Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup posiłków dla pracowników wykonujących w danym dniu pracę w wymiarze nadliczbowym, są dla Wnioskodawcy k... - Interpretacja - 0111-KDIB2-1.4010.549.2018.3.AP

shutterstock
Interpretacja indywidualna z dnia 28.02.2019, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.549.2018.3.AP, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup posiłków dla pracowników wykonujących w danym dniu pracę w wymiarze nadliczbowym, są dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 31 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2018 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wskazanych we wniosku wydatków.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka z o.o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca), posiada siedzibę na terytorium Polski i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: UPDOP), podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 ze zm., dalej: UPDOF), obowiązanym do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób przez nią zatrudnionych.

Zasadniczym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. działalność usługowa w zakresie budowy, dostaw i montażu aparatury i instalacji przemysłowych oraz działalność usługowa w zakresie modernizacji, remontów, napraw i konserwacji aparatury, instalacji i urządzeń przemysłowych. Z uwagi na profil prowadzonej działalności gospodarczej zdarza się, że pracownicy Spółki w celu realizacji powierzonych zadań pracują w wymiarze nadliczbowym. Takie sytuacje mają miejsce w przypadku, gdy praca w godzinach nadliczbowych jest niezbędna, tj. w przypadku awarii, remontów postojowych, realizacji zleceń z zagrożonym/pilnym terminem realizacji lub o wysokim priorytecie ważności, a także w okresach dużego natężenia prac. W sytuacji polecenia pracownikowi pracy w nadgodzinach, Wnioskodawca zapewnia takiemu pracownikowi możliwość spożycia ciepłego posiłku, który jest przywożony i spożywany w jadalniach wydziałowych, a jego koszt ponoszony jest przez Spółkę ze środków obrotowych.

Liczba posiłków dla pracowników, którzy danego dnia będą wykonywać pracę w wymiarze nadliczbowym jest określana codziennie około godziny 11.00. Posiłki są przyznawane pracownikom, którzy pracują w dni robocze ponad standardowy 8 godzinny/dobowy czas pracy.

Pracownicy Spółki, co do zasady, pracują w wymiarze 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w systemie podstawowym. W sytuacjach wyjątkowych Wnioskodawca wprowadza na krótki okres tryb zmianowy dla pracowników wykonujących określone czynności. W niektórych sytuacjach wszystkie zmiany pracują w wymiarze nadliczbowym. Wykonywanie przez pracowników Spółki pracy w wymiarze nadliczbowym jest zgodne z regulacją zawartą w ustawie z dnia z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 917).

Obowiązek zapewnienia posiłków pracownikom nie wynika z obowiązującego prawa, w szczególności przepisów prawa pracy, jak również nie wynika z obowiązujących u Wnioskodawcy wewnętrznych aktów prawa pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki poniesione przez Spółkę na zakup posiłków dla pracowników wykonujących w danym dniu pracę w wymiarze nadliczbowym, są dla Wnioskodawcy kosztem uzyskania przychodu?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup posiłków dla pracowników, wykonujących pracę w wymiarze nadliczbowym stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów. Stosownie do regulacji zawartej w przepisie art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zaliczenie konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest możliwe, jeśli racjonalnie oceniając wydatek ten mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia lub zachowania bądź zabezpieczenia jego źródła, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Należy uznać za utrwaloną praktykę w procesie kwalifikacji wydatku poniesionego przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów, w której możliwości takiej kwalifikacji uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

  1. wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi
  3. w jakikolwiek sposób zwrócona,
  4. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  5. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  6. został właściwie udokumentowany,
  7. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W okolicznościach sprawy objętych niniejszym wnioskiem wszystkie powyższe warunki zostaną spełnione. Należy bowiem wskazać, że koszty sfinansowania ciepłego posiłku dla pracownika pracującego w wymiarze nadliczbowym zostaną poniesione z własnych zasobów majątkowych Spółki, poniesione wydatki nie będą zwracane Spółce w żadnej formie i zostaną odpowiednio udokumentowane za pomocą faktury wystawionej przez kontrahenta.

Przedmiotowe koszty będą również ponoszone na rzecz pracowników Spółki, co oznacza, że będą pozostawać w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż do wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów należy zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Kosztem uzyskania przychodu są zatem wydatki z tytułu wypłaty wynagrodzenia zasadniczego, jak również wszelkie inne wypłaty na rzecz pracownika, które stanowią ekwiwalent za wykonywaną pracę, a więc wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, wynagrodzenie za pracę w godzinach nocnych, premie regulaminowe. Jednocześnie do kosztów uzyskania przychodu podlegają zaliczeniu inne świadczenia związane z pracą przysługujące pracownikowi w związku z zawarciem umowy o pracę, lecz niebędące ekwiwalentem wykonywania pracy. Wśród takich wydatków należy wymienić odprawy, dodatki, premie uznaniowe, nagrody zarówno wypłacane w formie pieniężnej jak i nagrody rzeczowe, a także diety i inne koszty ponoszone przez pracodawcę w związku z zapewnieniem pracownikom odpowiednich warunków pracy oraz inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Zdaniem Spółki wydatki dotyczące zakupu ciepłego posiłku dla pracowników, wykonujących pracę w wymiarze nadliczbowym są przejawem i wyrazem starań Spółki o utrzymanie stałego, wysokiego poziomu motywacji do pracy, jak i wynikiem troski Spółki o właściwą organizację pracy, a więc jest to koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu.

Wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę na zakup ciepłego posiłku na rzecz pracowników wykonujących obowiązki w wymiarze nadliczbowym nie stanowią wydatków z przepisu art. 16 ust. 1 UPDOP, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W tym zakresie w szczególności należy mieć na uwadze wyłączenie wynikające z regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 UPDOP, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zgodnie z utrwaloną praktyką za czynności o charakterze reprezentacyjnym uznawane są działania skierowane do istniejących bądź potencjalnych kontrahentów bądź osoby trzeciej ukierunkowane na stworzenie pozytywnego obrazu, wizerunku podmiotu gospodarczego. Natomiast ponoszenie przez Wnioskodawcę wydatków na nabycie ciepłego posiłku swoich pracowników, wykonujących swoje obowiązku pracownicze w wymiarze nadgodzin, nie stanowi działania skierowanego na zewnątrz, nie może zatem mieć wpływu na kształtowanie wizerunku Spółki. Wydatki te niosą za sobą odmienny cel, służą bowiem lepszej organizacji czasu pracy oraz polepszeniu efektywności wykonywania obowiązków przez pracowników Spółki. Z tego względu przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 UPDOP, nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania również przepis art. 16 ust. 1 pkt 45 UPDOP, na podstawie którego, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu wydatki pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wydatki na zakup ciepłego posiłku dla pracownika oddelegowanego w danym dniu do pracy w wymiarze nadliczbowym, są związane wyłącznie z faktem polecenia pracy w nadgodzinach, a nie z sytuacja materialną pracownika, co cechuje działalność socjalną.

Powyższe stanowisko Spółki zgodne jest ze stanowiskiem przedstawianym przez organy podatkowe w najnowszych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w:

  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 czerwca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.15.2018.3.KK;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.276.2017.3.JP;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 grudnia 2017 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.278.2017.1.JP;
  • interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 lipca 2017 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.56.2017.1.JG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w zakresie zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej