Temat interpretacji

Czy za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia z podatku dochodowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt. 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), Spółka może uznać wszystkie wydatki inwestycyjne poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia, również wydatki poniesione po dniu 30 września 2006 r., jeżeli wydatki spełniają definicję wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 czerwca 2017 r. (data wpływu 7 czerwca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może uznać wszystkie wydatki poniesione w związku z realizowaną inwestycją na terenie SSE w trakcie obowiązywania Zezwolenia za kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia, w kwocie przewyższającej minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 czerwca 2017 r., wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może uznać wszystkie wydatki poniesione w związku z realizowaną inwestycją na terenie SSE w trakcie obowiązywania Zezwolenia za kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia, w kwocie przewyższającej minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia wydanego dnia 9 maja 2005 r. Ustalone warunki prowadzenia działalności zapisane w zezwoleniu to:

1. przedmiot działalności - produkcja wyrobów włókienniczych, wyrobów futrzarskich,
2. zatrudnienie na poziomie 50 etatów w terminie do 30 września 2006 r. i utrzymanie tego stanu do dnia 30 września 2011 r.
3. poniesienie nakładów inwestycyjnych (rozumianych zgodnie z § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z 14 września 2004 r. w sprawie SSE w wysokości przewyższającej 1.500.000,00 zł w terminie do dnia 30 września 2006 r.
4. przestrzeganie regulaminu SSE MP.

Zezwolenie wydano do dnia 1 grudnia 2017 r.

Na dzień składania wniosku o interpretację Spółka spełniła wszystkie warunki wynikające z zezwolenia w tym:

1. wielkość zatrudnienia wg stanu na 30 kwietnia 2017 r. - 388 osób,
2. wielkość poniesionych nakładów inwestycyjnych (rozumianych zgodnie z § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r.) na dzień 31 grudnia 2016 r. wynosiła 20.810.589,25 zł.

Decyzją Ministra Gospodarki z dnia 10 grudnia 2014 r. stwierdzono nieważność Zezwolenia z dnia 9 maja 2005 r. w części dotyczącej terminu ważności tj. 1 grudnia 2017 r. Spółka w okresie od 2005 r. zmieniła status przedsiębiorcy z małego na średniego w 2008 r. i dużego od 2013 r. Spółka w 2012 r. zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o wydanie interpretacji indywidualnej z pytaniem, czy wydatki inwestycyjne rzeczywiste przekraczające kwotę określoną w zezwoleniu, tj. 1.500.000,00 zł mogą być uwzględnione do wyliczenia pomocy publicznej (interpretacja indywidualna ILPB3/423-80/12-4/AO). Inwestycja nie została do dnia 30 września 2006 r. zakończona, po tym okresie Spółka podniosła dalsze wydatki inwestycyjne (rozumiane zgodnie z § 6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy za wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w postaci zwolnienia z podatku dochodowego o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), Spółka może uznać wszystkie wydatki inwestycyjne poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia, również wydatki poniesione po dniu 30 września 2006 r., jeżeli wydatki spełniają definicję wydatków kwalifikowanych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej?

Zdaniem Wnioskodawcy, żaden z przepisów ustawy o SSE i rozporządzenia, obowiązujących w czasie wydania zezwolenia nie ogranicza wydatków inwestycyjnych w kwocie ani w czasie. Termin określony w zezwoleniu z dnia 9 maja 2005 r. jest istotny w znaczeniu, że do dnia 30 września 2006 r. Spółka musi ponieść wydatki inwestycyjne o wartości przewyższającej kwotę 1.500.000,00 zł. Brak jest przepisu wskazującego, że wydatki kwalifikowane objęte pomocą to tylko wydatki inwestycyjne podniesione do dnia 30 września 2006 r. Zdaniem Spółki, do wydatków kwalifikowanych zalicza się wydatki inwestycyjne (spełniające wymogi określone w § 6 i § 5 rozporządzenia) poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia, w tym również po dniu 30 września 2006 r. Potwierdzeniem stanowiska Spółki są wydane przez Ministra Finansów interpretacje indywidualne: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z:

• 24 października 2008 r. sygn. IBPB3/423-668/08/MO,
• 30 czerwca 2008 r. sygn. IBPB3/423-571/08/AM,
• 18 stycznia 2016 r. IBPB-1-3/4510-586/15/JKT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U z 2017 r., poz. 1010, dalej: ustawa o SSE).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2016 r., poz. 1888 ze zm.; dalej: ustawa o CIT), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej zezwoleniem.

Ustawa o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych z dnia 30 maja 2008 r. (Dz.U. Nr 118, poz. 746), która weszła w życie w dniu 4 sierpnia 2008 r. wprowadziła zmiany m.in. do art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Zgodnie z art. 1 pkt 8 ww. ustawy zmieniającej, art. 16 ust. 2 otrzymał następujące brzmienie: zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3. terminu zakończenia inwestycji;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
5. wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.

Z kolei z art. 4 ust. 1 ustawy zmieniającej wynika, że zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy zachowują moc.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że 9 maja 2005 r. Spółka otrzymała zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Ww. zezwolenie ustaliło następujące warunki prowadzenia działalności gospodarczej:

1. poniesienie na terenie strefy wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 226, poz. 2286 ze zm.), w wysokości nie mniej niż 1.500.000,00 zł do dnia 30 września 2006 r.,
2. zatrudnienie na terenie strefy na poziomie 50 etatów i utrzymanie tego zatrudnienia do dnia 30 września 2006 r.,
3. przestrzeganie Regulaminu Strefy i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Następnie 10 grudnia 2014 r. zmieniono zezwolenie z 9 maja 2005 r. w zakresie terminu jego obowiązywania.

Zatem, z uwagi na fakt, że Spółka uzyskała zezwolenie 9 maja 2005 r., będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 2 w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, który stanowi, że zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę.

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548). W myśl § 8 tego rozporządzenia, do przedsiębiorcy, który posiada zezwolenie wydane przed dniem wejścia w życie tego rozporządzenia, stosuje się dotychczasowe warunki udzielania pomocy regionalnej.

Uwzględniając powyższe, z uwagi na termin otrzymania przez Spółkę zezwolenia, tj. 9 maja 2005 r., w sprawie zastosowanie znajdą przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z 14 września 2004 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (Dz.U. Nr 222, poz. 2250 ze zm.).

Jak stanowi § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych odpowiednio w § 6, 7 i 8, lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o obowiązkowe płatności związane z ich zatrudnieniem, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.

W myśl § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy na:

1. zakup albo wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub ich spłatę określoną w umowie leasingu lub innej umowie o podobnym charakterze, z wyłączeniem środków transportu nabywanych przez przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu, pod warunkiem zaliczenia ich - zgodnie z odrębnymi przepisami do składników majątku podatnika,
2. rozbudowę lub modernizację istniejących środków trwałych

-zaliczone do wartości początkowej tych środków trwałych zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

W świetle powyższych przepisów, stwierdzić należy, że kwota wskazana w zezwoleniu stanowi dolny limit, w związku z którym, Spółka jest uprawniona do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu.

Podsumowując, wydatki inwestycyjne które Spółka poniosła w związku z realizowaną inwestycją na terenie SSE w trakcie obowiązywania zezwolenia, przewyższające minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu, powiększają kwotę przysługującego Wnioskodawcy zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, przy uwzględnieniu wskaźnika maksymalnej intensywności pomocy i kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w przepisach wykonawczych do ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych.

Jednocześnie należy podkreślić, że wartość pomocy publicznej udzielonej przedsiębiorcy na działalność w specjalnej strefie ekonomicznej nie może przekroczyć wartości dopuszczalnej regionalnej pomocy publicznej dla dużego przedsiębiorcy w związku z realizacją danej inwestycji.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej