Temat interpretacji

W zakresie skutków podatkowych wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu operacyjnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 sierpnia 2017 r. (data wpływu do Organu 9 sierpnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu operacyjnego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 sierpnia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie skutków podatkowych wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) jest komplementariuszem spółki komandytowej (dalej: Spółka), uprawnionym do udziału w zysku Spółki. W związku z tym Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych od dochodu Spółki przypadającego na Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., - dalej: u.p.d.o.p.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. przepisu, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień, ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Spółka wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Samochody wykorzystywane w działalności Spółki nie stanowią jej środków trwałych, lecz pozyskiwane są na podstawie umów o odpłatne oddanie do używania.

Wśród zawieranych przez Spółkę, której Wnioskodawca jest komplementariuszem umów na podstawie których pozyskuje ona samochody osobowe wykorzystywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej znajdują się umowy leasingu zawarte z Bankiem, tj.:

1. umowa z 26 lutego 2015 r., której przedmiotem jest samochód osobowy Mercedes, rok produkcji 2015, która:

• zawarta została na okres 47 miesięcy,
• określa wartość początkową przedmiotu leasingu na 570.681,85 zł netto + 131.256,83 zł VAT 23 %
• określa pierwszą ratę na 10 % wartości początkowej tj. 57.068,19 zł netto + 13.125, 68 zł VAT 23 %
• określa wartość końcową przedmiotu leasingu na 1% wartości początkowej tj. 5.706,82 zł netto + 1.312,57 zł VAT 23%

• określa wartość początkową przedmiotu leasingu na 58.437,40 zł netto + 13.440,80 zł VAT 23 %
• określa pierwszą ratę na 1% wartości początkowej tj. 584,37 zł netto + 134,41 zł VAT 23 %
• określa wartość końcową przedmiotu leasingu na 1% wartości początkowej tj. 584,37 zł netto + 134,41 zł VAT 23%

W chwili obecnej upłynęły już 24 miesiące obowiązywania tej umowy, a Spółka zapłaciła dotychczas 25 z 36 przewidzianych umową rat (wliczając opłatę wstępną). Ww. umowy spełniają przesłanki pozwalające uznać je za umowy leasingu, o których mowa w art. 17a pkt 1 i art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p., tj. zwłaszcza zawarte zostały na czas oznaczony, nie krótszy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji, a suma ustalonych w nich opłat przekracza równowartość wartości początkowej przedmiotów leasingu.

Zgodnie z art. 17b ust. 1 u.p.d.o.p. Wnioskodawca zalicza opłaty z tytułu używania samochodów, których dotyczyła Umowa cesji do kosztów uzyskania przychodów (w proporcji w jakiej uczestniczy w dochodach Spółki). Spółka ponosi zwłaszcza następujące koszty związane z tymi pojazdami:

• koszt rat leasingu,
• koszt opłat serwisowych i napraw,
• koszt zakupu paliwa,
• koszt zakupu płynów eksploatacyjnych,
• koszty myjni,
• elementy wyposażenia pojazdów - eksploatacyjne np. wycieraczki, opony,
• koszt przejazdu autostradami,
• koszt parkingów.

Obecnie Spółka (leasingobiorca) planuje dokonanie zmian ww. umów leasingu poprzez skrócenie ich okresów, a następnie wykupienie przedmiotu leasingu. Skrócenie okresu leasingu dokonane zostanie w drodze aneksu/porozumienia zawartego z leasingodawcą, w którym określony zostanie nowy okres obowiązywania umowy leasingu i harmonogram (w tym wysokość rat) oraz nowa wysokość wartości końcowej przedmiotu leasingu. Dla umowy z 26 lutego 2015 r. planowane jest jej skrócenie z 47 do 31 miesięcy oraz w konsekwencji zmiana wysokości rat pozostałych do zapłaty do końca tak skróconego okresu obwiązywania umowy w ten sposób, iż zamiast aktualnie pozostałych do zapłaty 19 rat miesięcznych w dotychczasowej wysokości zapłaci tylko 3 raty miesięczne w odpowiednio większej wyliczonej przez leasingodawcę wysokości, jak również zmiana wartości wykupu przedmiotu leasingu z 1% do 7% jego wartości początkowej, tak aby łącznie zapłacone przez leasingobiorcę w ww. sposób kwoty obejmowały wartość początkową przedmiotu leasingu. Dla umowy z 24 lipca 2015 r., planowane jest jej skrócenie z 35 do okresu prawdopodobnie 25-28 miesięcy (dokładny okres zostanie ustalony ale będzie to okres dłuższy niż 24 miesiące i krótszy niż pierwotny okres obowiązywania umowy) oraz w konsekwencji zmiana wysokości rat pozostałych do zapłaty do końca tak skróconego okresu obwiązywania umowy w ten sposób, iż zamiast aktualnie pozostałych do zapłaty 11 rat miesięcznych w dotychczasowej wysokości zapłaci mniej rat (w zależności od długości skróconego okresu obowiązywania umowy) w odpowiednio większej wyliczonej przez leasingodawcę wysokości, jak również ewentualna zmiana wartości wykupu przedmiotu leasingu, tak aby łącznie zapłacone przez leasingobiorcę w ww. sposób kwoty obejmowały wartość początkową przedmiotu leasingu.

Po upływie skróconego w powyższy sposób okresu leasingu Spółka planuje zgodnie z warunkami umów leasingu dokonać wykupu ich przedmiotu płacąc leasingodawcy określoną w umowie leasingu cenę wykupu.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy jeżeli spółka komandytowa (której Wnioskodawca jest komplementariuszem) zawarła umowy leasingu samochodu osobowego w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, spełniające w chwili zawarcia warunki określone w art. 17b ww. ustawy, a następnie dokona zmiany tych umów leasingu poprzez skrócenia pierwotnego okresu obowiązywania umów na okres, który także po zmianie umów będzie dłuższy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji i po upływie tak skróconego okresu leasingu wykupi przedmiot leasingu, to Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczenia transakcji wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu operacyjnego (samochodu osobowego), proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym w spółce komandytowej będącej leasingobiorcą, na zasadach określonych w art. 17c ww. ustawy? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli spółka komandytowa (której Wnioskodawca jest komplementariuszem) zawarła umowy leasingu samochodu osobowego w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., - dalej: u.p.d.o.p.), spełniające w chwili zawarcia warunki określone w art. 17b ww. ustawy, a następnie dokona zmiany tych umów leasingu poprzez skrócenia pierwotnego okresu obowiązywania umów na okres, który także po zmianie umów będzie dłuższy niż 40% normatywnego okresu amortyzacji i po upływie tak skróconego okresu leasingu wykupi przedmiot leasingu to Wnioskodawca będzie uprawniony do rozliczenia transakcji wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu operacyjnego (samochodu osobowego), proporcjonalnie do udziału w zysku posiadanym w spółce komandytowej będącej leasingobiorcą, na zasadach określonych w art. 17c ww. ustawy.

Za powyższym stanowiskiem przemawiają następujące okoliczności.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2017 poz. 1577), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna. Spółka komandytowa, będąca spółką osobową nie posiadającą osobowości prawnej, nie jest podatnikiem podatków dochodowych. Opodatkowaniu podlegają dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 u.p.d.o.p, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). Natomiast zgodnie z ust. 2 ww. przepisu zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. W konsekwencji wspólnik spółki osobowej, nie tylko przychody ale również koszty uzyskania przycohdów winien rozliczać w wysokości ustalonej stosownie do jego udziału w tej spółce.

W myśl art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Podatnik ma zatem możliwość odliczenia od przychodów kosztów ich uzyskania, pod tym jednak warunkiem, że mają one związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma, bądź też może mieć wpływ na wielkość osiąganych przychodów lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest również to, aby dany wydatek nie był zawarty w katalogu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

O opodatkowaniu stron umów leasingowych stanowią przepisy rozdziału 4a u.p.d.o.p. Z przepisów tych wynika, że pod pojęciem umowy leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie (tj. ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych) drugiej stronie, zwanej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Zatem podatkowa umowa leasingu obejmuje otwarty katalog umów nazwanych i nienazwanych. O tym, czy umowa może być zakwalifikowana do tego katalogu decydują następujące jej cechy, które muszą być spełnione łącznie:

1. Przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy lub prawa stanowiące środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji podatkowej, a także grunty.
2. Świadczenie polega na tym, że jedna strona umowy (finansujący) oddaje drugiej (korzystający) przedmiot umowy do używania albo używania i pobierania pożytków, zaś druga strona (korzystający) zobowiązana jest za to zapłacić. Może to nastąpić w wyniku ustanowienia ograniczonych praw rzeczowych, a także w wyniku stosunku zobowiązaniowego.
3. Warunki szczegółowe:
   - gdy przedmiotem umowy są grunty:
   • umowa musi być zawarta na czas oznaczony,
   • suma opłat ustalonych w umowie musi odpowiadać co najmniej wartości gruntów równej wydatkom na ich nabycie,
   - gdy przedmiotem umowy są podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne
   lub prawne. Tu wyróżnia się między innymi umowę tzw. leasingu operacyjnego, która musi
   spełniać następujące warunki:
   • umowa musi być zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo musi być zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są nieruchomości,
   • suma opłat ustalonych w umowie, pomniejszonych o należny podatek od towarów i usług musi odpowiadać co najmniej wartości początkowej przedmiotu umowy.
   
   

Zatem, aby podatkowa umowa leasingu miała charakter leasingu operacyjnego musi m.in. zostać zawarta na czas oznaczony. W tym przypadku może być to dowolny okres zamknięty. Jednakże ustawodawca określił tu minimalny okres na jaki musi być zawarta tego rodzaju umowa, aby spełniała kryterium podatkowej umowy leasingu, tj. co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji.

Zgodnie z art. 17a pkt 2 u.p.d.o.p, przez podstawowy okres umowy leasingu rozumie się czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona. Powodem wprowadzenia tego pojęcia jest konstrukcja umowy leasingu, która pozwalałby na amortyzację ekonomiczną przedmiotu leasingu (zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów jego wartości) w znacznie krótszym czasie, niż przy zastosowaniu przepisów dotyczących amortyzacji podatkowej. Ustawodawca uznał bowiem, że odniesienie długości trwania umowy do poszczególnych stawek amortyzacyjnych najpełniej oddaje specyfikę leasingu poszczególnych rzeczy lub praw.

Ponadto, określenie podstawowego okresu umowy leasingu ma bardzo istotne znaczenie, ponieważ to właśnie podstawowy okres podatkowej umowy leasingu jest okresem, w którym:

• ustala się, czy finansujący otrzymał w opłatach leasingowych spłatę całej wartości początkowej przedmiotu podatkowej umowy leasingu,
• strony podatkowej umowy leasingu zobowiązane są do właściwego, czyli szczególnego dla tej umowy odzwierciedlenia uzyskiwanych przychodów oraz ponoszonych kosztów uzyskania przychodów.

Podstawowy okres podatkowej umowy leasingu stanowi również zamknięty przedział czasowy, po upływie którego:

• strony podatkowej umowy leasingu zobowiązane są do właściwego odzwierciedlenia uzyskanych przychodów i poniesionych kosztów z tytułu sprzedaży przedmiotu umowy,
• strony podatkowej umowy leasingu zobowiązane są do właściwego odzwierciedlenia uzyskiwanych przychodów oraz ponoszonych kosztów z tytułu dalszego używania przedmiotu umowy przez korzystającego.

Zatem, podstawowy okres podatkowej umowy leasingu jest przedziałem czasowym, na który została zawarta umowa leasingu. Skrócenie lub przedłużenie okresu umowy nie ma wpływu na określenie podstawowego okresu umowy w momencie jej zawarcia. Z przepisów nie wynika, w jakim momencie należy określić podstawowy okres umowy: czy w momencie jej zawarcia, czy zakończenia, czy jeszcze w jakimś innym. Jednakże uznaje się, że podstawowy okres podatkowej umowy leasingu to okres na jaki została zawarta umowa ustalony w chwili jej zawarcia.

Biorąc powyższe wyjaśnienia po uwagę, jeżeli w dniu zawierania przez Spółkę (jako korzystającej) każdej z podatkowych umów leasingu, których przedmiot stanowiły środki transportu, został określony podstawowy okres tych umów jako czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji tychże środków transportu oraz suma ustalonych w umowach opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiadała co najmniej wartości początkowej tych środków transportu, to Wnioskodawca miał prawo rozpoznać te umowy jako podatkowe umowy leasingu operacyjnego (pod warunkiem, że finansujący w dniu zawarcia takiej umowy nie korzystał ze zwolnień w podatku dochodowym, o jakich mowa w art. 17b ust. 2 u.p.d.o.p).

W opisanym zdarzeniu przyszłym okres od zawarcia umowy do wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu po zmianie warunków umów nadal będzie spełniał warunki określone w art. 17b u.p.d.o.p. (w szczególności okres obowiązywania umowy będzie dłuższy niż 40% okresu amortyzacji - de facto w opisanym stanie faktycznym okres ten już upłynął gdyż minęły ponad 24 miesiące od dania zawarcia opisanych umów, zatem skrócenie okresu obowiązywania umów dotyczyć będzie tylko ich części przekraczającej okres 40% okresu amortyzacji). W związku z tym gdy dojdzie do wcześniejszego wykupu środków transportu będących przedmiotem umów leasingu operacyjnego (w wyniku skrócenia pierwotnego okresu leasingu), spełniających w dniu ich zawarcia ww. warunki, możliwe będzie rozliczenie opisanej we wniosku transakcji zakupu środków transportu wg zasad określonych w art. 17c u.p.d.o.p (wydatek na zakup ww. środków transportu stanowić będzie wartość wyrażoną w cenie określonej umową sprzedaży).

Zgodnie z przepisem art. 17c u.p.d.o.p., jeżeli po upływie podstawowego okresu umowy leasingu, o której mowa w art. 17b ust. 1, finansujący przenosi na korzystającego własność środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem tej umowy:

1. przychodem ze sprzedaży środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży; jeżeli jednak cena ta jest niższa od hipotetycznej wartości netto środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej według zasad określonych w art. 14,
2. kosztem uzyskania przychodów przy ustalaniu dochodu ze sprzedaży jest rzeczywista wartość netto.

W świetle powyższej regulacji, dla celów preferencyjnego rozliczenia wykupu środka transportu przez Spółkę (korzystającego) konieczne jest, aby czynność taka nastąpiła po upływie podstawowego okresu umowy leasingu. Z kolei podstawowy okres umowy leasingu - zgodnie z przepisem art. 17a pkt 2 u.p.d.o.p. - definiowany jest jako czas oznaczony, na jaki została zawarta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona. Wnioskodawca podkreśla, iż w powyższej definicji (końcowe wyrażenie: z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona) ustawodawca posłużył się zwrotem może. W ocenie Wnioskodawcy literalne brzmienie tego przepisu wskazuje, iż przy określaniu czasu oznaczonego, na jaki umowa leasingu zostaje zawierana pomija się (w momencie jej zawierania), dopuszczalne przez strony - potencjalne okresy przedłużenia lub skrócenia umowy, którą to możliwość strony przewidują w umowie. Można zatem przyjąć, iż celem analizowanej definicji jest odnoszenie skutków podatkowych konkretnego okresu ściśle oznaczonego w umowie, nie zaś do potencjalnego okresu przewidzianego przez strony, na który umowa może być przedłużona lub skrócona w przyszłości.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zmiany umów leasingu operacyjnego polegającej na skróceniu okresu ich obowiązywania (podstawowego okresu tych umów) oraz wcześniejszym wykupie przez Spółkę (tj. korzystającego) przedmiotu leasingu operacyjnego w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym możliwe będzie rozliczenie transakcji wcześniejszego wykupu przedmiotu leasingu na preferencyjnych warunkach wynikających z przepisu art. 17c u.p.d.o.p. (odbiegających od warunków rynkowych).

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 listopada 2007 r., Znak: ILPB3/423-62/07-2/HS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w pozostałym zakresie wniosku wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej