/DP, wydana 3 grudnia 2013 r.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, ILPB4/423-377/13-3/DS, wydana 10 grudnia 2013 r.
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, IPPB3/423-1007/13-2/JB, wydana 6 marca 2014., w Warszawie, IPPB3/423-399/14-2/DP, wydana 4 lipca 2014 r., w Warszawie, IPPB3/423-394/14-2/DP, wydana 23 lipca 2014 r., w Warszawie, IPPB3/423-521/14-2/JBB, wydana 23 lipca 2014 r., w Warszawie, IPPB3/423-496/14-2/DP, wydana 30 lipca 2014 r., w Warszawie, IPPB3/4510-337/15-2/PK1, wydana 7 lipca 2015 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art.54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie