Temat interpretacji

Czy Spółka będzie posiadać na terytorium Republiki Czeskiej zakład zgodnie z art. 4a pkt. 11, ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej również: updop) lub art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1993 r. (dalej również upo), a w efekcie czy część dochodów (uzyskanych przez zakład w Czechach) Spółki będzie opodatkowana w Republice Czeskiej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2017 r. (data wpływu 15 grudnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• Spółka będzie posiadać na terytorium Republiki Czeskiej zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku jest nieprawidłowe,
• część dochodów Spółki będzie opodatkowana w Republice Czeskiej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

• Spółka będzie posiadać na terytorium Republiki Czeskiej zakład w rozumieniu z art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku,
• część dochodów Spółki będzie opodatkowana w Republice Czeskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca sp. z o.o. (dalej również: Spółka) zajmuje się w szczególności handlem wyrobami hutniczymi nabytymi od podmiotów mających siedzibę na terytorium państwa trzeciego. Spółka zasadniczo sprzedaje towary polskim odbiorcom jak również odbiorcom z innych krajów UE w tym w szczególności czeskim i słowackim. Spółka dokonuje zakupów towarów bezpośrednio transportowanych od dostawców do klienta Spółki, jak również nabywa do magazynów w Polsce. Towary były zasadniczo dopuszczone do obrotu na terytorium UE w Polsce na rzecz Spółki. Następnie Spółka dokonywała sprzedaży towarów na terytorium Polski lub jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów do innego kraju UE. Sporadycznie zdarzało się, że odprawa była dokonana już na rzecz klienta Spółki na terenie Polski lub innego kraju z UE. Jednakże w 2017 r. Spółka została zarejestrowana w Republice Czeskiej na potrzeby podatku od wartości dodanej. Od października 2017 r. część dostaw dla klientów czeskich i słowackich jest realizowana w ten sposób, że dopuszczenie do obrotu na terytorium UE dokonywane jest na rzecz Spółki w Republice Czeskiej. Następnie jest dokonywana sprzedaż towarów na terytorium Czech, jak również wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z Czech (do Słowacji lub do Polski). Niemniej jednak część dostaw do klientów czeskich i słowackich nadal będzie realizowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z Polski. Spółka aktualnie nie składuje towarów na terytorium Republiki Czeskiej. Wszelkie dostawy towarów z odprawą celną w Czechach realizowane są jako sprzedaż bezpośrednia, gdzie towar przywieziony do Republiki Czeskiej po odprawie jest bezpośrednio dostarczony do klienta. Spółka dopuszcza możliwość korzystania w przyszłości z magazynów w Czechach, ale zasadniczo będzie to w formie kompleksowej usługi logistycznej (składowanie, przeładunki towarów, wydanie, przyjmowanie) świadczonej przez zewnętrzne firmy logistyczne. Spółka od 2012 r. wynajmuje na terytorium Republiki Czeskiej biuro w Pradze i posiada w Czechach w Pradze oddział spółki (polskiej) zagranicznej (dalej również: oddział). W oddziale zatrudnieni są pracownicy. W sprawie kwalifikacji podatkowej biura (oddziału) Spółka otrzymała interpretację nr IBPP2/443-677/12/IK i IBPBI/2/423-837/12/BG z 22 października 2012 r. Jednakże w związku ze zmianami funkcjonowania czeskiego biura przedstawia się następujące, dalsze założenia do zdarzenia przyszłego. Biuro w Pradze nie będzie miało prawa do zawierania umów w imieniu Spółki. Pracownicy oddziału nie będą uprawnieni do zarządzania, a jedynie do wykonywania poniżej opisanych czynności. Umowy i dokumenty zamówień zarówno z dostawcami jak i klientami będą podpisywane przez biuro siedziby Spółki. Oddział nie będzie miał własnych środków, które będą przeznaczone na handel towarami. Zapłaty za towary dla dostawców będą realizowane z rachunków bankowych Spółki (nie oddziału). Wpłaty od klientów za towary również będą dokonywane na rachunki bankowe Spółki (nie oddziału). Zasadniczo zapłata za usługi transportowe oraz procedury celne również będą dokonywane z rachunków bankowych Spółki (nie oddziału). Oddział nie będzie miał swoich środków pieniężnych (poza środkami przekazanymi z centrali na bieżące funkcjonowanie) i nie będzie posiadał możliwości ich gromadzenia. Procesy logistyczne (magazynowanie, transport towarów) będą nadzorowane przez pracowników biura w Polsce. Faktury sprzedaży za towary będą wystawiane przez pracowników biura w Polsce. Pracownicy oddziału czeskiego mają wykonywać w szczególności szereg działań o charakterze przedstawiciela handlowego. Mimo, że nie będą posiadać pełnomocnictw pisemnych oraz nie będą podpisywać umów i zamówień z klientami to zwyczajowo będą działali w imieniu Spółki na rynku czeskim i słowackim. Będą mogli szukać i pozyskiwać klientów. Będą zajmowali się bezpośrednią obsługą klientów. Będą mogli przedstawiać oferty i prowadzić w ramach otrzymanych z siedziby dyspozycji podstawowe negocjacje handlowe. Będą mogli otrzymywać i przyjmować zamówienia od klientów (następnie podpisywane przez biuro w siedzibie Spółki). Stali jak i potencjalni (czescy i słowaccy) klienci będą zasadniczo kontaktować się z pracownikami biura w Pradze. Pracownicy oddziału będą mogli niejednokrotnie wysyłać zamówienia do dostawcy Spółki (przy czym sam dokument kontraktu będzie podpisany przez biuro w Katowicach). Zasadniczo usługi transportu towarów będą zamawiane przez pracowników Spółki z siedziby, ale niejednokrotnie te usługi mogą być zamawiane przez pracowników oddziału. Ponadto pracownicy oddziału będą mogli realizować szereg innych czynności, związanych z działalnością Spółki na rynku czeskim i słowackim jak np.: reklama i promocja Spółki, przekazywanie informacji do i od Spółki, organizacja spotkań biznesowych oraz udział i promowanie oferty Spółki na targach i konferencjach, zarządzanie korespondencją, uzupełnienie dokumentacji transportowej i związanej z towarami, tłumaczenie dokumentów, odbieranie i przekazywanie reklamacji itp. Wszelkie opisane czynności pracowników oddziału będą miały charakter powtarzalny i trwały. Placówka na terytorium Republiki Czeskiej będzie miała charakter stały. Personel będzie wykonywał czynności wymienione we wniosku zasadniczo na terenie biura wynajętego w Pradze. Pracownicy biura w Pradze będą również odbywać podróż służbowe w tym do klientów. Na realizację swoich zadań oddział będzie otrzymywał z siedziby na rachunki bankowe oddziału środki pieniężne, z których będzie ponosił koszty funkcjonowania biura w Pradze jak w szczególności: czynsz, wynagrodzenia pracowników i narzuty na nie, wyposażenie i materiały biurowe, usługi telekomunikacyjne, delegacje, ogłoszenia reklamowe, usługi księgowe, informatyczne itp. Oddział zatem będzie posiadał urządzenia techniczne i środki rzeczowe (wyposażenie biurowe i materiały biurowe). Zwyczajowo o tego typu ponoszonych kosztach oddział będzie decydował samodzielnie. Będzie podlegał kontroli centrali Spółki, ale nie będzie musiał uzyskiwać zgody za każdym razem w celu ponoszenia tego typu kosztów i będzie samodzielnie dokonywał zakupów i zamawiał określone świadczenia. Może się zdarzyć, że gdy będzie to organizacyjnie uzasadnione z rachunków oddziału będą opłacane jakieś inne faktury za np. usługi transportowe czy procedury celne zwłaszcza jeśli będą to faktury w walucie czeskiej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka będzie posiadać na terytorium Republiki Czeskiej zakład zgodnie z art. 4a pkt 11, ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej również: updop) lub art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Czeskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 24 czerwca 1993 r. (dalej również upo), a w efekcie czy część dochodów (uzyskanych przez zakład w Czechach) Spółki będzie opodatkowana w Republice Czeskiej?

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka będzie posiadała na terytorium Republiki Czeskiej zakład i będzie zobowiązania opodatkować część dochodów w Czechach. W szczególności zgodnie z art. 5 ust. 5 upo, jeżeli osoba z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 6 działa w imieniu przedsiębiorstwa i posiada, oraz zwyczajowo wykonuje, pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, wówczas uważa się, że to przedsiębiorstwo posiada w tym Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa. Posiłkując się opisem zdarzenia przyszłego i czynności, które mają być wykonywane przez pracowników oddziału, należy jednoznacznie stwierdzić, że dyspozycja tego przepisu zostaje wypełniona. Należy bowiem stwierdzić, że pracownicy oddziału będą działać w imieniu Spółki i ich ustalenia z kontrahentami będą wiążące. Kontrahenci zwyczajowo będą mogli być w przeświadczeniu, że złożenie zamówienia u tych pracowników i ustalenia z nimi poczynione będą wprowadzane w życie i ostateczne. Pracownicy oddziału nie będą mieli pełnomocnictwa na piśmie i nie będą podpisywać dokumentów (umów, zamówień te będą akceptowane przez siedzibę Spółki), ale w sensie faktycznym będą wykonywać takie pełnomocnictwo. Jak wynika bowiem z komentarza do Modelowej Konwencji OECD, również określenie pełnomocnictwo do zawierania kontraktów w imieniu przedsiębiorstwa nie ogranicza stosowania tego ustępu do przedstawiciela zawierającego kontrakty wiążące dosłownie dane przedsiębiorstwo. Ustęp ten ma również zastosowanie do przedstawiciela zawierającego kontrakty, które wiążą przedsiębiorstwo, mimo iż takie kontrakty w rzeczywistości nie są zawierane w imieniu danego przedsiębiorstwa. Fakt, że przedsiębiorstwo nie bierze czynnego udziału w transakcjach, może oznaczać, że przekazało takie uprawnienia przedstawicielowi. Na przykład można uważać, że przedstawiciel posiada rzeczywiste uprawnienie do zawierania kontraktów, jeżeli ubiega się i zbiera zamówienia (lecz ich nie realizuje w sposób formalny), które następnie są przesyłane bezpośrednio do składów, skąd towary są dostarczane, podczas gdy przedsiębiorstwo zagraniczne jedynie aprobuje transakcje w sposób rutynowy. Dodatkowo trudno uznać, że pracownicy oddziału Spółki będą niezależnymi przedstawicielami. Nie można też uznać, iż Biuro czy pracownicy biura podejmują tylko i wyłącznie czynności, o których mowa w art. 5 ust. 4 upo. Dodatkowo placówka w Pradze będzie miała charakter stały i trwały oraz wyposażona będzie w wystarczające zaplecze do wykonywania tych czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343 ze zm., dalej updop), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z definicją zakładu zagranicznego, zawartą w art. 4a pkt 11 updop, pojęcie to oznacza:

1. stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
2. plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
3. osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje Umowa z dnia 13 września 2011 r. zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2012 r. poz. 991 ze zm., dalej: umowa polsko-czeska).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-czeskiej, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Oznacza to, że zyski Spółki podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że prowadzi ona w Czechach działalność poprzez położony tam zakład; w takim przypadku, jego zyski w części, w jakiej można je przypisać działalności tego zakładu, mogą być opodatkowane w Czechach. Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy polsko-czeskiej, określenie zakład oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko-czeskiej określenie zakład obejmuje w szczególności:

1. siedzibę zarządu;
2. filię;
3. biuro;
4. fabrykę;
5. warsztat, oraz
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu, kamieniołom lub każde inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 3 umowy polsko-czeskiej, określenie zakład ponadto obejmuje:

1. plac budowy lub prace konstrukcyjne, montażowe lub instalacyjne, oraz czynności nadzorcze z nimi związane, ale tylko wówczas, gdy taki plac budowy, prace lub czynności trwają dłużej niż dwanaście miesięcy;
2. świadczenie usług, włączając usługi doradcze lub menedżerskie, przez przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa lub przez pracowników lub inny personel zaangażowany w tym celu przez przedsiębiorstwo, ale tylko wówczas, gdy działalność o takim charakterze trwa na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa przez okres lub okresy przekraczające łącznie sześć miesięcy w jakimkolwiek dwunastomiesięcznym okresie.

Jednakże od ogólnej zasady istnienia zakładu istnieje szereg wyłączeń. Zgodnie z art. 5 ust. 4 umowy polsko-czeskiej bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu, określenie zakład nie obejmuje:

1. użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostawy dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa;
2. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostawy;
3. utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, wyłącznie w celu przetworzenia przez inne przedsiębiorstwo;
4. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa;
5. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym;
6. utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu łącznego prowadzenia jakichkolwiek rodzajów działalności, wymienionych w literach a) - e), pod warunkiem, że całkowita działalność tej placówki wynikająca z takiego połączenia, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy.

Tak więc art. 5 ust. 4 umowy polsko-czeskiej, wylicza różne rodzaje działalności, które stanowią wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w art. 5 ust. 1 (nie stanowią one zakładu w rozumieniu umowy, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki). Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco. Z kolei zgodnie z art. 5 ust. 5 umowy polsko-czeskiej, bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba - z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, o którym mowa w ustępie 6 - działa w imieniu przedsiębiorstwa i posiada, oraz zwyczajowo wykonuje, pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, wówczas uważa się, że to przedsiębiorstwo posiada w tym Państwie zakład w zakresie każdego rodzaju działalności, którą osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności wymienionych w ustępie 4, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki, nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu.

Pomocnym w interpretacji zapisów konwencji może być też tekst Modelowej Konwencji OECD, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. W pkt 21 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (z dnia 22 lipca 2010r. ABC a Wolters Kluwer business, Warszawa 2011) wskazano, iż Ustęp ten wylicza różne rodzaje działalności, które uważa się za wyjątki od ogólnej definicji zawartej w ust. 1 i które nie stanowią zakładu, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki. Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy lub pomocniczy charakter. W pkt c) mówi się jasno, co stanowi ograniczenie zakresu definicji zawartej w ust. 1. Postanowienie w pkt f) przewiduje, że nawet połączenie działalności wymienionej w pkt od a) do e) w tej samej stałej placówce nie może być powodem uważania jej za zakład, pod warunkiem, że całokształt działalności stałej placówki wynikający z takiego połączenia ma przygotowawczy lub pomocniczy charakter. Tak więc celem postanowień ust. 4 jest zapobieżenie sytuacji, w której przedsiębiorstwo jednego państwa jest opodatkowane w drugim państwie, jeżeli prowadzi ono w tym drugim państwie działalność o charakterze czysto przygotowawczym lub pomocniczym. Natomiast pkt 23 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD, stwierdza, Punkt e) zawiera postanowienie, że stała placówka, za pośrednictwem której przedsiębiorstwo wykonuje jedynie działalność o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym, nie jest zakładem. Redakcja tego punktu sprawia, iż zbędne jest długie wyliczanie przykładów. Co więcej, postanowienie to wnosi ogólnie sformułowany wyjątek do definicji zawartej w ust. 1 i daje kryterium selektywne pozwalające zdefiniować to, co stanowi zakład. W znacznym stopniu ogranicza tę definicję i wyklucza z jej szerokiego zakresu wiele form organizacji handlowych, które - choć działają za pośrednictwem stałych placówek - nie mogą być uważane za zakład. Uznaje się, że taka placówka może przyczynić się do wydajności przedsiębiorstwa, lecz te usługi są zbyt odległe od aktualnego uzyskiwania zysków, aby można było przypisać takiej stałej placówce jakąkolwiek konkretną część tych zysków. Dla przykładu można podać stałą placówkę wykorzystywaną wyłącznie do celów reklamowych, do dostarczania informacji, prowadzenia prac badawczych lub nadzorowania wykonania kontraktu w zakresie patentu lub know-how, jeżeli taka działalność ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy. Ponadto pkt 24 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji OECD, stwierdza, że Często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która nie ma takiego charakteru. Kryterium decydujące polega na stwierdzeniu, czy działalność stałej placówki stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości. Należy więc zbadać każdy przypadek oddzielnie. Z pewnością stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości, nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka zajmuje się w szczególności handlem wyrobami hutniczymi nabytymi od podmiotów mających siedzibę na terytorium państwa trzeciego. Spółka zasadniczo sprzedaje towary polskim odbiorcom jak również odbiorcom z innych krajów UE w tym w szczególności czeskim i słowackim. Spółka dokonuje zakupów towarów bezpośrednio transportowanych od dostawców do klienta Spółki, jak również nabywa do magazynów w Polsce. Towary były zasadniczo dopuszczone do obrotu na terytorium UE w Polsce na rzecz Spółki. Następnie Spółka dokonywała sprzedaży towarów na terytorium Polski lub jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów do innego kraju UE. Sporadycznie zdarzało się, że odprawa była dokonana już na rzecz klienta Spółki na terenie Polski lub innego kraju z UE. Jednakże w 2017 r. Spółka została zarejestrowana w Republice Czeskiej na potrzeby podatku od wartości dodanej. Od października 2017 r. część dostaw dla klientów czeskich i słowackich jest realizowana w ten sposób, że dopuszczenie do obrotu na terytorium UE dokonywane jest na rzecz Spółki w Republice Czeskiej. Następnie jest dokonywana sprzedaż towarów na terytorium Czech, jak również wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z Czech (do Słowacji lub do Polski). Niemniej jednak część dostaw do klientów czeskich i słowackich nadal będzie realizowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z Polski. Spółka aktualnie nie składuje towarów na terytorium Republiki Czeskiej. Wszelkie dostawy towarów z odprawą celną w Czechach realizowane są jako sprzedaż bezpośrednia, gdzie towar przywieziony do Republiki Czeskiej po odprawie jest bezpośrednio dostarczony do klienta. Spółka dopuszcza możliwość korzystania w przyszłości z magazynów w Czechach, ale zasadniczo będzie to w formie kompleksowej usługi logistycznej (składowanie, przeładunki towarów, wydanie, przyjmowanie) świadczonej przez zewnętrzne firmy logistyczne. Spółka od 2012 r. wynajmuje na terytorium Republiki Czeskiej biuro w Pradze i posiada w Czechach w Pradze oddział spółki. Biuro w Pradze nie będzie miało prawa do zawierania umów w imieniu Spółki. Umowy i dokumenty zamówień zarówno z dostawcami jak i klientami będą podpisywane przez biuro siedziby Spółki. Oddział nie będzie miał własnych środków, które będą przeznaczone na handel towarami. Zapłaty za towary dla dostawców będą realizowane z rachunków bankowych Spółki (nie oddziału). Wpłaty od klientów za towary również będą dokonywane na rachunki bankowe Spółki (nie oddziału). Zasadniczo zapłata za usługi transportowe oraz procedury celne również będą dokonywane z rachunków bankowych Spółki (nie oddziału). Oddział nie będzie miał swoich środków pieniężnych (poza środkami przekazanymi z centrali na bieżące funkcjonowanie) i nie będzie posiadał możliwości ich gromadzenia. Procesy logistyczne (magazynowanie, transport towarów) będą nadzorowane przez pracowników biura w Polsce. Faktury sprzedaży za towary będą wystawiane przez pracowników biura w Polsce. Pracownicy oddziału czeskiego mają wykonywać w szczególności szereg działań o charakterze przedstawiciela handlowego, nie będą posiadać pełnomocnictw pisemnych oraz nie będą podpisywać umów i zamówień z klientami. Pracownicy oddziału będą zajmowali się bezpośrednią obsługą klientów. Ponadto, pracownicy Oddziału będą mogli realizować szereg innych czynności takich jak reklama i promocja Spółki, przekazywanie informacji do i od Spółki, organizacja spotkań biznesowych oraz udział i promowanie oferty Spółki na targach i konferencjach, zarządzanie korespondencją, uzupełnianie dokumentacji transportowej, tłumaczenie dokumentów, odbieranie i przekazywanie reklamacji.

Reasumując, z ogólnej regulacji zawartej w art. 5 umowy polsko-czeskiej wynika, iż dla uznania, że przedsiębiorstwo prowadzi swoją działalność w formie zakładu winny wystąpić łącznie trzy następujące przesłanki tj.:

• istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka),
• stały charakter takiej placówki,
• wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru.

W świetle powyższego należy wskazać, iż działalność Spółki prowadzona poprzez biuro na terytorium Czech spełnia, co do zasady, warunki istnienia placówki (stałego miejsca prowadzenia działalności) pod względem dostępności powierzchni oraz jej stałego charakteru, jednak czynności wykonywane na terenie Czech za pośrednictwem tej placówki mają przygotowawczy i pomocniczy charakter. Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem aby działalność oddziału Spółki w Czechach miała polegać na prowadzeniu działalności gospodarczej Spółki, polegającej na handlu wyrobami hutniczymi. Jak zostało wskazane we wniosku pracownicy oddziału w Czechach będą wykonywali szereg działań o charakterze przedstawiciela handlowego. Nie będą natomiast posiadali pełnomocnictw ani żadnych innych decyzyjnych kompetencji. Wszelkie decyzje związane z działalnością oddziału Spółki w Czechach będą podejmowane przez biuro w Polsce. Ponadto jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, pracownicy Oddziału w Czechach będą mogli realizować szereg innych czynności takich jak reklama i promocja Spółki, przekazywanie informacji do i od Spółki, organizacja spotkań biznesowych oraz udział i promowanie oferty Spółki na targach i konferencjach, zarządzanie korespondencją, uzupełnianie dokumentacji transportowej, tłumaczenie dokumentów, odbieranie i przekazywanie reklamacji. Zatem, jest to szereg działań o charakterze typowo przygotowawczym lub pomocniczym, które mają na celu usprawnić funkcjonowanie Spółki m.in. poprzez sprawną obsługę klientów na rynku czeskim, pozyskiwanie nowych klientów poprzez promocję i reklamę Spółki. Nie można się więc zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy, z którego wynika, że Oddział Spółki będzie zakładem w rozumieniu art. 5 ust. 5 umowy polsko-czeskiej. Jak wynika z tego przepisu, przedsiębiorstwo posiada zakład na terenie Umawiającego się Państwa jeżeli osoba działająca w imieniu przedsiębiorstwa posiada oraz zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie pod warunkiem, że osoba ta nie wykonuje czynności pomocniczo przygotowawczych, o których mowa w art. 5 ust. 4 umowy polsko-czeskiej.

Biorąc pod uwagę fakt, że pracownicy Oddziału nie będą posiadali pełnomocnictw do zawierania jakichkolwiek umów na terenie Czech, nie będą mogli podpisywać żadnych dokumentów w imieniu Spółki, a ich działalność i działalność całego oddziału na terenie Czech będzie miała pomocniczo przygotowawczy charakter, nie zostaną wypełnione przesłanki art. 5 ust. 5 umowy polsko-czeskiej.

Reasumując, działalność biura Spółki na terenie Czech nie stanowi zakładu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i umowy polsko-czeskiej. Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy zatem uznać za nieprawidłowe.

Mając na uwadze powyższe w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 1 ww. umowy polsko-czeskiej. Oznacza to, że zyski Spółki uzyskane poprzez biuro na terytorium Czech podlegają opodatkowaniu w Polsce, gdyż nie prowadzi ona działalności w Czechach przez położony tam zakład.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy również uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym,
w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Jednocześnie należy nadmienić, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku Nr 2-5 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej