Temat interpretacji

obowiązek wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych od dochodów zagranicznych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 9 grudnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 15 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 27 stycznia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie obowiązku wpłaty zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 23 stycznia 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.1065.2016.1.KP, na podstawie art. 169 § 1 i 2 w związku z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, wezwano Wnioskodawcę o uzupełnienie wniosku.

Wniosek został uzupełniony 27 stycznia 2017 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczona odpowiedzialnością. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka uzyskuje przychody z tytułu udzielania licencji swoim kontrahentom, na podstawie których są oni uprawnieni w szczególności do zwielokrotniania oraz rozpowszechniania (dystrybucji) aplikacji w postaci gier komputerowych. Realizacja usługi opiera się na umowie, która zawiera zapisy odnośnie przekazania praw własności: licencji na użytkowanie aplikacji (rozpowszechnianie, korzystanie i modyfikowanie aplikacji w formacie kodu obiektowego do użytku ogólnego), licencji na dostawę elektroniczną (rozpowszechnianie, sprzedaż, dystrybucję za pośrednictwem kontrahenta). Przychód Spółki z tytułu udzielania licencji jest wynikiem realizacji umowy zawartej z kontrahentem z siedzibą w Waszyngtonie. Na podstawie wyżej wymienionej umowy Spółka otrzymuje wynagrodzenie (wielkość wynagrodzenia jest uzależniona od wielkości sprzedaży licencjonowanych produktów zrealizowanej przez kontrahenta). Wynagrodzenie jest wypłacane w miesięcznych cyklach rozliczeniowych. Z części wynagrodzenia należnego Spółce jest potrącany przez kontrahenta zagranicznego podatek w wysokości 10% przychodu. Na zestawieniu otrzymywanym od kontrahenta co miesiąc widnieje pozycja o kwocie całego przychodu oraz przychodu opodatkowanego na terenie USA podatkiem w wysokości 10%. Informację o wysokości pobranego podatku Spółka uzyska w styczniu kolejnego roku. Oprócz tego na podstawie analogicznej umowy Spółka uzyskuje wynagrodzenie od innego kontrahenta z siedzibą w USA od którego nie jest potrącany przez kontrahenta podatek.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym istnieje obowiązek odprowadzania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób prawnych CIT, od całej kwoty przychodu tj. przychodu krajowego, przychodu zagranicznego (również od tego, od którego pobrany jest podatek zagranicą) czy tylko od kwoty od której nie jest pobierany podatek poza terytorium kraju?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychód osiągany poza terytorium kraju i podlegający w obcym państwie opodatkowaniu łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozliczeniu za rok podatkowy którego te dochody dotyczą.

W związku z tym od przychodów osiągniętych poza terytorium kraju niepodlegających w obcym państwie opodatkowaniu należy obliczać zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób prawnych, natomiast dochody opodatkowane w obcym państwie powinny być uwzględniane dopiero przy obliczaniu zobowiązania podatkowego w zeznaniu podatkowym za dany rok.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 1888, ze zm., dalej także: updop) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Podatnicy mający siedzibę lub zarząd w Polsce mogą uzyskiwać dochody pochodzące zarówno z kraju, jak i z zagranicy, są oni jednak opodatkowani od całości osiąganych przez siebie dochodów w państwie siedziby, podlegają więc nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przy czym dochody uzyskiwane przez rezydenta poza granicami Polski mogą być także opodatkowane w państwie źródła.

W myśl art. 7 ust. 1 i 2 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą.

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku - art. 7 ust. 3 pkt 1 updop.

Wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 25 ust. 1 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 1b, 2a, 3-6a, art. 21, art. 22 i art. 24a, są obowiązani wpłacać na rachunek urzędu skarbowego zaliczki miesięczne w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące.

Stosownie do art. 20 ust. 1 updop, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 17 ust. 1 pkt 3, w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie. Oznacza to, że zgodnie z powyższą ogólną zasadą przewidzianą w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia kwot podatku zapłaconego za granicą w całości lub w części, w zależności od wysokości zobowiązania podatkowego obliczonego od łącznych, krajowych i zagranicznych, dochodów.

Stosownie do art. 20 ust. 6 updop, łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Zgodnie z art. 22a updop, przepisy art. 20-22 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zatem w każdym przypadku osiągania przez podatnika, mającego siedzibę lub zarząd na terenie RP, dochodów opodatkowanych za granicą konieczne jest ustalenie jaka jest metoda unikania podwójnego opodatkowania. W przypadku braku umowy międzynarodowej stosuje się metodę proporcjonalnego zaliczenia.

Postanowienia zawartych przez Rzeczpospolitą Polską z państwami obcymi umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, mają w stosunku do norm prawa wewnętrznego charakter norm szczególnych. Tego rodzaju hierarchia wynika z art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), który stanowi, że ratyfikowana umowa międzynarodowa ma pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W myśl art. 5 ust. 1 umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178, dalej: umowa), Osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł z tego drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z tytułu takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Na podstawie art. 13 ust. 1 umowy, należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Natomiast art. 13 ust. 2 umowy stanowi, że w każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.

Stosownie do art. 20 ust. 1 umowy, podwójnego opodatkowania dochodów będzie się unikać w następujący sposób: zgodnie z postanowieniami prawa polskiego i z zachowaniem przewidzianych w nim ograniczeń (z uwzględnieniem dokonywanych zmian bez naruszenia podstawowych zasad) Polska zezwoli osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce na zaliczenie na poczet należnych w Polsce podatków odpowiednich kwot podatków, zapłaconych w Stanach Zjednoczonych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący polskim rezydentem podatkowym uzyskuje przychody z tytułu udzielania licencji kontrahentom na terytorium USA. Z wynagrodzenia należnego Spółce jest potrącany przez kontrahenta zagranicznego podatek w wysokości 10% przychodu. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku zapłaty zaliczek na podatek dochodowy od prawnych od tych dochodów (przychodów).

Odnosząc wcześniej powołane przepisy do przestawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że dochody (przychody) osoby prawnej podlegają opodatkowaniu w kraju jej siedziby (tj. w miejscu jej rezydencji dla celów podatkowych), jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy. Niektóre dochody (przychody) uzyskane w kraju innym niż miejsce rezydencji podatkowej, mogą być opodatkowane również w kraju w którym powstały (ograniczony obowiązek podatkowy). Podatnicy są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób prawnych, w wysokości różnicy pomiędzy podatkiem należnym od dochodu osiągniętego od początku roku podatkowego a sumą zaliczek należnych za poprzednie miesiące (art. 25 ust. 1 updop).

W niniejszej sprawie należności licencyjne będące przedmiotem wniosku, na podstawie art. 13 umowy, opodatkowane są w kraju w którym powstały, tj. w USA. Zatem do dochodów (przychodów) tych zastosowanie znajdzie cyt. art. 20 ust. 1 updop, zgodnie z którym dochody (przychody) uzyskane ze źródeł położonych poza terytorium kraju i opodatkowane w kraju ich powstania, łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dopiero w rozliczeniu (zeznaniu podatkowym) za rok podatkowy, którego te dochody (przychody) dotyczą, tym samym nie ma obowiązku obliczania i wpłacania od takich dochodów zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.

Natomiast od dochodów (przychodów) powstałych na terytorium kraju i poza terytorium kraju lecz niepodatkowych w kraju ich powstania, podatnicy mają obowiązek obliczania i wpłacania zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2 i 3 zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach