Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. z 2005 r. Dz. U. 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku spółki znak: PTF/594/05 z dn. 29.08.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, iżprzedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta działając na podstawie w/w przepisów, w odpowiedzi na zapytanie wniesione do tut. Urzędu wyjaśnia co następuje:
Z przedłożonego pisma wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest między innymi pośrednictwo finansowe w zakres którego wchodzi zakup wierzytelności w celu dalszej odsprzedaży bądź windykacja (ściąganie należności). Ze stanowiska Spółki wynika, iż planuje zakup pakietu wierzytelności od (...) S.A. celem dalszej odsprzedaży na rzecz podmiotów trzecich lub ich windykację. Spółka stoi na stanowisku, iż na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku egzekwowania nabytych wierzytelności, jest uprawniona do zaliczenia wydatku na nabycie wierzytelności od (...) S.A. do kosztu uzyskania przychodów w całości, nawet jeśli wyegzekwowana kwota jest niższa od wydatku na nabycie tejże wierzytelności.

Odnosząc się do postawionego problemu należy wskazać, że w przypadku gdy przedmiotem działalności danego podmiotu jest obrót wierzytelnościami, nabycie wierzytelności następuje na podstawie umowy sprzedaży, analogicznie jak przy nabyciu innych towarów.
Nominalna wartość nabytej wierzytelności nie stanowi przychodu należnego w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) gdyż jest to wierzytelność nabyta a nie własna.
Przychód z obrotu zakupionej wierzytelności osiągnięty będzie dopiero w dacie faktycznej realizacji tej wierzytelności (zasada kasowa).
Odnośnie poniesionego kosztu na nabycie wierzytelności, to zgodnie z art. 15 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu uzyskania przychodu z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Uzupełnienie tej definicji stanowi grupa wydatków wymienionych w art. 15 ust. 1b - 1k ustawy, które pomimo tego, iż nie wykazują związku z osiągnięciem przychodu, stanowią koszt jego uzyskania.
Zaliczenie konkretnego wydatku do kosztu uzyskania przychodu opiera się na stwierdzeniu dwóch następujących przesłanek:
- wydatek został poniesiony w celu uzyskania przychodu,
- wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1.
Natomiast uznanie kosztu za poniesiony w celu uzyskania przychodu powinno opierać się na łącznym stwierdzeniu trzech okoliczności:
- wydatek musi być faktycznie poniesiony przez podatnika,
- poniesienie wydatku musi nastąpić w celu osiągnięcia przychodu,
- pomiędzy poniesionym wydatkiem a osiągniętym (lub zamierzonym) przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy.
W związku z powyższym, kwestię rozliczania kosztów związanych z nabyciem wierzytelności należy rozpatrzyć w dwóch przypadkach:
1) dalszej odsprzedaży nabytej wierzytelności,
2) późniejszej windykacji należności wynikających z takiej wierzytelności
Ad 1) U nabywcy wierzytelności (do czasu faktycznej realizacji tej wierzytelności) nie występuje przychód, przychód z obrotu zakupioną wierzytelnością osiągany jest dopiero w momencie jej zbycia. Poniesione wydatki, związane z obrotem daną wierzytelnością, do których można zaliczyć zarówno wydatki poniesione na nabycie danej wierzytelności, jak i inne związane ściśle z jej nabyciem staną się kosztami uzyskania przychodów dopiero z chwilą zbycia wierzytelności, a więc z chwilą uzyskania przychodu z tej wierzytelności, zgodnie z treścią art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wydatki poniesione na jej zakup mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w całości stosownie do cyt. art 15 ustawy, pod warunkiem, że przychód ze zbycia jest co najmniej równy (lub wyższy) tymże wydatkom tzn. w sytuacji, gdy nie wystąpi strata z tytułu zbycia wierzytelności, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 39 cyt. ustawy, rozumiana jako nadwyżka ceny zakupu nad ceną sprzedaży wierzytelności. Powstała ewentualnie strata jest stratą na działalności gospodarczej (bilansową) a nie kosztem uzyskania przychodu.
Ad 2) Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem w obrocie wierzytelnościami są otrzymane pieniądze. Oznacza to, że przychodem będzie każda kwota zapłacona przez dłużnika. Natomiast stosownie do treści cyt. art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu. Jednocześnie, przepis art. 15 ust 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że do kosztów uzyskania przychodów zalicza się wydatki ponoszone przez podatnika w takiej części, w jakiej dotyczą uzyskanych przychodów. Przepisy te wskazują, iż wydatki ponoszone przez podatnika na nabycie wierzytelności mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu dopiero z chwilą spłaty przez dłużnika nabytej wierzytelności, Jeśli wierzytelność jest spłacana w częściach to również wydatki na nabycie wierzytelności powinny zostać odpisane w koszty uzyskania przychodów w takiej części, w jakiej pozostają wpłaty dłużnika. W przypadku nie wyegzekwowania całej kwoty wierzytelności, nierozliczone wydatki na nabycie wierzytelności nie są kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W przedmiotowej sprawie, w przypadku sprzedaży części wierzytelności wchodzących w skład tzw. ?pakietu" należy wyodrębnić część kosztów nabycia wierzytelności danego ?pakietu" przypadającą na wierzytelności sprzedane.
Zakupiony tzw. ?pakiet" wierzytelności na podstawie jednej umowy kupna - sprzedaży, w skład której wchodzą należności od różnych podmiotów, może stanowić integralną całość przy zaliczeniu do kosztów, jeśli drugostronnie, w momencie realizacji transakcji jego zbycia, będzie stanowił podobnie integralną całość.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych oraz podatku od towarów i usług zostaną wydane odrębne postanowienia.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie słuzy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.