Temat interpretacji

W dniu 30.03.2005r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Podatnik wskazuje, iż przy wykonywaniu różnych zadań na terenie miasta pracownicy Spółki korzystają z usług firm świadczących usługi przewozu osób (potocznie zwane taksówkowymi).

Często zdarza się, że pracownik za korzystanie z usług transportu taksówkowego otrzymuje wyłącznie paragon fiskalny. Paragon ten, zawierający dane wystawcy (nazwa, adres, NIP, nr roboczy i rejestracyjny taksówki), datę wystawienia paragonu, numer wydruku, nazwę wydruku: PARAGON FISKALNY, kwotę opłaty początkowej, kwotę taryfy i stawki podatku VAT, godziny odbycia kursu, przebytą drogę (ilość kilometrów), kwotę należności i numer kursu, jest dokumentem stanowiącym podstawę do rozliczenia, przez pracownika, tego rodzaju wydatku ze Spółką.

Wnioskująca, uznając paragon fiskalny za wystarczający dowód poniesienia wydatku przez pracownika, zwróciła się z zapytaniem, czy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych, można ten wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Podatnik przedstawił następujące stanowisko odnośnie powyżej opisanego stanu faktycznego:

W ocenie Podatnika - wydatek (przejazd taksówkami) udokumentowany paragonem fiskalnym można uznać, w myśl przepisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za koszt uzyskania przychodów, ponieważ został on poniesiony w celu uzyskania przychodu (wykonanie zadań służbowych na terenie miasta), oraz tego rodzaju koszty nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako nie stanowiące kosztów uzyskania przychodu.

Zdaniem Spółki, wystawienie paragonu fiskalnego zamiast faktury VAT nie niweczy samego faktu poniesienia wydatku w celu uzyskania przychodu.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...).

Za koszty uzyskania przychodu uznać można wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, które związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą i których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, a które nie zostały wymienione w przepisach art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. W sytuacji, gdy istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem a uzyskanym przychodem, wówczas spełniony jest podstawowy i wystarczający warunek do uznania poniesionego wydatku za koszt podatkowy.

Ponadto, analiza wskazanego przepisu prowadzi do wniosku, iż wystąpienie konkretnego przychodu jest warunkiem wystarczającym, ale niekoniecznym do zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu, niezbędne jest natomiast działanie podatnika w celu jego potencjalnego osiągnięcia.

Podatnik uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, bowiem o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania. Jednostka podejmując decyzję o poniesieniu określonych kosztów, winna w oparciu o racjonalne i obiektywne przesłanki uzasadnić związek kosztu z przychodem.

Zauważyć należy, iż paragon fiskalny, o treści opisanej we wniosku, nie pozwala na wskazanie Podatnika, jako ponoszącego wydatek na nabycie usługi transportowej.

Tym bardziej nie można wykazać, iż pomiędzy poniesieniem wydatku - przez niewskazanego na paragonie nabywcę - a możliwością generowania przychodów przez Wnioskodawcę, zachodzi związek przyczynowo-skutkowy, o którym mowa w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Tutejszy organ podatkowy pragnie podkreślić, iż jedynie w sytuacji, gdy Wnioskująca oprócz paragonu na zakup towaru lub usługi posiada inne dowody pozwalające na powiązanie Jej z wymienioną na paragonie wykonaną usługą i wskazujące na związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkiem a osiąganiem przychodów (funkcjonowaniem Podatnika), to wówczas nie będzie przeszkody do uznania danego wydatku za koszt podatkowy.

Natomiast w sytuacji, gdy jedynym dowodem poniesienia wydatku jest paragon fiskalny, który nie pozwala wskazać Podatnika jako nabywcy towaru lub usługi i potwierdzić spełnienia przesłanki "celowości" wydatku, wówczas nie będzie możliwe odniesienie w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatku objętego wskazanym paragonem. Nie jest możliwe bowiem wówczas wykazanie istnienia związku przyczynowo-skutkowego, o którym mowa w przywołanym art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.