Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 i 2. Wniosek w zakresie pytania nr 3 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1

Według Wnioskodawcy w 2018 r. do odsetek od pożyczek udzielonych i przekazanych Spółce przed 1 stycznia 2015 r. mają zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 i 7b Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2014 r.

Ad. 2

Z uwagi na to, że Spółka (Pożyczkobiorca) obecnie posiada formę spółki osobowej to do spłacanych przez nią pożyczek nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące cienkiej kapitalizacji, tj. przepisy z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 i 7b, 7g i 7h Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2017 r.

Uzasadnienie

Ad. 1

Zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175; dalej: Ustawa zmieniająca) do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b, 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r..

W odniesieniu do pożyczek udzielonych i przekazanych przed 1 stycznia 2015 r. (tj. Pożyczek z Grupy 1, 2 i 3) dla Wspólnika przepisami w brzmieniu dotychczasowym są przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 i 7b Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2015 r. Wynika to z dyspozycji art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328). Przepis ten wprowadził bowiem zasadę, zgodnie z którą: Do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r..

Gdyby ustawodawca chciał, by podatnicy stosowali tylko i wyłącznie regulacje w brzmieniu obowiązującym w latach 2015-2017 wskazałby to wprost używając np. sformułowania w brzmieniu zawartym w ustawie zmienianej w art. 2.

Tymczasem w Ustawie zmieniającej użyto sformułowania w brzmieniu dotychczasowym. Zdaniem Wspólnika racjonalny ustawodawca używa sformułowania dotychczasowym właśnie dlatego, że jest świadomy i chce aby zachowane dostały dotychczasowe zasady, tj.:

• odrębne regulacje dla pożyczek udzielonych i przekazanych do 31 grudnia 2014 r.;

• odrębne regulacje dla pożyczek udzielonych i przekazanych od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2017 r.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w literalnej wykładni analizowanego przepisu. W internetowym słowniku języka polskiego termin dotychczasowy oznacza: poprzedzający chwilę obecną, trwający w niezmienionej formie dotychczas. Tak jak wyżej wskazano, dla Wspólnika brzmienie dotychczasowe, poprzedzające wejście w życie zmian wprowadzonych Ustawą zmieniającą to brzmienie przepisów sprzed 1 stycznia 2015 r.

Wnioskodawca pragnie także wskazać, że takie stanowisko, jak przedstawione powyżej, prezentuje Ministerstwo Finansów. Informacja o takim podejściu Ministerstwa została wskazana w artykule Łukasza Zalewskiego pt. Cienka kapitalizacja na trzy sposoby opublikowanego 4 grudnia 2017 r. w Gazecie Prawnej

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, nawet gdyby przyjąć, iż do odsetek od pożyczek udzielonych Spółce przed 1 stycznia 2015 r. zastosowanie znajdą przepisy obowiązujące od dnia 1 stycznia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2017 r., to odsetki od Pożyczek z Grupy 1, 2 i 3 nie będą podlegały pod ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 Ustawy CIT (dalej: cienka kapitalizacja).

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH) spółka komandytowa jest spółką osobową i nie posiada osobowości prawnej.

Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT), na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy CIT przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Na podstawie ust. 2 powyższe zasady stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów i wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym odsetki płacone przez Spółkę do Pożyczkodawców należy z punktu widzenia Wnioskodawcy ewidencjonować na gruncie ustawy CIT.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Na podstawie powyższego artykułu po spełnieniu określonych warunków nie uznaje się za KUP odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inny podmiot. Zgodnie zatem z generalną zasadą, przepisy o cienkiej kapitalizacji mają zastosowanie, jeżeli spółka w rozumieniu ustawy CIT zaciągnie pożyczkę.

Na podstawie art. 4a pkt 21 ustawy CIT ilekroć w ustawie jest mowa o spółce oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka komandytowa nie spełnia powyższej definicji w związku z czym nie może zostać uznana za spółkę w rozumieniu ustawy CIT.

Ponadto art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ma zastosowanie w sytuacji, gdy pożyczka była udzielona przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki lub jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji).

Ustawa CIT w definicji udziału (akcji) zawartej w art. 4a pkt 16 opisuje, że oznacza to również ogół praw i obowiązków wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 3 przepisy ustawy mają również zastosowanie do:

1. spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Ponadto zgodnie z KSH pojęcia udział oraz akcja odnoszą się jedynie do spółek kapitałowych, odpowiednio dla spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i akcyjnej przepisy KSH Tytuł III Dział I i II.

W spółce komandytowej nie występują udziałowcy posiadający udziały lub akcjonariusze posiadający akcje, lecz wspólnikami są komandytariusz i komplementariusz.

A zatem, w świetle art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w zw. z art. 4a pkt 16 Ustawy CIT przez udziały (akcje) nie należy rozumieć ogółu praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej.

W związku z powyższym nie można uznać, że Wnioskodawca posiada w Pożyczkodawcy i Pożyczkobiorcy 25% udziałów (akcji), gdyż jako spółki komandytowe nie posiadają one ani udziałów ani akcji.

Ponadto spółki komandytowe nie posiadają kapitału własnego na podstawie którego obliczony powinien zostać współczynnik cienkiej kapitalizacji. W spółkach komandytowych występuje jedynie suma komandytowa.

Podsumowując, ze względu na następujące argumenty, że Pożyczkobiorca jako spółka komandytowa:

• nie spełnia definicji spółki zawartej w ustawie CIT art. 4a pkt 21,

• nie posiada udziałów ani akcji w rozumieniu art. 4a pkt 16 ustawy CIT, ani KSH oraz

• nie posiada kapitału własnego

- do odsetek pożyczek z Grupy 1, 2 oraz 3 nie znajdą zastosowania przepisy dotyczące cienkiej kapitalizacji, w stosunku do odsetek płaconych przez Pożyczkobiorcę do Pożyczkodawców rozpoznanych w wyniku podatkowym Wnioskodawcy.

Stanowisko wnioskodawcy potwierdzają interpretacje indywidualne wydane w zbliżonych stanach faktycznych przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 07-06-2016, IPPB6/4510-241/16-2/AG,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 09-03-2016, IPPB6/4510-8/16-3/AG,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 02-03-2016, IPPB6/4510-10/16-2/AG,

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29-12-2015, IBPB-1-2/4510-899/15/KP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia czy w 2018 r. do odsetek od pożyczek udzielonych i przekazanych Spółce przed 1 stycznia 2015 r. (tj. Pożyczek z Grup 1, 2 i 3) mają zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 i 7b Ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2014 r. (pytanie nr 1) jest prawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2343 z późn. zm., dalej updop), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Koszty pożyczki, tj. naliczone odsetki od pożyczki, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ustalonym zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a lub art. 16 ust. 1 pkt 11 updop. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów) (). Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 tej updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

1 stycznia 2018 r. roku ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175, dalej ustawa nowelizująca) zmianie uległy regulacje dotyczące tzw. niedostatecznej kapitalizacji zawarte w art. 15c updop (art. 2 pkt 16 ustawy nowelizującej), zaś przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop zostały uchylone (art. 2 pkt 19 lit. a tiret dwunaste ustawy zmieniającej).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy nowelizującej, przepisy ustaw zmienianych w art. 1-3, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r. z tym że przepisy:

1. art. 21 ust. 1 pkt 90b, art. 25 ust. 4 oraz art. 26 ust. 1 pkt 9 lit. c, ust. 7a pkt 8 i 14 oraz ust. 7c i 7e ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą,
2. art. 11 ust. 4 ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą

- stosuje się do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2017 r.

Wprowadzając nowe przepisy w updop, ustawodawca zawarł jednocześnie w ustawie nowelizującej istotne przepisy przejściowe.

Dodatkowo art. 7 ustawy nowelizującej precyzuje, że do odsetek od kredytów (pożyczek), w przypadku których kwota udzielonego podatnikowi kredytu (pożyczki) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 15c lub art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6, 7b, 7g i 7h ustawy zmienianej w art. 2, w brzmieniu dotychczasowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Oznacza to, że stosowanie w pełni nowej regulacji, zawartej w art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w stosunku do wszystkich płaconych przez podatnika odsetek nastąpi po 31 grudnia 2018 r. Od 1 stycznia 2019 r. jedyną metodą stosowaną do ustalenia zakresu wyłączeń odsetek od pożyczek (kredytów) z kosztów uzyskania przychodów będzie metoda wynikająca z art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2018 r.

Do tego czasu, a zatem w roku 2018, obowiązywać będą różne zasady limitowania odsetek zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów.

O tym, jakie przepisy znajdą w danym przypadku zastosowanie decydować będzie zasadniczo data faktycznego zaciągnięcia pożyczki (kredytu), tj. data faktycznego przekazania podatnikowi kwoty udzielonego kredytu (pożyczki).

A zatem, sformułowanie w brzmieniu dotychczasowym oznacza, że dla:

• pożyczek (kredytów), których kwota została podatnikowi faktycznie przekazana przed 1 stycznia 2015 r. właściwym będzie zastosowanie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 i 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.

• pożyczek (kredytów), których kwota została podatnikowi faktycznie przekazana od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2017 r. właściwym będzie zastosowanie przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 i 7b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. do 1 stycznia 2018 r.

- nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w literalnej wykładni analizowanego przepisu. W języku potocznym przymiotnik dotychczasowy oznacza dotychczas istniejący, poprzedzający chwilę obecną, trwający w niezmienionej formie dotychczas. Zgodnie z wykładnią językową tego przepisu, zawierającego normę z zakresu prawa międzyczasowego prywatnego (intertemporalnego), pod pojęciem przepisów dotychczasowych należy zatem rozumieć przepisy poprzednio obowiązujące, mianowicie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu sprzed wejścia w życie ustawy nowelizującej. Trybunał Konstytucyjny w uzasadnieniu wyroku z dnia 31 stycznia 2001 r., P 4/99 (OTK 2001 r., nr 1, poz. 5) podkreślił, że normy międzyczasowe (intertemporalne) rozgraniczają czasowy zakres stosowania kolejno obowiązujących przepisów przez wskazanie, który z nich należy zastosować w danej sytuacji.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 1 wniosku, wskazujące że dla Wspólnika brzmienie dotychczasowe, poprzedzające wejście w życie zmian wprowadzonych ustawą z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, to brzmienie przepisów sprzed 1 stycznia 2015 r. jest prawidłowe.

Ad. 2

Z uwagi na to, że stanowisko Wnioskodawcy odnoszące się do pytania nr 1 uznano za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 2 wniosku stała się bezprzedmiotowa.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem zapytania (zapytań) Wnioskodawcy. Treść pytania wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji. Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy ocenie zostało poddane przedstawione stanowisko Wnioskodawcy dotyczące wskazania w jakim brzmieniu będą miały zastosowanie przepisy w 2018 r. do odsetek od pożyczek udzielonych i przekazanych przed 1 stycznia 2015 r. oraz właściwego momentu dla oceny ograniczeń wynikających z przepisów o niedostatecznej kapitalizacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej