Temat interpretacji
Stosownie do postanowień art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztem uzyskania przychodu są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a- 16m z uwzględnieniem art. 16. Zgodnie z art. 16 i ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j- 16 ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad określonych w art. 16h ust. 1 pkt 1. Podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej, przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4. Art. 16i ust. 7 w/w ustawy stanowi natomiast, że wyjaśnienia dotyczące warunków używania budynków i budowli, określenia szczególnej sprawności technicznej maszyn i urządzeń i środków transportu oraz maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z tym objaśnieniami przez maszyny, urządzenia i środki transportu wymagające szczególnej sprawności technicznej o których mowa w art. 16 i ust. 2 pkt 2 ustawy rozumie się te obiekty, które używane są w pracy na trzy zmiany, mimo, że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, w warunkach leśnych, pod ziemią lub innych wskazujących na bardziej intensywne zużycie.
Z powyższych przepisów wynika, że dla maszyn i urządzeń używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo w stosunku, do których wymaga się szczególnej sprawności technicznej podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne określone w wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższone o współczynnik nie wyższy niż 1,4. Za środki trwałe, w stosunku do których wymaga się szczególnej sprawności technicznej, uważa się te, które są używane na trzy zmiany, mimo że nie działają ze swej istoty w ruchu ciągłym, używane w warunkach terenowych, leśnych, pod ziemią lub w innych warunkach wskazujących na bardziej intensywne zużycie. Ustawa nie precyzuje natomiast warunków, w jakich środek trwały może być używany bardziej intensywnie niż w sposób przeciętny, bowiem tego rodzaju okoliczności wynikają z konkretnych (indywidualnych) warunków używania środka trwałego przez podatnika.