Temat interpretacji

-czy jest kosztem uzyskania przychodów przy rozliczaniu podatku dochodowego za 2016 r.? -czy będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w momencie zapłaty, która nastąpi po dniu 31 grudnia 2016 r.?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 września 2016 r. (data wpływu do tut. Organu 14 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezapłaconego podatku od nieruchomości za 2016 r. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2016 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niezapłaconego podatku od nieruchomości za 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) prowadzi działalność w oparciu o wpis do rejestru przedsiębiorców KRS. Zakres przedmiotowy działalności obejmuje działalność handlową oraz wynajem nieruchomości wskazany grupą PKD 68.20.Z.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i prowadzi księgi rachunkowe według obowiązujących zasad ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Z uwagi na brak środków pieniężnych podatek od nieruchomości za 2016 r. (za miesiące: styczeń - sierpień), nie został zapłacony w obowiązującym terminie. W tej sytuacji powstaje problem zaliczenia niezapłaconego podatku od nieruchomości do kosztów uzyskania przychodu przy rozliczeniu podatku dochodowego za 2016 r.

Spółka na podstawie złożonej deklaracji do Urzędu Miasta wprowadziła do ksiąg rachunkowych dowodem wewnętrznym - (noty księgowej) 1/12 naliczonego podatku od nieruchomości w każdym miesiącu 2016 r.

Kwota podatku od nieruchomości za 2016 r. została wyliczona na podstawie Uchwały Rady Miasta określającej stawki podatku. Z uwagi na sytuację finansową, Spółka podatku nie uregulowała do obecnej chwili.

Spółka jest właścicielem posiadanych nieruchomości (gruntów, budynków i budowli). Nieruchomości są zagospodarowane - służą jako: sklepy, magazyny, budynki administracyjne, place parkingowe. Część budynków, gruntów i budowli jednostka przeznaczyła na wynajem. Spółka wskazuje, że czerpie zyski z nieruchomości, które są przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości mówi, że w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty.

Następnie, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Przytoczona regulacja prawna wskazuje, że Spółka ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu w całości naliczony podatek od nieruchomości za 2016 r., ponieważ nie został on wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W celu właściwego ustalenia należy przytoczyć również art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że pośredni koszt uzyskania przychodów potrącalny jest w dacie poniesienia, tj. w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a podstawą do ujęcia kosztu jest faktura (rachunek) lub inny dowód.

Należy stwierdzić, że podatek od nieruchomości jest zaliczany do kosztów pośrednich, o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i powinien być ujęty jako koszt uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Za dzień poniesienia uważa się dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych. Data zapłaty podatku nie może być utożsamiana z datą poniesienia kosztu.

Spółka, nieuregulowany podatek od nieruchomości w 2016 r. nie traktuje jako kosztu uzyskania przychodów w rozliczeniu z Urzędem Skarbowym. Powstała jednak wątpliwość, czy w świetle przepisów ustawy - podatek od nieruchomości, jako koszt pośredni, jest uznawany za podatkowy koszt uzyskania przychodów w momencie jego poniesienia według art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W jakim okresie niezapłacony podatek od nieruchomości za 2016 r. (za miesiące: styczeń - sierpień) stanowi koszty uzyskania przychodów:

• czy jest kosztem uzyskania przychodów przy rozliczaniu podatku dochodowego za 2016 r.?
• czy będzie stanowił koszt uzyskania przychodów w momencie zapłaty, która nastąpi po dniu 31 grudnia 2016 r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przypadku istnieje możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów podatku od nieruchomości za 2016 r., w sytuacji gdy nie dokonana zostanie zapłata do dnia 31 grudnia 2016 r. Zdaniem Spółki, art. 15 ust. 1, art. 16 ust. 1, art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, daje taką możliwość.

Spółka na podstawie złożonej deklaracji podatkowej powinna zaliczyć niezapłacony podatek od nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów w roku, którego dotyczy, a zatem do roku 2016, pomimo braku płatności.

W tym przypadku ma uzasadnienie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, który mówi, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast, w świetle art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącane w dacie ich poniesienia. Analizując dalej ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów (...) uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie obowiązującego dokumentu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (z wyjątkiem tych, które wymienione zostały w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Są to, zatem te wszystkie wydatki, które poniesione zostały w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy o CIT).

Natomiast, kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl ust. 4e ww. artykułu ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Prawidłowa wykładnia art. 15 ust. 4e ustawy o CIT prowadzi do wniosku, że w istocie przepis ten dotyczy nie wszystkich ksiąg rachunkowych, ale zapisów na koncie kosztowym. Świadczy o tym sformułowanie ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie stosownego dowodu księgowego.

Podatek od nieruchomości bez wątpienia stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, albowiem podatnik jest zobowiązany na podstawie odrębnych przepisów do ponoszenia takiego wydatku. Obowiązek zapłaty podatku z ww. tytułu wynika z faktu posiadania nieruchomości. Tak ukształtowany obowiązek podatkowy prowadzi do wniosku, że ponoszenie przez podatnika wydatku o charakterze publicznoprawnym od posiadanej przez niego nieruchomości związanej z działalnością gospodarczą ma wpływ na możliwość osiągnięcia przychodu, chociaż nie wiąże się z konkretnym przychodem. Wydatek ten należy zaliczyć więc do kosztów uzyskania przychodów jako koszt ogólny działalności gospodarczej. Jego ponoszenie jest niezbędne w celu prawidłowego funkcjonowania podatnika.

Zatem, wydatek poniesiony przez Spółkę z tytułu podatku od nieruchomości, powinien być zaliczony do kosztów pośrednich na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że za miesiące: styczeń - sierpień 2016 r. nie zapłacił w obowiązującym terminie podatku od nieruchomości. Spółka na podstawie złożonej deklaracji do Urzędu Miasta wprowadziła do ksiąg rachunkowych dowodem wewnętrznym (noty księgowej) 1/12 naliczonego podatku od nieruchomości w każdym miesiącu 2016 r. Kwota podatku od nieruchomości za 2016 r. została wyliczona na podstawie Uchwały Rady Miasta określającej stawki podatku. Z uwagi na sytuację finansową, Spółka podatku nie uregulowała do chwili obecnej.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że niezapłacony podatek od nieruchomości za miesiące styczeń sierpień 2016 r. ujęty w tych miesiącach w księgach rachunkowych może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (jako koszt pośredni) za 2016 r.

Analizowane wydatki nie są bezpośrednio związane z określonymi przychodami. Należy je zaliczyć do tzw. pośrednich kosztów uzyskania przychodów, potrącalnych - stosownie do art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT - w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dniu, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach