Temat interpretacji

w zakresie: skutków podatkowych konwersji obligacji zamiennych na akcje

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 13 czerwca 2016 r., który wpłynął do tut. Biura 14 lipca 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych konwersji obligacji zamiennych na akcje jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych konwersji obligacji zamiennych na akcje.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest polskim rezydentem podatkowym.

Podstawowym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja i dystrybucja drabin. W związku z dynamicznym rozwojem prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca planuje reorganizację struktury kapitałowej Grupy X. - tak, aby dopasować ją do nowych okoliczności i globalnych aspiracji.

Dotychczas Grupa X. rozwijała się głównie organicznie, planowane są jednak obecnie również akwizycje - w tym zagraniczne. Zdaniem Wnioskodawcy, taki model rozwoju Grupy X. umożliwia w krótkim czasie wejście na dany zagraniczny rynek. Istotną korzyścią będzie również przejęcie już określonego udziału w rynku, konkretnych kanałów dystrybucji oraz szerszej bazy klientów. Doniosłe w tym zakresie będą także efekty synergii - Wnioskodawca planuje bowiem, że spółka z Grupy X. przejmować będzie podmioty o podobnym profilu działalności.

Wspomniana wyżej spółka z Grupy X., będzie spółką komandytowo-akcyjną z siedzibą w Polsce bądź spółką akcyjną z siedzibą w Polsce (dalej: SPV). Z perspektywy reorganizacji modelu funkcjonowania Grupy X., SPV zostanie przypisana rola spółki holdingowej - w odniesieniu do planowanych akwizycji. SPV będzie bowiem nabywała udziały i akcje w przejmowanych podmiotach. W związku z powyższym, SPV dokonywać będzie analizy potencjalnych celów akwizycyjnych, analizy biznesowej konkretnych podmiotów, a także analizy finansowej efektów planowanej akwizycji.

SPV, w związku z planowanymi akwizycjami, finansowana będzie wewnętrznie (tj. otrzymywać będzie finansowanie od innych podmiotów z Grupy X.) bądź też, w razie potrzeby, zewnętrznie (tj. za pomocą pożyczek i kredytów bankowych).

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca dysponował będzie wolnymi środkami pieniężnymi oraz ze względu na funkcje, jakie Wnioskodawca będzie pełnić w Grupie X. - planowane jest, iż Wnioskodawca udzieli finansowania na rzecz SPV. Tak wyposażona w kapitał SPV, będzie w stanie realizować wyżej wskazane cele akwizycyjne.

Rozważane są przy tym różne metody, za pomocą których przedmiotowe finansowanie zostanie udzielone, m.in. rozważane jest, aby finansowanie zostało udzielone w formie emisji obligacji zamiennych. Obligacje zamienne zostaną wyemitowane przez SPV (dalej: Obligacje) oraz objęte przez Wnioskodawcę w zamian za środki finansowe. Rozwiązanie to jest elastycznym narzędziem finansowania, ponieważ umożliwia prostą zamianę długu na kapitał własny, w razie gdyby zaszła taka potrzeba biznesowa. Dlatego Wnioskodawca jest zainteresowany wyjaśnieniem skutków podatkowych ewentualnej konwersji Obligacji na akcje SPV, które obejmie Wnioskodawca (jako posiadacz Obligacji).

Konwersja obligacji będzie zrealizowana w taki sposób, że w momencie zamiany Obligacji na akcje SPV tylko część wartości Obligacji zostałaby wniesiona na kapitał zakładowy SPV, natomiast pozostała część wartości Obligacji zostałaby przekazana na kapitał zapasowy SPV. W takiej sytuacji, wartość nominalna obejmowanych akcji będzie niższa od wartości rynkowej Obligacji.

Wnioskodawca pragnie nadmienić, iż emisja oraz konwersja Obligacji na akcje SPV dokona się zgodnie z ustawą z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.; dalej KSH) oraz ustawą z dnia 15 stycznia 2015 r. o obligacjach (Dz.U. z 2015 r., poz. 238; dalej: Ustawa o obligacjach).

Wnioskodawca wskazuje również, że zgodnie z art. 448 § 1-4 KSH (jeżeli SPV działać będzie w formie spółki akcyjnej) bądź 448 § 1-4 KSH w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 KSH (jeżeli SPV działać w formie spółki komandytowo-akcyjnej) przyznanie prawa do objęcia akcji przez obligatariuszy obligacji zamiennych (Wnioskodawcy) nastąpi w trybie warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego, z uwzględnieniem przepisów Ustawy o obligacjach.& 

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca w dniu wydania dokumentów akcji w związku z konwersją Obligacji na akcje SPV będzie zobowiązany rozpoznać przychód podatkowy w wysokości wartości nominalnej obejmowanych akcji SPV, tj. zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu wydania dokumentów akcji w związku z konwersją Obligacji na akcje SPV, będzie on zobowiązany rozpoznać przychód podatkowy w wysokości wartości nominalnej obejmowanych akcji SPV, tj. zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: Ustawa CIT).

Przepisy ogólne.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT przychodami z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14 Ustawy CIT jest w szczególności nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce albo wartość wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1-3 Ustawy CIT stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 4a pkt 21 Ustawy CIT, ilekroć w Ustawie CIT jest mowa o spółce - oznacza to spółkę będącą podatnikiem.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów należy stwierdzić, iż Ustawa CIT rozróżnia skutki podatkowe objęcia udziałów lub akcji w spółce na gruncie podatku dochodowego w zależności od tego, co było przedmiotem wkładu do takiej spółki.

Zgodnie z przepisami Ustawy CIT należy więc wyróżnić trzy możliwe sytuacje oraz odpowiadające im konsekwencje podatkowe, tj.:

1. w przypadku, gdy udziały lub akcje obejmowane są w zamian za wkład pieniężny - przychód podatkowy nie powstaje dla wnoszącego wkład pieniężny;
2. w przypadku, gdy udziały lub akcje obejmowane są w zamian za wkład niepieniężny (aport) w postaci przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa - również nie powstaje przychód podatkowy dla wnoszącego taki wkład niepieniężny (aport);
3. w przypadku, gdy udziały lub akcje obejmowane są w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa co do zasady powstaje przychód podatkowy dla wnoszącego taki wkład niepieniężny (aport), chyba że Ustawa CIT przewiduje wyjątki od powyższej zasady (np. tak jak to ma miejsce w przypadku tzw. wymiany udziałów unormowanej w art. 12 ust. 4d Ustawy CIT).

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, skutki podatkowe przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego potencjalnej konwersji Obligacji na akcje SPV będą uzależnione od kwalifikacji wkładu obligatariusza w ramach konwersji obligacji zamiennych na akcje emitenta.

Charakter konwersji.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Ustawy o obligacjach, obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.

Istotą obligacji zamiennych z kolei, na podstawie art. 19 Ustawy o obligacjach, jest inkorporowanie w nich dwóch świadczeń, które mogą być realizowane przez obligatariusza (w zdarzeniu przyszłym przez Wnioskodawcę). Świadczenia te są alternatywne - tj. z jednej strony istnieje klasyczne (dla obligacji) zobowiązanie emitenta do jej wykupienia od obligatariusza po upływie określonego terminu, emitent zaś zobowiązany jest do określonego świadczenia pieniężnego na rzecz obligatariusza. Po stronie obligatariusza istnieje więc określona wierzytelność, natomiast po stronie emitenta - sprzężony z przedmiotową wierzytelnością dług.

Z drugiej jednak strony obligacje zamienne inkorporują prawo obligatariusza do zamiany nabytej od emitenta obligacji na akcje tego emitenta.

Zgodnie z art. 448 § 1-4 KSH spółka może przyznać prawo objęcia akcji przez obligatariuszy obligacji zamiennych wyłącznie w trybie warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego. Warunkowe podwyższenie kapitału zakładowego umożliwia sprawne przeprowadzenie procesu zamiany obligacji na akcje i związanego z tym przekształcenia w bilansie spółki pozycji dług w kapitał oraz statusu obligatariusza w status akcjonariusza.

Dokonując wyboru zamiany obligacji zamiennych na akcje, obligatariusz (zgodnie z art. 451 § 1 KSH w przypadku emitentów w formie spółek akcyjnych bądź na podstawie art. 451 § 1 w zw. z art. 126 § 1 pkt 2 KSH w przypadku emitentów działających w formie spółek komandytowo-akcyjnych) składa emitentowi stosowne oświadczenie. Przyjmuje się, iż oświadczenie to jest równoznaczne z oświadczeniem o objęciu akcji. Zarząd na podstawie zarejestrowanego warunkowego podwyższenia kapitału zakładowego oraz oświadczenia obligatariusza o zamianie obligacji na akcje wydaje mu dokumenty akcji, co powoduje nabycie praw z akcji oraz podwyższenie kapitału zakładowego spółki. Zamiana obligacji na akcje nie jest już zatem uzależniona od zarejestrowania podwyższenia kapitału przez sąd. Dochodzi zatem do swoistej konwersji - obligatariusz w zamian za papiery wartościowe inkorporujące wierzytelność otrzymuje papiery wartościowe inkorporujące inne prawa niż wierzytelność - tj. prawa udziałowe w spółce akcyjnej bądź komandytowo-akcyjnej.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy o obligacjach (tj. ustawy z dnia z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 730 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2000 r., charakter prawny wkładu obligatariusza w związku z konwersją regulowany był ówczesnym art. 21 ust. 3 tej ustawy. Stanowił on, iż podwyższenie kapitału w wyniku wskazanego wyżej oświadczenia, uważa się za dokonane w wyniku wkładu pieniężnego. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż art. 21 wyżej wymienionej ustawy został uchylony przez ustawodawcę z dniem 1 stycznia 2001 r. - tj. z dniem wejścia w życie KSH. Przedmiotowa kwestia została uregulowana przez art. 449 § 2 KSH, zgodnie z którym do wkładów wnoszonych przez obligatariuszy obligacji zamiennych nie stosuje się przepisów dotyczących wkładów niepieniężnych.

W ocenie Wnioskodawcy, z powyższego jasno wynika, iż w przypadku konwersji obligacji zamiennych na akcje emitenta, wkład obligatariusza jest wkładem niepieniężnym, bowiem w przeciwnym wypadku ustawodawca nie wprowadzałby regulacji wyłączającej stosowanie przepisów o wkładach niepieniężnych (tj. art. 449 § 2 KSH).

Zdaniem Wnioskodawcy, wkład obligatariusza nie może zostać uznany za wkład pieniężny, gdyż świadczeniem pieniężnym jest jedynie świadczenie pierwotne - tj. opłacenie obligacji zamiennych przez obligatariusza. Nie sposób uznać, zdaniem Wnioskodawcy, iż płatność za obligacje (na moment złożenia oświadczenia obligatariusza o zamianie obligacji) zmienia swój charakter na wkład poczyniony przez obligatariusza na poczet kapitału emitenta - czy też do takiej zmiany dochodzi z mocą wsteczną. Jak już Wnioskodawca wskazywał powyżej, do dnia złożenia przez obligatariusza oświadczenia o zamianie obligacji na akcje, obligatariusz posiada uprawnienie do spełnienia jednego z dwóch świadczeń - pieniężnego i niepieniężnego, sprzężone zobowiązanie emitenta można więc porównać do swego rodzaju zobowiązania przemiennego. To prawo obligatariusza determinuje istotę zobowiązania emitenta - przy czym jego konkretyzacja w postaci świadczenia niepieniężnego nastąpić może dopiero po złożeniu przez obligatariusza stosownego oświadczenia.

Z uwagi na zasadę racjonalnego działania ustawodawcy nie sposób przyjąć, iż z jednej z strony usunięcie z poprzednio obowiązującej ustawy o obligacjach art. 21, a z drugiej strony wprowadzenie art. 449 § 2 KSH, nie zmieniło kwalifikacji wkładów obligatariuszy z pieniężnych na niepieniężne. W przeciwnym razie konstrukcja taka byłaby niecelowa i zdaniem Wnioskodawcy prowadziła do absurdalnych wniosków.

Mając na uwadze powyższe, należy zatem uznać, iż wkład obligatariusza w związku z konwersją obligacji zamiennych na akcje emitenta, jest wkładem niepieniężnym, przy czym stosownie do art. 449 § 2 KSH nie mają do niego zastosowania przepisy dotyczące wkładów niepieniężnych (a zatem np. brak konieczności sporządzania sprawozdania dotyczącego wkładu i poddania go badaniu przez biegłego rewidenta na podstawie art. 311 i 312 KSH w zw. z art. 431 § 7 KSH).

Powyższe stanowisko potwierdza również stanowisko doktryny, gdzie powszechnie przyjmowana jest niepieniężna natura wkładu obligatariusza w związku z konwersją obligacji zamiennych na akcje (np. S. Sołtysiński, KSH Komentarz, Komentarz do art. 301-490, 2013; M. Wierzbowski, Ustawa o obligacjach. Komentarz, 2015; R. Woźniak, Ustawa o obligacjach, Komentarz, 2015).

Zgodnie z postanowieniami art. 309 § 3 KSH wkłady na pokrycie akcji mogą być pieniężne albo niepieniężne. KSH nie przewiduje jednak definicji wkładu pieniężnego ani wkładu niepieniężnego. Wnioskodawca pragnie nadmienić, że kwestia wkładów pieniężnych i niepieniężnych była przedmiotem licznych orzeczeń wojewódzkich sądów administracyjnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA). Dla przykładu, w wyroku z dnia 25 czerwca 2014 r. (sygn. akt II FSK 1799/12) przedmiotem rozważań NSA był charakter wkładów pieniężnych. NSA uznał (akceptując bogaty dorobek orzeczniczy Sądu Najwyższego w tym zakresie), iż wkład w formie pieniężnej można realizować jedynie przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego (np. poprzez wpłatę na konto czy polecenie przelewu). Z uwagi zaś na rozłączny (oba zbiory nie mają wspólnych desygnatów) i wyczerpujący (wszystkie desygnaty przyporządkowane są do któregoś ze zbiorów) podział wkładów, zdaniem Wnioskodawcy, w każdym innym przypadku podwyższenie kapitału zakładowego następuje na podstawie wkładu niepieniężnego.

Analogiczne wnioski, zaprezentowane zostały w uzasadnieniu do wyroku NSA z dnia 25 marca 2015 r. (sygn. akt II FSK 349/13). NSA wskazał tam, iż z uwagi na fakt, że KSH przewiduje dychotomiczny podział wkładów na wkłady pieniężne i wkłady niepieniężne, przedmiotem wkładu niepieniężnego może być wszystko to - co nie będąc pieniądzem - przedstawia wartość ekonomiczną.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, wkład Wnioskodawcy w ramach konwersji Obligacji na akcje SPV, będzie wkładem niepieniężnym - przedmiotem zaś tego wkładu będzie określona liczba obligacji zamiennych.

Określenie przychodu podatkowego.

Mając na uwadze wnioski z powyższej analizy, przedstawiona w opisie zdarzenia przyszłego operacja polegająca na konwersji Obligacji, będzie objęciem akcji SPV w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowanej części (w świetle art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT). Zgodnie zaś z art. 12 ust. 1b pkt 3 Ustawy CIT, przychód określony w art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT powstaje w dniu wydania dokumentów akcji - jeżeli objęcie akcji związane jest z warunkowym podwyższeniem kapitału zakładowego.

W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy, w dniu wydania mu dokumentów akcji SPV w związku z konwersją Obligacji, będzie on zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego w wysokości wartości nominalnej akcji SPV obejmowanych w ramach konwersji.

Konkludując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z konwersją Obligacji na akcje SPV będzie on uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych wydatków na objęcie Obligacji, tj. zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT.

Zgodnie z ogólną regułą, wyrażoną w art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Z uwagi na kwalifikację wkładu obligatariusza w związku z konwersją obligacji zamiennych na akcje, należy w tym miejscu przywołać art. 15 ust. 1j Ustawy CIT. Uregulowane w nim zostało, iż w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni - ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 albo 7a Ustawy CIT, w wysokości:

1. wartości początkowej przedmiotu wkładu, zaktualizowanej zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszonej o dokonaną przed wniesieniem tego wkładu sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne;
2. wartości:
1. określonej zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 albo 7a Ustawy CIT - jeżeli przedmiotem wkładu są udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni objęte w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część,
2. określonej zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy CIT, w przypadku gdy udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni, które są wnoszone w formie wkładu niepieniężnego, nie zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny,
3. określonej zgodnie z art. 15 ust. 1k Ustawy CIT, w przypadku gdy udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni, które są wnoszone w formie wkładu niepieniężnego, zostały objęte w zamian za wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części
-jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są udziały (akcje) w spółce albo wkłady w spółdzielni;
3. faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie lub wytworzenie, innych niż wymienione w pkt 1 i 2 składników majątku podatnika - jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są te inne składniki;
4. wydatków na nabycie lub wytworzenie składnika majątku, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie lub wartości początkowej takiego składnika majątku pomniejszonej o sumę dokonanych od tego składnika odpisów amortyzacyjnych - jeżeli składnik ten został otrzymany przez podatnika w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem z takiej spółki.

Z uwagi na fakt, iż przedmiotem wkładu obligatariusza (tj. Wnioskodawcy) będą Obligacje, a więc nie: środek trwały, wartość niematerialna i prawna, udziały, akcje, jak również składnik majątku otrzymany przez Wnioskodawcę w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub w związku z wystąpieniem z takiej spółki, zdaniem Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT w przypadku gdy przedmiotem wkładu niepieniężnego są inne składniki majątku (tj. inne niż wymienione w art. 15 ust. 1j pkt 1, 2 i 4 Ustawy CIT), ustala się koszty uzyskania przychodów w wysokości wydatków faktycznie poniesionych na nabycie składnika majątku będącego przedmiotem wkładu niepieniężnego, które nie były dotychczas zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym, art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT przewiduje trzy warunki jakie powinny zostać spełnione łącznie, aby można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki na nabycie przedmiotu wkładu niepieniężnego (innego niż składniki majątku wymienione w art. 15 ust. 1j pkt 1, 2 i 4 Ustawy CIT), tj.:& 

1. wydatki muszą zostać faktycznie poniesione - w przedmiotowej sprawie przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego niniejszy warunek zostanie spełniony, ponieważ Wnioskodawca w celu objęcia Obligacji przekaże środki pieniężne do SPV;
2. wydatki nie były zaliczone do kosztów uzyskania przychodów - w przedmiotowej sprawie również i ten warunek zostałby spełniony, ponieważ w świetle przepisów Ustawy CIT Wnioskodawca nie będzie mógł rozpoznać wydatków na objęcie Obligacji na moment objęcia tych Obligacji do kosztów podatkowych. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych (z zastrzeżeniem art. 16 ust. 7e Ustawy CIT nie mającego zastosowania w przedmiotowej sprawie). W świetle art. 16 ust. 1 pkt 8 Ustawy CIT Wnioskodawca w związku z przekazaniem środków pieniężnych do SPV i objęciem Obligacji (tj. papierów wartościowych zgodnie z definicją ustawową zawartą w art. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie papierami wartościowymi) nie będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów na dzień ich objęcia;
3. wydatki muszą zostać poniesione na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu niepieniężnego - w przedmiotowej sprawie również i ten warunek zostałby spełniony, ponieważ Wnioskodawca przekazałby SPV środki pieniężne w celu objęcia Obligacji, w związku z czym nabędzie te Obligacje.

Konkludując, stanowisko Wnioskodawcy, iż w związku z konwersją Obligacji na akcje SPV, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości faktycznie poniesionych wydatków na objęcie Obligacji, tj. zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT, należy uznać za prawidłowe.

Powyższy pogląd został potwierdzony w interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 marca 2016 r. Znak: IPPB3/4510-6/16-2/AG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach