Temat interpretacji

Kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od instalacji energetycznej budynku będącej własnością Wnioskodawcy.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2012 r. (data wpływu 9 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od instalacji energetycznej budynku będącej jego własnością - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od instalacji energetycznej budynku będącej jego własnością.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka Akcyjna (dalej: Wnioskodawca, Spółka lub Podatnik) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu na krajowym i międzynarodowym hurtowym rynku energii elektrycznej, a także sprzedaż energii klientom indywidualnym i biznesowym. Spółka zajmuje się ponadto m.in. obrotem produktami energetycznymi, takimi jak np. prawa majątkowe, prawa do emisji CO2, oferowaniem klientom usług montażu wraz z dostawą kolektorów słonecznych czy pomp ciepła, a także w swojej działalności operacyjnej koncentruje się na wprowadzaniu nowych produktów. Spółka jest częścią Grupy Kapitałowej, dla której jednym z celów strategicznych jest troska o otaczające nas środowisko naturalne m.in. poprzez podejmowanie proekologicznych działań i inwestycji.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej i realizacji założonych celów strategicznych, Wnioskodawca zawarł w dniu 23 kwietnia 2010 r. umowę konsorcjum mającą na celu stworzenie, rozwijanie, promowanie i oferowanie na rynku produktu obejmującego model prawny, metody finansowania, wytyczne do projektowania i dobór niezbędnych technologii pod nazwą O.. W umowie tej określono zasady realizacji programu pilotażowego zakładającego realizację i finansowanie budowy instalacji energetycznej w ramach prowadzonej przez kontrahenta Wnioskodawcy inwestycji, polegającej na budowie budynku wielorodzinnego charakteryzującego się wdrożeniem rozbudowanego systemu rozwiązań energooszczędnych. Wnioskodawca zobowiązał się przede wszystkim zapewnić finansowanie oraz dostawę urządzeń i technologii, zaś kontrahent Spółki zobowiązał się przede wszystkim do zapewnienia dostępu do terenu i obiektu na budowanym osiedlu, zapewnienia montażu i serwisu urządzeń oraz technologii, a także wprowadzenia do zawieranych umów sprzedaży lokali zapisów, które uregulują kwestie własnościowe i eksploatacyjne urządzeń. Instalacja energetyczna budynku (dalej: Instalacja Energetyczna lub Instalacja) obejmuje następujące systemy grzewcze: ogrzewania i ciepłej wody, system odzysku ciepła wraz z systemem wentylacji oraz system produkcji energii elektrycznej w oparciu o zainstalowane ogniwa fotowoltaiczne. Dostarczona przez Wnioskodawcę Instalacja Energetyczna produkuje energię elektryczną i energię cieplną na potrzeby przedmiotowego budynku. Energia elektryczna dostarczana jest do części wspólnych budynku i służy na potrzeby eksploatacji urządzeń i systemów przeznaczonych do wytwarzania ciepła w nieruchomości, natomiast energia cieplna dostarczana jest do poszczególnych lokali mieszkalnych.

Podstawą dla dostaw energii elektrycznej wytworzonej przez Instalację Energetyczną jest umowa sprzedaży energii elektrycznej wraz z usługą serwisu, zawarta pomiędzy Wnioskodawcą jako sprzedającym i właścicielem budynku wielorodzinnego jako kupującym. Na podstawie umowy, Spółka jako właściciel i podmiot eksploatujący Instalację Energetyczną, zobowiązała się prowadzić sprzedaż na rzecz kupującego energii elektrycznej wytworzonej przez tę instalację, a jednocześnie wykonywać obsługę techniczną Instalacji Energetycznej w postaci przeglądów serwisowych, zaś kupujący zobowiązał się do wnoszenia w okresie obowiązywania umowy comiesięcznej opłaty abonamentowej. Analogicznie, energia cieplna wytworzona przez Instalację Energetyczną i służąca do ogrzewania poszczególnych lokali mieszkalnych dostarczana jest w oparciu o umowy sprzedaży zawarte z właścicielami poszczególnych mieszkań (lub właścicielem budynku w przypadku mieszkań, które nie zostały sprzedane). Wnioskodawca jako właściciel i podmiot eksploatujący Instalację zobowiązał się w ramach ww. umów do prowadzenia sprzedaży energii cieplnej oraz wykonywania obsługi technicznej Instalacji, zaś nabywca energii do wnoszenia na rzecz Spółki comiesięcznej opłaty.

Spółka skorzystała z dofinansowania dla systemów energetycznych w formie dwóch pożyczek z Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, przy czym część środków wypłaconych w ramach jednej z tych umów pochodzi z Programu Priorytetowego Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej pod nazwą: P..

W dniu 3 kwietnia 2012 r. Wnioskodawca zawarł z podmiotem, który wybudował i pozostaje właścicielem budynku umowę, której przedmiotem są regulacje w zakresie dostawy na rzecz poszczególnych właścicieli lokali mieszkalnych energii elektrycznej i cieplnej pochodzącej z Instalacji przez okres 10 lat od daty dopuszczenia budynku do eksploatacji oraz przekazanie własności Instalacji przez Wnioskodawcę na rzecz właściciela budynku po okresie 10 lat w zamian za 40 kwartalnych płatności określonych w umowie.

Zgodnie z oświadczeniem stron zawartym w umowie, postanowienia kontraktu konstytuują przysługujący Wnioskodawcy tytuł prawny do Instalacji Energetycznej oraz miejsc jej zainstalowania w budynku. Na mocy umowy Wnioskodawca sprzedaje na rzecz właściciela budynku przedmiotową Instalację z zastrzeżeniem przeniesienia prawa własności sprzedawanej rzeczy aż do uiszczenia przez kupującego ceny sprzedaży co oznacza, że własność zostanie przeniesiona po uiszczeniu przez kupującego łącznie 40 kwartalnych płatności zgodnie z uzgodnionym przez strony harmonogramem. Płatności dokonywane będą każdorazowo w terminie do ostatniego dnia każdego kwartału na rachunek bankowy Wnioskodawcy wskazany w umowie. Po każdorazowym otrzymaniu płatności, Spółka wystawia w terminie 7 dni od dnia otrzymania wpłaty fakturę dokumentującą otrzymanie zaliczki. Do wartości netto doliczany jest podatek VAT, zaś wartość netto każdej płatności wyliczana jest jako suma raty kapitałowo - odsetkowej Spółki, raty kapitałowej i raty odsetkowej Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz raty kapitałowej i raty odsetkowej Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Jednocześnie, strony umowy przewidziały odpowiednie upusty cenowe w odniesieniu do ustalonej w umowie ceny sprzedaży Instalacji Energetycznej w przypadku umorzenia należności z tytułu udzielonej Spółce umowy pożyczki przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, uzyskania przez Spółkę dodatkowych przychodów związanych z wykonaniem i eksploatacją Instalacji, w tym z tytułu zbycia praw majątkowych uzyskanych w związku z wytworzeniem energii z odnawialnych źródeł czy zbycia przesłanej do sieci elektroenergetycznej nadwyżki energii elektrycznej wytworzonej w Instalacji. Z kolei wartość energii elektrycznej na potrzeby własne pracy Instalacji dostarczonej przez Wnioskodawcę i ustalonej po kosztach zakupu tej energii wraz z opłatą przesyłową związaną z tą energią, będzie każdorazowo w cyklu rocznym zwiększać cenę sprzedaży netto Instalacji.

Wydanie Instalacji, zgodnie z postanowieniami umowy, nastąpi w dacie otrzymania ostatniej płatności na podstawie podpisanego przez strony protokołu odbioru. Do tego momentu Wnioskodawca, jako właściciel będzie eksploatował Instalację oraz pobierał przysługujące mu pożytki z Instalacji na mocy umów dostawy energii cieplnej i elektrycznej.

Z uwagi na fakt, że Instalacja Energetyczna pozostaje własnością Wnioskodawcy, właściciel budynku zobowiązał się, że każdorazowo zawierając umowę przeniesienia prawa własności lokalu (ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego), będzie jednocześnie zawierał w imieniu Wnioskodawcy umowę dostawy energii cieplnej na podstawie udzielonego mu przez Spółkę pełnomocnictwa, a także zastrzeże w umowach ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego, że Instalacja jest własnością Wnioskodawcy i nie stanowi przedmiotu obrotu w przypadku zbycia prawa własności do nieruchomości przez nabywcę lokalu mieszkalnego.

Właściciel budynku ustanowił na rzecz Wnioskodawcy służebność przesyłu w odniesieniu do miejsca zainstalowania Instalacji Energetycznej. Ustanowiona służebność przesyłu polega na tym, że Wnioskodawca może korzystać z nieruchomości w zakresie niezbędnym do posadowienia na niej urządzeń w postaci instalacji energetycznej budynku obejmującej systemy grzewcze ogrzewania i ciepłej wody, system odzysku ciepła wraz z systemem wentylacji oraz system produkcji energii elektrycznej w oparciu o zainstalowane ogniwa fotowoltaiczne, a właściciel nieruchomości musi znosić istnienie posadowionych na nieruchomości obciążonej urządzeń. Spółka ma ponadto prawo do korzystania z nieruchomości w zakresie niezbędnym do dokonywania konserwacji, remontów, modernizacji, usuwania awarii oraz przebudowy urządzeń i instalacji elektroenergetycznych wraz z prawem wejścia i wjazdu na teren odpowiednim sprzętem przez pracowników Spółki oraz osoby, którymi Spółka posługuje się w związku z prowadzoną działalnością. Służebność ustanowiono na czas nieoznaczony i na tej podstawie Spółka uzyskała tytuł prawny uprawniający do korzystania z cudzej nieruchomości w celu posadowienia i korzystania ze stanowiącej jej własność Instalacji. Jak określono w umowie, w momencie przejścia własności Instalacji na kupującego przejście to nastąpi wraz ze służebnością przesyłu.

Przedmiotowa umowa została zawarta na okres spłaty wszystkich kwartalnych płatności składających się na cenę sprzedaży i zaakceptowania finalnego sprawozdania przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w zakresie fotoogniw słonecznych. W przypadku wypełniania zapisów umowy żadna ze stron nie może jej wypowiedzieć w okresie obowiązywania. Każda ze stron może wypowiedzieć umowę w trybie natychmiastowym w przypadku rażącego naruszenia jej postanowień przez drugą stronę i nie zaniechania naruszeń pomimo wyznaczenia dodatkowego terminu, przy czym Wnioskodawca może wypowiedzieć umowę w przypadku opóźnienia przez kupującego w spłacie powyżej dwóch kolejnych kwartalnych płatności, wypowiedzenia zawartej pomiędzy stronami umowy wykonawczej, a także rozwiązania z winy kupującego umowy pożyczki zawartej pomiędzy Spółką a Wojewódzkim Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Wypowiadając umowę, Wnioskodawca może żądać natychmiastowego zwrotu wszystkich kosztów faktycznie poniesionych na realizację Instalacji oraz dodatkowych kosztów nałożonych na Spółkę przez ww. pożyczkodawcę. Spłata zobowiązań wymienionych w zdaniu poprzednim spowoduje, zgodnie z umową przeniesienie przez Wnioskodawcę własności Instalacji oraz przeniesienie służebności przesyłu na rzecz kupującego w terminie 7 dni od uregulowania tych zobowiązań.

Wnioskodawca planując przedmiotową transakcję, złożył w sierpniu 2011 r. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w wyniku którego wydana została interpretacja indywidualna z dnia 18 października 2011 r., jednakże okoliczności faktyczne i prawne, w tym w szczególności ramy prawne zawartej umowy, uległy bardzo istotnym zmianom względem planowanego kształtu transakcji, w wyniku czego wydana interpretacja nie może znaleźć zastosowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. W jakim momencie Wnioskodawca powinien rozpoznać przychód z tytułu sprzedaży instalacji energetycznej budynku obejmującej następujące systemy grzewcze: ogrzewania i ciepłej wody, system odzysku ciepła wraz z systemem wentylacji oraz system produkcji energii elektrycznej w oparciu o zainstalowane ogniwa fotowoltaiczne dokonanej na warunkach opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku...
2. Czy Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych naliczonych od wartości początkowej stanowiących własność Spółki i wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, środków trwałych w postaci instalacji energetycznej budynku obejmującej następujące systemy grzewcze: ogrzewania i ciepłej wody, system odzysku ciepła wraz z systemem wentylacji oraz system produkcji energii elektrycznej w oparciu o zainstalowane ogniwa fotowoltaiczne eksploatowanych przez Podatnika w okolicznościach opisanych w stanie faktycznym niniejszego wniosku...

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania drugiego. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego stanowi przedmiot odrębnego rozstrzygnięcia.

Prezentując własne stanowisko w sprawie w zakresie pytania drugiego, Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia i środki transportu, a także inne przedmioty, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

Jak podnosi Wnioskodawca, opierając się na powyższym przepisie prawnym, powszechnie definiuje się następujące warunki, których spełnienie jest niezbędne dla uznania danego przedmiotu materialnego za podlegający amortyzacji środek trwały:

1. powinien on stanowić własność lub współwłasność podatnika (Zgodnie z opisem stanu faktycznego Instalacja Energetyczna pozostaje własnością Wnioskodawcy do momentu uiszczenia całości ceny);
2. powinien on być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tzn. powinien być wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem (Instalacja jest eksploatowana przez Podatnika i przy jej wykorzystaniu wytwarzana jest zgodnie z przeznaczeniem energia elektryczna i cieplna);
3. przewidywany okres używania środka trwałego musi być dłuższy niż rok (Przewidywany okres używania Instalacji przez Wnioskodawcę wynosi 10 lat);
4. środek trwały powinien być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (Wytwarzana za pomocą Instalacji energia elektryczna i cieplna jest przez Spółkę zbywana i Spółka uzyskuje z tego tytułu przychody, zaliczane do przychodów z działalności gospodarczej).

W tej sytuacji, jak wykazano powyżej, wszystkie ustawowe przesłanki, których spełnienie daje podatnikowi uprawnienie do zaklasyfikowania danej rzeczy jako środka trwałego i jego amortyzowania, w przypadku Instalacji Energetycznej będącej przedmiotem niniejszego wniosku zostały zdaniem Spółki spełnione, w związku z czym Spółce przysługuje uprawnienie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tego tytułu i zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie pytania drugiego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Odnosząc się do zasad dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) określonych w art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy wskazać, co następuje.

Na mocy art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku wymienione w art. 16a ust. 2 pkt 1-3, zwane także środkami trwałymi (art. 16a ust. 2 omawianej ustawy).

Istotą unormowania zawartego w cytowanym art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wskazanie, jakie podstawowe warunki muszą spełniać składniki majątku, aby stanowiły środki trwałe podlegające amortyzacji podatkowej.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Wnioskodawca zbudował instalację energetyczną w budynku kontrahenta, która to instalacja jest przedmiotem odrębnej od tego budynku własności - stanowi własność Wnioskodawcy. Na podstawie zawartych umów, instalacja ta ma być wykorzystywana przez Spółkę w działalności gospodarczej w przedmiocie dostaw energii elektrycznej i cieplnej przez okres 10 lat.

Opisana instalacja energetyczna została zatem wytworzona przez Wnioskodawcę, stanowi jego własność, jest kompletna i zdatna do użytku, wykorzystywana dla potrzeb działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a jej przewidywany okres używania przekracza 1 rok. Wobec powyższego, przedmiotowa instalacja spełnia warunki uznania jej za środek trwały podlegający amortyzacji w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niemniej jednak, wracając do hipotezy art. 15 ust. 6 omawianej ustawy, należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy amortyzacyjne dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m tej ustawy. Elementem dokonywania odpisów zgodnie z ww. przepisami jest m.in. wprowadzenie składnika majątku do ewidencji środków trwałych i niematerialnych i prawnych, wybór metody amortyzacji oraz ustalenie odpowiedniej stawki amortyzacyjnej. Czynności te wymagają uprzedniego sklasyfikowania składnika majątkowego stanowiącego przedmiot amortyzacji na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych KŚT (Dz. U. Nr 242, poz. 1622).

A zatem, pomimo, że cechy instalacji przedstawione w stanie faktycznym pozwalają na stwierdzenie, że mieści się ona w pojęciu środka trwałego podlegającego amortyzacji art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej tej instalacji wymaga przypisania instalacji (bądź jej elementów składowych) do odpowiednich grupowań w Klasyfikacji Środków Trwałych. To klasyfikacja będzie decydująca dla uznania, czy instalacja energetyczna budynku jako całość jest środkiem trwałym podlegającym amortyzacji, czy środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są tworzące ją elementy np. urządzenia i inne przedmioty.

Należy przy tym podkreślić, że przepisy ww. rozporządzenia nie stanowią przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej. Tym samym, minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnienia do interpretowania tych przepisów w tym dokonania klasyfikacji przedmiotowej instalacji energetycznej budynku w trybie postępowania w sprawie wydawania pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Obowiązek dokonania prawidłowej klasyfikacji środka trwałego do odpowiedniej grupy KŚT ciąży na podatniku. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania składnika majątku zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem o wskazanie symbolu (grupy) środka trwałego oraz wydanie opinii do Urzędu Statystycznego. Wynika to z Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane, według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej (pkt 1). Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m. in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania standardów klasyfikacyjnych (pkt 2 Komunikatu). W przypadkach uzasadnionych skomplikowanym charakterem problemu, Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w porozumieniu z właściwymi ministrami lub na ich wniosek wydaje interpretacje standardów klasyfikacyjnych stosowanych w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej, wymienionych w ust. 2, w formie komunikatów, ogłaszanych w Dzienniku Urzędowym GUS (pkt 4 Komunikatu).

W konsekwencji, odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej przedmiotowej instalacji jako środka trwałego albo środków trwałych, dokonywane z zachowaniem reguł określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 6 tej ustawy.

Jednocześnie, z opisu stanu faktycznego nie wnikają okoliczności, które mogłyby skutkować wyłączeniem tych odpisów z kategorii kosztów podatkowych na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego przyjmując okoliczności wskazane w opisie stanu faktycznego należy stwierdzić, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od instalacji energetycznej budynku będącej przedmiotem odrębnej własności, dokonywane zgodnie z regułami określonymi w art. 16a-16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy