Temat interpretacji

w zakresie ustalenia, czy prawa majątkowe wynikające z przyznanych przez Prezesa URE dla Spółki świadectw efektywności energetycznej są przychodem podatkowym na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych oraz czy w dacie przesłania wniosku do Prezesa URE o umorzenie przyznanych świadectw efektywności energetycznej ich wartość stanowi koszt uzyskania przychodu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 marca 2018 r. (data wpływu 8 marca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy prawa majątkowe wynikające z przyznanych przez Prezesa URE dla Spółki świadectw efektywności energetycznej są przychodem podatkowym na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych oraz czy w dacie przesłania wniosku do Prezesa URE o umorzenie przyznanych świadectw efektywności energetycznej ich wartość stanowi koszt uzyskania przychodu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2018 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy prawa majątkowe wynikające z przyznanych przez Prezesa URE dla Spółki świadectw efektywności energetycznej są przychodem podatkowym na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych oraz czy w dacie przesłania wniosku do Prezesa URE o umorzenie przyznanych świadectw efektywności energetycznej ich wartość stanowi koszt uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest Spółką z o.o. (dalej: Spółka) prowadzi działalność gospodarczą należącą w części do zadań własnych gminy polegającej na wytwarzaniu i dostarczaniu energii cieplnej. Na podstawie ustawy z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 831, dalej: ustawa o efektywności energetycznej z 2016 r.), która zastąpiła ustawę z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U z 2011 r. nr 94 poz. 551 z późn. zm., dalej: ustawa o efektywności energetycznej z 2011 r.), Spółka zobowiązana jest:

• zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku, których uzyskuje się oszczędności energii,
• uzyskiwać i przedstawiać do umorzenia Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: Prezes URE) świadectwa efektywności energetycznej, które są potwierdzeniem deklarowanej/planowanej do zaoszczędzenia ilości energii finalnej wynikającej z przedsięwzięcia lub przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej, bądź uiszczać opłatę zastępczą.

Świadectwa efektywności energetycznej, tzw. białe certyfikaty, wydawane są przez Prezesa URE.

Na mocy ustawy o efektywności energetycznej z 2011 r. obowiązującej do 30 września 2016 r., świadectwa efektywności energetycznej wydawane były po rozstrzygnięciu przetargu, w którym brały udział zgłoszone przez Spółkę zrealizowane zadania służące poprawie efektywności energetycznej. Wydawane przez Prezesa URE świadectwa efektywności energetycznej były potwierdzeniem deklarowanej oszczędności energii wynikającej z przedsięwzięć tego samego rodzaju służących poprawie efektywności energetycznej.

Na mocy przepisów ustawy o efektywności energetycznej z 2016 r., obowiązującej od 1 października 2016 r. świadectwa efektywności energetycznej wydaje Prezes URE na wniosek podmiotu, u którego będzie realizowane przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia tego samego rodzaju służące poprawie efektywności energetycznej. Świadectwo efektywności energetycznej jest potwierdzeniem planowanej do zaoszczędzenia ilości energii finalnej wynikającej z ww. przedsięwzięcia lub przedsięwzięć.

Świadectwo efektywności energetycznej zawiera w szczególności:

• numer świadectwa efektywności energetycznej,
• nazwę podmiotu, adres siedziby,
• wartość świadectwa wyrażoną w tonach oleju ekwiwalentnego (toe), równej ilości zaoszczędzonej energii finalnej.

Prawa majątkowe wynikające ze świadectw efektywności energetycznej są towarem giełdowym. Powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej na koncie w Rejestrze Świadectw Pochodzenia prowadzonym przez Towarową Giełdę Energii. Prawa te przysługują podmiotowi, który jest posiadaczem tego konta. Prawa te są zbywalne.

Spółka, jako przedsiębiorstwo energetyczne dostarczające ciepło do odbiorców jest zobowiązana do uzyskiwania określonej ilości oszczędności energii w wyniku przeprowadzenia działań poprawiających efektywność energetyczną, potwierdzonej otrzymanymi świadectwami efektywności energetycznej lub do uiszczania opłaty zastępczej jako innej formy realizacji tego obowiązku.

