Temat interpretacji
Pismo niniejsze stanowi informację o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego, udzieloną w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w indywidualnej sprawie podatnika, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Pismem L. dz. 80/SF/09/04 z dnia 10 września 2004 r., uzupełnionym pismem I.dz. 87/SF/10/04 z 14 października 2004 r. Jednostka zwróciła się z pytaniem, czy do kosztów uzyskania przychodów może zaliczyć wydatki związane ze zwrotem kosztu parkingu poniesionego przez pracownika, który odbył podróż służbową prywatnym samochodem?
Jednostka do rozliczenia kosztów zamiejscowych podróży służbowych stosuje maksymalne stawki wynikające z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. (Dz. U. Nr 27, poz. 271).
Zdaniem Jednostki, opłaty parkingowe są już wkalkulowane w wysokość stosowanej stawki i nie podlegają oddzielnemu odliczeniu.
Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu stanu faktycznego udziela następującego wyjaśnienia:
Na wstępie należy zaznaczyć, że przepis powołany przez Jednostkę - Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy. (Dz. U. Nr 27, poz. 271) reguluje kwestie związane ze zwrotem przez pracodawcę kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych pojazdów nie będących własnością pracodawcy. Zasady ustalania należności, przysługującej pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej odbywanej na obszarze kraju, zostały natomiast określone w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990), - zwanym dalej rozporządzeniem.
Zgodnie z postanowieniami § 3 tego rozporządzenia, z tytułu podróży służbowej pracownikowi poza dietami przysługuje zwrot kosztów:
- przejazdów,
- noclegów,
- dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
- innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę, odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wyraźnie wyłączonych przez ustawodawcę w art. 16 ust. 1 ustawy. Artykuł 16 ust. 1 pkt 30 lit. a tej ustawy stanowi natomiast, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika w celu odbycia podróży służbowej w jazdach zamiejscowych, w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu. Jak wynika z podanego wyżej stanu prawnego, ograniczenie określone w art. 16 ust 1 pkt. 30 dotyczy wyłącznie wysokości zwrotu kosztów przejazdu. Nie ma ono natomiast zastosowanie do innych udokumentowanych wydatków, których zwrot jest możliwy na podstawie przepisów rozporządzenia. Rozporządzenie nie wymienia o jakie wydatki chodzi, jak również nie ogranicza ich wysokości, pozostawiając to pracodawcy. Tak więc to pracodawca decyduje o zwrocie innych, faktycznie poniesionych wydatków poniesionych przez pracownika odbywającego podróż służbową (np. opłaty za parking, opłaty za przejazdy płatnymi autostradami) i jeżeli wydatki te będą prawidłowo udokumentowane i będą miały związek z odbytą podróżą wówczas będą one stanowić dla pracodawcy koszt uzyskania przychodu.
Końcowo, Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego informuje, że przedmiotowa informacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i obowiązującym na dzień jej wydania stanie prawnym.