Temat interpretacji
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie. Ze stanu faktycznego przedstawionego w pisemnym zapytaniu wynika, iż w dniu 22 kwietnia 2004 r. Pan M, doradca podatkowy, prowadzący działalność gospodarczą w charakterze osoby fizycznej prowadzący, na podstawie umowy, obsługę księgową Sp. z o.o. wykonujący, w ramach tej obsługi, funkcję jej Głównego Księgowego - zawarł porozumienie z Zarządem tej Spółki w przedmiocie zakończenia bieżącej obsługi księgowej spółki. Strony ustaliły, iż Pan M, począwszy od dnia 22 kwietnia 2004 r. ograniczy się do dokonania niezrealizowanych jeszcze czynności związanych li tylko z rokiem podatkowym 2003. W szczególności czynności te polegać miały na prawidłowym sporządzeniu sprawozdania finansowego. Dokumenty te, przygotowane przez Pana M i przedłożone Zarządowi w dniu 22 kwietnia nie były bowiem oparte na prawidłowych decyzjach księgowych. Począwszy od 22 kwietnia wszelkie bieżące czynności księgowe w Spółce, dotyczące roku podatkowego 2004 były dokonywane przez nią samodzielnie przy pomocy jej pracowników. W dniu 8 listopada wpłynęły do Spółki dwie faktury wystawione przez PanaM. Pierwsza z nich nr ... wystawiona została 8 listopada 2004, na kwotę 35.575,20 zł tytułem "wynagrodzenia za okres wypowiedzenia umowy" z wyliczeniem; 6 miesięcy x 36 godzin". Druga, nr .... wystawiona została również 8 listopada 2004, na kwotę 318.420,00 zł tytułem "wynagrodzenia zryczałtowanego 10% od przeprowadzonej operacji zwrotu podatku VAT za miesiąc grudzień 2003". Zdaniem Spółki nie istniała żadna umowa, jak również żadne porozumienie pomiędzy Spółką, jej Zarządem a Panem M uzasadniające wystawienie faktur na podstawie wskazanych wyżej tytułów. Odnośnie pierwszego z tytułów, zdaniem Zarządu Spółki wzajemna współpraca stron została rozwiązana w drodze porozumienia, a nie wypowiedzenia, nie było też żadnych ustaleń dotyczących odpraw czy też odszkodowań. Odnośnie drugiego z tytułów, Zarząd Spółki uważa, iż czynność nazwana "operacją zwrotu VAT za miesiąc grudzień 2003" była czynnością wchodzącą w skład normalnego zakresu czynności wykonywanych dotąd przez Głównego Księgowego, a która objęta została wynagrodzeniem wypłaconym Panu M. na podstawie wystawionej przez niego wcześniejszej faktury za czynności wykonane w miesiącu styczniu. Dotychczasowe wynagrodzenie Pana M, ustalane w drodze wzajemnych uzgodnień pomiędzy nim a Zarządem, było mniej więcej stałe, wynosiło na ogół ok. 5.000 zł netto. Wynikało ono z iloczynu przepracowanych godzin i uzgodnionej stawki godzinowej. Zarząd Spółki uważa, iż faktury, o których mowa, zostały wystawione bez podstawy prawnej, nie znajdują żadnego uzasadnienia w obrocie pomiędzy oboma wyżej wymienionymi podmiotami.Przedmiotowe faktury zostały więc zwrócone Panu M na adres siedziby jego przedsiębiorstwa Biura Rozliczeń Rachunkowych. Pan M odesłał jednak faktury, o których mowa. W swych pismach ocenia je jako zasadne. Kolejne próby Spółki zwrotu faktur okazały się bezskuteczne z uwagi na okoliczność, iż Pan M odmawia odbioru poczty poleconej. Spółka nie zaksięgowała przedmiotowych faktur.
Wątpliwości Spółki budzi fakt: czy faktura pozbawiona jakiegokolwiek tytułu prawnego, nie odzwierciedlająca wykonania jakiejkolwiek czynności, będąca w istocie próbą uzyskania nienależnego wynagrodzenia, tym samym więc nie pozostająca w związku z uzyskanymi przychodami winna być przez spółkę zarejestrowana w jej księgach?Zdaniem Spółki przedmiotowe faktury nie powinny być zarejestrowane w księgach, winny być odesłane wystawcy, a w przypadku odmowy odebrania pozostawione bez jakiegokolwiek biegu z uwagi na podniesione w pytaniu okoliczności, a także ze względu na to, iż nie nadają się one do konwalidacji (dokonania jakiejkolwiek korekty), gdyż są bezzasadne w całości. Brak ewidencji przedmiotowych faktur w księgach Spółki skutkuje nie zaliczeniem kosztów wynikających z faktur do kosztów uzyskania przychodu i nie odliczeniem VAT należnego.
W przedstawionym stanie faktycznym tutejszy organ podatkowy stwierdza, że stosownie do postanowień art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Definicja kosztów uzyskania przychodów określona została w art. 15 ust. 1 powołanej wcześniej ustawy, zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zaliczenie danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów warunkuje cel, jakiemu służyło poniesienie kosztów. Muszą bowiem być one poniesione w celu, którym jest uzyskanie przychodów. Zdefiniowanie celu osiągnięcia przychodu nie może być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu. Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę: przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu),potencjalną możliwość przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu. Wykazanie celowości winno polegać na udowodnieniu związku pomiędzy poniesieniem wydatku, a przychodem - przedstawić zatem należy dowody potwierdzające okoliczności tego rodzaju, że wydatek ten wywiera bądź może wywierać wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.Adresatami norm zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej są podatnicy. Na nich więc spoczywa obowiązek wykazania związku kosztu z przychodem podatkowym. To podatnicy bowiem dokonują obniżenia wysokości zobowiązania podatkowego z powodu poniesienia konkretnego wydatku.Podatnik zamierzając (zgodnie z przepisami art. 15 ust. 1 ww. ustawy), zaliczyć przedmiotowy wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać związek tegoż wydatku z uzyskanym lub racjonalnie spodziewanym przychodem, jego celowość i zasadność dla funkcjonowania Podmiotu oraz posiadać dowody umożliwiające obiektywną ocenę powyższej okoliczności. Kwestie warunków umowy o świadczenie usług finansowo-księgowych, Spółka powinna dochodzić na drodze cywilnoprawnej, a tym samym kwestia czy faktura pozbawiona jest tytułu prawnego w przekonaniu tut. organu podatkowego dotyczy zagadnienia z zakresu zasad ustawy Kodeks postępowania cywilnego i wykracza poza ramy uprawnień organów podatkowych wynikających z dyspozycji art. 14 a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.Stosownie bowiem do postanowień art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Równocześnie na podstawie art. 697 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296 ze zm.) spory o prawa majątkowe strony mogą poddać pod rozstrzygnięcie sądu polubownego. Reasumując, w przedmiotowym postanowieniu tutejszy organ odnosi się wyłącznie do kwestii możliwości zaliczenia konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Jeżeli Spółka uzna, iż usługi wynikające z ww. faktur nie mają związku z osiągniętym przychodem a zatem, nie spełniają warunków art. 15 ust. 1, nie stanowią więc kosztów uzyskania przychodów. W tym zakresie tutejszy organ podatkowy podziela stanowisko zawarte we wniosku Spółki.