Interpretacja indywidualna z dnia 18.09.2012, sygn. IPPB5/423-499/12-2/AJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Nie można zgodzić się z konstrukcją myślową przedstawioną w powołanych przez Wnioskodawcę wyrokach, zgodnie z którą brzmienie art. 12 ust. 1 pkt 4f updop wskazuje na bezwarunkową konieczność zaliczenia korekty podatku naliczonego zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów do przychodu. W pierwszej kolejności należy bowiem przeanalizować, co oznacza, że podatek został zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów do przychodu. Czy dotyczy to tylko przypadku, gdy podatek ten został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, gdyż spełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1 updop, czy też wszystkie przypadki, w tym takie, w których prawo do zaliczenia danego kosztu do kosztów podatkowych w ogóle nie przysługiwało danemu podatnikowi.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19.06.2012 r. (data wpływu 21.06.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nieodliczonego podatku VAT zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych zwrotu nieodliczonego podatku VAT zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka S.A., dalej Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w latach 2004-2008 wykonywała czynności opodatkowane i wyłączone spod działania ustawy mocą art. 6 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2008 r.). W związku z powyższym w pierwotnych deklaracjach VAT-7 odliczyła jedynie podatek naliczony służący wyłącznie sprzedaży opodatkowanej, natomiast podatek służący sprzedaży opodatkowanej i wyłączonej spod działania ustawy podobnie, jaki ten, który służył tylko działalności wyłączonej spod działania ustawy zaliczyła w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 46a) ustawy o CIT) w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Spółka w wyżej wymienionym okresie wyliczała współczynnik struktury uwzględniając w mianowniku sprzedaż uzyskaną z zakładów wzajemnych i był on na poziomie poniżej 2%. W związku z tym Spółka nie miała żadnego prawa do odliczania podatku VAT od zakupów związanych jednocześnie ze sprzedażą opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu. Podczas kontroli podatkowej za lata 2005-2006 Spółka wystąpiła z wnioskiem o zwrot podatku VAT w związku z przeliczeniem struktury tj. bez uwzględnienia sprzedaży z zakładów wzajemnych (w ocenie Spółki wyłączonej spod działania ustawy). Wniosek nie został przez organ uznany a sprawa trafiła na drogę postępowania odwoławczego. W związku z powyższym Spółka za lata 2007-2008, stosowała zasady wyliczania współczynnika struktury, które nie budziły wątpliwości organu podatkowego. Dopiero liczne orzecznictwo sądowe jaki uchwała 7 sędziów NSA z dnia 24 października 2010 roku, sygn. I FPS 9/10, w której Sąd stwierdził, iż W świetle przepisów art. 86 ust. 1 oraz art. 90 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., nr 54, poz. 535 ze zm.) czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie mogą wpłynąć na zakres prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu art. 90 ust. 3 powołanej wyżej ustawy potwierdziły prawo podatnika do odliczenia podatku służącego sprzedaży opodatkowanej i wyłączonej spod działania ustawy.

Biorąc pod uwagę powyższe orzecznictwo, współczynnik odliczenia podatku jaki zastosowała Spółka był nieprawidłowy. W związku z powyższym Spółka złożyła stosowne korekty deklaracji VAT-7 (2007-2008) ujmując w nich nieodliczony w pierwotnych fakturach podatek naliczony. W odliczeniu nie uwzględniono podatku, który był związany wyłącznie z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu (art. 86 ust. 1 ustawy o VAT). Za lata 2005-2006 postępowanie podatkowe w tym zakresie (rozliczenie w podatku VAT) toczy się i kwestia określenia zwrotu będzie przedmiotem rozstrzygnięcia organu (decyzji).

Spółka uzyskała część kwot wnioskowanego zwrotu na rachunek bankowy, w stosunku do części z nich złożyła wniosek o zarachowanie na poczet przyszłych i bieżących zobowiązań. Realizacja tego wniosku prowadzić będzie do sukcesywnego pokrywania zobowiązań podatkowych w podatku PIT, podatku od gier.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku gdy Wnioskodawca nie odliczył podatku naliczonego VAT i zaliczył kwoty nieodliczonego podatku VAT naliczonego do kosztów uzyskania przychodów, prawidłowe będzie zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT poprzez rozpoznanie przychodu:

• z tytułu kwot zwróconego podatku VAT na rachunek bankowy w dacie uzyskania zwrotu tj. wpływu na rachunek bankowy lub
• w dacie złożenia wniosku o zarachowanie na poczet bieżących zobowiązań,
• w dacie terminu płatności zobowiązania w przypadku złożenia wniosku o zarachowanie na poczet przyszłych zobowiązań

- bez obowiązku korygowania wysokości kosztów uzyskania przychodów za poprzednie okresy sprawozdawcze ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W przypadku uzyskania zwrotu nieodliczonego podatku VAT, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, prawidłowe będzie zastosowanie art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej także: ustawa o CIT) poprzez rozpoznanie kwot zwróconego podatku VAT jako przychodu podatkowego w chwili uzyskania zwrotu bez obowiązku korygowania wysokości kosztów uzyskania przychodów za poprzednie okresy sprawozdawcze.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, z zastrzeżeniem jednak uregulowań przewidzianych w ust. 3 i 4 oraz art. 14 tej ustawy. Z kolei, zgodnie z regulacją szczegółową zawartą w art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Norma zawarta w tym przepisie pozwała zatem wyłączyć z przychodów podatkowych jedynie te zwrócone, umorzone lub zaniechane podatki, które nie zostały zaliczone wcześniej do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskująca contrario, w sytuacji gdy podatki zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ich zwrot umorzenie lub zaniechanie poboru skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jednocześnie, żaden przepis ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyłącza z przychodu kwoty odzyskanego VAT wskutek skorygowania podatku naliczonego. Brak możliwości wyłączenia z przychodu podatkowego kwoty odzyskanego podatku VAT naliczonego zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów został potwierdzony w interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lutego 2009 r. sygn. ILPB3/423-803/08-2/MC: nie istnieje bowiem przepis pozwalający na wyłączenie, w stosunku do zwróconych podatków, zasady określonej w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą otrzymane pieniądze są przychodem podatkowym (nadpłacony podatek należny oraz nieodliczony podatek naliczony nie zostały zakwalifikowane do zamkniętej grupy przychodów nieuznawanych przez ustawę za przychód podatkowy wymienionych w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT.

Warto podkreślić, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o CIT, w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku VAT zgodnie z przepisami ustawy o VAT naliczony podatek VAT stanowi przychód w tej części, w której podatek ten uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Tak więc warunkiem rozpoznania podatku naliczonego jako przychodu jest uprzednie zaliczenie tego podatku do kosztów uzyskania przychodu.

Wobec powyższego, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 pkt 4f i a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, w związku z zaliczeniem nieodliczonego podatku VAT naliczonego do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46a) ustawy o CIT, różnica w podatku naliczonym wynikająca z dokonania korekty rozliczeń VAT stanowić będzie przychód. Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania tego przychodu w momencie uzyskania zwrotu podatku VAT bez obowiązku korygowania wysokości kosztów uzyskania przychodów za poprzednie okresy sprawozdawcze.

Zaprezentowane powyżej stanowisko zostało również potwierdzone:

1. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 27 lipca 2010 r. (sygn. I SA/Gl 359/10), w którym Sąd stwierdził, iż przepis art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) nakazuje bez wprowadzania dodatkowych uwarunkowań - zaliczyć do przychodów naliczony podatek VAT w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów, w przypadku późniejszego obniżenia lub zwrotu tego podatku. Prowadzi to do wniosku, że w każdym przypadku dokonanie korekty deklaracji w podatku od towarowi usług, wskutek czego zwrócony zostanie podatek VAT zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, podatnik jest obowiązany tenże zwrócony podatek zaliczyć do przychodów. Wyłącza to obowiązek wstecznej korekty deklaracji w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
2. w interpretacjach przepisów prawa podatkowego wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lutego 2009 r. sygn. ILPB3/423-803/08-2/MC oraz ILPB3/423-803/08-3/MC, w których zostało uznane za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 pkt 4f i a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z zaliczeniem podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 cyt. ustawy, nadpłacony podatek należny oraz różnica w podatku naliczonym wynikająca z dokonania korekty rozliczeń VAT stanowić będą przychód Spółki oraz skorygowane wartości podatku VAT o których mowa powyżej powinny być rozpoznane jako przychód podatkowy w momencie ich faktycznego otrzymania przez Spółkę (bądź rzeczywistego zadysponowania nimi), w momencie np. zaliczenia odpowiednich wartości na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, otrzymania zwrotu nadpłaty w podatku VAT, otrzymania zwrotu zwiększonej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym.
3. w interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 czerwca 2006 r. sygn. 1401/PD-4230Z-58106/k.k.: W związku z powyższym, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 pkt 4f i a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych strona w związku z zaliczeniem podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 cyt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winna zaliczyć do przychodów nadpłacony podatek należny oraz różnicę w podatku naliczonym wynikającą ze złożenia korekty deklaracji VAT-7 oraz zwrócone kwoty podatku VAT, o których mowa powyżej powinny być rozpoznane jako przychód podatkowy w momencie ich faktycznego otrzymania przez Spółkę zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, który stanowi, iż przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż kwota zwrotu nieodliczonego podatku VAT naliczonego, który to podatek został uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, będzie stanowić jego przychód podatkowy. Wnioskodawca uważa, że będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu z tytułu zwrotu naliczonego podatku VAT w momencie uzyskania zwrotu lub w dacie powstania zobowiązania, na które zostanie zaliczona nadpłata lub zwrot podatku. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza także interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 stycznia 2011 r. IPPB5/423-679/10-2/DG.

Zaliczenie nadpłaty lub zwrotu powoduje w myśl art. 59 par. 1 pkt 4 Ordynacji wygaśnięcie zobowiązania i następuje z dniem złożenia deklaracji korygującej. Fakt zaliczenia zwrotu/nadpłaty na zobowiązania potwierdzać będą stosowne postanowienia organu (art. 76a Ordynacji), termin ich wydania nie został jednak wskazany przez ustawodawcę, zatem praktyka organu jest pozostawiona jego uznaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej także: updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 updop oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a updop wynika, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek naliczony:

• jeżeli podatnik zwolniony jest od podatku od towaru i usług lub nabył towary i usługi w celu wytworzenia albo odprzedaży towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku od towarów i usług,
• w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług,
• jeżeli naliczony podatek od towarów i usług nie powiększa wartości środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że podatek od towarów i usług stanowi koszt uzyskania przychodu, jeżeli nie może zostać odliczony lub zwrócony Wnioskodawcy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Spółka prowadzi działalność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT oraz działalność opodatkowaną podatkiem VAT. W związku z błędną metodologią obliczania proporcji VAT Spółka nie odliczała podatku naliczonego podlegającego odliczeniu, ujmując go jednocześnie w kosztach uzyskania przychodu. Spółka dokonała korekty rozliczeń w podatku VAT, w wyniku której może nastąpić zwiększenie kwot podatku naliczonego podlegającego odliczeniu za poszczególne miesiące.

Zdaniem Spółki, gdy nie odliczała podatku naliczonego VAT, a kwoty nieodliczonego podatku VAT naliczonego zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, to dokonanie korekty rozliczeń w podatku VAT, skutkujące zwrotem podatku VAT uznanym uprzednio przez Spółkę za koszt uzyskania przychodów, spowoduje konieczność rozpoznania tych kwot jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Powyższe Spółka wywodzi z art. 12 ust. 1 pkt 4f oraz art. 12 ust. 4 pkt 6 updop.

W ocenie tut. Organu, z powyższą tezą nie można się jednak zgodzić. Powołane przez Spółkę przepisy stanowią bowiem wyraźnie o okolicznościach, w których powstaje przychód podatkowy i żaden z nich nie obejmuje swym zakresem sytuacji opisanej we wniosku Spółki.

Art. 12 ust. 1 pkt 4f updop, stanowi, że przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis ten dotyczy więc wyłącznie naliczonego podatku VAT w dwóch sytuacjach: obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług. W praktyce najczęściej dotyczy to sytuacji, gdy podatnik w wyniku złożonej korekty deklaracji podatku VAT uzyskuje obniżenie lub zwrot podatku naliczonego uprzednio zaliczonego do kosztów uzyskania przychodów. Jednak powyższe zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów musi mieć swoje oparcie w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy zwrócić uwagę, iż nie jest możliwe uznanie nieskorzystania z prawa obniżenia podatku VAT za jednoznaczne z nie przysługiwaniem prawa do zaliczenia tego podatku. W sytuacji, gdy podatnik nie skorzystał z posiadanego prawa do odliczenia podatku naliczonego w terminach przewidzianych w ustawie o VAT (również w sytuacji o jakiej mowa we wniosku tj. na skutek zastosowania błędnej metodologii obliczania proporcji podatku VAT przypadającego na koszty działalności opodatkowanej tym podatkiem i działalności niepodlegającej opodatkowaniu), nie posiada on prawa do zaliczenia tego podatku do kosztów podatkowych. Użyte bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a updop, tiret drugie sformułowanie podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług należy wiązać z wyłączeniem prawa wynikającego z ustawy i nie dotyczy sytuacji, w której podatnik nie skorzystał z przysługującego mu prawa. Skoro więc podatnikowi, co do zasady przysługuje uprawnienie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, to racjonalne jest uregulowanie o wyłączeniu go z kategorii kosztów uzyskania przychodów w ramach podatku dochodowego.

Reasumując, nie budzi wątpliwości, że w przypadku nieodliczenia przez podatnika podatku VAT, w warunkach przysługiwania mu tego uprawnienia, za wadliwe w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 46 lit a updop, należy uznać zaliczenie tego nieodliczonego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym skoro nieodliczony przez Spółkę podatek VAT nie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów to cytowany wyżej art. 12 ust. 1 pkt 4f nie znajdzie w niniejszej sprawie zastosowania. Tym samym skutek dokonanej korekty, Spółka powinna rozpoznać nie po stronie przychodów, lecz kosztów podatkowych.

Jak już podkreślono, naliczony podatek od towarów i usług w przedmiotowej sprawie, nie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów na podstawie wyżej cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a updop.

Nie można zgodzić się z konstrukcją myślową przedstawioną w powołanych przez Wnioskodawcę wyrokach, zgodnie z którą brzmienie art. 12 ust. 1 pkt 4f updop wskazuje na bezwarunkową konieczność zaliczenia korekty podatku naliczonego zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów do przychodu.

W pierwszej kolejności należy bowiem przeanalizować, co oznacza, że podatek został zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów do przychodu. Czy dotyczy to tylko przypadku, gdy podatek ten został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, gdyż spełniał przesłanki określone w art. 15 ust. 1 updop, czy też wszystkie przypadki, w tym takie, w których prawo do zaliczenia danego kosztu do kosztów podatkowych w ogóle nie przysługiwało danemu podatnikowi.

W opinii tut. Organu podatkowego łączna subsumcja art. 12 ust. 1 pkt 4f, art. 15 ust. 1 , art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a updop prowadzi do wniosku, iż hipoteza art. 12 ust. 1 pkt 4f updop nie obejmuje przypadków, gdy Spółka nieprawidłowo ujmowała w kosztach uzyskania przychodu podatek naliczony w części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług przysługiwało jej odliczenie.

Dlatego tut, Organ podatkowy po dokładnej analizie zarówno interpretacji indywidualnych, jak i orzeczeń sądowych wskazanych przez Wnioskodawcę stwierdził, iż brak jest możliwości uznania stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

W przypadku opisanym przez Wnioskodawcę tj. stwierdzenia pomyłki w związku z błędną metodologią obliczania proporcji VAT i zaliczeniu nieodliczonego podatku naliczonego do kosztów uzyskania przychodów Spółka nie może uwzględnić korekty kosztów uzyskania przychodów w bieżących okresach rozliczeniowych tj. w okresie (miesiącu, roku), w którym błąd ten został zauważony (wykryty). Błąd ten należy wyeliminować za okresy, w których podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów.

Mając na uwadze obowiązujący stan prawny oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że Spółka nieprawidłowo ujmowała w kosztach uzyskania przychodu podatek naliczony w części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług przysługiwało odliczenie. Wobec powyższego Spółka zobowiązana jest do dokonania wstecz stosownej korekty kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Z kolei otrzymana przez Spółkę nadwyżka podatku naliczonego nad należnym nie będzie stanowiła dla Spółki przychodu podatkowego bowiem jak wykazano powyżej przepis art. 12 ust. 1 pkt 4f updop ma zastosowanie jedynie w sytuacji obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług w przypadku pierwotnie prawidłowego ujęcia go w kosztach uzyskania przychodów.

Nie może także być mowy w tym przypadku o podwójnym opodatkowaniu tego samego przysporzenia (w wyniku korekty kosztów oraz przychodów), brak jest bowiem podstaw do zastosowania art. 12 ust. 1 pkt 4f updop w odniesieniu do sytuacji, w której podatek nie został uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (należy wziąć pod uwagę bowiem skorygowaną wartość).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 579 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie