Temat interpretacji

Dla prawidłowego udokumentowania poniesionego kosztu a w szczególności jeżeli wiążą się z nim następstwa podatkowe w dokumentacji podatkowo-rachunkowej, podmiot gospodarczy musi posiadać tytuł prawny dla środka trwałego, umożliwiający dokonywanie odpisów amortyzacyjnych lub zakwalifikowanie danego wydatku poniesionego na utrzymanie danego środka, jako zwykłe koszty utrzymania lub remontu stanowiące w całości koszty uzyskania przychodu.

Do przeniesienia własności składników majątkowych u podatnika może dojść poprzez odpłatne lub nieodpłatne nabycie w formie np. zakupu, zmiany, darowizny, spadku, lub na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Jeżeli strony łączyć będzie umowa użyczenia (art. 710-719 Kc)to zgodnie z art. 713 Kc. biorący do użytkowania ponosi zwykle koszty utrzymania rzeczy używanej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się inne przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia.

Działania podatnika odnoszące się do nie stanowiącego jego własności środka trwałego, które będą zmierzały do jego ulepszenia tzn. polegające na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, które zostają przez niego przejęte stanowią inwestycję w obcym środku trwałym i podlegają amortyzacji na podstawie art. 16 a ust. 2 pkt. 1 i 16 j ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 z 2000 roku poz. 654 ze zm.)

W związku z brakiem umowy pomiędzy właścicielem środka trwałego i podmiotem gospodarczym biorącym go w użytkowanie, brak jest możliwości zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu.