Temat interpretacji
Czy w związku z planowaną umową, koszty wynajmu samochodów osobowych powinny zostać uznane za koszty używania samochodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych tylko do wysokości tzw. kilometrówki?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02 listopada 2011r. (data wpływu do tut. BKIP 17 listopada 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmem samochodów osobowych jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 17 listopada 2011r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z wynajmem samochodów osobowych.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Spółka zajmuje się wdrażaniem wysoce zaawansowanych rozwiązań w dziedzinie sprzętu komputerowego, oprogramowania i systemów telekomunikacyjnych. Zapewnia specjalistyczną obsługę oraz serwis pogwarancyjny świadczony przez wyspecjalizowanych pracowników, którzy często świadczą usługi u klientów Spółki. Dojazd pracowników Spółki do klientów odbywa się za pomocą samochodów osobowych.
W związku z rozwojem działalności gospodarczej i zwiększeniem zapotrzebowania na usługi Spółki postanowiono, że sprawa zabezpieczenia środków transportu (samochodów osobowych) zostanie zlecona do podmiotu powiązanego. Spółka powiązana będzie wynajmować Spółce samochody z kompleksową usługą serwisową na poziomie umożliwiającym nieprzerwane i bezawaryjne z nich korzystanie. Pozwoli to Spółce na odpowiednią optymalizację działań w zakresie wykonywania usług serwisowych. W związku z powyższym Spółki planują podpisać stosowną umowę na wynajem samochodów osobowych z pełną ich obsługą.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w związku z planowaną umową, koszty wynajmu samochodów osobowych powinny zostać uznane za koszty używania samochodów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych tylko do wysokości tzw. kilometrówki...
Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. Wynajmowane samochody osobowe będą wykorzystywane przez Spółkę w działalności gospodarczej, której celem jest uzyskiwanie przychodów. Według Wnioskodawcy, ogólny warunek wskazujący związek wykorzystania samochodów z uzyskiwanymi przychodami bądź zabezpieczeniem ich źródła jest spełniony. Pewne ograniczenia wynikają z art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych z tytułu używania dla potrzeb działalności gospodarczej samochodu osobowego, niestanowiącego składnika majątku podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Wnioskodawca uważa jednak, że czynsz najmu samochodów nie mieści się w kategorii wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p. i może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Należy przede wszystkim odróżnić koszty używania samochodów od wydatków na nabycie prawa do ich posiadania i wykorzystywania. Kosztami używania będą więc wyłącznie wydatki eksploatacyjne, tj. zakupy paliwa, naprawy, opłaty za autostrady itp. Również kalkulacja limitu kilometrówki" opiera się jedynie na parametrach związanych z rzeczywistą eksploatacją samochodu. Koszty używania samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 u.p.d.o.p., oznaczają koszty dotyczące eksploatacją pojazdów nie mogą być utożsamiane z kosztami stałymi ponoszonymi bez względu na zakres lub brak użytkowania samochodów osobowych. Koszt czynszu stanowiącego wynagrodzenie za prawo do korzystania z samochodów jest więc kategorią odrębną od kosztów eksploatacji samochodów. Podobne stanowisko zajął WSA w Warszawie w wyroku z 5 lutego 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 1502/09.
Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:
Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej ustawa o pdop), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.
Literalne brzmienie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, nie pozostawia wątpliwości, że nie wszystkie wydatki poniesione przez podatnika, stanowiące z ekonomicznego punktu widzenia koszty działalności, są kosztem uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo - skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. Dodatkowo, na co wyraźnie wskazuje przepis art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, niektóre wydatki choć niewątpliwie spełniają przesłanki wskazane w tym przepisie, na skutek objęcia ich zamkniętym katalogiem zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodów (bądź też stanowią ale podlegają limitowaniu).
Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o podp, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania, dla potrzeb działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; podatnik jest obowiązany prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.
Sposób prowadzenia ewidencji w przypadku wykorzystywania samochodów osobowych nienależących do składników majątku podatnika został szczegółowo określony w art. 16 ust. 5 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przebieg pojazdu, o którym mowa w ust. 1 pkt 30 i 51, powinien być, z wyłączeniem ryczałtu pieniężnego, udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu, potwierdzonej przez podatnika na koniec każdego miesiąca. Ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać co najmniej następujące dane: nazwisko, imię i adres zamieszkania osoby używającej pojazdu, numer rejestracyjny pojazdu i pojemność silnika, kolejny numer wpisu, datę i cel wyjazdu, opis trasy (skąd - dokąd), liczbę faktycznie przejechanych kilometrów, stawkę za jeden kilometr przebiegu, kwotę wynikającą z przemnożenia liczby faktycznie przejechanych kilometrów i stawki za jeden kilometr przebiegu oraz podpis podatnika i jego dane. W razie braku tej ewidencji, wydatki z tytułu używania samochodów nie stanowią kosztu uzyskania przychodów.
Z powyższego przepisu wynika więc, iż warunkiem zaliczenia wydatków z tytułu kosztów używania ww. samochodów do kosztów uzyskania przychodów jest prowadzenie przez podatnika, według obowiązującego wzoru, ewidencji przebiegu pojazdu. Brak tej ewidencji lub też jej prowadzenie w sposób nie spełniający ww. wymogów powoduje, iż wydatki poniesione z tytułu używania samochodu osobowego, niestanowiącego jednocześnie składnika majątku podatnika, nie mogą zostać zaliczone w poczet kosztów uzyskania przychodów, pomimo iż wydatki te spełniają przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w związku z rozwojem działalności gospodarczej i zwiększeniem zapotrzebowania na usługi Spółki postanowiono, że sprawa zabezpieczenia środków transportu (samochodów osobowych) zostanie zlecona do podmiotu powiązanego. Spółka powiązana będzie wynajmować Spółce samochody z kompleksową usługą serwisową na poziomie umożliwiającym nieprzerwane i bezawaryjne z nich korzystanie. Pozwoli to Spółce na odpowiednią optymalizację działań w zakresie wykonywania usług serwisowych. W związku z powyższym Spółki planują podpisać stosowną umowę na wynajem samochodów osobowych z pełną ich obsługą.
W przedstawionym zdarzeniu przyszłym kluczowe znaczenie ma ustalenie co mieści się w zakresie pojęcia koszty używania samochodu.
Wskazać zatem należy, iż koszty używania samochodu osobowego w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 51 updop nie oznaczają wyłącznie stricte kosztów jego eksploatacji. Koszt używania nie jest bowiem pojęciem tożsamym z kosztem eksploatacji. Możliwość korzystania z cudzej rzeczy z zasady wynika z istnienia tytułu prawnego. Jeżeli uprawnienie to wynika z umowy, a umowa ta ma charakter odpłatny (tak jak w niniejszej sprawie) to uznać należy, że wydatki związane z realizacją tej umowy są wydatkami z tytułu kosztów używania tej rzeczy. Wydatki związane z uprawnieniem do używania cudzej rzeczy, stanowią niewątpliwie wydatek związany z jej używaniem. Do wydatków z tytułu używania samochodu osobowego niestanowiącego własności podatnika zaliczać niewątpliwie należy wszystkie wydatki poniesione w związku z uprawnieniem do posługiwania się (np. czynsz najmu), jak i z samym posługiwaniem się rzeczą (korzystaniem z rzeczy).
Mając na uwadze powyższe uregulowania, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie ograniczenia zawarte w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o pdop. Spółka może zatem zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesione i udokumentowane wydatki związane z wynajmem i eksploatacją samochodu osobowego (np. koszty paliwa, parkingów, napraw w tym również i koszty najmu), jednakże wyłącznie do wysokości limitu, który stanowi kwota wynikająca z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika i stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, przy czym Spółka obowiązana jest do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu zawierającej dane wskazane w art. 16 ust. 5 ustawy o pdop.
Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż tut. Organ nie podziela zawartego w nim stanowiska.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach