Temat interpretacji

Czy Odszkodowanie, które ma otrzymać Spółka, powinno zostać potraktowane jako przychód związany z Działalnością Strefową i włączone do kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 stycznia 2018 r. (data wpływu 24 stycznia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Odszkodowanie, które ma otrzymać Spółka, powinno zostać potraktowane jako przychód związany z Działalnością Strefową i włączone do kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 stycznia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zastosowania zwolnienia przedmiotowego, określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, w odniesieniu do otrzymanego Odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) należy do grupy M specjalizującej się w tłoczeniu precyzyjnym i procesie głębokiego tłoczenia oraz innych procesach z zakresu obróbki elementów metalowych. Grupa M stanowi jedną z dywizji większej międzynarodowej Grupy A (dalej: Grupa).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie zakładu (dalej: Zakład) na podstawie Zezwolenia nr () z dnia 26 czerwca 2006 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie () Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: Zezwolenie Strefowe).

Zezwolenie Strefowe obligowało Spółkę do spełnienia następujących warunków:

1. wystawienia pierwszej faktury dotyczącej sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE) lub usług wykonanych na jej terenie określonych w Zezwoleniu Strefowym nie później niż do dnia 31 grudnia 2007 r.;
2. zwiększenia zatrudnienia na terenie Podstrefy D. () Specjalnej Strefy Ekonomicznej, po dniu uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE w stosunku do średniego zatrudnienia z okresu 6 miesięcy przed dniem uzyskania zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE o:
   
   1. 15 nowych pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty) w terminie do 31 grudnia 2008 r. i utrzymania tego stanu do 30 grudnia 2011 r.;
   2. narastająco 60 nowych pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty) w terminie do 31 grudnia 2011 r. i utrzymanie tego stanu do 31 grudnia 2016 r.
3. dokonania inwestycji, tj. poniesienia na terenie SSE wydatków inwestycyjnych (kosztów inwestycji) w rozumieniu § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie () specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 218, poz. 2211, z późn. zm., dalej: Rozporządzenie SSE) w wysokości co najmniej 4.000.000,00 zł (słownie: cztery miliony złotych) do 31 grudnia 2008 r.
   
   

Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE jest działalność produkcyjna, handlowa i usługowa, w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE i określonych treścią Zezwolenia według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego, z wyłączeniem działalności gospodarczej w zakresie określonym w § 2 Rozporządzenia SSE, tj.:

• podsekcji DH:

dziale 25:

grupie 25.1

klasie 25.13 Wyroby z gumy, pozostałe,

grupie 25.2 Wyroby z tworzyw sztucznych,

• podsekcji DJ:

dziale 27:

grupie 27.1

klasie 27.10

kategorii 27.10.1

podkategorii 27.10.13

dziesięciocyfrówka 27.10.13-20.00 Odpady pozostałe i złom żeliwa i stali;

wlewki do przetopienia z żeliwa lub stali

grupie 27.4 Metale szlachetne i metale nieżelazne;

grupie 28.1

klasie 28.12 Elementy metalowe stolarki budowlanej;

grupie 28.4 Usługi kucia, prasowania, wytłaczania i walcowania metali; usługi

w zakresie metalurgii proszków;

grupie 28.5 Usługi obróbki metali i nakładania powłok na metale; usługi z

zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych;

grupie 28.6 Wyroby nożownicze, narzędzia i drobne wyroby metalowe

ogólnego przeznaczenia;

grupie 28.7 Wyroby metalowe gotowe pozostałe;

• podsekcji DK:

dziale 29:

grupie 29:

grupie 29.1 Maszyny do wytwarzania i wykorzystania energii

mechanicznej, z wyłączeniem silników lotniczych,

samochodowych i motocyklowych;

grupie 29.2 Maszyny ogólnego przeznaczenia pozostałe;

grupie 29.4 Obrabiarki i narzędzia mechaniczne;

grupie 29.5 Maszyny specjalnego przeznaczenia pozostałe;

grupie 29.7 Sprzęt gospodarstwa domowego, gdzie indziej niesklasyfikowany;

• podsekcji DL:

dziale 31:

grupie 31.2 Aparatura elektryczna rozdzielcza i sterownicza;

grupie 31.6 Sprzęt elektryczny, gdzie indziej niesklasyfikowany;

dziale 32:

grupie 32.2 Urządzenia nadawcze telewizyjne i radiowe, urządzenia

i aparaty dla telefonii i telegrafii przewodowej;

grupie 32.3 Odbiorniki telewizyjne i radiowe; urządzenia do rejestracji i

odtwarzania dźwięku i obrazu oraz akcesoria do nich;

dziale 33:

grupie 33.2 Instrumenty i przyrządy pomiarowe, kontrolne, nawigacyjne

i podobne instrumenty i przyrządy;

• podsekcji DM:

dziale 34:

grupie 34.3 Części i akcesoria do pojazdów samochodowych i ich silników;

dziale 35:

grupie 35.4 Motocykle i rowery;

• podsekcji DN:

dziale 37:

grupie 37.1 Surowce wtórne metalowe,

grupie 37.2 Surowce wtórne niemetalowe.

Spółka uzyskała pozytywną decyzję ministra właściwego do spraw gospodarki w zakresie stwierdzenia wygaśnięcia Zezwolenia Strefowego w części dotyczącej obowiązywania Zezwolenia Strefowego (pierwotny zapis określał, że Zezwolenia Strefowego udziela się do 29 maja 2017 r.).

Wnioskodawca spełnił warunki wymienione w Zezwoleniu Strefowym i obecnie korzysta z przysługującego limitu pomocy publicznej w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Zezwolenia Strefowego.

Spółka w ramach prowadzonej działalności na terenie SSE (dalej: Działalność Strefowa) dokonała sprzedaży wytworzonego wyrobu (który jest objęty kodami PKWiU wskazanymi w Zezwoleniu Strefowym) na rzecz kontrahenta (dalej: Kontrahent). Kontrahent dokonał jednak reklamacji wyrobu. Spółka uwzględniła reklamację i zobowiązała się do poniesienia jej kosztów. Kontrahent obciąża Spółkę z tego tytułu notami debetowymi (dalej: Koszty Reklamacji).

Jednocześnie, poprzez inny podmiot z Grupy Spółka jest objęta umową ubezpieczenia, która obejmuje swoim zakresem w szczególności zwrot roszczeń związanych z dokonywanymi transakcjami handlowymi, jakie przysługują podmiotom trzecim wobec ubezpieczonych.

W związku z powyższym, Spółka otrzyma bezpośrednio bądź pośrednio (za pośrednictwem podmiotu z Grupy) od ubezpieczyciela odszkodowanie w wysokości całości bądź części wypłaconych przez Spółkę na rzecz Kontrahenta Kosztów Reklamacji (dalej: Odszkodowanie). Kwota Odszkodowania będzie zatem odpowiadać całości bądź części Kosztów Reklamacji.

Spółka rozpoznaje Odszkodowanie jako przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Odszkodowanie, które ma otrzymać Spółka, powinno zostać potraktowane jako przychód związany z Działalnością Strefową i włączone do kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Odszkodowanie, które ma otrzymać Spółka, powinno zostać potraktowane jako przychód związany z Działalnością Strefową i włączone do kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, wolne od podatku są (...) dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei, z art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT wynika, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE.

Na podstawie art. 12 Ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub osób fizycznych.

Analiza powyższych przepisów pozwala stwierdzić przede wszystkim, że warunkami korzystania ze strefowego zwolnienia podatkowego są:

1. posiadanie Zezwolenia Strefowego na prowadzenie określonego rodzaju działalności na terenie SSE, oraz
2. uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej objętej zakresem tego Zezwolenia, prowadzonej fizycznie na terenie SSE.

Spółka podkreśla, że prowadzi działalność gospodarczą na terenie SSE tożsamą z działalnością wymienioną w treści posiadanego Zezwolenia Strefowego, zatem spełnia obie powyższe przesłanki.

Jednocześnie, zdaniem Spółki, nie tylko przychody ze sprzedaży wyrobów strefowych podlegają zwolnieniu z CIT. Również inne przychody, bezpośrednio związane z procesem produkcji na terenie SSE, na podstawie Zezwolenia Strefowego, mogą podlegać temu zwolnieniu.

Powyższe wnioski dotyczące tego, jak należy oceniać dany przychód pod kątem możliwości traktowania go jako Działalność Strefową, znajdują potwierdzenie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, które wskazuje na przesłankę istnienia ścisłego i funkcjonalnego związku danych działań z działalnością strefową. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z 16 lutego 2016 r., sygn. I SA/Rz 2/16 oraz wyroku z 16 lutego 2016 r., sygn. I SA/Rz 3/16 stwierdził: Trzeba w tym zakresie wskazać, że w toku prowadzonej działalności gospodarczej podmiot strefowy może uzyskać przychód (dochód) wynikający bezpośrednio z wytworzonego produktu finalnego na produkcje którego uzyskał zezwolenie, ale mogą być to również przychody związane pośrednio z prowadzoną produkcją wynikające np.: z oszczędności czy też innowacji przeprowadzonych lub uzyskanych w trakcie procesu produkcji. Taki przychód jeżeli wiąże się ściśle z procesem produkcji na który podmiot strefowy posiada zezwolenie również podlegać będzie zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p. Ograniczenie bowiem stosowania tego przepisu tylko do przychodów uzyskanych z tytułu zbycia produktów finalnych wytworzonych w strefie nie znajduje uzasadnienia skoro zwolnienie to odnosi się do przychodów związanych z działalnością w strefie prowadzoną na podstawie zezwolenia, nie zaś do produktów wskazanych w zezwoleniu [Podkreślenie Wnioskodawcy]. W ocenie Sądu jeżeli przy prowadzeniu produkcji określonej w zezwoleniu uzyska przychody z niej wynikające ale nie związane z końcowym produktem to również ten przychód powinien korzystać ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34 u.p.d.o.p.

W podobny sposób wypowiadały się wielokrotnie sądy administracyjne, m.in. w:

1. wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 listopada 2014 r., sygn. II FSK 2887/12;
2. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 9 lutego 2016 r., sygn. I SA/Wr 1816/15;
3. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 24 lutego 2015 r., sygn. I SA/Łd 25/15.

Również organy podatkowe stoją na stanowisku, że przychody wynikające z odszkodowań, które powstają w związku z prowadzoną Działalnością Strefową powinny być uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT. Stanowisko zbieżne z oceną Wnioskodawcy wyraził choćby Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 12 listopada 2014 r., sygn. ITPB3/423-366b/14/MK: Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że z działalnością gospodarczą prowadzoną na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, tak jak z każdą działalnością gospodarczą wiąże się szereg różnorodnych zdarzeń gospodarczych, które mogą generować po stronie przedsiębiorcy przychód. Ujęcie tych zdarzeń w enumeratywnym katalogu, który wynikałby z treści zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest w praktyce niemożliwe, dlatego też w odniesieniu do tych zdarzeń, w celu ustalenia czy wygenerowany przez nie dochód jest objęty zwolnieniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, należy badać czy mieszczą się one w kategorii dochodu z działalności prowadzonej na terenie strefy. (...)

Tym samym uznać należy, że ten rodzaj kary umownej/odszkodowania jako ściśle związane ze świadczeniem czynności usługowych (transport drogowy towarów) w ramach działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej objętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na warunkach w tym przepisie przewidzianych [podkreślenie Spółki].

Ten sam organ przyznał podatnikowi rację w interpretacji indywidualnej z 6 lutego 2013 r., sygn. ITPB3/423-674/12/MK, w zakresie związku uzyskanej rekompensaty z Działalnością Strefową. W przywołanej sytuacji rekompensata została udzielona przez kontrahenta za konieczność wstrzymania produkcji i niewywiązanie się ze wcześniejszych ustaleń dotyczących wartości zamówień (compensation for non-fulfilled volumes andproduction stop): W świetle powyższego, w opinii Spółki, przychód z odszkodowania w części przypadającej bezpośrednio na Oddział, związany wprost z faktem okresowego wstrzymania produkcji w Oddziale, podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jako przychód bezpośrednio związany z działalnością strefową objętą treścią zezwolenia. W konsekwencji stanowisko Spółki w przedmiotowym zakresie powinno zostać uznane za prawidłowe. (...)

Ponadto, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 25 sierpnia 2015 r., sygn. IPTPB3/4510-184/15-2/IR wskazano, że: Biorąc pod uwagę przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego tutejszy Organ stoi na stanowisku, że odszkodowanie otrzymane przez Wnioskodawcę od ubezpieczyciela w związku z zaistniałym pożarem stanowić będzie przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który można uznać za przychód strefowy. Równocześnie, poniesione przez Wnioskodawcę wydatki związane z pożarem majątku Spółki i usuwaniem jego skutków stanowią koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i można je zakwalifikować do kosztów strefowych [podkreślenie Spółki].

Odnosząc powyższe do sytuacji Spółki przedstawionej w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, należy przede wszystkim wskazać, że umowa ubezpieczenia, na mocy której Ubezpieczyciel wypłaca Odszkodowanie w związku z Kosztami Reklamacji, jest bezpośrednio związana z realizacją konkretnej działalności produkcyjnej. Na mocy art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm., dalej: KC), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Odszkodowanie pełni zatem rolę kompensacyjną, związaną z konkretną kategorią zdarzeń gospodarczych.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, ubezpieczenie obejmuje wypadki takie jak konieczność wypłaty Kosztów Reklamacji. Niewątpliwie Koszty Reklamacji są wydatkiem związanym z Działalnością Strefową (reklamowane przez Kontrahenta są wyroby wytworzone przez Spółkę w ramach prowadzonej Działalności Strefowej). Ziszczenie się tego ostatniego zdarzenia stanowi zatem bezpośrednią przyczynę wypłaty Odszkodowania. Konsekwentnie, Odszkodowanie jest związane z wypadkami powstającymi w toku prowadzenia Działalności Strefowej Spółki. Konsekwentnie, otrzymane Odszkodowanie stanowi bezpośrednie następstwo prowadzenia Działalności Strefowej i tak jak w przypadku tej działalności (właściwie jako jej element) przychód z tytułu Odszkodowania powinien podlegać zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT.

Przyjęcie odrębnej koncepcji prowadziłoby do sytuacji, w której przedsiębiorca działający w SSE musiałby wyłączać z dochodu zwolnionego również przychody i koszty, które są związane bezpośrednio z Działalnością Strefową, a które bezpośrednio nie stanowią działalności produkcyjnej na terenie SSE. Powodowałoby to m.in. wyłączenie tzw. działalności pomocniczej (tj. działalności umożliwiającej prowadzenie głównej działalności gospodarczej). Przykładami działalności pomocniczej są np. usługa transportowa wyrobów strefowych do zakładu klienta działającego poza SSE, posiadanie poza SSE biura prowadzącego działalność marketingową lub reklamową, wykorzystywanie znajdujących się poza strefą pomieszczeń garażowych, dokonywanie sprzedaży przez pracowników przedsiębiorcy, z wyjątkiem sprzedaży za pośrednictwem stałych placówek położonych poza terenem SSE.

Zgodnie z poglądami doktryny oraz organów podatkowych - wspieranych w tym aspekcie przez przywołane orzecznictwo sądowoadministracyjne - działalność pomocnicza może być zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o CIT, ze względu na swój bezpośredni związek z prowadzeniem działalności gospodarczej wymienionej w zezwoleniu strefowym.

Mając na względzie powyższe, należy wskazać, że nie doszłoby do wypłaty Odszkodowania gdyby nie prowadzona Działalność Strefowa. Wypłata Odszkodowania ma zatem bezpośredni związek z prowadzoną Działalnością Strefową (analogicznie jak działalność pomocnicza w zakresie opisanym powyżej). Tym samym, Odszkodowanie powinno, w ocenie Wnioskodawcy, zostać rozpoznane jako przychód włączany do kalkulacji dochodu zwolnionego na podstawie Ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: updop), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Z kolei, stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Dokonując analizy ww. przepisów zauważyć należy, że w orzecznictwie zarówno Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, a także w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, w myśl którego przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie doprowadza do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Specjalne Strefy Ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na których możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1010, z późn. zm., dalej: ustawa o SSE). Podstawą do korzystania z pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej specjalnej strefy ekonomicznej, uprawniające do korzystania z tej pomocy (art. 16 ust. 1 ustawy o SSE). Zgodnie z art. 12 tej ustawy, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych ().

Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, o którym mowa w cyt. powyżej przepisie uprawnia do prowadzenia działalności gospodarczej na terenie strefy i korzystania z pomocy publicznej. Określa ono przedmiot i warunki prowadzenia działalności.

Powyższe regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej działalności gospodarczej, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę strefowego podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

• prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej,
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w zezwoleniu.

Powyższe warunki, jak każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania, należy interpretować ściśle, zgodnie z wykładnią językową danej regulacji.

Dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy wskazać, że wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w zezwoleniu, prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

Jeżeli dany rodzaj (przedmiot) działalności gospodarczej nie jest wymieniony w zezwoleniu, to dochód z takiej działalności nie podlega zwolnieniu. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie strefy, bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia dochody z działalności gospodarczej a nie sformułowania dochody związane z wykonywaniem działalności gospodarczej. Podobnie w przypadku, gdy dany rodzaj działalności jest prowadzony poza terenem strefy, wówczas również dochody z takiej działalności nie będą podlegały zwolnieniu.

Warto podkreślić również, że zwolnienie wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, nie ma charakteru podmiotowego. Nie obejmuje ono wszystkich dochodów podmiotu gospodarczego prowadzącego działalność gospodarczą na terenie strefy na podstawie zezwolenia, lecz tylko dochody uzyskane z działalności prowadzonej w ramach zezwolenia, a więc działalności określonej w tym zezwoleniu.

Zwolnieniem podatkowym objęty jest zatem dochód wygenerowany bezpośrednio z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej, wymienionej wprost w zezwoleniu.

Odnosząc ww. regulacje podatkowe na grunt analizowanej sprawy należy zwrócić uwagę, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej na podstawie zezwolenia, a jej podstawowym przedmiotem działalności, objętym zakresem zezwolenia, jest działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytworzonych na terenie SSE. Spółka jest objęta umową ubezpieczenia, która przewiduje w szczególności zwrot roszczeń związanych z dokonywanymi transakcjami handlowymi, jakie przysługują podmiotom trzecim wobec ubezpieczonych w przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową, Spółka otrzymuje bezpośrednio od ubezpieczyciela lub pośrednio (od podmiotu z Grupy) Odszkodowanie, skalkulowane zgodnie z zasadami określonymi w tej umowie.

Zwrócić należy uwagę na ugruntowaną w orzecznictwie oraz doktrynie zasadę zakazu rozszerzającej wykładni przepisów mających za przedmiot zwolnienia podatkowe, co w omawianym przypadku znajduje dodatkowe uzasadnienie w postaci sformułowania przepisu art. 17 ust. 4 updop, akcentującego wyłączność zwolnienia od podatku dochodów z działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Wobec takiego zapisu, nie można zaakceptować poglądu, że do dochodów zwolnionych należy zaliczyć także dochody z innych tytułów (niż działalność gospodarcza), jeżeli tylko w jakichś sposób dotyczyć będą działalności produkcyjnej na terenie strefy (z której dochody zostały zwolnione) jak twierdzi Wnioskodawca.

Reasumując, Odszkodowanie, które otrzyma Spółka w ramach zaistnienia zdarzenia objętego umową ubezpieczenia nie stanowi/nie będzie stanowiło przychodu podlegającego zwolnieniu od opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Przychód w postaci Odszkodowania nie jest/nie będzie również następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, wynikającej z zezwolenia strefowego, lecz wynika z odrębnej umowy, której przedmiotem jest udzielenie przez zakład ubezpieczeń (lub przez podmiot z Grupy) ochrony ubezpieczeniowej oraz jest wynikiem zaistnienia przewidzianego w umowie zdarzenia (roszczeń związanych z dokonywanymi transakcjami handlowymi). Zatem, ww. przychód podlega w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Skoro przychód uzyskany przez Spółkę z tytułu Odszkodowania nie stanowi przychodu ze źródła przychodów, jakim jest działalność określona w posiadanym przez Spółkę zezwoleniu, lecz przychodem uzyskanym na skutek ochrony wynikającej z umowy ubezpieczenia to przychód ten nie może zostać potraktowany jako przychód związany z działalnością strefową i włączony do kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji należy wskazać, że wydane zostały w indywidualnych sprawach w odzwierciedleniu do konkretnych stanów faktycznych i zdarzeń przyszłych. Z kolei, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej ze względów wskazanych w zaskarżonej interpretacji, nie podziela stanowisk prezentowanych w interpretacjach indywidualnych, wspierających argumentację Wnioskodawcy. Zauważyć również należy, że organ dąży do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego, zgodnie z zasadą wyrażoną przez ustawodawcę w art. 14a OP.

Należy wskazać, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same lub zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe choć jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 Ordynacji podatkowej, niemniej jednak, w praktyce może mieć miejsce. W związku z powyższym ustawodawca przewidział możliwość zmiany już wydanych interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Trzeba jednak pamiętać, że proces zmiany interpretacji indywidualnych w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej jest długotrwały, poprzedza go bowiem dogłębna analiza z zachowaniem stosownych procedur, które dopiero w końcowej fazie powodują wycofanie z systemu informacji podatkowej poprzednio wydanych interpretacji. Ponieważ jednak podstawowym zadaniem organu interpretacyjnego jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego, a nie utrwalających raz wyrażony pogląd w tym zakresie, który może być zmieniony w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, to fakt wydania we wcześniejszym okresie interpretacji indywidualnych, odmiennych od poglądu zaprezentowanego w niniejszej interpretacji nie powoduje, że pogląd ten jest nieprawidłowy.

Odnosząc się natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądowych należy zauważyć, że zostały wydane w odmiennych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych. Odnosiły się one co prawda do zagadnienia dotyczącego możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, jednak żaden z nich nie dotyczył sytuacji analogicznej do będącej przedmiotem niniejszej interpretacji.

Końcowo zauważyć należy, że stanowisko organu w zakresie dotyczącym stosowania zwolnienia, wynikającego z art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, zostało w pełni potwierdzone w orzeczeniach Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 9 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 630/11 oraz sygn. akt I SA/Wr 631/11.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej