Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu Państwa wniosku bez znaku z dnia 5.10.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 11.10.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

Uzasadnienie

W złożonym wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego Wnioskodawca (Bank) przedstawił następujący stan faktyczny. Na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy o rachunkowości z dniem 1.01.2005 r. Bank sporządza sprawozdania finansowe i prowadzi księgi rachunkowe w oparciu o Międzynarodowe Standardy Rachunkowości, Międzynarodowe Standardy Sprawozdawczości Finansowej oraz związane z nimi interpretacje ogłoszone w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej. Zgodnie z art. 38b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych banki sporządzające sprawozdania finansowe zgodnie z MSR mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw celowych. Zapytanie Banku dotyczy kwestii, czy do kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu podatku dochodowego będzie zaliczana wartość odpisu aktualizującego, czy też prawidłowe jest zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów kwot odpowiadających wartości rezerw celowych tworzonych na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10.12.2003 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz. U. z 2003 r. Nr 218, poz. 2147), w sytuacji, gdy wartości wyliczone według zasad MSR oraz zasad wynikających z ustawy o rachunkowości oraz ww. rozporządzenia Ministra Finansów są różne. Zdaniem Banku, w oparciu o wykładnię językową i celowościową art. 38b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do kosztów uzyskania przychodów mogą być zaliczone równowartości rezerw celowych wyliczane na zasadach wynikających z ustawy o rachunkowości i rozporządzenia Ministra Finansów nawet wówczas, gdy wartości te są wyższe aniżeli wartości wynikające z wyliczenia wartości odpisów aktualizujących. Jak wskazano Bank w dalszym ciągu prowadzi ewidencję, na podstawie której możliwe jest ustalenie wysokości rezerw celowych dla poszczególnych ekspozycji kredytowych, zgodnie z zasadami wynikającymi z rozporządzenia Ministra Finansów, a oprócz tego oblicza równocześnie wartość odpisów aktualizujących według standardów MSR.

Ustosunkowując się do złożonego wniosku Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje.
W myśl obowiązującego od dnia 1.01.2005 r. art. 38b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), banki, które na podstawie art. 45 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, ze zm.) sporządzają sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, o których mowa w art. 2 ust. 3 tej ustawy, mogą zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek, odpowiadające równowartości rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, w wysokości i na zasadach określonych w art. 16 ust. 1 pkt 26, ust. 2a pkt 2, ust. 2b-2d, ust. 3, 3c, 3e i 3f.
Na podstawie art. 16 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 pkt 26, tj. przepisy określające kategorie rezerw tworzonych na pokrycie wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, dotyczą rezerw na ryzyko związane z działalnością banków, utworzonych zgodnie z przepisami o rachunkowości. Zasady tworzenia rezerw na ryzyko reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 10.12.2003 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków (Dz. U. Nr 218, poz. 2147). Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.) jednostki sporządzające sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej oraz związanymi z nimi interpretacjami ogłoszonymi w formie rozporządzeń Komisji Europejskiej, zwanymi dalej "MSR", stosują przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie, w zakresie nieuregulowanym przez MSR.
Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego nie podziela stanowiska Banku zawartego we wniosku. Zdaniem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego celem wprowadzenia ww. przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych było umożliwienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów przez jednostki sporządzające sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości odpisów aktualizujących, o których brak jest mowy w przepisach wymienionych w art. 38b ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że odpisy aktualizujące dokonywane w myśl unormowań Międzynarodowych Standardów Rachunkowości (w tym standardu MSR 39-Instrumenty finansowe: sprawozdanie i wycena) mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na zasadach zaliczania w koszty równowartości rezerw na ryzyko, tj. po spełnieniu przesłanek, o których mowa w ww. przepisach. Jeżeli rezerwa wyliczona w myśl przepisów ww. rozporządzenia z 10.12.2003 r. byłaby wyższa od odpisu aktualizującego nie można uznać za zasadne twierdzenia, że niedokonany (nieistniejący) odpis (który miałby być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w myśl przepisu art. 38b ust. 1 ww. ustawy) odpowiada równowartości rezerwy. W ocenie Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego nieprawidłowym byłoby zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów równowartości rezerw celowych wówczas, gdy wartości te są wyższe od ustalonej wartości odpisów aktualizujących (zaliczanych przez Bank do kosztów księgowych), w sytuacji, gdy Bank prowadzi księgi rachunkowe dokonując indywidualnych odpisów aktualizujących z tytułu utraty wartości kredytów (pożyczek) oraz gwarancji (poręczeń) spłaty kredytów i pożyczek w myśl Międzynarodowych Standardów Rachunkowości.

Mając na uwadze powyższe, zapytanie Podatnika rozstrzygnięto jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja:
? dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę, traci swą moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
? interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

W dacie wydania postanowienia w sprawie objętej wnioskiem nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Na niniejsze postanowienie przysługuje prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie ul. Wadowicka 10 za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia.