Temat interpretacji

Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych przeznaczanych na poczęstunek podczas spotkań z klientami i innymi interesariuszami Spółki w Jej siedzibie.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 13 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych przeznaczanych na poczęstunek podczas spotkań z klientami i innymi interesariuszami Spółki w Jej siedzibie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem sygnowanym datą 30 listopada 2011 r. (data wpływu 17 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup artykułów spożywczych przeznaczanych na poczęstunek podczas spotkań z klientami i innymi interesariuszami Spółki w Jej siedzibie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka ponosi wydatki na nabycie artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda, soki i inne napoje niealkoholowe, cukier, śmietanka do kawy, cytryna do herbaty, syrop malinowy do herbaty, mleko, ciastka, paluszki, owoce, cukierki, czekoladki, kanapki itp. Produkty te są zużywane na terenie zakładu Spółki, jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i innych osób odwiedzających Spółkę w Jej siedzibie, a więc serwowany dla różnego typu interesariuszy Spółki, np. w trakcie spotkań z kontrahentami, czy też potencjalnymi kontrahentami, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami (podatkowymi, technicznymi, finansowymi, ubezpieczeniowymi itp.) zewnętrznymi (niebędącymi pracownikami Spółki), podczas audytów przeprowadzanych przez biegłych rewidentów oraz audytorów, itp.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na nabycie artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda, soki i inne napoje niealkoholowe, cukier, śmietanka do kawy, cytryna do herbaty, syrop malinowy do herbaty, mleko, ciastka, paluszki, owoce, cukierki, czekoladki, kanapki itp., zakupionych na potrzeby spotkań z klientami i innymi interesariuszami Spółki (jak wskazano w opisie stanu faktycznego), odwiedzającymi Spółkę w Jej siedzibie, będą stanowiły koszty uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu będą stanowiły koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zatem, aby móc zaliczyć wydatek do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy spełnić dwa kryteria:

1. koszt musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania czy zabezpieczenia źródła przychodów, przy czym jak podkreślają organy podatkowe: przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB/423-433/09-2/KS z dnia 2 września 2009 r.).
   W przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym, Spółka ponosi wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu celem ich zużycia jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i innych osób odwiedzających Spółkę w Jej siedzibie. Takie zachowanie stanowi zachowanie typowe, należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, zwyczajowo przyjęte przy podejmowaniu kontrahentów i innych interesariuszy przez przedsiębiorstwa.
   Chcąc funkcjonować efektywnie Spółka zobowiązana jest przestrzegać ww. powszechnie przyjętych norm zachowania, co oznacza, że np. przyjmując kontrahenta celem prowadzenia rozmów handlowych, mających doprowadzić do zawarcia umowy, czy złożenia zamówienia na zakup towarów produkowanych przez Spółkę, musi ona przyjąć ów kontrahenta, zapewniając mu poczęstunek, ponieważ każdy kontrahent tego oczekuje.
   Brak tego poczęstunku byłby rażącym odstępstwem od ww. reguł i mógłby spowodować negatywną reakcję kontrahenta, np. zniechęcić go do prowadzenia rozmów handlowych ze Spółką, a tym samym pozbawić Spółkę możliwości osiągnięcia przychodu ze sprzedaży produktów do tego kontrahenta.
   W związku z powyższym, zdaniem Spółki, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu są celowe i potencjalnie przyczyniają się do osiągnięcia przychodu, a także są racjonalne, ponieważ ich poniesienie jest koniecznością w świetle powszechnie obowiązującego prawa zwyczajowego. Tym samym, spełniają kryterium pierwsze uznania kosztu za koszt uzyskania przychodu, tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania czy zabezpieczenia źródła przychodów.
2. koszt nie może się znaleźć w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w przepisie art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   Do katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym, zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
   Zgodnie z interpretacjami organów podatkowych: konsekwencją tego zapisu jest wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków związanych z reprezentacją (por. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB/423-433/09-2/KS z dnia 2 września 2009 r.).
   Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje jednak pojęcia reprezentacji. W swoich interpretacjach dotyczących stosowania ww. art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, organy podatkowe oraz sądy zazwyczaj sięgają wykładni językowej, a więc do słownikowego znaczenia pojęcia reprezentacja (pogląd taki prezentowało i obecnie prezentuje Ministerstwo Finansów np. pismo nr PO3-MD-722-6307-666/97 lub DD6-060-11/MD/07-2723).
   I tak, zgodnie z definicją słownikową (por. Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992), reprezentacja oznacza okazałość, wystawność, wytworność, w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.
   Zdaniem Spółki, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu nie są przejawem wystawności, okazałości czy wytworności, ale stanowią jak wskazano wyżej zachowanie typowe, należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, zwyczajowo przyjęte przy podejmowaniu kontrahentów i innych interesariuszy przedsiębiorstw. Nie można bowiem uznać za wystawność czy okazałość zwyczajowo podawaną kawę, herbatę, wodę, soki czy napoje niealkoholowe, cukier, śmietankę do kawy, cytrynę do herbaty, syrop malinowy do herbaty, mleko, ciastka, paluszki, owoce, cukierki, czekoladki, kanapki itp., skoro jest to działanie powszechne (jak wskazano wyżej), a wobec tego nie ma żadnego istotnego wpływu na kształtowanie pozytywnego wizerunku Spółki.
   Tym samym, wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu, jako niestanowiące reprezentacji, spełniają kryterium drugie uznania kosztu za koszt uzyskania przychodu, tj. nie mieszczą się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki: wydatki na zakup artykułów wymienionych w pytaniu, tj. stanowiące zwyczajowy poczęstunek kontrahentów i należące do powszechnie obowiązujących kanonów kultury, jako niemające charakteru wystawności, okazałości czy wytworności będą kosztem uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co potwierdzają powoływane wcześniej:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB3/423-433/09-2/KS z dnia 2 września 2009 r., czy też
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB3/423-666/08-2/KS z dnia 6 stycznia 2009 r. oraz przede wszystkim
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPB3/423-51/10-4/AP, w której przedstawiony stan faktyczny jest analogiczny do stanu faktycznego Wnioskodawcy przedstawionego w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, iż podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu. W związku z powyższym, kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów (zachowania albo zabezpieczenia), przy czym dany wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, tj. w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Innymi słowy, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów.

Należy jednocześnie zaznaczyć, iż prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania podatkowego.

Nie każdy jednak koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

I tak, w świetle art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, do katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zaliczają się koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zakres przedmiotowy wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, wyznacza słownikowe znaczenie pojęcia reprezentacja. Oznacza to, że wymienione przykładowo w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty związane z usługami gastronomicznymi, zakupem żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie stanowią kosztów podatkowych w sytuacji, w której realizują cel jakim jest reprezentacja.

Wobec braku legalnej definicji pojęcia reprezentacja, za celowe należy uznać odwołanie się do jej wykładni językowej.

Reprezentacja oznacza okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Uniwersalny Słownik Języka Polskiego pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2007).

Przenosząc powyższą definicję na grunt ustawy podatkowej, należy uznać, że reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika lub ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia.

Wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenia swojej zasobności, profesjonalizmu. Wydatki te jednocześnie w sposób pośredni promują firmę. Pojęcie reprezentacji dotyczy kontaktów podatnika w stosunkach z innymi podmiotami i pozostaje w związku z zakresem prowadzonej przez podatnika działalności.

Zgodnie z przyjętym poglądem doktryny prawa podatkowego, za reprezentację uznaje się występowanie w imieniu podatnika (firmy), wiążące się z okazałością i wytwornością, w celu wywołania jak najlepszego wrażenia przy reprezentowaniu firmy. Reprezentacja to przede wszystkim działania polegające na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi, związane w szczególności z utrzymywaniem delegacji lub kontrahentów, uczestnictwem w przyjęciach związanych z pobytem tych podmiotów (Brzeziński B., Kalinowski M., Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Warszawa 1997, str. 159). Z powyższego wynika, iż o reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań mających na celu stworzenie i utrwalenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacji z kontrahentami (ich przedstawicielami), gośćmi i potencjalnymi klientami. Obejmuje ona zarówno działania zmierzające do:

• stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i
• stworzenia korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka ponosi wydatki na nabycie artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda, soki i inne napoje niealkoholowe, cukier, śmietanka do kawy, cytryna do herbaty, syrop malinowy do herbaty, mleko, ciastka, paluszki, owoce, cukierki, czekoladki, kanapki itp. Produkty te są zużywane na terenie zakładu Spółki jako zwyczajowy poczęstunek dla kontrahentów i innych osób odwiedzających Spółkę w Jej siedzibie, a więc serwowany dla różnego typu interesariuszy Spółki, np. w trakcie spotkań z kontrahentami, czy też potencjalnymi kontrahentami, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami (podatkowymi, technicznymi, finansowymi, ubezpieczeniowymi itp.) zewnętrznymi (nie będącymi pracownikami Spółki), podczas audytów przeprowadzanych przez biegłych rewidentów oraz audytorów, itp.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup artykułów spożywczych przeznaczanych na poczęstunek podczas spotkań z klientami i innymi interesariuszami Spółki, nie posiadają charakteru reprezentacyjnego, a więc nie podlegają ograniczeniom w zakresie zaliczenia ich do kosztów, wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki z tytułu zakupu drobnego poczęstunku typu herbata, kawa, napoje bezalkoholowe oraz artykuły spożywcze serwowane podczas spotkań z kontrahentami, czy też potencjalnymi kontrahentami, na posiedzeniach, naradach czy zebraniach z doradcami, konsultantami, analitykami zewnętrznymi lub podczas audytów przeprowadzanych przez biegłych rewidentów oraz audytorów, są zwyczajowo przyjęte i należą do powszechnie obowiązujących kanonów kultury.

Reasumując, poniesione przez Spółkę wydatki na nabycie artykułów spożywczych, takich jak: kawa, herbata, woda, soki i inne napoje niealkoholowe, cukier, śmietanka do kawy, cytryna do herbaty, syrop malinowy do herbaty, mleko, ciastka, paluszki, owoce, cukierki, czekoladki, kanapki itp., zakupionych na potrzeby spotkań z klientami i innymi interesariuszami Spółki, odwiedzającymi Spółkę w Jej siedzibie, jeżeli nie noszą znamion wystawności, to jako wydatki nie wymienione w tzw. negatywnym katalogu kosztów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodu, stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 473 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu