Temat interpretacji

Pismem z dnia 12.08.2005 roku zwróciła się Pani do tut. Organu z zapytaniem, czy w świetle przepisów art. 22 g ust.10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( j.t. Dz.U. z 2000 roku, Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2005 roku , w przypadku gdy wartość początkową budynku ustalono w sposób uproszczony , wydatki w kwocie 40.000,00 zł poniesione w 2005 roku na modernizację lokalu - pomieszczenia w tym budynku, używanego przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów ?

Zdaniem Pani, w opisanym stanie faktycznym, można zaliczyć poniesione wydatki na modernizację lokalu mieszkalnego, na podstawie art. 22g ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do kosztów uzyskania przychodów, a fakt ten spowoduje zmniejszenie dochodu do opodatkowania za rok 2005 i co za tym idzie zmniejszy się również należny podatek dochodowy za 2005 rok.

2. Ocena prawna stanu faktycznego.

Zgodnie art.22g ust.10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych ( j.t. Dz.U. z 2000 roku, Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2005 roku, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

W razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się, zgodnie z ust. 10 tego artykułu, w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Z powołanej treści przepisu art. 22 g ust. 10 tej ustawy wynika, że uproszczoną metodę ustalania wartości początkowej stosuje się do budynków mieszkalnych.
W związku z powyższym w pierwszej kolejności należy wyjaśnić czy budynek, w którym jest wykonywana działalność gospodarcza, jest zaliczany do budynków mieszkalnych.

Otóż, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) - Dz.U. z 1999 roku Nr 112, poz. 1317 ze zm., grupa 1 "Budynki i lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego" obejmuje wszystkie budynki oraz znajdujące się w nich lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego i spółdzielcze prawo do lokalu niemieszkalnego.

Z dalszej części tych objaśnień wynika, że budynki są to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach ( ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. -Prawo budowlane - Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016 ze zm.), natomiast budynki mieszkalne wg. Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem. Budynki niemieszkalne są to obiekty budowlane wykorzystywane głównie dla potrzeb niemieszkalnych. Podział budynków na mieszkalne i niemieszkalne oparto na podstawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), co znalazło swój wyraz w powiązaniu każdej pozycji KŚT z odpowiednimi grupowaniami tej klasyfikacji. W ramach budynków niemieszkalnych wprowadzono w nawiązaniu do PKOB dalszy podział na rodzaje (symbole trzycyfrowe).Zatem jeżeli w świetle powyższych przepisów, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej budynku jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, wówczas mogła Pani zastosować uproszczoną metodę amortyzacji.

W myśl art. 22 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów,z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Natomiast zgodnie z treścią art. 23 ust.1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z przepisu tego wynika , że generalnie wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie środka trwałego (w wyniku modernizacji ) nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, ale zgodnie z art. 22g ust. 17 tej ustawy powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Ponadto z drugiej części tego przepisu wynika, że poniesione wydatki na ulepszenie środka trwałego ( w wyniku modernizacji), zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są kosztem uzyskania przychodów jedynie przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.
Ponieważ sytuacja, przywołana w zdaniu poprzednim , nie ma u Pani miejsca zatem poniesione przez Panią wydatki na modernizację lokalu - pomieszczenia w tym budynku, używanego przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 22 g ust. 17 tej ustawy , jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji,wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Biorąc pod uwagę fakt, iż wartość początkową przedmiotowego budynku ustaliła Pani metoda uproszczoną na podstawie art. 22g ust.10, a nie na podstawie art. 22g ust. 1, 3-9 i 11-15 tej ustawy, nie może Pani powiększyć wartości początkowej tego środka trwałego o sumę wydatków poniesionych na ulepszenie lokalu w tym budynku, jak również nie może Pani zarachować tych wydatków, stosownie do zacytowanej wyżej treści 22 ust.1 , w związku z art. 23 ust.1 pkt 1 lit.c) tej ustawy do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie powołanych wyżej przepisów prawa tut. Organ uznaje Pani stanowisko za nieprawidłowe

Niniejsza interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Pani indywidualnej sprawie jest aktualna według stanu prawnego obowiązującego w 2005 obowiązuje do czasu zmiany stanu prawnego lub stanu faktycznego przedstawionego przez Panią w przedmiotowym wniosku.