Temat interpretacji

Naczelnik Świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28.09.2005 roku w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

Jednostka użytkuje samochody, które nie posiadają ważnej homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe, a ich dopuszczalna ładowność przekracza 500 kilogramów.

Pytanie Wnioskodawcy brzmi: czy pojazdy te spełniają definicję samochodu osobowego zawartą w przepisie art. 16 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy amortyzując te samochody i księgując w koszty ich ubezpieczenie spółka powinna zastosować się do przepisów art. 16 ust. 1 pkt 4 i pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem wnioskodawcy opisanych pojazdów nie dotyczy definicja z art. 16 ust. 3a, ponieważ ich dopuszczalna ładowność przekracza 500 kg i jest to wystarczający warunek do zaliczenia ich do samochodów innych niż osobowe. W związku z tym nie dotyczą ich ograniczenia zawarte w przepisach art. 16 ust. 1 pkt 4 i pkt 49.

Pojęcie samochodu osobowego zostało zdefiniowane w art. 16 ust. 3a ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2000 roku Nr 54, poz. 654 ze zmianami). Jest nim samochód spełniający łącznie dwie przesłanki, a mianowicie:
1. nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe
2. jego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kilogramów.

Oznacza to, że każdy samochód o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg. nie będzie uznany za samochód osobowy, niezależnie od treści homologacji. W związku z tym, zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 pkt 1b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatki na jego nabycie nie stanowią kosztów uzyskania przychodów. W myśl art. 15 ust. 6 tej ustawy kosztem są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a - 16m.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że zarówno koszty zużycia w/w samochodów jak również koszty ich ubezpieczenia nie podlegają ograniczeniom wynikającym z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 4 i pkt 49 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zastosowanie w tym przypadku mają zasady ogólne zaliczania wydatku do kosztów podatkowych określone w art. 15 ust. 1 i ust. 4 w/w ustawy.