Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 28 września 2005 r. (data wpływu: 30.09.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Zapytanie Spółki dotyczy dopuszczalności zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwot dodatkowego, dobrowolnego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

Według przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego Spółka jest zobowiązana przepisami Układu Zbiorowego Pracy do dokonywania dodatkowych, dobrowolnych odpisówna Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych. Zwiększenia odpisów podstawowych wynoszą:
- zwiększenie o 12,5%, t. j. z 37,5% do 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznegow gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie w tego okresu stanowiło kwotę wyższą - na jednego zatrudnionego;
- zwiększenie o 25%, t. j. z 50% do 75% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego - na jednego zatrudnionego w szczególnie uciążliwych warunkach pracy.
Jak podaje Podatnik, środki pieniężne stanowiące równowartość zwiększonych jak wyżej odpisów zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Na tle takiego stanu faktycznego Spółka formułuje stanowisko, że kwoty podwyższonych odpisów podstawowych mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów w sytuacji, gdy zostały przekazane na rachunek Funduszu.

Naczelnik tut. Urzędu potwierdza stanowisko Podatnika.
W myśl art. 16 ust. 1 pkt 9b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr. 54, poz. 654 ze zm.) kosztem uzyskania przychodówsą odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.
Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych (t. j. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.) odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a, oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy.
Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 powołanej ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz.
Mając powyższe na uwadze Naczelnik tut. Organu informuje, że pracodawcy, którzy skorzystali z możliwości wynikających z art. 4 ust. 1 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych i w oparciu o układy zbiorowe pracy dowolnie ukształtowali wysokość odpisuna Fundusz, mają prawo zaliczyć go do kosztów podatkowych w przyjętej przez siebie wysokości, również wtedy, gdy będzie to wartość wyższa od określonej w art. 5 ww. ustawy wysokości odpisu podstawowego. Warunkiem dopuszczalności zaliczenia, o którym mowa powyżej jest przekazanie środków pieniężnych stanowiących równowartość dobrowolnie podwyższonych odpisówna rachunek Funduszu.
Wobec tego, że jak podano w opisie stanu faktycznego, podwyższenie wysokości odpisu podstawowego zostało zastrzeżone w obowiązującym u Wnioskodawcy Układzie Zbiorowym Pracy, a równowartość tego odpisu została wpłacona na konto Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, Podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odpis w całości,t. j. wraz z kwotą dobrowolnego podwyższenia.

W świetle powyższych ustaleń Naczelnik tutejszego Urzędu potwierdza stanowiska Podatnika orzekając jak w sentencji postanowienia.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

W dniu wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa, ani postępowanie przed sądem administracyjnym w zakresie wniosku.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego - w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego postanowienia.