Postanowienie - Interpretacja - PD-423-60/GC/2005

Shutterstock
Postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 16.09.2005, sygn. PD-423-60/GC/2005, Opolski Urząd Skarbowy

Temat interpretacji

Pytanie podatnika

Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki w sprawie różnic kursowych przy spłacie pożyczki denominowanej, przedstawione w piśmie z dnia 9 czerwca 2005 r. jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 9 czerwca 2005 r. złożonym w kancelarii tutejszego Urzędu w dniu 17 czerwca 2005 r., Spółka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w następującym stanie faktycznym:

Na podstawie umowy zawartej w dniu 1 marca 2004 r. Spółka otrzymała pożyczkę od swojego zagranicznego udziałowca. Pożyczka wyrażona była z walucie polskiej przy czym umowa zawierała klauzulę waloryzacyjną, odnoszącą wartość zadłużenia do kwoty wyrażonej w euro.W wykonaniu umowy Spółka otrzymała pożyczkę (w złotych).W lipcu 2004 r. Spółka dokonała spłaty części pożyczki. Spłata pożyczki nastąpiła w euro i ze względu na różnice kursów euro z dat denominacji i spłaty (w dniu spłaty pożyczki kurs był niższy) nominalna wartość wyrażonego w euro zadłużenia Spółki wobec pożyczkodawcy uległa obniżeniu.Spółka zwróciła się do organu podatkowego o potwierdzenie, że spadek kursu euro na dzień spłaty części pożyczki nie powoduje realizacji dodatnich różnic kursowych stanowiących przychód podatkowy. Spółka uściśliła, że w szczególności chodzi Jej o różnicę powstałą pomiędzy datą wpływu złotówek w odniesieniu do wartości wyrażonej w euro po kursie z dnia denominacji, a kwotą ujętą w księgach jako częściową spłatę pożyczki.Zdaniem Spółki otrzymana przez Nią pożyczka jest pożyczką złotówkową a spadek kursu euro, według którego pożyczka ta była denominowana nie powoduje powstania dodatnich różnic kursowych. Tym samym - w ocenie Spółki - kwota powstała w wyniku obniżenia nominalnej wartości zobowiązania nie stanowi przychodu podatkowego. Na potwierdzenie takiego stanowiska Spółka przedstawiła obszerny wywód zawierający ocenę przedstawionego stanu faktycznego w świetle przepisów Kodeksu cywilnego i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a także wyroków sądowych i wyjaśnień innych organów podatkowych.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

W ocenie organu podatkowego przede wszystkim należy wskazać, że zgodnie z art. 12 ust. 3 i art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. - zwanej dalej "ustawą"), zaliczenie ustalonych kwot różnic kursowych do przychodów lub kosztów podatkowych nie odbywa się zgodnie z ich znakiem arytmetycznym tak jak w prawie bilansowym - dodatnie różnice to przychody a ujemne różnice to koszty.Podatkowo różnice te są przypisane do przychodów lub kosztów w zależności od rodzaju transakcji walutowej - różnice dotyczące transakcji realizujących przychody podwyższają lub obniżają przychody podatkowe a różnice kursowe związane z transakcjami związanymi z powstawaniem kosztów powodują zwiększenie lub obniżenie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowej sprawie Spółka poniosła wydatek na spłatę otrzymanej w złotych pożyczki, denominowanej na euro. Niższy kurs euro na dzień spłaty części pożyczki spowodował obniżenie nominalnej wartości zadłużenia. Według art. 15 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z kolei zgodnie z trzecim zdaniem cytowanego wyżej przepisu jeżeli koszty wyrażone są w walutach obcych, a między dniem ich zarachowania i dniem zapłaty występują różne kursy walut, koszty te odpowiednio podwyższa się lub obniża o różnice wynikające z zastosowania kursu sprzedaży walut z dnia zapłaty, ustalonego przez bank, z którego usług korzystał ponoszący koszt, oraz z zastosowania kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia zarachowania kosztów.Z treści podanego wyżej przepisu wynika wprost, że: różnice kursowe korygujące koszty uzyskania przychodów dotyczą wydatków stanowiących te koszty,różnice kursowe powstają w przypadku zmiany kursu walut pomiędzy dniem uregulowania (zapłaty) zobowiązania wyrażonego w walucie obcej i dniem jego powstania (zarachowania). Żaden z podanych wyżej warunków nie dotyczy sytuacji przedstawionej we wniosku. Zgodnie bowiem z art. 16 ust. 1 pkt. 10 lit. a ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Spłata pożyczki jest więc zdarzeniem podatkowo obojętnym i okoliczność denominowania pożyczki faktu tego nie zmienia. Zastosowany w umowie, zgodnie z wolą stron przelicznik walutowy w euro w odniesieniu do pożyczki w złotych pozostaje bez związku z przepisami ustawy a tym samym wynikająca z denominacji kwota zmniejszenia nominalnej kwoty pożyczki (statystycznie naliczone różnice kursowe) nie wpłynie na koszty uzyskania przychodu.

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji.Interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, jest ona natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stosownie do postanowień art. 14a §4, oraz art. 236 §2 i art. 223 §1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.

Opolski Urząd Skarbowy