Temat interpretacji

P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 3 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. w Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) w związku ze złożonym przez XXX wnioskiem z dnia 23.03.2005 r. uzupełnionym pismem z dnia 14.04.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach uznaje stanowisko wnioskodawcy, iż XXX zwolnione jest z obowiązku składania rocznych zeznań podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych CIT-8, za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym XXX, na podstawie decyzji Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 04 marca 2001 r., działa jako odrębny podmiot podatkowy. XXX prowadzi działalność w zakresie kultury, sztuki, ochrony dóbr kultury i tradycji. Jest to działalność częściowo odpłatna (opłata za bilety), nie jest jednak prowadzona działalność gospodarcza. Całość osiągniętych dochodów przeznaczana jest na działalność statutową (funkcjonowanie pomieszczeń, ochronę, wynagrodzenia pracowników, dokumentację i konserwację zabytków oraz promocje kultury w regionie). W związku z tym, iż XXX jest kościelną osobą prawną oraz nie prowadzi działalności gospodarczej (pomimo pobierania opłaty za bilety), nie powinno składać rocznych zeznań dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych CIT-8.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego zawartego w ww. piśmie w oparciu o obowiązujący stan prawny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Siedlcach zważył co następuje:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej. Zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych są zatem dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej, czyli z działalności, która wynika z aktów prawnych normujących ich status prawny w Polsce.

Podstawę istnienia w porządku prawnym kościelnych osób prawnych stanowi ustawa z dnia 17.05.1989 r. o gwarancjach wolności i sumienia (Dz.U. z 2000 r. Nr 26, poz. 319 z późn. zm.). Natomiast ich wyszczególnienie znajduje się w aktach normujących sytuacje prawną kościołów oraz związków wyznaniowych w stosunku do państwa. W analizowanym przypadku aktem prawnym regulującym tę kwestię jest ustawa z dnia 17.05.1989 r. o stosunku państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.), której art. 5 stanowi, iż w skład struktury organizacyjnej Kościoła wchodzą osoby prawne wymienione w art. 6-10 tej ustawy. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 wymienionej ustawy osobą prawną jest diecezja. Natomiast zgodnie z art. 50 ust. 1 ww. ustawy, kościelne osoby prawne mają prawo zakładania i posiadania archiwów i muzeów.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych i przepisy ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego decydują o tym, kto będzie podmiotem podatkowym - XXX czy kościelna osoba prawna która je powołała. Zgodnie bowiem z art. 55 ust. 8 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego kościelne jednostki organizacyjne , o których mowa w art. 12 tej ustawy, mogą być na wniosek kościelnej osoby prawnej uznane przez właściwą izbę skarbową za odrębne podmioty podatkowe, jeśli są organizacyjnie wyodrębnione. Wobec tego, że art. 12 i art. 55 ust. 8 ww. ustawy stanowią regulację szczególną w odniesieniu do kościelnych jednostek organizacyjnych, zasadą jest bowiem że jednostki te nie są odrębnymi podmiotami podatkowymi. Mogą się nimi jednak stać o ile kościelne osoby prawne, w ramach których działają, złożą odpowiednie wnioski i właściwa izba skarbowa uzna je za odrębne podmioty podatkowe. Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przepisy ustawy mają zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej.

Jeżeli kościelna jednostka organizacyjna jest wyodrębniona organizacyjnie i na wniosek kościelnej osoby prawnej, o którym mowa w art. 55 ust. 8 ww. ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego, mocą decyzji właściwej izby skarbowej została uznana za odrębny podmiot podatkowy, to wówczas nie może mieć zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które dotyczy kościelnych osób prawnych.

Jeżeli zaś kościelna jednostka organizacyjna założona i prowadzona przez kościelną osobę prawną nie jest organizacyjnie wyodrębniona, lecz działa w ramach kościelnej osoby prawnej, to wówczas wobec kościelnej osoby prawnej ma zastosowanie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że XXX utworzone zostało z dniem 1 marca 2000 r. dekretem YYY z dnia 21.02.2000 r. Decyzją Izby Skarbowej w Warszawie Nr PD-733-5/2001/KO z dnia 04.03.2001 r. kościelna jednostka organizacyjna - XXX działające w ramach Diecezji Siedleckiej, uznane zostało za odrębny podmiot podatkowy. Wobec powyższego, w przypadku XXX nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 4a lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji zwolnienie z obowiązku składania zeznań rocznych CIT-8 wynikające z art. 27 ust. 1 tej ustawy.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia w myśl przepisów art. 14b § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wniesione za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.