Temat interpretacji
Ad1/. Artykuł 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993 r. Nr 106, poz. 482 ze zm.) stanowi, iż podatnicy, którzy nie mają na terytorium Polski siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. W celu jednakże uniknięcia opodatkowania tych samych dochodów dwukrotnie, tj. w państwie siedziby lub zarządu zagranicznej osoby prawnej i w Polsce, zawierane są umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W związku z tym badając sytuację podatkową zagranicznej osoby prawnej nie mającej w Polsce siedziby lub zarządu - jeśli z krajem siedziby lub zarządu tego podmiotu zawarta została przez Polskę taka umowa - należy stosować postanowienia właściwej umowy. Z pisma wynika, iż w przedmiotowej sprawie chodzi o sytuację podatkową spółki czeskiej, a więc zastosowanie znajduje Umowa między Rządem Rzeczpospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 24 czerwca 1993 r. (Dz. U. Nr 47 poz 189 z dnia 11 kwietnia 1994 r.)
Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
Oznacza to, iż zyski spółki czeskiej osiągane na terenie Polski będą opodatkowane w Polsce tylko w takim przypadku, gdy zyski te są osiągane przez utrzymywany przez spółkę w Polsce zakład w rozumieniu ww. umowy.Stosownie do art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Jeżeli ustalenie dochodu (straty) na podstawie prowadzonej ewidencji nie jest możliwe, dochód (stratę) ustala się w drodze oszacowania. Jak z powyższego wynika, ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nakłada na wszystkich podatników, a więc również na podatników nie mających na terenie Polski siedziby lub zarządu, obowiązek prowadzenia właściwej ewidencji zdarzeń gospodarczych.
Obowiązek ewidencji podatników wynika z ustawy z dnia 13.10.1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz.U. Nr 142, poz. 702 z późn. zm.). Zgodnie z art 2 ust. 1 tej ustawy: osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numer identyfikacji podatkowej NIP. Jeżeli zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym podmioty te są podatnikami podatku VAT, podlegają rejestracji przez naczelnika urzędu skarbowego właściwego w sprawach podatku od towarów i usług.
Ad2/. Formy prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez osoby zagraniczne określone zostały w ustawie z dnia 19.11.1999 r. Prawo działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 101, poz. 1178 ze zm.). Organ podatkowy nie jest upoważniony do interpretacji przepisów tej ustawy.