Temat interpretacji

Czy uniknięcie prowizji bankowej w związku z wpłatą zwracanej Spółce należności przy wykorzystaniu prywatnego konta Prezesa Zarządu (będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki) prowadzi do powstania dochodu będącego przedmiotem opodatkowania? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2017 r. (data wpływu 11 kwietnia 2017 r.), uzupełnionym 7 i 13 czerwca 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uniknięcie prowizji bankowej w związku z wpłatą zwracanej Spółce należności przy wykorzystaniu prywatnego konta Prezesa Zarządu (będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki) prowadzi do powstania dochodu będącego przedmiotem opodatkowania jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 kwietnia 2017 r. wpłynął do organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uniknięcie prowizji bankowej w związku z wpłatą zwracanej Spółce należności przy wykorzystaniu prywatnego konta Prezesa Zarządu (będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki) prowadzi do powstania dochodu będącego przedmiotem opodatkowania. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 24 maja 2017 r. Znak: 0111-KDIB4.4014.60.2017.1.ASZ, 0111-KDIB1-2.4010.39.2017.2.AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 7 i 13 czerwca 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której Prezes Zarządu prowadzi bieżące sprawy Spółki. Prezes Zarządu jest jednocześnie wspólnikiem Spółki. Prezes Zarządu w ramach prowadzenia spraw Spółki pobrał z kasy Spółki kwotę, która nie została wydatkowana i powinna zostać zwrócona. W celu dokonania zwrotu pobranej kwoty Prezes Zarządu wykorzystał własne konto bankowe (dokonując na nie wpłaty gotówkowej), a następnie dokonał przelewu bankowego na konto Spółki. W wyniku dokonania przelewu na konto Spółki, Spółka uniknęła zapłaty prowizji bankowej.

Z uzupełnienia wniosku z 7 czerwca 2017 r. (data wpływu 13 czerwca 2017 r.) wynika, że koszty prowizji bankowych przy dokonywaniu wpłaty gotówki na rachunek firmowy ponosiłaby Spółka.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy uniknięcie prowizji bankowej w związku z wpłatą zwracanej Spółce należności przy wykorzystaniu prywatnego konta Prezesa Zarządu (będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki) prowadzi do powstania dochodu będącego przedmiotem opodatkowania? (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, uniknięcie prowizji bankowej w związku z wpłatą zwracanej Spółce należności przy wykorzystaniu prywatnego konta Prezesa Zarządu (będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki) nie prowadzi do powstania dochodu będącego przedmiotem opodatkowania.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód został osiągnięty; w wypadkach o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10, 11 i 24a, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w danym roku podatkowym.

Generalną zasadą jest, w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, że przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne i bez znaczenia jest źródło pochodzenia tych środków. A zatem zasadniczo wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na rachunek Spółki (bądź są wpłacane do kasy) stanowią, w rozumieniu ustawy podatkowej, przychód, bez względu na źródło ich pochodzenia. Podmiot może wykorzystać uprawnienie do odliczenia kosztów uzyskania przychodu, którymi są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Podmiot ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków (po wyłączeniu tych, których możliwość odliczenia jest wprost ograniczona w ustawie), zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami - pod warunkiem, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Opłaty, w tym prowizje bankowe, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, stanowią one tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów (koszty te nie są związane bezpośrednio z konkretnym przychodem, jednak ich poniesienie niezbędne jest do prawidłowego funkcjonowania jednostki). Wnioskodawca ponosi koszty prowizji bankowych przy dokonywaniu wpłat gotówkowych na rachunek firmowy i zalicza je do kosztów uzyskania przychodu. W sytuacji gdy takich kosztów nie ponosi, nie ma podstaw do odliczenia od przychodu kosztów jego uzyskania.

W przypadku gdy podstawę prawną czynności w postaci wypłacenia pieniędzy spółki i przekazania przez Prezesa Zarządu środków z powrotem do Spółki można zakwalifikować jako prowadzenie spraw Spółki, nie powinno to rodzić obowiązku podatkowego. Prezes Zarządu-wspólnik Spółki w ramach prowadzenia jej spraw podejmuje pieniądze ze środków należących do Spółki i rozlicza się z nich poprzez dokonanie zwrotu pieniędzy na konto Spółki w związku z prowadzeniem jej spraw. W takiej sytuacji nie powstaje dochód spółki podlegający opodatkowaniu. Czynność wypłaty nie jest wypłatą zaliczki na poczet zysku, wypłatą zysku, wypłatą odsetek od udziału kapitałowego, pożyczki od spółki, a czynność zwrotu nie jest zwrotem pożyczki, wpłatą na poczet podwyższenia kapitału zakładowego, dopłatą do spółki wnoszoną przez wspólnika. Skoro przekazanie środków dla Spółki odbywa się jako rozliczenie środków w związku z prowadzeniem spraw Spółki to brak jest podstaw do powstania obowiązku podatkowego. Brak prowizji bankowej w związku z wpłatą zwracanej Spółce należności przy wykorzystaniu prywatnego konta Prezesa Zarządu (będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki) nie prowadzi do wniosku, że powstał dochód będący przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji, zgodnie z zadanym przez Wnioskodawcę pytaniem wyznaczającym jej zakres, jest ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy uniknięcie prowizji bankowej w związku z wpłatą zwracanej Spółce należności przy wykorzystaniu prywatnego konta Prezesa Zarządu (będącego jednocześnie wspólnikiem Spółki) prowadzi do powstania dochodu będącego przedmiotem opodatkowania. Organ nie odniósł się natomiast do kwestii, czy czynność wypłaty jest wypłatą zaliczki na poczet zysku, wypłatą zysku, wypłatą odsetek od udziału kapitałowego, pożyczki od spółki i czy czynność zwrotu jest zwrotem pożyczki, wpłatą na poczet podwyższenia kapitału zakładowego, dopłatą do spółki wnoszoną przez wspólnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: updop), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Przepis art. 12 updop, regulujący kwestię przychodów, nie wymienia źródeł przychodu, lecz określa zdarzenia, których wystąpienie powoduje powstanie obowiązku podatkowego. Przez przykładowe wyliczenie zawarte w kolejnych ustępach art. 12, ustawodawca precyzuje więc jedynie rodzaje przychodów. Ponadto wylicza, jakiego rodzaju wpływy pieniężne podmiotu gospodarczego nie są zaliczane do przychodów.

I tak, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, w tym różnice kursowe.

Stosownie natomiast do art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Updop nie precyzuje również, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie, ograniczając się jedynie do wskazania, w art. 12 ust. 6 i 6a, sposobu i kryteriów ustalania wartości nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy (taką definicję przedstawiono m.in. w uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 listopada 2002 r., sygn. akt FPS 9/02 oraz z 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06). Nieodpłatnym świadczeniem, jest zatem uzyskana przez podatnika wymierna korzyść majątkowa niezwiązana z poniesieniem wydatków, powstaniem kosztów, z obowiązkiem uiszczenia wynagrodzenia lub inną formą ekwiwalentu.

Natomiast pojęcie świadczenia rozpatrywane jest z punktu widzenia zobowiązaniowego, tj. w świetle postanowień art. 353 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 459 ze zm.), zgodnie z którym zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. Świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu (art. 353 § 2).

Zatem, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody podatkowe. Dla celów podatkowych, za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne lub gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Prezes Zarządu, który jest jednocześnie wspólnikiem Spółki, prowadzi bieżące sprawy Spółki. Prezes Zarządu w ramach prowadzenia spraw Spółki pobrał z kasy Spółki kwotę, która nie została wydatkowana i powinna zostać zwrócona. W celu dokonania zwrotu pobranej kwoty Prezes Zarządu wykorzystał własne konto bankowe (dokonując na nie wpłaty gotówkowej), a następnie dokonał przelewu bankowego na konto Spółki. W wyniku dokonania przelewu na konto Spółki, Spółka uniknęła zapłaty prowizji bankowej, ponieważ koszty prowizji bankowych przy dokonywaniu wpłaty gotówki na rachunek firmowy poniosłaby Spółka.

Jak wskazano powyżej z nieodpłatnym świadczeniem mamy do czynienia wtedy gdy, jeden podmiot uzyskuje korzyść kosztem innego podmiotu. W rozpatrywanej sprawie dochodzi do wpłaty pomiędzy Prezesem a Spółką w wyniku czego ta ostatnia nie jest zobowiązana do zapłaty prowizji. Zatem skoro w sytuacji wpłaty przez Prezesa na konto Spółki gotówki zobowiązana do zapłaty prowizji była Spółka, to brak jest możliwości stwierdzenia, że przysporzenie Spółki odbyło się kosztem Prezesa. Nie można również stwierdzić, że zaistnienie opisanego we wniosku zdarzenia wiąże się z jakimkolwiek przyrostem majątku Spółki.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że uniknięcie prowizji bankowej w związku z wpłatą zwracanej Spółce należności przy wykorzystaniu prywatnego konta Prezesa Zarządu nie skutkuje po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu podatkowego, a co za tym idzie po stronie Spółki nie powstanie dochód będący przedmiotem opodatkowania.

Zatem stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej