Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j.t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) stwierdzam, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 09.05.2005 r., który wpłynął w dniu 09.05.2005 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej sposobu ustalenia kosztów związanych z przychodem ze sprzedaży i dzierżawy maszyn jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09.05.2005 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Pismem z dnia 08.06.2005 r. (doręczonym w dniu 10.06.2005 r.) organ podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Braki formalne wniosku zostały uzupełnione pismem Podatnika z dnia 16.06.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 16.06.2005 r.).
Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę oraz jego stanowisko w sprawie.
1) Stan faktyczny opisany przez Wnioskodawcę w sprawie:
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka jest zakładem produkcyjnym. Całość dochodu korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu zatrudnienia pracowników, na podstawie zezwolenia z dnia 17.10.1997 r. na prowadzenie działalności w KSSE. Obecna sytuacja na rynku włókienniczym zmusza Spółkę do wydzierżawienia jednej maszyny włókienniczej i sprzedaży nie w pełni wykorzystywanego środka transportu. Planowana sprzedaż środka trwałego dotyczy samochodu ciężarowego w pełni zamortyzowanego. Wydatki na nabycie środka trwałego nie korzystały z odliczenia od podstawy opodatkowania i nie zostały zwrócone firmie, w jakiejkolwiek formie. Odpisy amortyzacyjne od środka trwałego traktowane były jako koszt w stosunku do przychodów z tytułu działalności w SSE przy ustalaniu dochodu zwolnionego od podatku.
2) Pytanie Wnioskodawcy:
W świetle przedstawionego stanu faktycznego Spółka zwróciła się z zapytaniem, cyt.:
a) "jak należy ustalić koszty uzyskania przychodu przy sporadycznej sprzedaży środka trwałego i z tytułu umowy dzierżawy, w sytuacji gdy całość dochodu Spółki korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych?
b) "czy możemy ustalić część kosztów, które można bezsprzecznie przyporządkować do danej transakcji, a część ustalić na podstawie art. 15 ust. 2 podatku dochodowego od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)"?
3) Stanowisko Wnioskodawcy w sprawie:
Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży środków trwałych lub uzyskując przychód z dzierżawy, przy ustalaniu kosztów uzyskania, należy wziąć pod uwagę koszty ewidentnie związane z tą sprzedażą (np. amortyzacja, ubezpieczenie). Ponadto Spółka uważa, iż powinna doliczyć część kosztów ogólnozakładowych (Zarządu) na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Ocena prawna stanowiska Pytającego.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr.54, poz. 654 ze zm.), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20.10.1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 123, poz. 600 ze zm.), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielonej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zwolnienie to przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu przychodów uzyskanych z działalności prowadzonej na terenie strefy (art.17 ust. 4).
W myśl art. 9 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy obowiązani są do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.
Dochód z działalności objętej zwolnieniem winien być więc wyodrębniony w ewidencji księgowej Spółki. Natomiast wydatki powinny być kwalifikowane w Spółce do kosztów uzyskania przychodów nie tylko według zasad określonych w art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ale dodatkowo należy ustalić ich związek z wyrobami wymienionymi w zezwoleniu, gdyż zwolnienie przysługuje Podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.
Zgodnie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 września 2004 r. w sprawie katowickiej specjalnej strefy ekonomicznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 222, poz. 2251) pomoc regionalna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi pomoc regionalną z tytułu:
1. kosztów nowej inwestycji,
2. tworzenia nowych miejsc pracy.
Z przedstawionego we wniosku przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż Spółka planuje wydzierżawienie jednej maszyny włókienniczej oraz sprzedaż środka trwałego, w całości zamortyzowanego. Wydatki na nabycie środka trwałego nie korzystały z odliczeń od podstawy opodatkowania i nie zostały zwrócone firmie w jakiejkolwiek formie.
W świetle powyższego, uzyskany przez Spółkę dochód z tytułu najmu i sprzedaży środka trwałego nie będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, zgodnie z art. 7 ust 2 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.
Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, że przy ustalaniu przychodów i kosztów związanych z uzyskanym przez Spółkę przychodem z tytułu umowy dzierżawy maszyny włókienniczej oraz sprzedaży środka trwałego należy się kierować zasadami określonymi w art. 12 ust. 3 oraz w art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W świetle powołanych wyżej przepisów, w przypadku dzierżawy maszyny do kosztów uzyskania przychodu Spółka będzie mogła zaliczyć m. in. odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia maszyny; składki na ubezpieczenie. Natomiast w przypadku sprzedaży zamortyzowanego środka trwałego mają zastosowanie przepisy art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, - wydatki te zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Należy zaznaczyć, iż w świetle przepisów art. 16h ust.1 pkt 1 odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Ponadto, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi że, jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, oraz koszty związane z przychodami z innych źródeł, a nie jest możliwe ustalenie kosztów uzyskania przypadających na poszczególne źródła, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Tak więc kierując się powyższym zapisem Spółka będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów część kosztów ogólnozakładowych.
Oceniając przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny na gruncie obowiązujących przepisów, należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki zaprezentowane przez podatnika jest prawidłowe.