Temat interpretacji
Czy w sytuacji przedstawionej w punkcie 2 powyżej Spółka powinna rozpoznać koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych każdorazowo w dacie ich ujęcia w danym miesiącu jako koszty w myśl przepisów ustawy o rachunkowości?
Zmiana Interpretacji Indywidualnej
Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 21 listopada 2012 r. Nr IPTPB3/423-290/12-5/GG w ten sposób, iż uznaje stanowisko .. S.A. przedstawione we wniosku z dnia 17 sierpnia 2012 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodów poniesionych z tytułu nabycia świadectw pochodzenia energii elektrycznej w trakcie roku - za nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
Wnioskiem z dnia 17 sierpnia 2012 r. S.A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach działalności Wnioskodawca m.in. wytwarza i sprzedaje energię elektryczną.
Stosownie do regulacji zawartych w ustawie Prawo energetyczne (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 ze zm.), Spółka jest zobowiązana:
- uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE) odpowiednią ilość świadectw pochodzenia energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii i świadectw pochodzenia energii elektrycznej z kogeneracji (dalej łącznie: świadectwa pochodzenia), lub
- uiścić opłatę zastępczą, na zasadach określonych w ww. ustawie.
Świadectwa pochodzenia należy przedstawić do umorzenia Prezesowi URE do 31 marca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy.
Opłata zastępcza, o której mowa powyżej stanowi dochód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i należy ją uiścić na wyodrębnione rachunki tego Funduszu do dnia 31 marca każdego roku za poprzedni rok kalendarzowy.
W celu wypełnienia obowiązku umorzenia świadectw pochodzenia, Spółka będzie nabywać je na Towarowej Giełdzie Energii na podstawie faktury.
W związku z powyższym mogą wystąpić następujące sytuacje:
- Spółka nabędzie świadectwa pochodzenia po zakończeniu danego roku i przedstawi je do umorzenia Prezesowi URE do 31 marca kolejnego roku.
- Spółka nabędzie świadectwa pochodzenia w trakcie danego roku, a następnie złoży do Prezesa URE wniosek o ich umorzenie, po rozpatrzeniu którego zostanie wydana decyzja o umorzeniu.
- Spółka nie będzie posiadać świadectw pochodzenia w ilości wymaganej przez Prawo Energetyczne, w związku z czym uiści opłatę zastępczą.
Następnie Spółka przedstawia sposób ujęcia wydatków na nabycie świadectw pochodzenia oraz opłaty zastępczej dla celów bilansowych i podatkowych w każdej z ww. sytuacji:
Ad. 1)
W sytuacji, w której Spółka w trakcie danego roku nie będzie posiadać świadectw pochodzenia:
- dla celów bilansowych Spółka będzie ujmować wartość opłaty zastępczej na koncie rozliczeń międzyokresowych biernych,
- po zakończeniu roku Spółka będzie nabywać na Giełdzie Energii świadectwa pochodzenia na podstawie faktury, która zostanie ujęta w księgach rachunkowych,
- po zakończeniu roku Spółka będzie składać do Prezesa URE wniosek o umorzenie świadectw pochodzenia,
- na dzień złożenia wniosku Spółka będzie dokonywać bilansowego rozliczenia pomiędzy wartością nabytych świadectw a wyższą kwotą rozliczeń międzyokresowych biernych,
- w tym momencie będzie następować zaliczenie wartości nabytych świadectw pochodzenia do kosztów uzyskania przychodów,
- rozliczenie kosztu w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości następuje w momencie złożenia do Prezesa URE wniosku o umorzenie świadectw pochodzenia (niniejsze rozliczenie kosztu polega na skorygowaniu rozliczeń międzyokresowych biernych kalkulowanych na bazie opłaty zastępczej do wysokości faktycznie poniesionych kosztów odpowiadających wartości umorzonych świadectw pochodzenia),
- z uwagi na charakter ponoszonych przez Spółkę wydatków na nabycie świadectw pochodzenia nie są one kosztami rozliczanymi w czasie w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 4d zd. drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r Nr 74, poz. 397, z późn. zm.; dalej: updop).
Ad. 2)
W sytuacji, w której Spółka będzie nabywać świadectwa pochodzenia w trakcie danego roku:
- Spółka będzie nabywać świadectwa pochodzenia na podstawie faktury, która zostanie ujęta w księgach rachunkowych,
- dla celów bilansowych wartość zakupionych świadectw pochodzenia będzie ewidencjonowana na koncie towarów Prawa majątkowe-certyfikaty energii,
- wartość świadectw pochodzenia będzie ujmowana w księgach rachunkowych Spółki jako koszty w myśl przepisów ustawy o rachunkowości w miarę ich wykorzystania, tj. wartości ujęte na koncie towarów Prawa majątkowe-certyfikaty energii będą przeksięgowywane w koszty proporcjonalnie do ilości energii sprzedanej w danym miesiącu,
- z uwagi na charakter ponoszonych przez Spółkę wydatków na nabycie świadectw pochodzenia nie są one kosztami rozliczanymi w czasie w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 4d zd. drugie updop,
- dla celów podatkowych wartości te stanowić będą koszty uzyskania przychodów każdorazowo w dacie ich ujęcia w danym miesiącu jako koszty w myśl przepisów ustawy o rachunkowości.
Ad. 3)
W sytuacji, w której Spółka nie będzie posiadać świadectw pochodzenia w ilości wymaganej przez Prawo Energetyczne i uiści opłatę zastępczą:
- dla celów bilansowych opłata zastępcza w trakcie danego roku będzie ujmowana na koncie rozliczeń międzyokresowych biernych, tj. jej ujęcie w księgach rachunkowych Spółki jako kosztów w myśl przepisów ustawy o rachunkowości nastąpi już w trakcie danego roku (przez rozliczenia międzyokresowe bierne),
- może wystąpić sytuacja, w której, zgodnie z przyjętą przez Spółkę polityką rachunkowości, wartość opłaty zastępczej zostanie przeksięgowana z konta rozliczeń międzyokresowych biernych na konto zobowiązań w okresie wcześniejszym niż zapłata opłaty zastępczej (np. na dzień 31 grudnia danego roku),
- niezależnie od powyższych księgowań, dla celów podatkowych opłata zastępcza będzie uznawana za koszt uzyskania przychodu w dacie zapłaty na rachunek Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej na podstawie wyciągu bankowego (potwierdzenia dokonania przelewu),
- z uwagi na charakter ponoszonych przez Spółkę wydatków na opłatę zastępczą nie są one kosztami rozliczanymi w czasie w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 4d zd. drugie updop.
W związku z powyższym zadano m.in. pytanie oznaczone we wniosku nr 2, czy w sytuacji przedstawionej w punkcie 2 powyżej, Spółka powinna rozpoznać koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 4d i 4e updop każdorazowo w dacie ich ujęcia w danym miesiącu jako koszty w myśl przepisów ustawy o rachunkowości.
Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji przedstawionej w punkcie 2 zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku, wydatki na nabycie świadectw pochodzenia będą stanowić koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 4d i 4e updop każdorazowo w dacie ich ujęcia w danym miesiącu jako koszty w myśl przepisów ustawy o rachunkowości.
W sytuacji, w której Spółka nabędzie świadectwa pochodzenia w danym roku, wydatki na ich zakup będą ujmowane w księgach rachunkowych Spółki jako koszty w myśl przepisów ustawy o rachunkowości w miarę ich wykorzystania (tj. proporcjonalnie do ilości sprzedanej energii) w poszczególnych miesiącach.
W opinii Spółki dzień ujęcia tych wydatków jako koszt w myśl przepisów ustawy o rachunkowości wyznaczać będzie każdorazowo datę ich rozpoznania jako kosztu uzyskania przychodu.
Poprawność powyższej oceny prawnej znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego dotyczących rozliczania kosztów w czasie, jak np.:
- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 2 września 2011 r., sygn. IPTPB3/423-76/11-5/MF,
- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 stycznia 2011 r., sygn. IPPB3/423-829/10-2/JG,
- w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 sierpnia2010 r., sygn. IPPB5/423-352/10-2/DG.
W ocenie Spółki w sytuacji, przedstawionej powyżej wydatki na nabycie świadectw pochodzenia będą stanowić koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 4d i 4e updop każdorazowo w dacie ich ujęcia w danym miesiącu w myśl przepisów ustawy o rachunkowości.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), wydał w dniu 21 listopada 2012 r. interpretację indywidualną Nr IPTPB3/423-290/12-5/GG, w której uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.
W ocenie Ministra Finansów stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 21 listopada 2012 r. Nr IPTPB3/423-290/12-5/GG nie można uznać za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.
Z powyższego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo- skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.
Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione nakłady i wydatki związane bezpośrednio lub pośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:
- bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
- inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4 - 4e updop.
W przepisie art. 15 ust. 4 updop określono, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.
Jednakże w myśl art. 15 ust. 4b updop, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:
- sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
- złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego
- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
Należy również zauważyć, iż koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c updop).
Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztu bezpośredniego jest jego ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy.
Zasada potrącalności kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami zawarta została w art. 15 ust. 4d updop, który stanowi, że są one potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, w myśl art. 15 ust. 4e updop, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Z powyższych przepisów wynika, iż koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w roku ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e updop. Dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich, będzie moment ujęcia przedmiotowych wydatków w księgach jako kosztu na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.
W świetle wyżej wskazanych zasad, data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania kosztów z przychodem podatkowym.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca wytwarza i sprzedaje energię elektryczną. W sytuacji, w której Spółka nabędzie świadectwa pochodzenia w danym roku, wydatki na ich zakup będą ujmowane w księgach rachunkowych Spółki jako koszty w myśl przepisów ustawy o rachunkowości w miarę ich wykorzystania (tj. proporcjonalnie do ilości sprzedanej energii) w poszczególnych miesiącach.
W opinii Spółki dzień ujęcia tych wydatków jako koszt w myśl przepisów ustawy o rachunkowości wyznaczać będzie każdorazowo datę ich rozpoznania jako kosztu uzyskania przychodu.
W ocenie Spółki w sytuacji, przedstawionej powyżej wydatki na nabycie świadectw pochodzenia będą stanowić koszty uzyskania przychodów na gruncie art. 15 ust. 4d i 4e updop każdorazowo w dacie ich ujęcia w danym miesiącu w myśl przepisów ustawy o rachunkowości.
Ustosunkowując się do możliwości zaliczania wydatków związanych z nabyciem świadectw pochodzenia energetycznego do kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, należy podkreślić, iż zasady ustalania przychodów i kosztów podatkowych wynikają wyłącznie z ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie z przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). Należy zauważyć, iż przepisy rachunkowe nie są podatkotwórcze, nie mogą zmieniać zasad zawartych w ustawach podatkowych. Ustawa o rachunkowości nie jest częścią prawa podatkowego, w związku z czym jej postanowienia nie mogą modyfikować obowiązków podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Teza ta była wielokrotnie potwierdzana w orzecznictwie sądów oraz interpretacjach organów podatkowych (np. wyrok z dnia 13 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Wr 1703/13).
Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego, należy odnieść się także do Prawa energetycznego nakładającego na Spółkę obowiązki w związku z prowadzeniem przez nią działalności gospodarczej w zakresie obrotu energią elektryczną. Zgodnie z art. 9a ust. 1 Prawa energetycznego, przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się wytwarzaniem energii elektrycznej lub jej obrotem i sprzedające tę energię odbiorcom końcowym, przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest obowiązane uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki świadectwo pochodzenia, albo uiścić stosowną opłatę zastępczą. Uzyskanie odpowiedniej ilości świadectw pochodzenia lub uiszczenie opłaty zastępczej w odpowiedniej wysokości jest więc obowiązkiem ustawowym, który warunkuje prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i sprzedaży energii elektrycznej.
Zgodnie z art. 9e ust. 13 i 14 ustawy Prawo energetyczne Prezes Urzędu Regulacji Energetyki, na wniosek przedsiębiorstwa energetycznego, o którym mowa w art. 9a ust. 1, któremu przysługują prawa majątkowe wynikające ze świadectwa pochodzenia, umarza, w drodze decyzji, to świadectwo pochodzenia w całości albo w części. Świadectwo pochodzenia umorzone do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego jest uwzględniane przy rozliczeniu wykonania obowiązku określonego w art. 9a ust. 1 w poprzednim roku kalendarzowym.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera przepisów wyłączających możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na nabycie w celu umorzenia świadectw pochodzenia energii elektrycznej do kosztów uzyskania przychodów. Analizując przedmiotowe wydatki pod kątem momentu poniesienia kosztu uzyskania przychodu, w związku z tym, że Spółka obowiązana jest (ustawowo) do ponoszenia tych kosztów z uwagi na uzyskiwane przychody z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, to należy uznać je za koszty bezpośrednio związane z przychodami.
Jak wynika z przywołanych powyżej przepisów Prawa energetycznego, ponieważ koszty ponoszone przez sprzedawców energii elektrycznej na zakup świadectw pochodzenia energii w celu ich umorzenia, ponoszone są w celu uzyskania przychodów i pozostają w związku funkcjonalnym z przychodami, jako że konieczność ich poniesienia wynika z uregulowań prawnych rynku energii, są one kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, a nie - jak błędnie uznał Wnioskodawca - kosztami innymi, niż bezpośrednio związane z przychodami.
W związku z tym, opisane we wniosku koszty świadectw pochodzenia energii są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami podatkowymi Wnioskodawcy uzyskanymi ze sprzedaży energii, które powinny zostać ujęte w kosztach uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4, 4b-4c updop.
Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych.
W wyroku z 31 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2286/10 Naczelny Sąd Administracyjny wykazał, że wydatki na nabycie świadectw pochodzenia energii w celu ich umorzenia, jak również koszty opłaty zastępczej oraz związane z nabyciem świadectw opłaty giełdowe, są kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami w rozumieniu art. 15 ust. 4 updop. W wyroku tym sąd orzekł: Odnosząc tę zasadę do spornej kategorii kosztów nabycia świadectw pochodzenia energii elektrycznej w celu ich umorzenia, kosztów opłaty zastępczej oraz opłat giełdowych, zgodzić się należy z oceną skarżącej Spółki, że wykazują one taki związek funkcjonalny z przychodami uzyskiwanymi ze sprzedaży energii elektrycznej, że bez ich poniesienia uzyskanie tych przychodów nie byłoby możliwe; niewątpliwie ukierunkowane są one bowiem na osiągnięcie przychodów, a nie na tylko zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła. Niezbędność poniesienia tych kosztów dla uzyskania przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej wynika przede wszystkim z ukształtowanej przepisami Prawa energetycznego regulacji rynku energii elektrycznej, której elementem istotnym dla rozpoznawanej sprawy jest nałożenie na sprzedawców energii elektrycznej ustawowego obowiązku nabycia świadectw pochodzenia energii ze źródeł odnawialnych w ilości odpowiadającej określonemu odsetkowi ilości energii elektrycznej sprzedanej w określonym czasie. Ten sam związek występuje w odniesieniu do opłaty zastępczej, ponoszonej w wypadku nie przedstawienia przez sprzedawcę energii odpowiedniej ilości świadectw pochodzenia, a także w odniesieniu do opłat giełdowych, których poniesienie wynika z faktu uczestniczenia w obrocie świadectwami.
Podsumowując, wydatek z tytułu świadectw pochodzenia energii jest kosztem bezpośrednio (o którym mowa w art. 15 ust. 4, 4b-4c updop) związanym z działalnością energetyczną, czyli kosztem który został poniesiony w celu osiągnięcia (uzyskania) przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie rozpoznania wydatku z tytułu nabycia świadectw pochodzenia energii w trakcie roku jako kosztu innego niż kosztu bezpośrednio związanego z przychodami, należało uznać za nieprawidłowe.
Zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).
Wniosek ORD-IN (PDF)
Treść w pliku PDF 488 kB
Minister Finansów