Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. z roku 2005 Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Państwa wniosku z dnia 20.09.2005 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego od osób prawnych w zakresie zwiększenia wartości środka trwałego związanego z wymianą zniszczonej stolarki okiennej i drzwiowej w dwóch budynkach, w których jest prowadzona działalność gospodarcza polegająca na wynajmie lokali mieszkalnych i użytkowanych na własny rachunekstwierdza, żestanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Stan faktyczny opisany przez podatnika:
Spółdzielnia jest właścicielem dwóch budynków mieszkalnych, gdzie prowadzi działalność gospodarczą t. j. wynajem lokali mieszkalnych i użytkowych na własny rachunek. Spółka planuje wymianę okien w ilości około 120 szt. oraz drzwi szt. 4, gdzie planowane nakłady szacowane są na kwotę 100.000 zł. Zdaniem Spółki będzie to inwestycja zwiększająca wartość środka trwałego, ponieważ spowoduje wyciszenie hałasu z ulicy w lokalach mieszkalnych oraz zmniejszy zużycie energii cieplnej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony przez wnioskodawcę i stan prawny obowiązujący w dacie zaistnienia tego zdarzenia, postanawia udzielić następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z roku 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16. Przepisy art. 16 ust. 1, pkt 1 lit. c stanowią, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartośćśrodków trwałych, stanowiącą podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych.
Dany środek trwały uznaje się za ulepszony, jeżeli suma wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka do używania. Według utrwalonego orzecznictwa z ulepszeniem mamy do czynienia, gdy następuje
przebudowa polegająca na zmianie (poprawieniu) istniejącego stanu środka trwałego na inny,
rozbudowa, t. j. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych w szczególności budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
adaptacja, t. j. przystosowaniu (rozszerzenia) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż ten, do którego był pierwotnie przeznaczony albo nadanie mu nowych cech użytkowych,
rekonstrukcja - odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
modernizacja, t. j. unowocześnienie środka trwałego.

Pojęcie modernizacji i remontu nie zawsze muszą się wykluczać. Jeżeli podczas remontu (odnowienia) budynku wymienia się określone elementy na nowe, bardziej nowoczesne od wymienionych, co powoduje obniżenie kosztów eksploatacyjnych, poprawę jakości warunków w danym obiekcie i tym samym zwiększenie wartości użytkowej w porównaniu do wartości z dnia przyjęcia do używania to wydatki te zwiększą wartość środka trwałego i zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne. Aby zdecydować o tym, czy dany wydatek należy uznać za remont czy ulepszenie środka trwałego trzeba dokonać precyzyjnych ustaleń faktycznych odnoszących się do tego środka trwałego.
Reasumując wydatki poniesione na wykonanie prac, które zwiększają wartość techniczną, użytkową, a w konsekwencji wartość początkową środka trwałego - stanowią koszt uzyskania - poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawcy w przedmiotowej interpretacji przepisów podatkowych zawarte we wniosku jak wyżej jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Nowa Huta w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.