W wyniku zgłoszenia do przetargu przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej Spółka otrzymała świadectwa efektywności energetycznej, które zostały zarejestrowane na rachunku giełdowym Spółki. Spółka wystąpiła także o świadectwa efektywności energetycznej w związku z planowanymi do realizacji przedsięwzięciami służącymi poprawie efektywności energetycznej, które po otrzymaniu zostaną także zarejestrowane na rachunku giełdowym Spółki.

Zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości, świadectwa te w Spółce przyjmowane są na stan majątku (aktywa) jako towary - w wartości stanowiącej iloczyn ilości otrzymanych świadectw

i ceny rynkowej z dnia ich przyznania.

Drugostronne ujęcie przyznanych praw majątkowych ze świadectw efektywności energetycznej, zgodnie z przyjętą polityką rachunkowości, następuje przez uznanie przychodu ze sprzedaży energii cieplnej.

Przyznane w wyniku przetargu świadectwa efektywności energetycznej mają ważność do 30 czerwca 2019 r.

Spółka w celu rozliczenia się z obowiązku wynikającego z ustawy o efektywności energetycznej wykorzystuje przyznane świadectwa efektywności i na dzień przesłania wniosku do Prezesa URE o umorzenie świadectw, ujmuje umorzenie praw majątkowych we wnioskowanej liczbie.

Nadmieniamy, że rok obrotowy w Spółce pokrywa się z rokiem kalendarzowym, natomiast zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych wpłacane są w uproszczonej formie (art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm.; dalej: updop).

Istotne elementy opisu stanu faktycznego przedstawiono również we własnym stanowisku Wnioskodawcy w sprawie, gdzie wskazano, że Spółka nie planuje zbycia pozyskanych pierwotnie (tj. w wyniku zrealizowania przez Spółkę przedsięwzięć proefektywnościowych, a nie w wyniku ich nabycia) świadectw efektywności energetycznej, lecz przeznacza je dla rozliczenia obowiązku wynikającego z ustawy o efektywności energetycznej czyli przedstawia je Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do umorzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawa majątkowe wynikające z przyznanych przez Prezesa URE dla Spółki świadectw efektywności energetycznej są przychodem podatkowym na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych i w związku z tym nie powinny być opodatkowane w dacie ich przyznania (zarejestrowania na rachunku Spółki)?

Czy w dacie przesłania wniosku do Prezesa URE o umorzenie przyznanych świadectw efektywności energetycznej ich wartość stanowi koszt uzyskania przychodu?

(pytania oznaczone we wniosku Nr 1 i 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej jako: updop) nie zawiera definicji przychodu. Wskazuje, poprzez przykładowe wyliczenia zawarte w art. 12, rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju przysporzenia nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4 updop).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 updop przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Art. 12 ust. 3 updop stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont, czyli dla celów podatkowych należy ujmować przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń.

Jednocześnie w myśl art. 12 ust. 3a updop za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Z powyższej regulacji wynika więc, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu, a jeżeli wskazane wyżej zdarzenia wystąpią po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia zdarzenia.

Stąd datą powstania przychodu z tytułu przyznanych świadectw efektywności energetycznej będzie dzień dokonania czynności którą będzie dzień zbycia prawa majątkowego. Spółka nie planuje zbycia pozyskanych pierwotnie (tj. w wyniku zrealizowania przez Spółkę przedsięwzięć proefektywnościowych, a nie w wyniku ich nabycia) świadectw efektywności energetycznej, lecz przeznacza je dla rozliczenia obowiązku wynikającego z ustawy o efektywności energetycznej czyli przedstawia je Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do umorzenia.

Uwzględniając powyższe zdaniem Spółki, przychód podatkowy nie powstaje w opisanej sytuacji w dacie przyznania świadectw efektywności energetycznej przez Prezesa URE. Przychód podatkowy powstałby dopiero w przypadku ewentualnego zbycia świadectwa. W myśl art. 12 ust. 3a updop, przychód powstałby w dniu zbycia świadectwa (praw majątkowych wynikających ze świadectwa), jednak nie później niż w dniu wystawienia faktury lub uregulowania należności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Umorzenie świadectw efektywności energetycznej nie znajduje się w kategorii wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 updop.

Mając na uwadze, że w momencie powstania praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej (tj. z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie Spółki w rejestrze świadectw efektywności energetycznej), nie powstaje dla Spółki przychód podatkowy, wówczas umorzenie świadectw efektywności energetycznej nie będzie stanowić kosztu uzyskania przychodu.

Przyznanie przez Prezesa URE świadectw efektywności energetycznej jako nabycie pierwotne, a następnie ich umorzenie w wykonaniu obowiązku wynikającego z ustawy o efektywności energetycznej, będzie zatem dla Spółki neutralne podatkowo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2016 r., poz. 831, dalej: uee) reguluje system świadectw efektywności energetycznej (tzw. białych certyfikatów). Jest to mechanizm stymulujący i wymuszający zachowania prooszczędnościowe. Ustawa ta przewiduje, że można je uzyskać tylko za przedsięwzięcia o najwyższej efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 uee, podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej podmiotami zobowiązanymi, są obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

-z zastrzeżeniem art. 11.

W myśl art. 10 ust. 2 uee, obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizują:

1. przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdy w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 719) lub członkiem rynku organizowanego przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu do transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez ten podmiot;
3. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w pkt 2, będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej izby przez spółkę prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2014 r. poz. 94 ze zm.);
4. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprowadzający gaz ziemny w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, w odniesieniu do ilości tego gazu zużytego na własny użytek;
5. towarowy dom maklerski lub dom maklerski w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji realizowanych na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, na zlecenie odbiorców końcowych przyłączonych do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku nadania świadectwu energetycznemu praw majątkowych (tj. po wpisaniu świadectwa na konto podmiotu, który zrealizował przedsięwzięcie proefektywnościowe) świadectwo otrzymuje prawa majątkowe (art. 30 ust. 2 uee). Prawa te są towarem giełdowym i są zbywalne (art. 30 ust. 1 uee).

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej jako: updop) nie zawiera definicji przychodu, wskazując jedynie - poprzez przykładowe wyliczenie zawarte w art. 12 - rodzaje przychodów, a także enumeratywnie wylicza, jakiego rodzaju przysporzenia podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów (art. 12 ust. 4).

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (art. 12 ust. 3 updop).

W myśl art. 12 ust. 3a updop, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, lub pomniejsza jego pasywa.

Z powyższej regulacji wynika więc, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu. Ponadto dodać należy, że jeśli zaistniałe wyżej zdarzenia wystąpią po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc zatem powyższe uregulowania do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, należy stwierdzić, że w momencie powstania praw majątkowych wynikających ze świadectwa efektywności energetycznej (tj. z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na rachunku Spółki), nie powstaje dla Spółki przychód podatkowy. Przychód podatkowy powstałby dopiero w przypadku ewentualnego zbycia świadectwa w myśl art. 12 ust. 3a updop przychód powstałby w dniu zbycia świadectwa (praw majątkowych wynikających ze świadectwa), jednak nie później niż w dniu wystawienia faktury lub uregulowania należności.

Tymczasem pierwotne otrzymanie tzw. białych certyfikatów jest następstwem (skutkiem) podjętych i przeprowadzonych przez Spółkę działań prooszczędnościowych.

Jak wynika z treści wniosku, Spółka nie planuje zbycia pozyskanych pierwotnie (tj. w wyniku zrealizowania przez Spółkę przedsięwzięć proefektywnościowych, a nie w wyniku ich nabycia) świadectw efektywności energetycznej, lecz zamierza przeznaczyć je dla rozliczenia obowiązku wynikającego z ustawy o efektywności energetycznej, tj. przedstawić je Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki do umorzenia.

Skoro zatem w sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku nie powstanie przychód podatkowy (Spółka nie dokona zbycia świadectw efektywności energetycznej), wówczas umorzenie świadectw efektywności energetycznej nie spowoduje wystąpienia kategorii kosztu podatkowego. Nabycie pierwotne świadectw efektywności energetycznej, a następnie ich umorzenie w wykonaniu obowiązku wynikającego w ustawy o efektywności energetycznej, będzie zatem dla Spółki neutralne podatkowo.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M. C. Skłodowskiej 40, 20-400 Lublin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej