Temat interpretacji
Stan faktyczny:
Pracownicy Spółki odbywają zagraniczne podróże służbowe do kontrahentów. W trakcie podróży służbowych ponoszą koszty m.in. na zakup paliwa, usługi hotelowe itp. używając do zapłaty za te wydatki prywatnych kart kredytowych. Spółka nie wypłaca pracownikom zaliczek na podróże służbowe w walucie obcej. Pracownicy Spółki nie posiadają również "firmowych" kart kredytowych. Rozliczanie transakcji zrealizowanych przez pracowników przy użyciu prywatnych kart kredytowych następuje zazwyczaj w cyklach miesięcznych. Transakcje dokonywane za granicą rozliczane są w walucie określonej w umowie z bankiem np. w walucie euro lub w dolarach amerykańskich. W zależności od umowy z bankiem przeliczenie na złotówki dokonywane jest zazwyczaj po kursie sprzedaży banku z dnia przeprowadzenia transakcji. W księgach rachunkowych do wyceny kosztów poniesionych przez pracownika w trakcie podróży służbowych (hotel, paliwo itp.) Spółka stosuje kurs średni ustalony dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień delegacji służbowej. W związku z powyższym występują różnice pomiędzy kwotą w złotych wynikającą z rozliczenia kosztów zagranicznej delegacji służbowej po kursie średnim a kwotą jaką faktycznie wydatkuje pracownik, wynikającą z obciążenia jego rachunku prywatną kartą kredytową.
Ocena stanu faktycznego sprawy:
Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursów średnich ogłaszanych przez Narodowy Bank Polski z dnia poniesienia kosztu. Jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.
Stosownie do powyżej wskazanego przepisu różnice kursowe powstają przy kosztach poniesionych w walucie obcej jedynie wówczas, gdy pomiędzy dniem zarachowania i dniem faktycznej zapłaty występują różne kursy walut. Różnice kursowe są traktowane jako element korygujący koszty według zasady kasowej. Oznacza to, że różnice kursowe niezrealizowane, zaewidencjonowane wskutek stosowania zasad wyceny bilansowej, nie wynikające z rzeczywistego ruchu (wpływu lub wydatków) pieniądza, nie mają znaczenia dla wyliczenia wysokości podstawy opodatkowania.
Ponadto by mówić o różnicach kursowych musi wystąpić kurs banku, z którego usług korzystał podatnik ponoszący koszt, tj. spółka. Samo obciążenie karty płatniczej pracownika nie jest związane z wydatkiem podatnika. W operacji tej nie występuje też kurs sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalony przez bank, z którego usług korzysta Spółka.
Różnice kursowe powstawałyby gdyby płatność następowała "firmową" kartą kredytową (czyli taką kartą z której wydatki obciążają bezpośrednio rachunek bankowy Spółki).
W świetle powyższego stanowisko Podatnika, iż różnica między kwotą wynikającą z rozliczenia kosztów zagranicznej delegacji służbowej po kursie średnim NBP a kwotą jaką faktycznie wydatkuje pracownik i jaka wynika z obciążenia rachunku prywatnej karty kredytowej, na podstawie udokumentowanych dowodów (wyciągi z rachunków prywatnych kart kredytowych), jest kosztem uzyskania przychodów jest nieprawidłowe.