Temat interpretacji

Czy wartość rezerw bilansowych na przyszłe zobowiązania, sprzedawanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie będzie stanowiła przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy?

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 marca 2017 r. (data wpływu 17 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wartość rezerw bilansowych na przyszłe zobowiązania, sprzedawanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie będzie stanowiła przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2017 r. wpłynął do tut. organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy wartość rezerw bilansowych na przyszłe zobowiązania, sprzedawanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie będzie stanowiła przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka lub Zbywca) jest podmiotem prowadzącym działalność w sektorze górniczym. Podstawowy przedmiot działalności gospodarczej Spółki obejmuje wydobycie węgla kamiennego.

W związku z konsolidacją sektora górniczego, mającą na celu m.in. zapewnienie dalszego funkcjonowania kopalń zrzeszonych w Spółce oraz utrzymanie zatrudnienia górników, podjęta została decyzja o wydzieleniu oraz przeniesieniu części majątku Spółki do innego podmiotu X sp. z o.o. (dalej: Inwestor lub Nabywca). Przeniesienie części majątku Spółki na rzecz Inwestora ma zostać dokonane w formie transakcji sprzedaży.

W ramach planowanej transakcji, Inwestor dokona nabycia od Spółki zorganizowanego i funkcjonalnie powiązanego zespołu składników materialnych i niematerialnych, przeznaczonych do wykonywania określonych zadań gospodarczych, przede wszystkim w zakresie wydobycia, przeróbki i sprzedaży węgla kamiennego, metanu oraz innych kopalin towarzyszących, a także działalności z tym związanej, w tym produkcji energii elektrycznej w oparciu o spalanie metanu lub innych gazów uzyskiwanych w toku wydobycia. W ocenie Wnioskodawcy, sprzedawany do Inwestora zespół składników majątkowych i niemajątkowych posiadać będzie status zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP) w rozumieniu przepisów podatkowych - w celu potwierdzenia prawidłowości tego stanowiska Wnioskodawca złożył odrębny wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

W ramach transakcji Inwestor dokona nabycia m.in. następujących składników majątkowych i niemajątkowych, związanych z działalnością Spółki:

• rzeczowe aktywa trwałe - w tym budynki, budowle, wyrobiska górnicze, maszyny i urządzenia, niskocenne składniki majątkowe, środki trwałe w budowie;
• zapasy materiałów, towarów, produktów gotowych i półproduktów, wyrobiska ruchowe;
• wartości niematerialne i prawne - w tym licencje, programy, systemy, oprogramowanie komputerowe;
• dokumentacje techniczne, hydrologiczne, geologiczne oraz projekty zagospodarowania złóż i plany ruchu zakładów górniczych, jak i majątkowe prawa autorskie do dokumentacji technicznej, hydrologicznej oraz projektów zagospodarowania złóż i planów ruchu zakładów górniczych;
• know-how w postaci regulaminów, instrukcji i procedur dotyczących produkcji oraz konserwacji wyposażenia, w tym przechowywane w postaci elektronicznej;
• kaucje lub wadia wniesione na poczet postępowań przetargowych, w których w związku z transakcją dojdzie do zmiany zamawiającego,
• prawa wynikające z umów związanych z funkcjonowaniem ww. części przedsiębiorstwa,
• koncesje, licencje, zezwolenia oraz inne uprawnienia wynikające z decyzji lub innego rodzaju aktów administracyjnych, które kształtują sytuację prawną Spółki w związku z funkcjonowaniem ww. części przedsiębiorstwa,
• środki pieniężne,
• prawa i obowiązki, wynikające z umów zawartych przez Spółkę, związanych z przenoszonymi składnikami majątkowymi i niemajątkowymi,
• udziały Spółki w Y Sp. z o.o. (dalej: Y), świadczącym na rzecz Spółki, w tym w szczególności na rzecz sprzedawanych kopalń, usługi w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, obsługi kadrowo-płacowej, archiwalnej oraz działalności szkoleniowej i dydaktycznej. Udziały w Y były historycznie obejmowane przez Spółkę w zamian za wkłady pieniężne oraz wkład niepieniężny w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Cały kapitał zakładowy Y został pokryty przez Spółkę przed 1 stycznia 2017 r.

Umowa sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, która zostanie zawarta między Spółką a Nabywcą, będzie mieć charakter odpłatny. Cena przedmiotu transakcji zostanie ustalona na podstawie sporządzonej wyceny i odpowiadać będzie warunkom rynkowym. W szczególności, cena nabycia majątku uwzględniać będzie wartość funkcjonalnie związanych z nim zobowiązań oraz rezerw na zobowiązania.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wartość rezerw bilansowych na przyszłe zobowiązania, sprzedawanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie będzie stanowiła przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość rezerw bilansowych na przyszłe zobowiązania nie będzie kreowała przychodu podatkowego z tytułu sprzedaży ZCP.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca podkreśla, że konieczność tworzenia rezerw wynika z nadrzędnych zasad rachunkowości, wyrażonych również w przepisach prawa bilansowego. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 21 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1047, dalej: UoR), przez rezerwy rozumie się zobowiązania, których termin wymagalności lub kwota nie są pewne. Oznacza to, że jednostka jest świadoma ciążącego na niej obowiązku, którego wypełnienie jest związane z utratą korzyści ekonomicznych, jednak nie może wiarygodnie określić kwoty czy terminu tego zdarzenia. Celem kompletności ujęcia w sprawozdaniu finansowym wszystkich zobowiązań, wykazuje się w nim także zobowiązania prawdopodobne, o szacunkowej wartości, uwzględniając tym samym ryzyko wystąpienia potencjalnych strat i innych prawdopodobnych zdarzeń skutkujących utratą korzyści ekonomicznych.

Tym samym, rezerwy bilansowe w rozumieniu zasad rachunkowości i przepisów prawa bilansowego, stanowią zabezpieczenie jednostki na potencjalne przyszłe obciążenia. Rezerwy określane są w szacunkowej wielkości ewentualnych strat i kosztów mogących prawdopodobnie wystąpić w przyszłości, a związanych z działalnością prowadzoną przez jednostkę.

Inaczej jednak należy traktować rezerwy na zobowiązania w ujęciu przepisów prawa podatkowego. Wynika to z odmienności roli, celów oraz zasad prawa bilansowego i podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: ustawa o CIT), podatnicy zobowiązani są do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami (tj. ustawą o rachunkowości) w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Natomiast, przy kwalifikacji przychodów i kosztów dla celów podatkowych należy kierować się wyłącznie przepisami prawa podatkowego.

W zakresie ustalenia zobowiązania podatkowego obwiązuje zasada określoności. Oznacza to, że wykazywane przez podatnika kategorie podatkowe takie jak przychód, koszty uzyskania przychodu i dochody powinny stanowić wartości ostateczne, nie obarczone błędem szacunku. Aby koszty mogły być uznane za koszty uzyskania przychodu muszą być faktycznie poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów i nie mogą być wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Rezerwy stanowią zabezpieczenie jednostki przed potencjalnymi, prawdopodobnymi stratami i ujmowane są w wielkości szacunkowej kosztów, które mogą wystąpić w przyszłości. Tym samym, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów, ponieważ dotyczą kosztów, które dopiero zostaną poniesione, nie zaś kosztów faktycznie poniesionych. Potwierdza to art. 16 ust. 1 pkt 27 ustawy o CIT, zgodnie z którym rezerwy utworzone zgodnie z UoR nie są kosztami uzyskania przychodów.

Mając na uwadze fakt, że:

• rezerwy są zobowiązaniem przyszłym, jeszcze nieistniejącym, którego termin wymagalności lub kwota nie są pewne i stanowią jedynie szacunek kwot przyszłych zobowiązań;
• wartość rezerwy na przyszłe zobowiązania jest jedynie oszacowana, zatem nie jest określona co do kwoty, co stałoby w sprzeczności z zasadą określoności zobowiązania podatkowego,
• utworzenie rezerwy nie stanowiło kosztu uzyskania przychodu w momencie utworzenia rezerwy

w ocenie Wnioskodawcy, wartość rezerw bilansowych na przyszłe zobowiązania, przenoszonych na rzecz Nabywcy w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, nie będzie stanowiła przychodu podatkowego dla Wnioskodawcy. Prawidłowość zaprezentowanego stanowiska potwierdzają liczne interpretacje indywidualne prawa podatkowego, w tym m.in.:

• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 grudnia 2016 r. (sygn. 1462- IPPB6.4510.528.2016.1.AZ)
• Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 6 maja 2016 r. (sygn. IPPB5/4510-125/16-6/MR).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3-5 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej