Temat interpretacji
Możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w przypadku przekwalifikowania środka trwałego rachunkowo w nieruchomość inwestycyjną.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 06 sierpnia 2012 r. (data wpływu 08 sierpnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 08 sierpnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.
Spółka wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej nieruchomość, która spełnia wymagania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych do uznania jej za środek trwały. Spółka do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przyjęła stawki amortyzacyjne zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych.
Spółka planuje na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości dokonać przekwalifikowania niniejszej nieruchomości ze środka trwałego w nieruchomość inwestycyjną.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w dalszym ciągu Spółka może zaliczać w koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od niniejszej nieruchomości...
Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z dalszym spełnianiem warunków określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych do uznania nieruchomości za środek trwały prawidłowe jest wliczanie odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ().
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem bądź zachowaniem źródła uzyskiwania przychodów.
Co do zasady, wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są kosztem uzyskania przychodów, chyba że dochodzi do odpłatnego zbycia tych środków i wartości (art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wydatki te mogą natomiast być odniesione w koszty podatkowe poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z przepisami podatkowymi.
Treść art. 15 ust. 6 ww. ustawy stanowi bowiem, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.
Stosownie do postanowień art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
- maszyny, urządzenia i środki transportu,
- inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z powyższym, wymienione w pkt 1 - 3 środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:
- zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
- stanowią własność lub współwłasność podatnika amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków trwałych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
- są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, iż warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
- przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik,
- są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
- nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy.
Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Spółka wykorzystuje do prowadzenia działalności gospodarczej nieruchomość, która spełnia wymagania zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych do uznania jej za środek trwały. Spółka do dokonywania odpisów amortyzacyjnych przyjęła stawki amortyzacyjne zgodnie z Wykazem stawek amortyzacyjnych. Spółka planuje na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości dokonać przekwalifikowania niniejszej nieruchomości ze środka trwałego na nieruchomość inwestycyjną.
Odnosząc zaprezentowane regulacje prawne do przedstawionego wyżej opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, iż skoro przedmiotowa nieruchomość spełnia warunki do uznania jej za środek trwały, Spółka ma prawo kontynuować dokonywanie odpisów amortyzacyjnych oraz zaliczać je do kosztów podatkowych.
Reasumując, Spółka może nadal zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od nieruchomości przekwalifikowanej rachunkowo w nieruchomość inwestycyjną.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Treść w pliku PDF 783 kB
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu