Temat interpretacji

Czy wynegocjowany przez Spółkę okres bezczynszowego korzystania z nieruchomości Spółka powinna rozpoznać jako nieodpłatne świadczenie ze strony firmy G Sp. z o.o., a tym samym rozpoznać jako przychód na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 listopada 2017 r. (data wpływu 4 grudnia 2017 r.), uzupełnionym 8 stycznia 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynegocjowany przez Spółkę okres bezczynszowego korzystania z nieruchomości Spółka powinna rozpoznać jako nieodpłatne świadczenie, a tym samym rozpoznać jako przychód na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynegocjowany przez Spółkę okres bezczynszowego korzystania z nieruchomości Spółka powinna rozpoznać jako nieodpłatne świadczenie, a tym samym rozpoznać jako przychód na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 27 grudnia 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.460.2017.1.IZ wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 8 stycznia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku z 4 stycznia 2018 r., które wpłynęło do Organu 8 stycznia 2018 r.).

A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Spółka) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest spedycja i magazynowanie. Na potrzeby prowadzonej działalności Spółka wynajmuje hale magazynowe. Dnia 30 czerwca 2017 r. Spółka zawarła umowę na wynajem hali magazynowej zlokalizowanej w M. Umowa została zawarta z podmiotem nie powiązanym ze Spółką - firmą G Sp. z o.o. Umowa jest zawarta na okres 3 lat, z możliwością dalszego przedłużenia (punkt 3.1 umowy).

W wyniku negocjacji, które miały miejsce przed podpisaniem umowy, strony ustaliły, że za okres od listopada 2017 r. za 6 miesięcy zostanie wystawiona jedna faktura na kwotę 32864,10 EUR (przez okres 5 miesięcy Najemca będzie zwolniony z opłat czynszowych, uiszczał będzie jedynie opłaty tytułem kosztów eksploatacyjnych) - punkt 1 harmonogramu 2, stanowiącego załącznik do umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 4 stycznia 2018 r., które wpłynęło do Organu 8 stycznia 2018 r.).

Czy wynegocjowany przez Spółkę okres bezczynszowego korzystania z nieruchomości Spółka powinna rozpoznać jako nieodpłatne świadczenie ze strony firmy G Sp. z o.o., a tym samym rozpoznać jako przychód na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 4 stycznia 2018 r., które wpłynęło do Organu 8 stycznia 2018 r.), przepisy podatkowe nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem nieodpłatnego lub częściowo nieodpłatnego świadczenia.

W doktrynie i orzecznictwie wskazuje się, że pojęcie nieodpłatnego świadczenia obejmuje świadczenie nie tylko w cywilistycznym jego znaczeniu, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Przez korzyść uznaje się takie przysporzenie, które nie jest związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu ze strony podatnika, tj. przysporzenie takie nie może być powiązane z istnieniem żadnego zobowiązania o charakterze wzajemnym pomiędzy dającym i otrzymującym świadczenie. Przysporzenie to musi mieć charakter majątkowy (stanowić korzyść o charakterze majątkowym).

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że w opisanej w stanie faktycznym sytuacji nie dochodzi do nieodpłatnego przysporzenia na rzecz Spółki.

Wynegocjowany przez Spółkę bezczynszowy okres najmu jest de facto zmniejszeniem ceny za wynajem w okresie objętym umową. Nie może być więc mowy o nieodpłatnym świadczeniu na rzecz Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: updop), nie zawiera definicji przychodu, a jedynie precyzuje poprzez przykładowe wyliczenie rodzaje przychodów. Jednocześnie należy stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jako źródłem dochodu jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Poza tym musi mieć charakter definitywny (dokonany) i mierzalny. Ponadto, użyty w art. 12 ust. 1 tej ustawy zwrot w szczególności oznacza, że wykaz przychodów stanowi katalog otwarty, natomiast zawarte w tym przepisie okoliczności określające przychody mają charakter przykładowy. Należy również dodać, że w art. 12 ust. 4 updop, wyliczone zostały enumeratywnie te rodzaje przychodów uzyskiwanych przez podatnika, które nie stanowią podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Innymi słowy, art. 12 ust. 4 updop, tworzy zamknięty katalog przychodów neutralnych podatkowo, co oznacza, że nie można go rozszerzać ponad te ich rodzaje, które wymienia ustawodawca.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe; wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że na potrzeby prowadzonej działalności Spółka wynajmuje hale magazynowe. W dniu 30 czerwca 2017 r. Spółka zawarła umowę na wynajem hali magazynowej zlokalizowanej w M. Umowa została zawarta z podmiotem nie powiązanym ze Spółką - firmą G Sp. z o.o. Umowa jest zawarta na okres 3 lat, z możliwością dalszego przedłużenia (punkt 3.1 umowy).

W wyniku negocjacji, które miały miejsce przed podpisaniem umowy, strony ustaliły, że za okres od listopada 2017 r. za 6 miesięcy zostanie wystawiona jedna faktura na kwotę 32864,10 EUR (przez okres 5 miesięcy Najemca będzie zwolniony z opłat czynszowych, uiszczał będzie jedynie opłaty tytułem kosztów eksploatacyjnych) - punkt 1 harmonogramu 2, stanowiącego załącznik do umowy.

Kluczowym zatem w analizowanej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy okres bezczynszowy należy uznać za świadczenie nieodpłatne na rzecz Spółki a tym samym, czy wartość otrzymanego świadczenia podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Updop nie precyzuje, co należy rozumieć przez nieodpłatne świadczenie. Jednakże, dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie.

Z kolei, warunkiem do stwierdzenia nieodpłatności danego świadczenia jest brak świadczenia wzajemnego. Należy bowiem wyraźnie zaznaczyć, że w świetle przepisów updop każde świadczenie uzyskiwane przez podmiot, w sytuacji, gdy ten podmiot wykonuje analogiczne świadczenie na rzecz podmiotu, od którego uzyskuje świadczenie, nie ma charakteru nieodpłatnego.

Analizując przedstawiony stan faktyczny należy mieć na uwadze, że usługa najmu jest świadczeniem o charakterze ciągłym i jako taka powinna być rozpatrywana w pełnym okresie jej świadczenia tj. za okres 3 lat, a w sytuacji wynegocjowania przez Spółkę bezczynszowego okresu najmu jest on de facto zmniejszeniem ceny za wynajem w okresie objętym umową. W niniejszej sprawie, nie wystąpi przysporzenie majątkowe, nie może być więc mowy o nieodpłatnym świadczeniu na rzecz Spółki.

W kontekście powyższego, wynegocjowany przez Spółkę okres bezczynszowego korzystania z nieruchomości nie generuje po stronie Spółki przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

Zatem, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej