Temat interpretacji

Czy Instytut jest zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz obowiązku sporządzania i składania do właściwego Urzędu Skarbowego zeznania ClT-8 wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z zakresu prowadzonej działalności na podstawie art. 27 pkt 1 tejże ustawy?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 grudnia 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 14 grudnia 2015 r.), uzupełnionym 15 lutego 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz obowiązku składania zeznania podatkowego jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz obowiązku składania zeznania podatkowego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 5 lutego 2016 r. Znak: IBPB-1-2/4510-856/15/JP wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 15 lutego 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Instytut został powołany do funkcjonowania na podstawie Dekretu Erygującego Biskupa, kanonu 1276 i nast. Kodeksu Prawa Kościelnego oraz art. 55 ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1169 ze zm.). Instytut działa w ramach Diecezji, będącej kościelną osobą prawną i na jej wniosek został uznany, decyzją Dyrektora Izby Skarbowej, za odrębny podmiot podatkowy, zgodnie z art. 207 ustawy Ordynacja podatkowa oraz art. 55 ust. 8 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Instytut jest również pracodawcą i płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzeń za pracę dla zatrudnionego w nim personelu. Siedziba Instytutu mieści się w budynkach należących do Diecezji. Diecezja partycypuje również w kosztach jego bieżącego utrzymania. Celem statutowym Instytutu jest działalność edukacyjna, duszpasterska, organizacyjna, koncertowa i promocyjna w obszarze szeroko pojętej muzyki kościelnej ( § 4 Statutu DIMK). Do zadań Instytutu należy m.in.: prowadzenie studium muzyki kościelnej diecezjalnej szkoły organistowskiej, pielęgnowanie tradycji i pomnażanie dorobku religijnej kultury muzycznej w diecezji, weryfikacja wykształcenia muzyczno-liturgicznego kandydatów do podjęcia obowiązków muzyka kościelnego w parafiach diecezji, opieka nad organami piszczałkowymi w kościołach diecezji, rozpisywanie przetargów na budowę nowych organów w kościołach diecezji, przygotowywanie od strony organoznawczej i organizacyjnej remontów organów piszczałkowych w diecezji oraz rozpisywanie przetargów na przeprowadzenie prac remontowych, prowadzenie duszpasterstwa muzyków kościelnych diecezji, prowadzenie szkoleń dla muzyków kościelnych diecezji, wszechstronna formacja zespołów śpiewaczych diecezji, organizowanie przeglądów zespołów śpiewaczych diecezji, popularyzowanie muzyki kościelnej, podtrzymywanie i upowszechnianie tradycji narodowych i regionalnych w zakresie kultury muzycznej, działalność na rzecz mniejszości narodowych i etnicznych w zakresie kultury muzycznej, działalność wspomagająca rozwój wspólnot i społeczności lokalnych w obszarze kultury muzycznej, organizowanie edukacji i wychowania za pomocą muzyki, animowanie kultury i sztuki muzycznej oraz ochrony dóbr kultury i dziedzictwa regionalnego i narodowego, promowanie polskiej i śląskiej kultury muzycznej za granicą ( § 5 Statutu DIMK). Instytut prowadzi odpłatną i nieodpłatną działalność pożytku publicznego, lecz nie ma statusu organizacji pożytku publicznego. Nie prowadzi też działalności gospodarczej. Na podstawie odrębnych przepisów prawa kościelnego w tym m.in.: Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium Soboru Watykańskiego II, rozdz. VI, n. 115; Instrukcji Episkopatu Polski o muzyce liturgicznej po Soborze Watykańskim II, rozdz. VI, n. 32; Norm ogólnych dotyczących muzyków kościelnych posługujących w diecezjach Kościoła katolickiego w Polsce, pkt 8 Instytut organizuje systematycznie odpłatne kształcenie lub dokształcanie osób w zawodzie muzyka kościelnego tj. organisty i dyrygenta. Instytut prowadzi też odpłatną działalność edukacyjną dla dzieci i młodzieży w zakresie szeroko pojętej kultury muzycznej. Osoby biorące udział w kształceniu proponowanym przez Instytut wykorzystują zdobytą wiedzę i umiejętności bezpośrednio podczas sprawowania kultu religijnego. Wszystkie osiągane dochody w postaci dotacji oraz opłat wnoszonych przez osoby uczące się w Instytucie są przeznaczane na cele statutowe.

Z uzupełnienia wniosku z 12 lutego 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 15 lutego 2016 r.) wynika, że Instytut nie posiada kościelnej osobowości prawnej. Podstawą prawną działania Instytutu jest art. 55 ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Instytut jest więc organizacyjnie wyodrębniony i uznany przez izbę skarbową za odrębny podmiot podatkowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Instytut jest zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz obowiązku sporządzania i składania do właściwego Urzędu Skarbowego zeznania ClT-8 wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z zakresu prowadzonej działalności na podstawie art. 27 pkt 1 tejże ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedź na to pytanie powinna być twierdząca. Instytut , w myśl art. 55 ust. 8 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej został uznany przez właściwą izbę skarbową za odrębny podmiot podatkowy, jednak, zgodnie z art. 12 tejże ustawy jego działalność odbywa się w ramach Diecezji kościelnej osoby prawnej, która go organizacyjnie wyodrębniła jako forma realizacji własnej działalności statutowej. Instytut posiada odrębny NIP oraz REGON obejmujący numer regonu Diecezji, a po myślniku numer własny. Siedziba Instytutu mieści się w budynkach należących do Diecezji. Diecezja partycypuje również w kosztach jego bieżącego utrzymania. Cele, które Instytut realizuje związane są ściśle ze sprawowaniem kultu religijnego. W konsekwencji może on korzystać ze zwolnień przysługujących kościelnym osobom prawnym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 55 ust. 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej oraz z obowiązku składania CIT 8 wraz załącznikami i sprawozdania finansowego z zakresu prowadzonej działalności na podstawie art. 27 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: updop), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop). Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów i kosztów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 updop). Ponadto, w myśl art. 7 ust. 4 updop, przy ustalaniu straty nie uwzględnia się przychodów i kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 3 tego artykułu.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a updop, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie maja obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo -wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzeniem punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odbudowy kościołów oraz kaplic, adaptację innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Stosownie z kolei do art. 17 ust. 1b updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i bez względu na termin wydatkowany na cele określone w tym przepisie; w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że Instytut został powołany do funkcjonowania na podstawie Dekretu Erygującego Biskupa, kanonu 1276 i nast. Kodeksu Prawa Kościelnego oraz art. 55 ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1169 ze zm.). Instytut działa w ramach Diecezji, będącej kościelną osobą prawną i na jej wniosek został uznany, decyzją Dyrektora Izby Skarbowej, za odrębny podmiot podatkowy, zgodnie z art. 207 ustawy Ordynacja podatkowa oraz art. 55 ust. 8 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Instytut jest również pracodawcą i płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od wynagrodzeń za pracę dla zatrudnionego w nim personelu. Siedziba Instytutu mieści się w budynkach należących do Diecezji. Diecezja partycypuje również w kosztach jego bieżącego utrzymania. Celem statutowym Instytutu jest działalność edukacyjna, duszpasterska, organizacyjna, koncertowa i promocyjna w obszarze szeroko pojętej muzyki kościelnej. Instytut prowadzi odpłatną i nieodpłatną działalność pożytku publicznego, lecz nie ma statusu organizacji pożytku publicznego. Nie prowadzi też działalności gospodarczej. Na podstawie odrębnych przepisów prawa kościelnego Instytut organizuje systematycznie odpłatne kształcenie lub dokształcanie osób w zawodzie muzyka kościelnego tj. organisty i dyrygenta. Instytut prowadzi też odpłatną działalność edukacyjną dla dzieci i młodzieży w zakresie szeroko pojętej kultury muzycznej. Osoby biorące udział w kształceniu proponowanym przez Instytut wykorzystują zdobytą wiedzę i umiejętności bezpośrednio podczas sprawowania kultu religijnego. Wszystkie osiągane dochody w postaci dotacji oraz opłat wnoszonych przez osoby uczące się w Instytucie są przeznaczane na cele statutowe.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Instytut nie posiada kościelnej osobowości prawnej. Podstawą prawną działania Instytutu jest art. 55 ust. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Instytut jest więc organizacyjnie wyodrębniony i uznany przez izbę skarbową za odrębny podmiot podatkowy.

Rozważając stan faktyczny sprawy należy dostrzec, że podmiotem zainteresowanym w rozstrzygnięciu niniejszego zagadnienia podatkowego jest Instytut . Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że działa on m.in. na podstawie ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2013 r., poz. 1169, dalej także upańkoś). W szczególności Wnioskodawca wskazał, że na podstawie decyzji Izby Skarbowej, w myśl art. 58 ust. 8 upańkoś, został uznany za odrębny podmiot podatkowy. Oznacza to, że tylko na gruncie prawa podatkowego może działać samodzielnie, np. może być stroną postępowania podatkowego, czy wystąpić z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej (jak to ma miejsce w omawianej sprawie). Zatem, podleganie pod przepisy prawa podatkowego oznacza, że wobec Instytutu co do zasady znajdą zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 1 ust. 1 updop ustawa reguluje bowiem opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3 (art. 1 ust. 1 updop).

Z treści powołanego powyżej przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop wynika, że aby Wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia, o jakim mowa w tym przepisie i które jest przedmiotem zainteresowania Wnioskodawcy, muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki:

1. Wnioskodawca musi być kościelną osobą prawną oraz
2. musi osiągać dochody z niegospodarczej działalności statutowej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie jest kościelną osobą prawną.

W konsekwencji należy stwierdzić, że skoro Instytut nie jest kościelną osobą prawną, to nie spełnia jednej z koniecznych przesłanek zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop. Tym samym oznacza to, że niespełnienie jednej przesłanki zwolnienia podatkowego powoduje, że zwolnienie to nie może być w ogóle zastosowane do niniejszego przypadku. Zatem Wnioskodawca nie ma prawa do skorzystania z omawianego zwolnienia podatkowego, tj. Instytut nie jest zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop oraz nie jest zwolniony z obowiązku sporządzania i składania do właściwego Urzędu Skarbowego zeznania ClT-8 wraz z załącznikami oraz sprawozdania finansowego z zakresu prowadzonej działalności.

Należy bowiem pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Należy również zaznaczyć, że dokonując rozstrzygnięcia w niniejszej interpretacji Organ oparł się tylko i wyłącznie na przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym. Organ interpretacyjny nie może bowiem weryfikować przedstawionego stanu faktycznego. Jest zobowiązany, w oparciu o jego opis przedstawiony przez Wnioskodawcę, ocenić stanowisko zaprezentowane przez Wnioskującego.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Mając na uwadze treść art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym, tut. Organ wskazuje na treść art. 17 ust. 1 pkt 4 updop. Zgodnie z tym przepisem, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego w części przeznaczonej na te cele.

Odnosząc brzmienie powołanego przepisu do przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że przepis ten będzie miał zastosowanie w odniesieniu do Wnioskodawcy. Preferowane w powołanym wcześniej przepisie cele odpowiadają niektórym celom statutowym Wnioskodawcy. Jeśli zatem osiągnięte dochody będą przez Wnioskodawcę przeznaczone i, bez względu na termin, wydatkowane na cele statutowe tożsame z celami wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 4 updop, dochody te będą korzystały ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie tego przepisu. Zwolnienie to nie zwalnia jednak z obowiązku złożenia zeznania o jakim mowa w art. 27 ust. 1 updop.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Augustyna Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach