Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, prawidłowe jest ustalenie limitu odliczenia, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.; dalej: Ustawa CIT), dla Podatku u Źródła zapłaconego na Ukrainie poprzez ustalenie proporcji kwoty Przychodu Osiągniętego na Ukrainie w danym roku podatkowym do Dochodu Całkowitego Spółki, a następnie odniesienie tak ustalonej proporcji do kwoty obliczonego Podatku od Dochodu Całkowitego.

Zgodnie z art. 22b Ustawy CIT, zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 Ustawy CIT stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Powyższa przesłanka jest w przypadku Wnioskodawcy spełniona z uwagi na podpisaną pomiędzy Polską a Ukrainą umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Stosownie natomiast do treści art. 20 ust. 1 zdanie 1 i 2 Ustawy CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie.

Odnosząc powyższą regulację do sytuacji Wnioskodawcy oraz mając na względzie, iż:

• Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i osiąga dochody (przychody) na terytorium Polski, jak i za granicą (tj. na Ukrainie);

• dochody (przychody) osiągane przez Wnioskodawcę na Ukrainie podlegają tam opodatkowaniu;

• przychód osiągnięty na Ukrainie nie podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie postanowień umowy międzynarodowej, której Rzeczpospolita Polska jest stroną (nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3 Ustawy CIT),

- spełnione są przesłanki do dokonania przez Spółkę odliczenia Podatku u Źródła od Podatku od Dochodu Całkowitego Spółki zgodnie z art. 20 ust. 1 Ustawy CIT.

Jednocześnie wskazać należy, iż regulacje Ustawy CIT przewidują ograniczenie w zakresie wysokości kwoty podatku zapłaconego za granicą, która może podlegać odliczeniu w Polsce. Zgodnie z regulacją art. 20 ust. 1 zd. 3 Ustawy CIT, kwota odliczenia nie może przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

W ocenie Wnioskodawcy, dla celów ustalenia proporcji, według której obliczona zostanie maksymalna kwota Podatku u Źródła podlegającego odliczeniu, należy przyjąć, iż kwota dochodu osiągniętego w państwie obcym, o którym mowa w przywołanym art. 20 ust. 1 Ustawy CIT, równa jest - w zaistniałym przypadku - kwocie Przychodu Osiągniętego na Ukrainie.

Wynika to z faktu, iż w przypadku sprzedaży licencji na Ukrainie podstawą opodatkowania Podatku u Źródła jest przychód bez uwzględniania kosztów uzyskania przychodów. Zagraniczny kontrahent pobiera bowiem Podatek u Źródła od (całości) wynagrodzenia wynikającego z faktur wystawionych przez Wnioskodawcę. Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy najistotniejszym elementem konstrukcyjnym odliczenia podatku zapłaconego za granicą jest jego wysokość, a nie charakter podstawy, od której jest on obliczany. Wynika to z faktu, iż - tak jak w przypadku przedmiotowych licencji - podatek obliczany jest przez kontrahenta, który przy kalkulacji podatku u źródła nie uwzględnia, z uwagi na brak takiej możliwości - kosztów uzyskania przychodów.

Podkreślić przy tym należy, iż w przypadku Wnioskodawcy, ustalenie kwoty kosztów uzyskania przychodów dotyczących przychodów uzyskanych za granicą z tytułu licencji nie jest możliwe. Wynika to z faktu, iż - jak wskazano w opisie stanu faktycznego - Wnioskodawca uzyskuje przychody ze sprzedaży licencji w Polsce oraz na Ukrainie ponosząc jednocześnie wydatki stanowiące koszty uzyskania przychodów, które są związane z całością prowadzonej działalności bez rozróżnienia na poszczególne kraje, jak np. koszty związane z amortyzacją znaków towarowych, ich zgłaszaniem do właściwych urzędów, badaniami marketingowymi oraz typowe koszty administracyjne. Wnioskodawca chciałby jednocześnie wyraźnie zaznaczyć, że wskazane wydatki (koszty uzyskania przychodów), co do zasady są ponoszone i byłyby ponoszone na praktycznie niezmienionym poziomie niezależnie od tego, czy Wnioskodawca udzieliłby licencji kontrahentowi zagranicznemu (z Ukrainy) czy też sprzedawał je jedynie na terytorium Polski. Wskazane wydatki są bowiem związane z prowadzoną działalnością w obszarze udzielania licencji na korzystanie ze znaków towarowych rodzajowo niezależnie od ilości i miejsca udzielonych licencji.

Niezależnie od powyższego, wskazać przy tym należy, iż poniesione przez Wnioskodawcę koszty dotyczące uzyskania przychodów ze sprzedaży licencji są uwzględniane w rachunku podatkowym przy obliczaniu Dochodu Całkowitego (który ustalany jest z uwzględnieniem Przychodu Osiągniętego na Ukrainie) i Podatku od Dochodu Całkowitego.

Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż ustalając limit odliczenia Podatku u Źródła zapłaconego na Ukrainie, Spółka powinna ustalić proporcję kwoty Przychodu Osiągniętego na Ukrainie w danym roku podatkowym do Dochodu Całkowitego. Tak ustalona proporcja powinna zostać następnie odniesiona do obliczonego Podatku od Dochodu Całkowitego. Powyższe obliczenia można przedstawić za pomocą następującego wzoru:

L= 19%*B*(A/B), gdzie:

L - limit odliczenia Podatku u Źródła zapłaconego na Ukrainie od Podatku od Dochodu Całkowitego A - Przychód Osiągnięty na Ukrainie w danym roku podatkowym

B - Dochód Całkowity Spółki za dany rok podatkowy

W przypadku, gdy tak wyliczony limit odliczenia (L) będzie większy lub równy kwocie Podatku u Źródła zapłaconego na Ukrainie, Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia od Podatku od Dochodu Całkowitego całej kwoty Podatku u Źródła zapłaconego na Ukrainie.

W sytuacji natomiast, gdy kwota limitu odliczenia (L) będzie mniejsza niż Podatek u Źródła uiszczony na Ukrainie, Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania odliczenia jedynie części Podatku u Źródła zapłaconego na Ukrainie odpowiadającej ustalonej kwocie limitu odliczenia (L).

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy Przychód Osiągnięty na Ukrainie podlega uwzględnieniu dopiero w rozliczeniu rocznym podatku, a zatem nie uwzględnia się go na etapie ustalania wysokości zaliczek na podatek. W ocenie Wnioskodawcy wniosek taki wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 20 ust. 1 Ustawy CIT, który dotyczy rozliczenia dochodów osiągniętych za granicą przez podatnika będącego polskim rezydentem podatkowym.

Stosownie do art. 20 ust. 1 zd. 1 Ustawy CIT: Jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Powyższy przepis wprost przewiduje, iż osiągnięte za granicą dochody (przychody) należy połączyć z dochodami (przychodami) osiągniętymi w Polsce w rozliczeniu za rok podatkowy tj. na etapie sporządzania rozliczenia rocznego. Obliczając roczny podatek dochodowy i uwzględniając w tym rozliczeniu dochody zagraniczne, podatnik ma możliwość odliczenia podatku zapłaconego za granicą, unikając tym samym podwójnego opodatkowania tego samego dochodu.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe oznacza, iż ustalając w trakcie roku wysokość zaliczek na podatek dochodowy, podatnik nie ma obowiązku uwzględniania osiągniętych za granicą dochodów (przychodów). Warto przy tym wskazać, iż na etapie ustalania zaliczek na podatek dochodowy podatnik nie ma możliwości zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania co oznacza, iż uwzględnienie zagranicznych dochodów (przychodów) w podstawie obliczania zaliczki na podatek prowadziłoby do przejściowego podwójnego opodatkowania dochodu, co z punktu widzenia zarówno krajowych jak i międzynarodowych przepisów z zakresu prawa podatkowego należy uznać za niewłaściwe. Stąd połączenie dochodów (przychodów) krajowych i zagranicznych dopiero na etapie rozliczenia rocznego z jednoczesnym zastosowaniem metody unikania podwójnego opodatkowania (tu: zaliczenia podatkowego) jest zasadne.

Podsumowując, za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przy ustalaniu wysokości zaliczek na podatek dochodowy Wnioskodawca nie uwzględnia Przychodu Osiągniętego na Ukrainie. Przychód ten podlega uwzględnieniu tj. zsumowaniu z przychodami osiągniętymi w Polsce dopiero w rozliczeniu rocznym. Wtedy też Wnioskodawca może dokonać potrącenia Podatku u Źródła zgodnie z regułą przewidzianą w art. 20 ust. 1 Ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie

• metodologii ustalenia limitu odliczenia podatku u źródła zapłaconego za granicą jest prawidłowe,
  

• metodologii rozliczenia przychodu osiągniętego na Ukrainie jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawyz dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej