Temat interpretacji

POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 28.02.2005r. Spółki z o.o. (data wpływu wniosku do tut. Urzędu Skarbowego 04.03.2005r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 64, poz. 654 z późn. zm), w sprawie: przychody podatkowe - skutki podatkowe obniżenia wysokości oprocentowania kredytu u kredytobiorcy

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Podatnik zawarł z Bankiem umowę na prowadzenie rozliczeniowego rachunku bieżącego oraz umowę kredytu w rachunku bieżącym. Oprocentowanie rozliczeniowego rachunku bankowego jest zmienne uzależnione m.in. do wskaźnika WIBOR, natomiast oprocentowanie kredytu w rachunku bieżącym w poszczególnych okresach odsetkowych określane jest jako suma wartości wskaźnika WIBOR oraz stałej, określonej w punktach procentowych, marży banku - jest więc również oprocentowaniem zmiennym.

W chwili obecnej Bank zwrócił się do Podatnika z propozycją zawarcia aneksów do ww. umów. Zgodnie z aneksem do umowy rozliczeniowego rachunku bieżącego Bank nabywa uprawnienie do samodzielnego określenia w okresach odsetkowych stopy procentowej w wysokości co najmniej takiej, jak ustalona w umowie. Tak więc stopa procentowa staje się stopą zmienną, gdzie dolna jej wartość wynosi tyle, ile obecnie strony uzgodniły w umowie.

Zgodnie zaś z aneksem do umowy kredytowej Bank nabywa uprawnienie do samodzielnego określenia stopy procentowej w okresach odsetkowych w wysokości maksymalnie nie wyższej niż ustalona w umowie, ale również i w wysokość niższej.

Wątpliwości Podatnika budzą ewentualne skutki podatkowe obniżenia wysokości oprocentowania kredytu u kredytobiorcy, tj. czy wartość będąca różnicą między maksymalną, umowną stopą odsetkową, a stopą faktycznie zastosowaną w danym okresie odsetkowym, stanowi przychód podatnika jako umorzone zobowiązania w świetle art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika w opisanym stanie faktycznym nie wystąpi przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

W ustawie z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) przychody z tytułu odsetek określają:

• art. 12 ust. 4 pkt 2 stanowiący, iż do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów) oraz,
• art. 12 ust. 4 pkt 1 stanowiący, m.in. iż do przychodów nie zalicza się otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów).

Odpowiednio koszty uzyskania przychodów z tytułu odsetek określają:

• art. 16 ust. 1 pkt 11, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz nie zapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów),
• art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) określający, iż nie uważa się za koszty uzyskania wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów)

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 w związku z art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a) ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych wartość udzielonego kredytu jest podatkowo obojętna. Udzielony kredyt nie stanowi w banku kosztu uzyskania przychodu, zaś u kredytobiorcy nie jest przychodem. W dacie spłaty kredytu jego wartość nie jest przychodem banku, a u kredytobiorcy nie jest kosztem uzyskania przychodów.

W świetle art. 12 ust. 4 pkt 2 oraz art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odsetki podlegają opodatkowaniu na zasadzie kasowej. Jeśli w umowie kredytowej nie określa się, że odsetki podlegają kapitalizacji, to przychodem dla banku są faktycznie otrzymane odsetki w dacie wpływu na rachunek tego banku. Z kolei u kredytobiorcy odsetki te stają się kosztem uzyskania przychodów w dacie faktycznej zapłaty.

Ponieważ odsetki podlegają opodatkowaniu jako otrzymane (zapłacone) obniżenie oprocentowania bądź zaniechanie naliczania oprocentowania w określonym czasie od całości lub części wierzytelności, a także umorzenie, rozłożenie na raty bądź odroczenie terminów płatności odsetek, nie wywiera skutków podatkowych. Powyższe stanowisko jest zgodne ze stanowiskiem zajętym przez Ministerstwo Finansów w piśmie z dnia 13.01.1999r., nr PB3/5912-722-604/HS/98.

Reasumując na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 3 ustawy z 15.02.1992r., zgodnie z którym do przychodów zalicza się m.in. wartość umorzonych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), przychód powstałby gdyby umorzony został kredyt lub jego część. Natomiast konsekwencją obniżenia oprocentowania czy umorzenia naliczonych a nie zapłaconych odsetek nie jest powstanie przychodu, lecz jedynie brak kosztów.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku jest prawidłowe.