Temat interpretacji

Czy kwota, którą Wspólnota otrzyma od dewelopera korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w udziale, w jakim dotyczy lokali mieszkalnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 29 lipca 2016 r.), uzupełnionym 20 września 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zwolnienia dochodu z tytułu odszkodowania otrzymanego od dewelopera w udziale, w jakim dotyczy lokali mieszkalnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie zwolnienia dochodu z tytułu odszkodowania otrzymanego od dewelopera w udziale, w jakim dotyczy lokali mieszkalnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 września 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-747/16-1/JKT, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 20 września 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wspólnota mieszkaniowa (dalej Wspólnota) zamierza zawrzeć z właścicielami lokali umowy cesji i na ich podstawie wystąpić o zawarcie ugody sądowej z deweloperem, na mocy której Spółka z o.o. (zwana dalej deweloperem), uzna wady w części wspólnej budynku stwierdzone w ekspertyzie technicznej wykonanej przez doradcę technicznego w postaci:

1. wadliwej, nienadającej się do użytkowania w całości betonowej płyty posadzki w garażu, nadającej się w całości do rozbiórki, z powodu zaprojektowania jej w niewłaściwy sposób, bez wskazania wymagań odnośnie zbrojenia, bez podania wymagań wytrzymałościowych odnośnie betonu na płycie, bez określenia parametrów zagęszczenia warstwy piasku pod budową z chudego betonu, wykonania posadzki niezgodnie z projektem bez jakiegokolwiek zbrojenia konstrukcyjnego i nieosiągnięcia wymaganej grubości, nie osiągania przez beton parametrów wytrzymałościowych nawet najniższej klasy betonu, przez co posadzka w garażu uległa rozkruszeniu, niewykonania nacięć szczelin dylatacyjnych wprowadzających podział posadzki na odpowiednie pola, pozostawienie nieuszczelnionych przerw roboczych pomiędzy poszczególnymi polami betonowań, braku uszczelnienia i wypełnienia elastycznym materiałem styku między korytem odwodnienia liniowego a posadzką,
2. wad izolacji przeciwwilgociowej posadzki garażu, polegających na niestarannym wykonaniu zaprojektowanej izolacji przeciwwilgociowej z folii PE, nie ułożeniu jej we wszystkich miejscach, nie wszędzie w dwóch warstwach, przez co izolacja ta wymaga wymiany,
3. wadliwie zamontowanych kształtej z luksferów, tj. niezgodnie z zasadami ich montażu, poprzez osadzenie ich na sztywno, bez niezbędnego wypełnienia elastycznego kompensującego różnice w odkształcalności ściany żelbetowej i muru ze szklanych kształtek, nie zachowanie płaszczyznowości, osiowości spoin, zasad wypełnienia i zbrojenia spoin,
4. pionowych rys w zewnętrznych ścianach betonowych hali garażowej, które ze względu na zapewnienie trwałości budynku wymagają uszczelnienia metodami iniekcyjnymi,
5. wadliwie wykonanych tarasów, które uległy znacznej degradacji i kwalifikują się do kapitalnego remontu, z powodu zaprojektowania tarasów niezgodnie z wiedzą techniczną na ten temat, w taki sposób że układ warstw nie gwarantował trwałości klejenia płytek ceramicznych bezpośrednio do wylewki cementowej, bez jakiegokolwiek zabezpieczenia przeciwwilgociowego, braku określenia parametrów wylewki, takich jak klasa wytrzymałości, stopień mrozoodporności, niepoprawnego założenia, że spadki na tarasach mają być ukształtowane w wylewce, podczas gdy warstwa spadkowa powinna być wykonana bezpośrednio na płycie stropowej, braku zdylatowania płyty tarasu z uwagi na odkształcenia termiczne, pominięcia w układzie warstw niezbędnego z uwagi na trwałości drenażu poziomego, braku izolacji powłokowej pod warstwą wylewki cementowej, ułożenia płytek ceramicznych metodą zwykłą, co nie gwarantuje wyeliminowania wszystkich pustek pomiędzy płytką a klejem (takie rozwiązanie nadaje się do zastosowania w suchych pomieszczeniach zamkniętych) zamiast metody kombinowanej układania płytek, która zmniejsza ryzyko pojawienia się pustek pod płytkami, braku cechy wodoszczelności wykładziny ceramicznej, którą tworzą płytki ceramiczne wraz z zaprawą wypełniającą spoiny, braku wypełnień materiałem elastycznym styku płytek wykładziny tarasu z cokolnikiem, nieprawidłowego zastosowania na części powierzchni tarasów izolacji podpłytowej (zbyt cienka, z nieprawidłowego materiału), braku niezbędnych taśm uszczelniających wklejanych w warstwy izolacji w narożach i innych miejscach krytycznych, zbyt cienkiej wylewki cementowej, braku lub zbyt małych spadków powierzchni tarasów, niepoprawnego zgrzania izolacji z dwóch warstw papy z obróbkami blacharskimi, niepoprawnego uszczelnienia przejść słupków barierki ochronnej, nieprawidłowego wywinięcia izolacji z papy na ściany, niepoprawnego wykonania uszczelnienia przejść rur spustowych przez izolację tarasu i jego płytę konstrukcyjną, co skutkuje licznymi przeciekami do wnętrza garażu, błędnego montażu obróbek blacharskich na krawędzi tarasów poprzez ich nieszczelne połączenie i nieprawidłowy ich montaż na drewnianej kantówce, co sprawia, że tarasy kwalifikują się do kapitalnego remontu, polegającego na całkowitej rozbiórce i ułożeniu nowych, poprawnie zaprojektowanych warstw,
6. wadliwie wykonanych balkonów, które kwalifikują się do remontu kapitalnego z następujących powodów: pominięcie izolacji przeciwwilgociowej, brak izolacji przeciwwodnej płyt balkonowych, niezastosowanie projektowanych łączników izolujących termicznie płyty balkonowe, które są monolitycznie związane ze stropami, pominięcie izolacji przeciwwodnej podpłytowej, co skutkuje spękaniem wylewki cementowej, postępującą korozją ługującą i mrozową, przeciekami wody opadowej przez płyty balkonowe, podciekaniem pod krawędziowe obróbki blacharskie,
7. braku wyjść z klatki schodowej na dach budynku, co jest niezgodne z prawem budowlanym,
8. wad w pokryciu dachu i błędów konstrukcyjnych w więźbie dachowej,
9. błędów w wykonaniu izolacji termicznej dachu oraz ścian zewnętrznych, co w konsekwencji powoduje występowanie mostków termicznych (zwiększających zapotrzebowanie na energię) i lokalnych porażeń grzybami pleśniowymi ostatniej kondygnacji budynku,
10. braku izolacji na pionach i poziomach instalacji centralnego ogrzewania w szachtach instalacyjnych i w posadzkach korytarzy części wspólnej budynku,

i zapłaci Wspólnocie z tego tytułu na rachunek bankowy kwotę nie niższą niż 637 000,00 zł, którą Wspólnota zobowiąże się przeznaczyć wyłącznie na usunięcie wad w części wspólnej budynku. Wspólnota mieszkaniowa w ramach otrzymanej kwoty zamówi wykonanie robót remontowych lub budowlanych mających na celu naprawę wybranych przez wspólnotę wad budynku, a także wykonanie prac projektowych bądź architektonicznych lub zawrze umowy zlecenia, mające na celu przygotowanie prowadzenia robót budowlanych lub remontowych. Koszty wymienionych robót remontowych lub budowlanych, a także prac projektowych lub architektonicznych lub umów zlecenia mających na celu przygotowanie prowadzenia robót budowlanych lub remontowych, jak również niezbędnych do wykonania wskazanych prac materiałów budowlanych pokryte zostaną z wpłaconej przez dewelopera na rachunek bankowy kwoty w wysokości nie niższej niż 637 000,00 zł.

Wpłata środków pieniężnych przez dewelopera na rachunek bankowy Wspólnoty zostanie dokonana do 31 grudnia 2016 r. Całość zobowiązania określonego w ugodzie zostanie wykonana z chwilą wpłacenia kwoty nie niższej niż 637 000,00 zł na rachunek bankowy Wspólnoty mieszkaniowej. Szacunkowa wartości naprawy w/w wad w budynku na podstawie obecnie posiadanych kosztorysów sporządzonych przez rzeczoznawcę budowlanego przekracza kwotę 1 200 000,00 zł. Środki finansowe, które otrzyma Wspólnota zostaną przeznaczone na fundusz remontowy zgodnie z uchwałą Wspólnoty, czyli de facto na prace związane z naprawą wad budynku stwierdzonych w ekspertyzie technicznej. W sytuacji, gdy oszacowana kwota żądania wynikająca z ugody nie pokryje w 100% naprawy wad w części wspólnej budynku, w pozostałym zakresie będą one usuwane z wykorzystaniem zgromadzonych przez właścicieli zaliczek na fundusz remontowy.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwota, którą Wspólnota otrzyma od dewelopera korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych w udziale, w jakim dotyczy lokali mieszkalnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wspólnoty (stanowisko przedstawione w uzupełnieniu wniosku z 15 września 2016 r. - data wpływu do tut. BKIP 20 września 2016 r.), zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych.

Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu. W myśl art. 3 ww. ustawy, grunt oraz wszelkie części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale (nieruchomość wspólna), stanowią ich współwłasność w częściach ułamkowych odpowiadających stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu do powierzchni użytkowej budynku. Współwłasność nieruchomości wspólnej jest przymusowa.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy kwota uzyskana przez Wspólnotę od Dewelopera w ramach ugody sądowej jako dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przypadającej na lokale mieszkalne oraz w części wspólnej, będzie podlegała zwolnieniu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem przeznaczenia go na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady powstawania i funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1892). Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu. W myśl art. 3 ust. 2-3 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowią grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.

Wspólnoty mieszkaniowe, jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: updop), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Stosownie natomiast do treści art. 12 ust. 3 updop, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Przychodem jest zatem ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Otrzymanymi pieniędzmi lub wartościami pieniężnymi są zatem tylko takie wartości, które powiększają aktywa majątkowe podatnika, a więc którymi może on rozporządzać jak własnymi.

Bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków, tzn. czy zostały one wypracowane wskutek prowadzenia działalności gospodarczej, uzyskane jako pożytki zrealizowane przez wspólnotę z nieruchomości wspólnej, czy też otrzymane w inny przewidziany tą ustawą sposób.

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wspólnoty mieszkaniowej, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 updop, który stanowi, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dochodem, zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, która w myśl art. 7 ust. 1 updop, stanowi przedmiot opodatkowania podatkiem dochodowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał z powyższego zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe wyjaśnienie oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Należy przy tym zauważyć, że przywołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji zasobów mieszkaniowych oraz gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, że pojęcie gospodarka w kontekście omawianego przypadku oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie gospodarki nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. Zasób zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie mieszkanie jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik mieszkaniowy, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Jak wynika z przedstawionej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych, zasoby mieszkaniowe, to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez zasoby mieszkaniowe należy zatem rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych; kotłownie i hydrofornie wolnostojące; osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci,
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).

Gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje natomiast zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Związane z wymienionymi budowlami (lokalami mieszkalnym i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 tej updop).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, dochód powstały z tego tytułu, będzie wolny od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ponadto należy zauważyć, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu. Dochody zwolnione z podatku dochodowego mogą pochodzić wyłącznie z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że właściciele lokali planują zawrzeć umowy cesji ze Wspólnotą mieszkaniową, i na ich podstawie wystąpić o zawarcie ugody sądowej z deweloperem, na mocy której deweloper zapłaci Wspólnocie Mieszkaniowej roszczenie pieniężne w kwocie nie niższej niż 637 000,00 zł, za co Wspólnota zobowiąże się usunąć wady wyłącznie w części wspólnej budynku.

Kwalifikując kwotę, otrzymaną przez Wspólnotę wynikającą z ugody sądowej z deweloperem, należy oprzeć się na wskazanej wyżej definicji zasobów mieszkaniowych. Zgodnie z przytoczoną definicją, pojęcie to należy rozumieć jako: budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że źródłem otrzymanej kwoty od dewelopera zgodnie z ugodą sądową jest gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W konsekwencji, stwierdzić należy, że dochód z tytułu otrzymanej od dewelopera kwoty w części przypadającej na lokale mieszkalne, przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobu mieszkaniowego może korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy.

Zatem, stanowisko Wspólnoty należy uznać za prawidłowe.

Ponadto informuje się, że w zakresie przedstawionego we wniosku pytania oznaczonego nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach