Dla powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych z danym podmiotem powiązanym należy na podstawie art. 9a ust. 1... - Interpretacja - 0114-KDIP2-2.4010.252.2017.1.AZ

shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 05.01.2018, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.252.2017.1.AZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Dla powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych z danym podmiotem powiązanym należy na podstawie art. 9a ust. 1d updop zsumować wartość transakcji jednego rodzaju i ocenić czy ich wartość przekracza indywidualnie ustalony próg dokumentacyjny, a w konsekwencji czy podlegają one obowiązkowi dokumentacyjnemu. Podobnie w przypadku innych zdarzeń jednego rodzaju z danym podmiotem powiązanym, również należy je zsumować i ocenić, czy przekraczają próg istotności określony w art. 9a ust. 1d updop i czy w konsekwencji powstaje obowiązek sporządzenia dla nich dokumentacji podatkowej cen transferowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2017 r. (data wpływu 10 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia czy limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mający istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym, a w konsekwencji jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczać tego limitu, to Spółka nie będzie miała obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dla takiej transakcji jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 listopada 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji z podmiotem powiązanym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym, który świadczący usługi wspierające prowadzenie przez inne podmioty działalności gospodarczej. Wnioskodawca świadczy swoje usługi na terenie całego kraju poprzez utworzone w wielu miastach placówki/punkty obsługi.

Spółka w ramach prowadzonej działalności, na podstawie umów zawartych z kontrahentami (głównie z sektora bankowego i finansowego), świadczy m.in. usługi dotyczące obsługi obrotu gotówkowego, zwane również potocznie cash processing.

Zakres poszczególnych czynności, do których zobowiązana jest Spółka w ramach świadczenia przedmiotowych usług, może obejmować:

  • liczenie, sortowanie znaków pieniężnych (w tym również: sprawdzanie autentyczności, pakowanie oraz oznaczanie opakowań ze znakami pieniężnymi),
  • przekazywanie do banku raportów dotyczących przeliczonych wartości,
  • magazynowanie znaków pieniężnych przekazanych do przeliczenia i przeliczonych,
  • przygotowanie zasileń wartości pieniężnych w oparciu o otrzymane z banku zlecenia,
  • monitorowanie stanu gotówki w bankomatach (inaczej: ATM), wpłatomatach (inaczej: CD) w oparciu o przekazane przez bank dane,
  • liczenie wartości pieniężnych w kasetach bankomatowych, bezpiecznych kopertach, kasetach wpłatomatów oraz przygotowanie kaset ATM, CD do załadowania,
  • rozliczanie kaset ATM i CD,
  • przekazywanie do banku wyniku przeliczonych znaków pieniężnych,
  • inkaso wpłat zamkniętych,
  • dokonywanie rozliczeń na rachunku klienta,
  • dystrybuowanie, ewidencjonowanie i przechowywanie czeków banku.

Zakres realizowanych czynności (wskazanych powyżej), w ramach poszczególnych umów z kontrahentami, może niewiele się różnić (tj. w zależności od danej umowy obejmuje cały kompleks w/w czynności, ewentualnie obejmuje zdecydowaną większość z nich i zależy od wymagań poszczególnych klientów. Spółka zajmuje się również transportem wartości pieniężnych (konwojowaniem), polegającym na dostarczaniu/odbioru wartości pieniężnych z jednego miejsca do innego.

Spółka dokonuje i będzie dokonywała transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy CIT (dalej: Podmioty Powiązane).

Wnioskodawca nabywa od Podmiotów Powiązanych lub świadczy na ich rzecz różnego rodzaju usługi. W zależności od przypadku, wartość poszczególnych usług świadczonych na rzecz Podmiotów Powiązanych albo nabywanych od danego Podmiotu Powiązanego może przekroczyć albo może nie przekroczyć limitu dotyczącego sporządzania dokumentacji cen transferowych określonego w art. 9a ust. 1d ustawy CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wskazany w art. 9a ust. 1d ustawy CIT limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym Podmiotem Powiązanym, a w konsekwencji czy jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczała tego limitu, to Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji?

Stanowisko Wnioskodawcy, wskazany w art. 9a ust. 1d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm., dalej: ustawa CIT) limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej rodzajowo transakcji zawartej z danym Podmiotem Powiązanym, a w konsekwencji jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczała tego limitu, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT podatnicy, których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:

  1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
  2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)

- są obowiązani do sporządzania dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej dokumentacją podatkową.

Wnioskodawca, zgodnie z przepisami art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, przekracza limit kwoty 2 000 000 euro, gdyż zgodnie z zapisem art. 9a ust. 1d pkt 2 kwalifikuje się jako podmiot którego przychody przekraczają 20 000 000 euro.

Zgodnie z art. 9a ust. 1d ustawy CIT za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym że w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości przekroczyły równowartość (...) 20 000 000 euro za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się - na podstawie art. 9a ust. 1d pkt 2 w/w ustawy transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro, powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro.

Spółka zawiera z Podmiotami Powiązanymi transakcje o istotnych wartościach, przekraczających progi ustawowe oraz takie, które limitu nie przekraczają. Wartości tych drugich stanowią często znikomy udział w ogólnych przychodach/wydatkach Spółki, a jednocześnie jednostkowo nie przekraczają limitu wskazanego w ustawie.

Celem zmiany przepisów w zakresie obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, obowiązujących od 1 stycznia 2017 roku, było wyselekcjonowanie konkretnych transakcji objętych obowiązkiem sporządzenia do nich dokumentacji podatkowych, tj. transakcji mających wyłącznie istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika. Co za tym idzie, ustawodawca wyłączył z tego obowiązku transakcje nieistotne (poniżej limitu wskazanego w art. 9a ust. 1d ustawy CIT), z punktu widzenia dochodu (straty) podatnika transakcje o niewielkich kwotach.

Zdaniem Wnioskodawcy, cel zmian w zakresie dokumentowania transakcji z Podmiotami Powiązanymi powinien koncentrować się na dogłębnej analizie istotnych transakcji wewnątrzgrupowych, a nie transakcjach pobocznych o niewielkim znaczeniu (o niewielkich kwotach).

Powołując się na Raport z konsultacji publicznych sporządzony w trakcie prac nad nowelizacją ustawy CIT, a opublikowany na stronie Rządowego Centrum Legislacji 17 czerwca 2015 roku, w którym Minister Finansów przedstawił swoje stanowisko dotyczące progów istotności transakcji, stwierdzić należy, iż kryterium istotności odnosi się do poszczególnych transakcji lub innych zdarzeń mających miejsce pomiędzy podmiotami powiązanymi.

W ocenie Wnioskodawcy, nieuzasadnione byłoby: (1) kategoryzowanie (grupowanie według kategorii/rodzaju usług) transakcji zawieranych przez Spółkę z Podmiotami Powiązanymi, a następnie sumowanie ich wartości (np. sprzedaż przez Spółkę usług konwojowania na rzecz wszystkich Podmiotów Powiązanych w danym roku podatkowym) lub też (2) sumowanie wszystkich transakcji lub innych zdarzeń różnych rodzajowo przeprowadzanych w roku podatkowym pomiędzy Spółką a danym Podmiotem Powiązanym.

Skutkiem podejścia (1) jak i (2) byłoby powstanie obowiązku dokumentowania transakcji z Podmiotem Powiązanym, która nie ma istotnego wpływu na wysokość dochodu (straty) podatnika (nawet transakcji o małych kwotach jednostkowych). Co za tym idzie, przeczyłoby to w/w celowi zmiany przepisów koncentrowaniu się na najistotniejszych transakcjach pomiędzy Podmiotami Powiązanymi.

W sytuacji, gdy Wnioskodawca dokona transakcji, dla której z powodu przekroczenia ustawowego limitu konieczne będzie sporządzenie dokumentacji cen transferowych, a następnie dokona innej rodzajowo transakcji z tym samym Podmiotem Powiązanym, jednakże o wartości poniżej ustawowego limitu, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dla tej drugiej transakcji.

Potwierdzenie powyższej tezy znajduje uzasadnienie w interpretacjach organów podatkowych:

  • Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 października 2017 roku, 0111-KDIB1-2.4010.192.2017.1.MM;
  • Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 czerwca 2017 roku, 0114-KDIP2-2.4010.67.2017.1.AZ;
  • Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 lutego 2017 roku, 3063-ILPB2.4510.207.2016.1.ŁM.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca będzie realizował z danym Podmiotem Powiązanym istotne, rodzajowo jednakowe transakcje lub inne zdarzenia, których jednostkowa wartość będzie przekraczać limit wskazany w art. 9a ust. 1d pkt 2 ustawy CIT i jednocześnie Wnioskodawca będzie realizował z tym samym Podmiotem Powiązanym nieistotne transakcje jednego rodzaju, których wartość nie będzie przekraczała limitu, określonego w art. 9a ust. 1d pkt 2 ustawy CIT, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej dla tych transakcji, które nie przekroczą limitów. Wskazany w art. 9a ust. 1d pkt 2 ustawy CIT limit należy bowiem odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym Podmiotem Powiązanym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: updop), podatnicy:

  1. których przychody lub koszty, w rozumieniu przepisów o rachunkowości, ustalone na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych przekroczyły w roku poprzedzającym rok podatkowy równowartość 2 000 000 euro:
    1. dokonujący w roku podatkowym transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mających istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty), lub
    2. ujmujący w roku podatkowym w księgach rachunkowych inne zdarzenia, których warunki zostały ustalone (lub narzucone) z podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ust. 1 i 4, mające istotny wpływ na wysokość ich dochodu (straty)
    - lub
  2. dokonujący, bezpośrednio lub pośrednio, zapłaty należności na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, wynikających z transakcji lub innego zdarzenia ujętego w księgach rachunkowych, jeżeli łączna kwota (lub jej równowartość) wynikająca z umowy lub rzeczywiście zapłacona w roku podatkowym łączna kwota wymagalnych w roku podatkowym świadczeń przekracza równowartość 20 000 euro, lub
  3. zawierający z podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową:
    1. umowę spółki niebędącej osobą prawną, jeżeli łączna wartość wniesionych przez wspólników wkładów przekracza równowartość 20 000 euro lub
    2. umowę wspólnego przedsięwzięcia lub inną umowę o podobnym charakterze, w których wartość wspólnie realizowanego przedsięwzięcia określona w umowie, a w przypadku braku określenia w umowie tej wartości, przewidywana na dzień zawarcia umowy, przekracza równowartość 20 000 euro
    - są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej tych transakcji lub innych zdarzeń, zwanej dalej dokumentacją podatkową.

W myśl art. 9a ust. 1a tej ustawy, podatnicy, są obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej również za rok podatkowy następujący po roku podatkowym, za który byli obowiązani sporządzić dokumentację podatkową, bez względu na wysokość osiągniętych, w roku podatkowym, za który byli obowiązani do sporządzenia dokumentacji podatkowej, przychodów lub poniesionych kosztów, w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Stosownie do art. 9a ust. 1d powołanej ustawy, za transakcje lub inne zdarzenia mające istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika, o których mowa w ust. 1 pkt 1, uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których łączna wartość przekracza w roku podatkowym równowartość 50 000 euro, z tym Ze w przypadku podatników, których przychody w rozumieniu przepisów o rachunkowości, w roku poprzedzającym rok podatkowy przekroczyły równowartość:

  1. 2 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 20 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 50 000 euro powiększoną o 5000 euro za każdy 1 000 000 euro przychodu powyżej 2 000 000 euro;
  2. 20 000 000 euro, lecz nie więcej niż równowartość 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość przekracza w roku podatkowym kwotę stanowiącą równowartość kwoty 140 000 euro powiększoną o 45 000 euro za każde 10 000 000 euro przychodu powyżej 20 000 000 euro;
  3. 100 000 000 euro - za takie transakcje lub inne zdarzenia uznaje się transakcje lub inne zdarzenia jednego rodzaju, których wartość w roku podatkowym przekracza kwotę stanowiącą równowartość kwoty 500 000 euro.

Zgodnie z art. 9a ust. 2b pkt 1 updop, dokumentacja podatkowa obejmuje opis transakcji lub innych zdarzeń, o których mowa w ust. 1, w tym umów zarządzania płynnością, umów o podziale kosztów, dokonywanych pomiędzy podatnikiem, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f spółką niebędącą osobą prawną, i podmiotami z nimi powiązanymi, zawierający:

  1. wskazanie rodzaju i przedmiotu tych transakcji lub innych zdarzeń,
  2. dane finansowe, w tym przepływy pieniężne dotyczące tych transakcji lub innych zdarzeń,
  3. dane identyfikujące podmioty powiązane dokonujące tych transakcji lub ujmujące te zdarzenia,
  4. opis przebiegu tych transakcji lub innych zdarzeń, w tym funkcji wykonywanych przez podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f spółkę niebędącą osobą prawną, i podmioty z nimi powiązane, angażowanych przez nich aktywów bilansowych i pozabilansowych, kapitału ludzkiego oraz ponoszonych ryzyk,
  5. wskazanie metody i sposobu kalkulacji dochodu (straty) podatnika wraz z uzasadnieniem ich wyboru, w tym algorytmu kalkulacji rozliczeń dotyczących tych transakcji lub innych zdarzeń oraz sposobu wyliczenia wartości rozliczeń wpływających na dochód (stratę) podatnika, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1f również pozostałych wspólników spółki niebędącej osobą prawną.

Zgodnie zaś art. 9a ust. 4a ustawy, organ podatkowy może wystąpić do podatnika z żądaniem sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej dla transakcji lub innych zdarzeń, których wartość nie przekracza limitów określonych w ust. 1d lub 1e, w przypadku zaistnienia okoliczności wskazujących na prawdopodobieństwo zaniżenia ich wartości w celu uniknięcia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. Żądanie powinno wskazywać okoliczności świadczące o prawdopodobieństwie zaniżenia wartości transakcji lub innych zdarzeń. Podatnik jest obowiązany do sporządzenia i przedłożenia dokumentacji podatkowej, w terminie 30 dni od dnia doręczenia takiego żądania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności, na podstawie umów zawartych z kontrahentami (głównie z sektora bankowego i finansowego), świadczy m.in. usługi dotyczące obsługi obrotu gotówkowego, zwane również potocznie cash processing. Spółka dokonuje i będzie dokonywała transakcji z podmiotami powiązanymi w rozumieniu updop. Wnioskodawca nabywa od Podmiotów Powiązanych lub świadczy na ich rzecz różnego rodzaju usługi. W zależności od przypadku, wartość poszczególnych usług świadczonych na rzecz Podmiotów Powiązanych albo nabywanych od danego Podmiotu Powiązanego może przekroczyć albo może nie przekroczyć limitu dotyczącego sporządzania dokumentacji cen transferowych określonego w art. 9a ust. 1d updop.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy wskazany w art. 9a ust. 1d updop limit transakcji lub innych zdarzeń, mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej transakcji zawartej z danym podmiotem powiązanym, a w konsekwencji czy jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczać tego limitu, to Spółka nie będzie miała obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji.

W ocenie Wnioskodawcy wskazany w art. 9a ust. 1d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych limit transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju mających istotny wpływ na wysokość dochodu (straty) podatnika należy odnosić osobno do każdej rodzajowo transakcji zawartej z danym Podmiotem Powiązanym, a w konsekwencji jeżeli kwota danej transakcji nie będzie przekraczała tego limitu, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej takiej transakcji.

Po dokonaniu analizy treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, należy stwierdzić, że organ nie podziela stanowiska Wnioskodawcy. Nie można zgodzić się ze stwierdzeniem Wnioskodawcy, że nieuzasadnione byłoby kategoryzowanie (grupowanie według kategorii/rodzaju usług) transakcji zawieranych przez Spółkę z podmiotem powiązanym, a następnie sumowanie ich wartości.

Zdaniem tut. organu oceniając treść powołanych przepisów prawnych, należy odnieść się do literalnego brzmienia art. 9a. ust. 1d updop.

Jedną z kluczowych kwestii związanych z obowiązkiem dokumentacyjnym jest określenie wartości transakcji, której (których) przekroczenie skutkuje powstaniem obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej. W art. 9a ust. 1d powołanej ustawy ustawodawca posłużył się pojęciem: transakcji lub innych zdarzeń jednego rodzaju. W ocenie tut. organu sformułowanie jednego rodzaju odnosi się zarówno do transakcji, jak i innych zdarzeń. Powyższe oznacza, że w procesie oceny wystąpienia obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej z danym podmiotem powiązanym należy brać pod uwagę wartość dokonanych w roku podatkowym z danym podmiotem powiązanym: transakcji jednego rodzaju, a także (odrębnie) innych zdarzeń jednego rodzaju.

Zatem we frazie transakcje lub inne zdarzenie jednego rodzaju użytej w powyższym przepisie, stwierdzenie jednego rodzaju odnosi się zarówno do innych zdarzeń jak i do transakcji.

Oznacza to, że jeżeli Spółka realizuje z podmiotem powiązanym transakcje jednego rodzaju, których wartość w sumie przekracza limit wskazany w art. 9a ust. 1d updop zobowiązujący do sporządzania dokumentacji (ustalany indywidualnie w zależności od wysokości uzyskanych przez Spółkę w poprzednim roku podatkowym przychodów) i jednocześnie inne transakcje jednego rodzaju, których wartość nie przekracza ww. limitu, to Spółka ma obowiązek sporządzania dokumentacji tylko dla tych transakcji jednego rodzaju, które przekroczą limit. Nie ma znaczenia tutaj fakt czy są to transakcje istotne, o dużej wartości, będące wynikiem podstawowej działalności Spółki, czy też transakcje mniej istotne, o niewielkich kwotach. Ważny jest tutaj rodzaj transakcji podlegających zsumowaniu, bowiem na limit transakcji składa się suma poszczególnych transakcji tego samego rodzaju.

W konsekwencji, dla oceny powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych w danym roku podatkowym z danym podmiotem powiązanym należy na podstawie art. 9a ust. 1d updop zgrupować transakcje jednego rodzaju i odnieść w ten sposób uzyskaną wartość transakcji względem progów określonych w tym przepisie. Przyjęcie założenia, że wartością graniczną stanowiącą przesłankę powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji, o której mowa w art. 9a updop, jest wartość tylko określonej, jednostkowej transakcji, poniekąd wyabstrahowanej z całokształtu relacji pomiędzy podmiotami powiązanymi, mogłoby prowadzić do sytuacji obchodzenia przedmiotowego obowiązku i w konsekwencji braku podatkowej transparentności stosunków pomiędzy podmiotami powiązanymi. W ramach kilku transakcji podmioty powiązane mogłyby dzielić transakcje i określać jednostkowe ceny na poziomie każdorazowo niższym od wartości obowiązujących progów wyłącznie w celu uniknięcia obowiązku dokumentacyjnego. Jednocześnie, przyjęcie takiej interpretacji omawianych przepisów, że sumowaniu podlegałyby wszelkie transakcje (a nie tylko jednego rodzaju) byłoby zasadniczo sprzeczne z celem i uzasadnieniem wprowadzanych zmian. Warto zaznaczyć, że zgodnie z pkt 6 lit. a ww. Rezolucji Rady UE państwa członkowskie nie powinny nakładać nieuzasadnionych kosztów zachowania zgodności lub obciążeń administracyjnych na przedsiębiorstwa, wymagając sporządzania lub dostarczania dokumentacji. Należy również wskazać, że podobny pogląd został wyrażony w Wytycznych OECD w sprawie cen transferowych dla przedsiębiorstw wielonarodowych oraz administracji podatkowych. Zgodnie z pkt. D.3 rozdziału V Wytycznych OECD, podkreślono, że nie wszystkie transakcje zawarte pomiędzy podmiotami powiązanymi są wystarczająco istotne, aby podlegały obowiązkowi dokumentacyjnemu, wskazując jednocześnie jako dobrą praktykę wprowadzenie progów istotności uwzględniających wielkość prowadzonej działalności, rynku. Grupowanie wszelkich rodzajów transakcji (a nie tylko transakcji jednego rodzaju) bezsprzecznie by do takiej sytuacji doprowadziło.

Podsumowując zatem, w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie stwierdzić należy, że dla powstania obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej transakcji dokonywanych z danym podmiotem powiązanym należy na podstawie art. 9a ust. 1d updop zsumować wartość transakcji jednego rodzaju i ocenić czy ich wartość przekracza indywidualnie ustalony próg dokumentacyjny, a w konsekwencji czy podlegają one obowiązkowi dokumentacyjnemu. Podobnie w przypadku innych zdarzeń jednego rodzaju z danym podmiotem powiązanym, również należy je zsumować i ocenić, czy przekraczają próg istotności określony w art. 9a ust. 1d updop i czy w konsekwencji powstaje obowiązek sporządzenia dla nich dokumentacji podatkowej cen transferowych.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie natomiast do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach w określonych i co istotne odmiennych stanach faktycznych i tylko do nich się odnoszą. Nie są natomiast wiążące dla tut. organu. Podkreślić należy, że odmienne rozstrzygnięcia organów podatkowych dokonane nawet w analogicznych zagadnieniach nie mogą stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Ponadto, wskazać należy na generalną zasadę, że nawet gdyby w odniesieniu do innych podatków lub innych okresów rozliczeniowych, organy podatkowe wydały odmienne rozstrzygnięcia, to nigdy nie może to stanowić podstawy do żądania analogicznego rozstrzygnięcia sprawy podatnika, jeśli stoi temu na przeszkodzie treść przepisów prawa. W przypadku takiej rozbieżności, na organie podatkowym ciąży obowiązek podjęcia z urzędu prawem przewidzianych środków do skorygowania wadliwych decyzji, adresowanych do innych podatników. Organ nie może bowiem powielać ewentualnego błędu popełnionego w innej sprawie (wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 kwietnia 2008 r., sygn. akt I SA/Gl 848/07). Podobnie stwierdził WSA w Łodzi w orzeczeniu z dnia 18 listopada 2008 r., (sygn. akt I SA/Łd 907/08).

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie., ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej