Temat interpretacji
Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zmian.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 cytowanej ustawy.
Art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.Analizując treść art. 22 i 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy dojść do wniosku, że wydatek, który nie jest kosztem wymienionym w art. 23, który z mocy prawa nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów, niejako automatycznie może być uznany za koszt uzyskania przychodów. Jednakże muszą być zachowane dalsze istotne cechy, takie jak związek kosztu z osiągnięciem przychodu.
Zgodnie z wykładnią językową pojęcie,,reklama i,,reprezentacja, za reklamę rozumieć można,,rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś, zaś pojęcie reprezentacja oznacza,,okazałość wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną;.
Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.Jeżeli w ocenie firmy zwierzęta mają podnieść jej prestiż, a zatem są elementem prezentacji firmy na zewnątrz, można przyjąć, iż ten sposób kreowania Firmy w kontekście przyjaznego wizerunku, skierowanego do szerszego kręgu odbiorców, związanego z propagowaniem zwierzyńca, jest ofertą reprezentacji, przyciągającą i zachęcającą klientów do korzystania z usług Firmy.
Zatem wydatek na zakup karmy dla inwentarza żywego stanowi koszt uzyskania przychodu do wysokości limitu określonego w ww. art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.