Temat interpretacji

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym sprawy ponoszone przez Towarzystwo wydatki na organizację spotkań z partnerami biznesowymi, a w tym usługi gastronomiczne (zakup posiłku w restauracji), mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19.12.2011 r. (data wpływu 27.12.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę:

• na produkty spożywcze typu kawa, herbata, inne napoje, ciastka, słodycze, kanapki w związku z organizacją spotkań z partnerami biznesowymi w siedzibie Wnioskodawcy jest prawidłowe,

• na usługi gastronomiczne w związku z organizacją spotkań z partnerami biznesowymi w restauracjach jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.12.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę na produkty spożywcze typu kawa, herbata, inne napoje, ciastka, słodycze, kanapki w związku z organizacją spotkań z partnerami biznesowymi w siedzibie Wnioskodawcy oraz wydatków poniesionych na usługi gastronomiczne w związku z organizacją spotkań z partnerami biznesowymi w restauracjach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca U. S. A. prowadzi działalność jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych (zwane dalej Towarzystwo) w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych. Zgodnie z art. 45 ustawy o funduszach inwestycyjnych przedmiotem działalności towarzystwa jest wyłącznie tworzenie funduszy inwestycyjnych i zarządzanie nimi, w tym pośrednictwo w zbywaniu i odkupywaniu jednostek uczestnictwa, reprezentowanie ich wobec osób trzecich oraz zarządzanie zbiorczym portfelem papierów wartościowych. Towarzystwo jest organem funduszu inwestycyjnego.

Prowadząc działalność zgodnie z przepisami ustawy o funduszach inwestycyjnych towarzystwo (U. S.A.) działa jako organ funduszu inwestycyjnego oraz reprezentuje fundusz inwestycyjny wobec osób trzecich. W przypadku wykonywania tych i innych czynności Towarzystwo pobiera wynagrodzenie w postaci opłaty za zarządzanie management fee.

Wykonując te i inne czynności Towarzystwo między innymi:

• dokonuje utworzenia i rejestracji funduszy inwestycyjnych,
• organizuje sieć dystrybucji jednostek uczestnictwa,
• organizuje i zleca wykonywanie podmiotom zewnętrznym funkcji depozytariusza oraz agenta transferowego,
• organizuje spotkania z inwestorami.

W przypadku organizacji sieci dystrybucji jednostek uczestnictwa oraz w przypadku pozyskiwania inwestorów (aktualnych lub przyszłych uczestników funduszy inwestycyjnych) dochodzi do wielu spotkań z przedstawicielami zainteresowanych instytucji finansowych, a w tym np.: banków, biur maklerskich, firmami pośrednictwa finansowego, ubezpieczycieli (partnerzy biznesowi) itp.

Podczas tego typu spotkań omawiane są zagadnienia związane z:

• ofertą U. w zakresie istniejących typów funduszy inwestycyjnych (subfunduszy), - zagadnienia związane z pozyskiwaniem nowych uczestników (inwestorów) lub zatrzymaniem lub zwiększeniem napływu środków od aktualnych uczestników,
• zasadami współpracy w zakresie pośrednictwa (dystrybucji),
• planowanych wspólnych akcji marketingowo-promocyjnych,
• dokonywana jest ocena dotychczasowej współpracy i formułowane są wstępne wnioski na przyszłość, itp.

Spotkania tego typu odbywają się w siedzibie U., w siedzibie partnera biznesowego lub też w innym miejscu, np. w restauracjach lub innych tego tupu lokalach. W przypadku spotkań w siedzibie U. przedstawicielom partnerów biznesowych oferowane są zwyczajowe produkty spożywcze typu kawa, herbata, inne napoje, ciastka, słodycze, kanapki. W przypadku spotkania w restauracjach i innych podobnych lokalach U. jako zainteresowany współpracą finansuje posiłek spożywany podczas spotkania (nabywa usługi gastronomiczne - lunch lub obiad). Posiłek ten ma charakter zwyczajowego poczęstunku bez przejawów wykwintności i okazałości.

Dodatkowo istotnym dla sprawy jest wskazanie, że opisane powyżej spotkania odbywają się na terenie całego kraju, gdzie U. nie ma siedziby ani przedstawicielstwa, a spotkania musza odbywać się w miejscach umożliwiających swobodne prowadzenie rozmów.

Każdorazowo z takiego spotkania osoba je organizująca sporządza notatkę wewnętrzną ze spotkania, która zawiera następujące elementy:

• temat,
• lokalizację,
• czas spotkania,
• stan sprawy,
• uczestników spotkania,
• opis podsumowujący przebieg spotkania i omawiane tematy,
• rekomendacje i czynności do wykonania ze strony U.,
• wskazanie poniesionych kosztów związanych ze spotkaniem.

Aktualnie U. kwalifikuje wydatki związane z organizacją tego typu spotkań, a w tym wydatki na nabycie usług gastronomicznych, jako tzw. koszty reprezentacji i dokonuje ich wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym sprawy ponoszone przez Towarzystwo wydatki na organizację spotkań z partnerami biznesowymi, a w tym usługi gastronomiczne (zakup posiłku w restauracji), mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku opisanych w stanie faktycznym spotkań biznesowych wydatki na sfinansowanie zwyczajowego poczęstunku (posiłku), a w tym kawy, herbaty, innych napojów ciastek, słodyczy, kanapek, a w przypadku spotkania w restauracjach i innych podobnych lokalach na sfinansowanie posiłku spożywanego podczas spotkania (nabycie usługi gastronomicznej lunchu, obiadu) stanowią koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wydatków powyższych nie można, zdaniem U., zaliczyć do kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te mają, zdaniem Wnioskodawcy, charakter zwykłych kosztów związanych z funkcjonowaniem Spółki. Spotkania z partnerami biznesowymi nie mają bowiem charakteru wystawnego czy okazałego, co w świetle aktualnego orzecznictwa decyduje o uznaniu danego wydatku za koszt reprezentacji. Podniesiono, iż spotkania te mają bowiem charakter roboczy i są na nich omawiane bieżące sprawy biznesowe (warunki współpracy), jak też prezentowana jest oferta U. (oferta funduszy zarządzanych przez U.). Wskazano, iż w przypadku tak spotkań w siedzibie U. jak i poza siedzibą (w restauracjach lub innych podobnych lokalach) partnerom biznesowym oferowany jest poczęstunek dopasowany do charakteru i długości spotkania. W przypadku spotkań w restauracji lub innych tego typu lokalach nie mają one charakteru wytwornej i okazałej kolacji (obiadu lub lunchu), czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Celem tych spotkań jest jedynie omówienie bieżących lub przyszłych spraw. Zaproszenie do siedziby Spółki lub też do restauracji czy innego podobnego lokalu ma przede wszystkim na celu prowadzenie rozmów biznesowych, a nie okazywanie przepychu, wytworności, czy też kreowanie pozytywnego wizerunku Spółki. Podniesiono, iż istotnym dla oceny sprawy jest też wskazanie, że opisane powyżej spotkania odbywają się na terenie całego kraju, gdzie U. nie ma siedziby ani przedstawicielstwa, a spotkania muszą odbywać się w miejscach umożliwiających swobodne prowadzenie rozmów.

Wskazano, iż potwierdzenie charakteru i celu spotkań stanowią sporządzane przez osoby je organizujące notatki, w których, jak wskazano w stanie faktycznym, określone są następujące elementy:

• temat,
• lokalizacja,
• czas spotkania,
• stan sprawy,
• uczestnicy spotkania,
• opis podsumowujący przebieg spotkania i omawiane tematy,
• rekomendacje i czynności do wykonania ze strony U.,
• wskazanie poniesionych kosztów związanych ze spotkaniem.

Zdaniem U. decydujące znaczenie dla kwalifikacji kosztów związanych z organizacją spotkań biznesowych powinien mieć charakter spotkania, a nie charakter (typ) wydatku. Ponoszone koszty nie mają na celu reprezentowania U. na zewnątrz, tj. wobec partnerów biznesowych, lecz są to zwykłe, bieżące koszt działalności związane z funkcjonowaniem Spółki, a w tym oferowaniem funduszy inwestycyjnych, zapewnieniem dystrybucji jednostek uczestnictwa, pozyskiwaniem inwestorów oraz zapewnieniem obsługi funkcjonowania funduszy inwestycyjnych. Ponoszone wydatki nie wiążą się z okazałością, wytwornością, a zatem nie mają charakteru reprezentacyjnego. Zaproszenie partnera biznesowego na kawę i ciastko, zwykły, niewytworny lunch, czy obiad podczas spotkania nie jest działaniem o charakterze nadzwyczajnym. Jest to powszechnie spotykana praktyka biznesowa. Posiłek spożywany w restauracji nie jest okazały ani wykwintny, bo powodem organizacji spotkania w restauracji nie jest chęć zaimponowania kontrahentowi okazałością czy wystawnością przez Spółkę.

Mając na uwadze powyżej zaprezentowaną argumentację jak też stanowisko zajęte przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej numer IPPB5/4240-24/09-2/AM z dnia 27.08.2009 roku U. stoi na stanowisku, iż koszty spotkań biznesowych opisane w stanie faktycznym należy zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego l992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego uznaje w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatków poniesionych przez Spółkę:

• na produkty spożywcze typu kawa, herbata, inne napoje, ciastka, słodycze, kanapki w związku z organizacją spotkań z partnerami biznesowymi w siedzibie Wnioskodawcy za prawidłowe,

• na usługi gastronomiczne w związku z organizacją spotkań z partnerami biznesowymi w restauracjach za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

A zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

• został właściwie udokumentowany,

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

W tym miejscu należy podkreślić, iż to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno ponadto wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Należy także pamiętać o wyłączeniach wynikających z uregulowań zawartych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego, wobec czego znaczenie tego terminu należy ustalić stosując wykładnię językową. Zgodnie z definicją słownikową, reprezentacja to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną (por. Uniwersalny Słownik Języka Polskie pod red. St. Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007). Pomocną może być również etymologia tego słowa repraesentatio (łac.) oznacza wizerunek. Reprezentację należy zatem rozumieć jako występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Są to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów. Działania te ułatwiają nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów handlowych, w tym poprzez budowanie osobistych relacji, a ich zasadniczym celem jest kształtowanie wizerunku przedsiębiorcy jako zasobnego, godnego zaufania partnera biznesowego.

Podkreślić należy, że obecnie tego typu kwalifikowanie wydatków i celów ich poniesienia znajduje ponadto odzwierciedlenie w doktrynie prawa podatkowego, np. B. Brzeziński, M. Kalinowski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Za koszt uzyskania przychodów według Komentarza do ustawy do podatku dochodowego od osób prawnych 2009, Gdańsk 2009, str. 493 pod red. W. Nykiel, A. Mariański, nie będą mogły być uznane bankiety z kontrahentami w restauracjach. Dotyczyć to będzie nie tylko wystawnych kolacji, ale również tzw. lunchu biznesowego.

Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami, akcentowania jej renomy i poszanowania kontrahenta. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Zatem, celem wydatków na reprezentację jest m.in. stworzenie i utrwalenie właściwego wizerunku firmy, poprzez np. sposób podejmowania kontrahentów czy poczęstunek. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji obraz przedsiębiorcy przełoży się na nabywanie jego produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego produktów czy usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka prowadzi działalność jako towarzystwo funduszy inwestycyjnych w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004 roku o funduszach inwestycyjnych. W przypadku organizacji sieci dystrybucji jednostek uczestnictwa oraz w przypadku pozyskiwania inwestorów (aktualnych lub przyszłych uczestników funduszy inwestycyjnych) dochodzi do wielu spotkań z przedstawicielami zainteresowanych instytucji finansowych, a w tym np.: banków, biur maklerskich, firmami pośrednictwa finansowego, ubezpieczycieli (partnerzy biznesowi) itp. Spotkania tego typu odbywają się: w siedzibie Wnioskodawcy, w siedzibie partnera biznesowego lub też w innym miejscu, np. w restauracjach lub innych tego tupu lokalach. W przypadku spotkań w siedzibie Spółki przedstawicielom partnerów biznesowych oferowane są zwyczajowe produkty spożywcze typu kawa, herbata, inne napoje, ciastka, słodycze, kanapki. W przypadku spotkania w restauracjach i innych podobnych lokalach Wnioskodawca jako zainteresowany współpracą finansuje posiłek spożywany podczas spotkania (nabywa usługi gastronomiczne - lunch lub obiad). Posiłek ten ma charakter zwyczajowego poczęstunku bez przejawów wykwintności i okazałości. Opisane powyżej spotkania odbywają się na terenie całego kraju, gdzie Wnioskodawca nie ma siedziby ani przedstawicielstwa. Każdorazowo z takiego spotkania osoba je organizująca sporządza notatkę wewnętrzną. Aktualnie Spółka kwalifikuje wydatki związane z organizacją tego typu spotkań, a w tym wydatki na nabycie usług gastronomicznych, jako tzw. koszty reprezentacji i dokonuje ich wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów.

Odnosząc się do przedstawionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zagadnień należy w pierwszej kolejności wskazać, iż rozgraniczenia wymagają poszczególne przejawy aktywności gospodarczej podejmowanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ponieważ inny charakter ma podstawowa działalność (produkcja, handel, usługi) i towarzyszące tej działalności przedsięwzięcia o charakterze marketingowym, promocyjnym, reklamowym oraz reprezentacyjnym - dotyczące sprzedaży wytwarzanych dóbr i usług oraz relacji z aktualnymi i potencjalnymi nabywcami, kontrahentami.

W związku z powyższym rozważenia wymaga fakt, czy, jak twierdzi Wnioskodawca, korzystanie z usług gastronomicznych w lokalach gastronomicznych oraz spożywanie drobnych posiłków w siedzibie Spółki podczas spotkań wymienionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym zaliczyć należy do kosztów ponoszonych w związku z reprezentacją firmy czy też jako wydatki związane ze zwykłą działalnością podatnika mogą stanowić koszty uzyskania przychodów.

Ustosunkowując się do spotkań biznesowych organizowanych przez Spółkę z partnerami biznesowymi, które mają miejsce zarówno w siedzibie Spółki jak i w restauracjach należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy oba rodzaje spotkań ukierunkowane są na reprezentowanie firmy oraz budowanie jej prestiżu (reprezentacja), czy też nie mają tego charakteru a służą wyłącznie zachęcaniu potencjalnych partnerów do nabywania oferowanych produktów bądź utrzymania kontaktów biznesowych czy współpracy.

Biorąc pod uwagę powyższe wywody oraz przepisy prawa podatkowego należy wskazać, iż w ocenie tutejszego Organu w przypadku wydatków Spółki z tytułu zakupu w restauracji lub innym lokalu gastronomicznym posiłków dla partnerów biznesowych mamy doczynienia z pierwszym z tych wyznaczników. Mając na uwadze, iż spotkania z partnerami odbywają się w restauracji, w czasie których omawiane są różnorakie sprawy biznesowe (między innymi przeprowadzane są negocjacje, zostają ustalane zasady dalszej współpracy między Spółką a partnerem), wątpliwości budzi miejsce takiego spotkania, tj. lokal gastronomiczny.

W kontekście zdefiniowanego wyżej pojęcia reprezentacja oraz z analizy przytoczonego art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednoznacznie wynika, iż ponoszone przez Spółkę wydatki na usługi gastronomiczne w lokalach zewnętrznych wiążą się z tworzeniem i utrwalaniem pozytywnego wizerunku firmy, a zatem nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Ich charakter bezsprzecznie świadczy o kreowaniu pozytywnego wizerunku firmy, czyli kształtowaniu lepszego postrzegania Spółki na zewnątrz. Powoływanie się w tym kontekście przez Wnioskodawcę na okoliczność, że zaproszenie partnera biznesowego do restauracji nie nosi cech okazałości czy wystawności i brakiem wysokiego standardu, nie odbiera wyżej wymienionym czynnościom cech reprezentacji.

W odróżnieniu od spotkań organizowanych w siedzibie podatnika, w przypadku spotkań biznesowych w restauracji trudno mówić o braku chęci wyeksponowania zasobności podmiotu gospodarczego, zaś podawanym tam posiłkom (zwłaszcza w postaci lunchu, obiadu lub kolacji) odmówić cech okazałości i wystawności. Są to więc typowe wydatki reprezentacyjne, które, wolą ustawodawcy, wyłączone zostały na mocy art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z kosztów uzyskania przychodów. Podkreślić należy, że działania reprezentacyjne obejmują nie tylko imprezy czy spotkania organizowane z wielkim rozmachem, wystawne bankiety z ekskluzywnym menu. Istotny jest bowiem cel tych działań, którym w przedmiotowej sprawie jest stworzenie oczekiwanego wizerunku firmy, ułatwienie zawarcia umowy bądź kontraktu, stworzenie miłej atmosfery podczas spotkań z kontrahentami itd., w której partner będzie czuł, że jest traktowany z szacunkiem, właściwie "ugoszczony". Bez znaczenia pozostaje tu fakt, że taka forma spotkań, która obecnie jest szeroko rozpowszechniona ułatwia kontakty z kontrahentami.

Nie jest przy tym istotny także jednostkowy koszt poniesiony na takim spotkaniu w restauracji lub innej placówce gastronomicznej, ale cel, jaki zostanie dzięki temu osiągnięty. Zarówno kawa, jak i obiad lub kolacja w restauracji lub innej placówce gastronomicznej stanowi usługę gastronomiczną, która zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy nie może zostać zaliczona kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie usług gastronomicznych podczas spotkań biznesowych z partnerami biznesowymi organizowanych w lokalach gastronomicznych nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów. W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Natomiast, według tut. Organu, wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie produktów spożywczych (np. kawy, herbaty, drobnych słodyczy, kanapki, itp.) do biura, pozostawionych do dyspozycji kontrahentów odwiedzających siedzibę Spółki o ile nie noszą znamion wystawności, nie będą stanowiły kosztów związanych z reprezentacją. Co prawda koszty te dotyczą oficjalnych kontaktów biznesowych utrzymywanych przez Wnioskodawcę, jednak z uwagi na zwyczajowy, nie związany z okazałością, charakter oferowanego poczęstunku, nie stanowią one kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka może zatem zaliczyć te wydatki jako ogólne koszty funkcjonowania do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy, o ile przedmiotowe wydatki nie miały charakteru kosztów reprezentacji. W tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż Spółka do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może zaliczyć wyłącznie wydatki poniesione na produkty spożywcze typu kawa, herbata, inne napoje, ciastka, słodycze, kanapki w związku z organizacją spotkań z partnerami biznesowymi w siedzibie Wnioskodawcy. Natomiast wydatki poniesione na usługi gastronomiczne, w związku z organizacją spotkań z partnerami biznesowymi w restauracjach, będą podlegały wyłączeniu z kosztów podatkowych zgodnie z regulacją zawartą w cyt. wyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 tej ustawy.

Końcowo należy wskazać, iż powołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcie w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego zostało wydane w indywidualnej sprawie, przez co nie może wpływać na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 466 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie