Temat interpretacji

Czy wydatki z tytułu zabezpieczenia i zachowania Kolekcji, stanowiącej własność Banku, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu Banku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zabezpieczenia i zachowania Kolekcji, stanowiącej własność Banku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zabezpieczenia i zachowania Kolekcji, stanowiącej własność Banku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: Bank lub Wnioskodawca), będąc propagatorem koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu, działa na rzecz dobra publicznego w zakresie kultury i sztuki, w tym promocji wybitnych dokonań artystycznych. Bank jest właścicielem A. S.A. (dalej: Kolekcja). Kolekcja stanowi zbiór przedmiotów stanowiących własność Banku, które posiadają wartość artystyczną. Kolekcja obejmuje w szczególności: obrazy, rzeźby, grafikę, fotografie, serigrafie, plakaty, ceramikę, instalacje artystyczne, oraz filmy wideo. Stanowią one element wyposażenia pomieszczeń biurowych w Centrali Banku. Przedmioty należące do Kolekcji posiadają cechy pozwalające na uznanie ich za dzieła sztuki, które można eksponować w profesjonalnej galerii.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji dzieła sztuki. Jednakże w drodze wykładni językowej można ustalić, że dzieło sztuki, zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, oznacza wytwór rąk ludzkich, a w szczególności: wynik, rezultat pracy lub działania, wytwór, a także utwór literacki, naukowy, muzyczny, artystyczny (zwykle o dużej wartości). Znacznie szerzej definicję dzieła sztuki wyjaśnia Unia Europejska, zawierając w Dyrektywie z dnia 14 lutego 1994 r. szczegółowe przepisy dotyczące dzieł sztuki. Uregulowania te powtarza art. 120 ust. 1 ustawy VAT na potrzeby podatku od towarów i usług, którym obciążona jest sprzedaż dzieł sztuki.

Zgodnie z tymi przepisami za dzieła sztuki należy uznać:

• obrazy (np. obrazy olejne, akwarele, pastele) i rysunki, jak również kolaże i podobne obrazy dekoracyjne wykonane w całości ręką artysty;
• oryginalne sztychy, druki i litografie sporządzone w ograniczonej liczbie egzemplarzy, czarno-białe bądź kolorowe, złożone z jednego lub kilku arkuszy całkowicie wykonanych ręką artysty;
• oryginalne produkty sztuki rzeźbiarskiej i posągi z dowolnych materiałów, pod warunkiem że zostały one wykonane całkowicie przez artystę;
• gobeliny i tkaniny ścienne wykonane ręcznie na podstawie oryginalnych wzorów dostarczonych przez artystę;
• oryginalne przedmioty z ceramiki, całkowicie wykonane przez artystę i przez niego sygnowane;
• dzieła sztuki emalierskiej, wykonane w całości ręcznie o ograniczonej liczbie do ośmiu ponumerowanych egzemplarzy sygnowanych przez artystę lub atelier artysty;
• fotografie wykonane przez artystę, opublikowane przez niego lub pod jego nadzorem, sygnowane, jak również ponumerowane - całkowita ilość kopii nie powinna przekraczać 30 egzemplarzy we wszystkich formatach oraz oprawach.

Biorąc pod uwagę, iż obiekty należące do Kolekcji spełniają wyżej wymienione przesłanki, wchodzące w jej skład przedmioty, będące dziełami sztuki, posiadają określoną wartość, wymagają zabezpieczenia i zachowania. W związku z powyższym, aby nie doprowadzić do ich degradacji i zniszczenia, a w rezultacie utraty tych aktywów, czyli uszczerbku dla źródła przychodów, Bank ponosi wydatki na renowację, konserwację oraz ubezpieczenie dzieł sztuki. W przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza możliwości sprzedaży niektórych z posiadanych dzieł sztuki, jak również możliwości odpłatnego udostępniania przedmiotów wchodzących w skład Kolekcji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki z tytułu zabezpieczenia i zachowania Kolekcji, stanowiącej własność Banku, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu Banku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy,

Wydatki z tytułu zabezpieczenia i zachowania Kolekcji, stanowiącej własność Banku, podlegają uwzględnieniu jako koszt uzyskania przychodu Banku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Mając na względzie powyższy przepis, organy podatkowe wskazują, że warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika;
2. musi być definitywny, a więc bezzwrotny;
3. musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
4. musi zostać poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;
5. musi zostać właściwie udokumentowany;
6. nie może być kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 UPDOP.

W ocenie Banku wydatki ponoszone na zabezpieczenie i zachowanie dzieł sztuki wypełniają przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 UPDOP.

Nie budzi wątpliwości, że zostają faktycznie ponoszone przez Bank (w analizowanej sytuacji Bank ponosi ekonomiczny ciężar zabiegów renowacji, konserwacji i ubezpieczania Kolekcji), są definitywne (koszty przedmiotowych działań mających na celu zabezpieczenie i zachowanie posiadanych dzieł sztuki nie są Bankowi w jakikolwiek sposób zwracane).

Przedmiotowe wydatki ponoszone są bezspornie w związku z prowadzoną przez Bank działalnością gospodarczą, bowiem dzieła sztuki nie tracą na wartości z upływem czasu, a wręcz przeciwnie, zazwyczaj ich wartość z upływem czasu w sposób naturalny wzrasta. Mają więc one specyficzne znaczenie gospodarcze dla ich posiadacza. Stąd też podmioty gospodarcze mogą nabywać dzieła sztuki, traktując je jako formę ulokowania kapitału lub inwestycję mającą przynosić korzyści ekonomiczne wynikające z przyrostu ich wartości, a posiadane dzieła sztuki utrzymywać w stanie nie wpływającym negatywnie na ich wartość, celem zabezpieczenia i zachowania swojego majątku. Ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. 2015 r. poz. 4) w art. 3 ust. 1 pkt 17 wyjaśnia pojęcie inwestycji. Zgodnie z treścią ww. przepisu przez inwestycje rozumie się aktywa posiadane przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz są posiadane przez nią w celu osiągnięcia tych korzyści. W przypadku zakładów ubezpieczeń i zakładów reasekuracji przez inwestycje rozumie się lokaty. Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż dzieło sztuki spełnia definicyjne przesłanki uznania za inwestycję.

Celem poniesienia przedmiotowych wydatków jest uzyskanie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów - pojęcie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w ustawie podatkowej, dlatego też rozumie się je na gruncie języka potocznego, przykładowo jako: zachowanie albo utrzymanie w sprawności, jego uchowanie i uchronienie, tak aby mogło funkcjonować i dawać przychody w przyszłości, a także podtrzymanie istnienia źródła przychodów, uczynienie źródła przychodów mocnym i trwałym, odpornym na działanie czynników obniżających jego sprawność (tak: M. Pawlik, Nowe pojęcie kosztów uzyskania przychodów, Monitor Podatkowy 2007, nr 21). Natomiast zgodnie z treścią Komentarza: zabezpieczyć oznacza tyle, co zapewnić ochronę przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym, uczynić bezpiecznym. Bezpieczny zaś to taki, któremu nic nie grozi. Zachować to z kolei dochować coś w niezmienionym stanie, mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności. Tak więc koszty poniesione w celu: zabezpieczenia źródła przychodów to koszty mające na celu ochronę źródła przychodów przed jego unicestwieniem albo zmniejszeniem. Z kolei koszty poniesione w celu zachowania źródła przychodów to koszty ponoszone w celu utrzymania tego źródła w niezmienionym (niepogorszonym) stanie. Kosztami, o których wyżej mowa, są zatem wszelkie wydatki ponoszone na źródło przychodu jako całość (zob. A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Komentarz 2009, Wolters Kluwer, SIP Lex, teza 21 do art. 22 UPDOF).

Jak już zostało wskazane, zespół obiektów należących do Banku stanowi zwartą, reprezentatywną dla sztuki polskiej Kolekcję, o konkretnej wartości artystycznej, przekładającej się na wymierną wartość rynkową. Aby zapobiec utracie wartości tych przedmiotów (aktywów Banku ulokowanych w dziełach sztuki), Bank podejmuje czynności mające na celu ich zachowanie w jak najlepszym stanie, oraz zabezpieczenie przed zniszczeniem. Biorąc pod uwagę wskazany w stanie faktycznym charakter Kolekcji, jej wartość podlegającą, co do zasady, zwiększeniu w miarę upływu czasu, lecz wymagającą odpowiednich zabiegów w zakresie jej zabezpieczenia i zachowania w oczekiwanej kondycji, możliwe odpłatne udostępnianie dzieł przez Bank oraz możliwość ich przyszłej sprzedaży, należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Bank na renowację i konserwacje ww. dzieł sztuki są w pełni racjonalne i uzasadnione pod względem gospodarczym. Mają one bowiem za zadanie zabezpieczenie i zachowanie posiadanych aktywów, mogących w przyszłości generować przychody. Podobnie rzecz się ma w przypadku wydatków na ubezpieczenie Kolekcji, gdyż stanowi ono bezpośrednią formę zabezpieczenia Banku przed utratą kapitału ulokowanego w tych przedmiotach.

Wydatki te są właściwie udokumentowane i znajdują potwierdzenie odpowiednio w wystawianych na bieżąco dokumentach stanowiących podstawę ich poniesienia, a ponadto nie zostały literalnie wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, zawartym w art. 16 ust. 1 UPDOP.

Wnioskodawca pragnie zwrócić ponadto uwagę, iż ustawodawca zdefiniował ograniczenie co do stosowania prawa do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w odniesieniu do amortyzacji środków trwałych będących dziełami sztuki, bowiem w myśl art. 16c UPDOP, amortyzacji nie podlegają określone środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, w tym: dzieła sztuki i eksponaty muzealne. Tym samym ustawodawca, nie negując ich związku z prowadzona działalnością gospodarcza, podąża za rozumieniem pojęcia inwestycji w rozumieniu ustawy o rachunkowości, słusznie zakładając, iż skoro dzieła sztuki nie tracą na wartości z upływem czasu, nie powinno mieć miejsca sukcesywne utylizowanie ich wartości w formie amortyzacji, w tym także podatkowej. W odniesieniu do wydatków dotyczących dzieł sztuki, innych niż wydatki na ich nabycie gdy stanowią środki trwałe, ustawodawca nie wprowadza jednak dodatkowych warunków kwalifikacji ich do kosztów uzyskania przychodu.

Brak prawa do amortyzacji podatkowej nie może oznaczać jednakże automatycznego nieakceptowania przez ustawodawcę jakichkolwiek wydatków związanych z dziełami sztuki. Wynika to z tego, iż w prawie podatkowym kluczowe znaczenie odgrywa zakaz stosowania analogii działającej na niekorzyść podatnika, co znajduje potwierdzenie w wyroku WSA w Krakowie z 11 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Kr 623/10.

W ten właśnie sposób należałoby potraktować sytuacje, w której wobec braku wyraźnego zakazu wyrażonego w ustawie podatnikowi odebrano by możliwość uznania poniesionego wydatku za koszt uzyskania przychodu. W rezultacie, w ocenie Wnioskodawcy wydatki ponoszone przez Bank na zabezpieczenie i zachowanie Kolekcji podlegają kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodu w związku z art. 15 ust. 1 oraz art. 16 UPDOP.

Ponadto należy podkreślić, iż ponoszone przez Bank wydatki związane z renowacją, konserwacją i ubezpieczaniem Kolekcji nie mają charakteru wydatków na reprezentację, ponieważ nie odpowiadają one dyspozycji art. 16 ust. 1 pkt 28 UPDOP. Przez reprezentację należy bowiem rozumieć działania, które skierowane są na zewnątrz firmy i odnoszą się do kontaktów z innymi podmiotami gospodarczymi. Natomiast działania realizowane wewnątrz Banku, takie jak ponoszenie kosztów renowacji, konserwacji i ubezpieczenia Kolekcji w celu zabezpieczenia i zachowania posiadanych dzieł sztuki, nie mają zatem charakteru reprezentacyjnego.

W konsekwencji, mając na względzie powyższą argumentację, uznać należy, że wszystkie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 UPDOP w odniesieniu do wydatków Banku ponoszonych na bieżąco z tytułu zabezpieczenia i ochrony dzieł sztuki, będących własnością Banku, są spełnione, a tym samym wydatki te mogą być rozpoznawane jako koszty pośrednio związane z przychodem, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu Banku dla celów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zabezpieczenia i zachowania Kolekcji, stanowiącej własność Banku jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 15 ust.1 ww. ustawy ma charakter ogólny.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: zwrot w celu oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• został właściwie udokumentowany;
• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt nie wymienienia określonego wydatku w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Dodatkowo zauważyć należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem kolekcji dzieł sztuki (dalej: Kolekcja), stanowiącej element wyposażenia pomieszczeń biurowych Centrali Banku. W związku z powyższym, Bank ponosi wydatki na renowację, konserwację oraz ubezpieczenie dzieł sztuki. Wnioskodawca działa na rzecz dobra publicznego w zakresie kultury i sztuki, w tym promocji wybitnych dokonań artystycznych, propagując koncepcję społecznej odpowiedzialności biznesu. W przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza możliwości sprzedaży niektórych z posiadanych dzieł sztuki, jak również możliwości odpłatnego udostępniania przedmiotów wchodzących w skład Kolekcji.

W tym miejscu należy zauważyć, że przedmiot działalności banków regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 128).

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy Prawo bankowe czynnościami bankowymi są:

• przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów;
• prowadzenie innych rachunków bankowych;
• udzielanie kredytów;
• udzielanie i potwierdzanie gwarancji bankowych oraz otwieranie i potwierdzanie akredytyw;
• emitowanie bankowych papierów wartościowych;
• przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych;
• wykonywanie innych czynności przewidzianych wyłącznie dla banku w odrębnych ustawach.

Stosownie do art. 5 ust. 2 ww. ustawy, czynnościami bankowymi są również następujące czynności, o ile są one wykonywane przez banki:

• udzielanie pożyczek pieniężnych;
• operacje czekowe i wekslowe oraz operacje, których przedmiotem są warranty;
• świadczenie usług płatniczych oraz wydawanie pieniądza elektronicznego;
• terminowe operacje finansowe;
• nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych;
• przechowywanie przedmiotów i papierów wartościowych oraz udostępnianie skrytek sejfowych;
• prowadzenie skupu i sprzedaży wartości dewizowych;
• udzielanie i potwierdzanie poręczeń;
• wykonywanie czynności zleconych, związanych z emisją papierów wartościowych;
• pośrednictwo w dokonywaniu przekazów pieniężnych oraz rozliczeń w obrocie dewizowym.

Ponadto, poza wykonywaniem czynności bankowych, banki mogą (art. 6 ust. 1 ustawy Prawo bankowe):

• obejmować lub nabywać akcje i prawa z akcji, udziały innej osoby prawnej i jednostki uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych;
• zaciągać zobowiązania związane z emisją papierów wartościowych;
• dokonywać obrotu papierami wartościowymi;
• dokonywać, na warunkach uzgodnionych z dłużnikiem, zamiany wierzytelności na składniki majątku dłużnika;
• nabywać i zbywać nieruchomości;
• świadczyć usługi konsultacyjno-doradcze w sprawach finansowych;
• świadczyć usługi certyfikacyjne w rozumieniu przepisów o podpisie elektronicznym, z wyłączeniem wydawania certyfikatów kwalifikowanych wykorzystywanych przez banki w czynnościach, których są stronami;
• świadczyć inne usługi finansowe;
• wykonywać inne czynności, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego.

Odnosząc zatem, wyżej wskazane przepisy do przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że ponoszone przez Bank wydatki na renowację, konserwację oraz ubezpieczenie dzieł sztuki, nie spełniają definicji kosztu podatkowego zawartej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zaliczenie wydatku do kosztów podatkowych w warunkach art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie może być oparte na domniemaniach, założeniach, możliwościach, bo zaliczenie wydatku do kosztu podatkowego oparte na domniemaniach, założeniach, możliwościach byłoby dowolne i jako takie nie spełniałoby kryterium legalności.

W związku z powyższym, w opinii Organu interpretacyjnego wydatki z tytułu zabezpieczenia i zachowania Kolekcji, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu Banku ze względu na brak ich związku z osiąganym przez Bank przychodem. Należy zauważyć, że przedmiotowa Kolekcja stanowi element wyposażenia pomieszczeń biurowych Centrali Banku. Wnioskodawca nie wykazał, że uzyskuje/uzyska realne przysporzenie majątkowe z tytułu posiadania A. P S.A. w ramach propagowania koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu, tym samym nieuzasadnione jest obniżanie wyniku podatkowego Spółki poprzez zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków, jakie Bank ponosi na zabezpieczenie przed zniszczeniem przedmiotów wchodzących w skład opisanej we wniosku Kolekcji.

Jak wskazał Wnioskodawca wydatki na renowację, konserwację oraz ubezpieczenie mają na celu zachowanie przedmiotów Kolekcji w jak najlepszym stanie, ponieważ jest to dla Banku lokata kapitału lub inwestycja mająca przynosić korzyści ekonomiczne wynikające z przyrostu ich wartości.

W świetle opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego Spółka nie wykazała jednak, że będzie uzyskiwała z tego tytułu przychód, wskazując jedynie, że w przyszłości nie wyklucza możliwości sprzedaży niektórych z posiadanych dzieł sztuki, jak również możliwości odpłatnego udostępniania przedmiotów wchodzących w skład Kolekcji.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i przywołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że wydatki na renowację, konserwację oraz ubezpieczenie mające na celu zachowanie przedmiotów Kolekcji nie wpływają na uzyskanie przychodów, czy też zabezpieczenie, zachowanie źródła przychodów Banku.

Z ekonomicznego punktu widzenia zasadnym jest zabezpieczenie i renowacja eksponatów składających się na Kolekcję o określonej wartości, która jak wskazał Wnioskodawca jest swoistą lokatą kapitału, niemniej jednak z treści opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego nie wynika, że ponoszone wydatki na renowację, konserwację oraz ubezpieczenie dzieł sztuki, mają realny wpływ na osiągniecie przychodu albo ewentualnie jego zachowanie, czy też zabezpieczenie.

Fakt posiadania Kolekcji nie przyczynia się w żaden sposób do uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów, zatem wydatki na jej zabezpieczenie i zachowanie nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu Banku w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Reasumując, wydatki z tytułu zabezpieczenia i zachowania Kolekcji nie wypełniają definicji kosztów podatkowych przedstawionej w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z uwagi na brak związku tych wydatków z uzyskiwanym przez Bank przychodem (zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu zabezpieczenia i zachowania Kolekcji, stanowiącej własność Banku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN (PDF)

Treść w pliku PDF 495 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie