Temat interpretacji

dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy na wartość kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia Zakładu nie będzie wpływać wartość zobowiązań przenoszonych w ramach sprzedaży Zakładu i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mieć obowiązku pomniejszenia (skorygowania) kosztów uzyskania przychodów o wartość przenoszonych zobowiązań ani w okresie, w którym nastąpi zbycie Zakładu, ani w okresach, w których przenoszone zobowiązania zostały ujęte jako koszty podatkowe.

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 stycznia 2018 r. (data wpływu wniosku za pośrednictwem platformy e-PUAP w tym samym dniu), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy na wartość kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia Zakładu nie będzie wpływać wartość zobowiązań przenoszonych w ramach sprzedaży Zakładu i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mieć obowiązku pomniejszenia (skorygowania) kosztów uzyskania przychodów o wartość przenoszonych zobowiązań ani w okresie, w którym nastąpi zbycie Zakładu, ani w okresach, w których przenoszone zobowiązania zostały ujęte jako koszty podatkowe - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 stycznia 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy na wartość kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia Zakładu nie będzie wpływać wartość zobowiązań przenoszonych w ramach sprzedaży Zakładu i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mieć obowiązku pomniejszenia (skorygowania) kosztów uzyskania przychodów o wartość przenoszonych zobowiązań ani w okresie, w którym nastąpi zbycie Zakładu, ani w okresach, w których przenoszone zobowiązania zostały ujęte jako koszty podatkowe.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem specjalizującym się w hodowli, tuczu indyków oraz w produkcji i sprzedaży mięsa indyczego oraz przetworów indyczych. W ramach swojej działalności prowadzi dwa główne zakłady produkcyjne. Jeden zakład zlokalizowany jest w O. - prowadzi ubój i dzielenie indyków oraz produkuje przetwory z mięsa drobiowego, głównie indyczego. Drugi zakład zlokalizowany jest w L. i T. (dalej: Zakład). Zakład ten specjalizuje się w produkcji tuszek, elementów z kurcząt (część Zakładu zlokalizowana w L. odpowiedzialna jest za produkcję, z kolei w T. znajduje się wylęgarnia dostarczająca części Zakładu w L. pisklęta i kurczęta).

Obecnie Wnioskodawca planuje sprzedaż majątku Zakładu. Na moment sprzedaży majątek Zakładu stanowić będzie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań funkcjonalnie i organizacyjnie związanych z Zakładem, który spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustalona przez strony transakcji cena Zakładu uwzględniać będzie wartość zobowiązań objętych umową zbycia Zakładu (tj. zobowiązania wchodzące w skład Zakładu pomniejszać będą cenę).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na wartość kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia Zakładu nie będzie wpływać wartość zobowiązań przenoszonych w ramach sprzedaży Zakładu i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mieć obowiązku pomniejszenia (skorygowania) kosztów uzyskania przychodów o wartość przenoszonych zobowiązań ani w okresie w którym nastąpi zbycie Zakładu, ani w okresach w których przenoszone zobowiązania zostały ujęte jako koszty podatkowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, na wartość kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia Zakładu nie będzie wpływać wartość zobowiązań zbywanych w ramach Zakładu i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie mieć obowiązku pomniejszenia (skorygowania) kosztów uzyskania przychodów o wartość przenoszonych zobowiązań, ani w okresie w którym nastąpi zbycie Zakładu, ani w okresach w których przenoszone zobowiązania zostały ujęte jako koszty podatkowe.

W ustawie z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) brak jest szczególnych uregulowań dotyczących sposobu/metody ustalania kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Tym samym, w przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdą ogólne zasady dotyczące ustalenia kosztu uzyskania przychodu z tytułu zbywania poszczególnych składników wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Innymi słowy, sposób ustalania kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest tożsamy ze sposobem ustalania kosztów uzyskania przychodów w przypadku zbycia poszczególnych składników majątku. Oznacza to, iż koszty uzyskania przychodu powinny być ustalane odrębnie dla każdego składnika majątkowego wchodzącego w skład zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przy uwzględnieniu przepisów ustawy o CIT, w szczególności art. 15 ust. 1 przedstawiającego ogólną zasadę, zgodnie z którą kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (winno być: ze źródła przychodów) lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• koszt musi zostać poniesiony przez podatnika,
• celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła,
• wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 16 ustawy o CIT stanowiącej katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Podstawowe zasady ujmowania wydatków spełniających ww. warunki w kosztach uzyskania przychodów zostały unormowane w art. 15 ust. 4, 4b-4e ww. ustawy.

W treści tych przepisów, kierując się kryterium powiązania pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć - ustawodawca wprowadził podział kosztów uzyskania przychodów na bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), różnicując moment ich potrącalności. Do pierwszej z wymienionej kategorii należą takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Odnosząc powyższe do analizowanego zdarzenia przyszłego, należy podkreślić, że co do zasady kosztem uzyskania przychodu ze zbycia określonego składnika majątku jest wartość jego nabycia bądź koszt wytworzenia (ewentualnie powiększony o nakłady poczynione na ten składnik majątku). Szczegółowa metodologia ustalania kosztu podatkowego uzależniona jest jednak od rodzaju składników wchodzących w skład zbywanej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przykładowo w przypadku składników majątku stanowiących środki trwałe, zastosowanie znajdzie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Podkreślenia wymaga, iż ustawa o CIT nie zawiera żadnych dodatkowych przepisów dot. ustalania kosztu podatkowego, w tym takich które odnosiłyby się do obowiązku korygowania (pomniejszenia) kosztu uzyskania przychodów z tytułu zbywanych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa składników (ustalonego zgodnie z opisanymi powyżej zasadami) o wartość przeniesionych w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa zobowiązań.

W przepisach ustawy o CIT brak jest również przepisu, który regulowałby obowiązek skorygowania zobowiązania ujętego uprzednio jako koszt uzyskania przychodu w sytuacji jego przeniesienia na inny podmiot (np. w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa, czy też w innej formie). W tym miejscu zwrócić należy uwagę, iż do 31 stycznia 2015 r. w ustawie o CIT, istniał przepis, który określał obowiązek korekty zobowiązań ujętych jako koszty uzyskania przychodów w przypadku braku ich zapłaty, w określonych w tym przepisie terminach. Podkreślenia wymaga jednak, iż przepis ten nie funkcjonuje w obecnie obowiązujących przepisach (choć zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowy przepis również nie miałby zastosowania w analizowanej sprawie - zbycie zobowiązania nie może być jednak utożsamiane z brakiem jego uregulowania).

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż skoro w ustawie o CIT brak jest przepisów nakładających na podatników obowiązek skorygowania kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pomniejszenia kosztów uzyskania przychodów o wartość przenoszonych zobowiązań ani w okresie, w którym nastąpi zbycie Zakładu, ani w okresach, w których przenoszone zobowiązania zostały ujęte jako koszty podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej