Temat interpretacji

Po czyjej stronie powstanie przychód i obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z wydaniem przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, będącego jedynym udziałowcem likwidowanej Spółki - składników majątku? Jeżeli przychód powstanie po stronie Wnioskodawcy, to czy korzysta on ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt (winno być art. 6 ust. 1 pkt 6) ustawy o CIT w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 26 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z wydaniem przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, będącego jedynym udziałowcem likwidowanej Spółki składników majątku jest prawidłowe,
• czy po stronie likwidowanej Spółki powstanie przychód i obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z wydaniem przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, będącego jedynym udziałowcem likwidowanej Spółki składników majątku:
  • inwestycji krótkoterminowych (środków pieniężnych) jest prawidłowe,
  • pozostałych składników majątku jest nieprawidłowe,
• czy przychód powstały po stronie Wnioskodawcy będzie wpływał na dochód, korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2018 r., wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych przykazania przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, będącego jedynym udziałowcem likwidowanej Spółki składników majątku.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: Gmina
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Spółka

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca, Gmina) od 1997 r., od czasu przekształcenia przedsiębiorstwa komunalnego w spółkę prawa handlowego jest jedynym udziałowcem w Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, (dalej: Spółka).

Wnioskodawca jest właścicielem 100% udziałów w Spółce, tj. 4.878 sztuk udziałów o wartości nominalnej 500,00 zł każdy udział, tj. o łącznej wartości nominalnej 2.439.000,00 zł.

W dniu 2 listopada 2017 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki podjęło uchwałę o otwarciu likwidacji Spółki. W wyniku przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego Spółki, po zakończeniu jej działalności a w szczególności po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu zaspokojenia wierzycieli, a przed wykreśleniem Spółki z rejestru, majątek Spółki zostanie przekazany jedynemu udziałowcowi, zgodnie z art. 288 kodeksu spółek handlowych (dalej: Ksh). W majątku Spółki mogą się znajdować nieruchomości oraz środki pieniężne.

Zgodnie z przewidywaniami likwidatora majątek będzie wynosił około:

• Rzeczowe aktywa trwałe - 1.111.600,00 złotych
• Zapasy - 10.000,00 złotych
• Inwestycje krótkoterminowe (środki pieniężne) - 200.000,00 złotych
• Należności krótkoterminowe - 100.000,00 złotych

Spółka, reprezentowana przez likwidatora, wyda składniki majątku swoim udziałowcom w naturze, w okresie licząc od dnia następującego po dniu na który zostało sporządzone sprawozdanie likwidacyjne do dnia złożenia do sądu wniosku o wykreślenie spółki z rejestru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Po czyjej stronie powstanie przychód i obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z wydaniem przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, będącego jedynym udziałowcem likwidowanej Spółki - składników majątku?

Jeżeli przychód powstanie po stronie Wnioskodawcy, to czy korzysta on ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt (winno być art. 6 ust. 1 pkt 6) ustawy o CIT w związku z art. 3 ust. 1 pkt 1 oraz art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego?

Zdaniem Zainteresowanych:

Obowiązek podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powstanie u Wnioskodawcy. Nie dojdzie do powstania przychodu w likwidowanej Spółce.

Przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej także: ustawa CIT), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, co do zasady, jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. W określonych w przepisach samej ustawy CIT wypadkach, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Przepisy ustawy CIT nie zawierają definicji pojęcia przychodu. Wprawdzie w art. 12 ust. 1 ustawy CIT, wymienione zostały przykładowe przysporzenia, które stanowią przychód w rozumieniu przepisów podatkowych, jednak należy zaznaczyć, że jest to katalog otwarty, który zasadniczo dopuszcza do ujęcia jako przychód również inne niż wymienione w powyższym przepisie przysporzenia.

Przekazanie wspólnikom majątku likwidowanego podatnika - spółki kapitałowej nie zostało wprost wymienione w art. 12 ustawy CIT jako źródło przychodu dla likwidowanej Spółki. Doktryna oraz orzecznictwo zgodnie wskazuje, że treść art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy CIT należy interpretować w taki sposób, że za przychód należy uznać tylko te wartości, które charakteryzują się definitywnym przyrostem majątku podatnika, zwiększającym jego aktywa. Celem postępowania likwidacyjnego jest zaś zakończenie działalności Spółki, a więc zwrot wniesionych wkładów, nie zaś generowanie przychodów, a już w szczególności powiększenie aktywów podatnika - tym bardziej w sposób definitywny. Taki też jest cel rozdysponowania majątku likwidowanej Spółki. W konsekwencji, likwidacja Spółki oraz związane z nią przekazanie majątku Spółki udziałowcom nie spowoduje powstania po stronie Spółki faktycznego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT. W ocenie Wnioskodawcy, wydanie składników majątku nie będzie zatem skutkować dla Spółki powstaniem przychodu oraz w konsekwencji nie będzie również skutkować powstaniem obowiązku zapłaty przez Spółkę podatku dochodowego od osób prawnych. Wydanie składników majątku nie jest również odpłatnym zbyciem, ponieważ jest to świadczenie jednostronne i nieekwiwalentne. Zarówno Spółka jak i Wnioskodawca nie spełniają w ten sposób, ani nie regulują ciążących na tych podmiotach zobowiązania, lecz jedynie ma miejsce proces wypełnienia obowiązków i uprawnień wynikających z mocy prawa, tj. przepisów K.s.h. Wnioskodawca wykona czynności faktyczne i prawne nałożone przez prawo.

W przedmiotowym przypadku, nawet nie sposób określić kwoty zobowiązania w rozumieniu art. 14a ustawy CIT, gdyż procedura likwidacyjna polega na tym, że po zakończeniu działalności Spółki, w szczególności po uregulowaniu zobowiązań, likwidatorzy wydadzą pozostałe po likwidacji Składniki majątku swoim udziałowcom w naturze. Nie będzie istnieć kwotowo określone zobowiązanie względem udziałowca. W razie uznania innego niż pogląd reprezentowany przez Wnioskodawcę, jeśli spółka miałaby uzyskać przychód z podziału jej majątku, to w praktyce jego zapłata jest praktycznie niemożliwa. Konieczne byłoby dokonywanie szacowania wartości przekazywanego majątku w momencie po sporządzeniu sprawozdania likwidacyjnego Spółki i po zamknięciu ksiąg, gdzie sprawozdanie likwidacyjne jest ostatnim sprawozdaniem, w którym wykazuje się należne i zapłacone podatki przez Spółkę, w tym także CIT. W tym okresie zatem nie może już powstawać przychód podatkowy a wobec zamknięcia ksiąg operacja taka wymagałaby ich otwarcia i kolejnego sprawozdania.

Jak wskazał WSA w Warszawie w wyroku z 23 sierpnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2976/16: Należy wskazać przede wszystkim, że wydanie majątku wspólnikom na skutek przeprowadzonej likwidacji nie jest stosunkiem umownym, czy w ogóle stosunkiem zobowiązaniowym pomiędzy wierzycielem i dłużnikiem. Jest to czynność techniczna będąca częścią procesu likwidacyjnego. Istnieje różnica prawna pomiędzy podziałem majątku spółki a np. wypłatą dywidendy czy zobowiązaniem spółki z tytułu umorzenia udziałów (w tym przypadku bezspornie istnieją zobowiązania). Artykuł 286 K.s.h. określa wydanie majątku słowem podział, nie posługując się w tym przypadku słowami wierzytelność i wierzyciele (stosowanymi w ww. regulacji na rzecz wierzycieli sensu stricto), czy tym bardziej słowem zobowiązanie. Podobne stanowisko można odczytać z wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego: w tym w wyroku z 28 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 2595/12, z 8 stycznia 2015 r. sygn. akt II FSK 2950/12 a także z 8 lutego 2012 r. sygn. akt II FSK 1384/10, z 17 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FSK 1638/11, z 21 maja 2014 r. sygn. akt II FSK 835/12, z 14 stycznia 2015 r. sygn. akt II FSK 2844/12, czy z 14 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 2562/12. We wszystkich tych wyrokach NSA wskazywał, że wydanie składników majątkowych w wyniku likwidacji spółki kapitałowej lub względnie wypłaty dywidendy niepieniężnej, nie powoduje powstania po stronie spółki przychodu. Należy również zaznaczyć, że w istocie brak w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych podstawy prawnej dla uznania, iż po stronie likwidowanej Spółki w związku z przekazaniem udziałowcowi majątku likwidacyjnego powstanie przychód podlegający opodatkowaniu.

W analizowanym przypadku, przekazanie majątku pozostałego po likwidacji Spółki jej udziałowcom w trybie przewidzianym przepisami K.s.h. nie spowoduje powstania po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia. W wyniku likwidacji Spółki dojdzie jedynie do odpowiedniego zwrotu udziałowcowi wcześniej wniesionych do Spółki wkładów.

Co do zasady, majątek spółki, jaki został po zaspokojeniu/zabezpieczeniu wierzycieli, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów (art. 286 § 2 K.s.h.). Podział majątku między wspólników wywołuje zaś u nich określone skutki podatkowe, bowiem otrzymają oni z tego tytułu środki pieniężne lub rzeczowe składniki majątku tej spółki.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, jedynie u Wnioskodawcy powstanie przychód, który będzie opodatkowany po obniżeniu jego wysokości o część stanowiącą koszt objęcia udziałów. Jednakże w związku z faktem, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego, uzyskany w ten sposób ewentualny zysk będzie zwolniony z podatku. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy CIT, zwalnia się z podatku jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego. Dochodami jednostek samorządu terytorialnego są m.in. dochody własne, których źródłami są dochody z majątku gminy (art. 3 ust. 1 pkt 1 i art. 4 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

W związku z tym w przedmiotowej sytuacji, żaden z podmiotów nie będzie musiał zapłacić podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.

Z opisanego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem 100% udziałów w Spółce z o.o. w likwidacji. Po zakończeniu likwidacji Spółki i zaspokojeniu/zabezpieczeniu wierzycieli cały majątek zostanie przekazany na rzecz jedynego udziałowca Wnioskodawcy. W majątku Spółki mogą się znajdować nieruchomości oraz środki pieniężne.

Zgodnie z przewidywaniami likwidatora majątek będzie wynosił około:

• Rzeczowe aktywa trwałe - 1.111.600,00 złotych,
• Zapasy - 10.000,00 złotych,
• Inwestycje krótkoterminowe (środki pieniężne) - 200.000,00 złotych,
• Należności krótkoterminowe - 100.000,00 złotych.

Spółka, reprezentowana przez likwidatora, wyda składniki majątku swojemu udziałowcowi w naturze, w okresie licząc od dnia następującego po dniu, na który zostało sporządzone sprawozdanie likwidacyjne do dnia złożenia do sądu wniosku o wykreślenie spółki z rejestru. Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą ustalenia, czy powstanie po ich stronie przychód podlegający opodatkowaniu w związku z przekazaniem na rzecz Wnioskodawcy wskazanych we wniosku składników majątku w następstwie likwidacji Spółki.

Wskazać należy, że tryb likwidacji spółek kapitałowych został uregulowany przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1577, dalej: KSH).

Zgodnie z art. 272 KSH, rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Natomiast, w myśl art. 282 § 1 KSH, likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne).

Stosownie do art. 286 § 1 i 2 KSH, podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli. Majątek, o którym mowa powyżej, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów. Jednakże, jak stanowi § 3 niniejszego przepisu, umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Dopuszczalne jest zatem, w przypadku likwidacji spółki, przeniesienie prawa własności do składników majątkowych likwidowanej spółki na jej udziałowców.

Odnosząc się do skutków podatkowych po stronie Wnioskodawcy (Zainteresowanego będącego stroną postępowania) w związku z otrzymaniem składników majątku likwidowanej Spółki wskazać należy, że w art. 12 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm., dalej: ustawa o CIT), ustawodawca zamieścił otwarty katalog zdarzeń stanowiących przychód podatkowy wskazując, iż przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie (art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT).

Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, zwalnia się od podatku jednostki samorządu terytorialnego w zakresie dochodów określonych w przepisach ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Stosownie do treści art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1530), ilekroć w ustawie jest mowa o jednostkach samorządu terytorialnego rozumie się przez to gminy, powiaty i województwa.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego, dochodami jednostek samorządu terytorialnego są:

1. dochody własne;
2. subwencja ogólna;
3. dotacje celowe z budżetu państwa.

Źródłami dochodów własnych gminy są dochody z majątku gminy (art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego).

W tym miejscu wyjaśnić należy pojęcie majątek, które nie posiada legalnej definicji w systemie prawnym. Zgodnie z art. 44 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.), przez pojęcie mienie rozumie się własność i inne prawa majątkowe.

W piśmiennictwie przyjmuje się jednak często, że przez termin majątek używany na gruncie prawa stanowionego należy rozumieć mienie określone w przepisach ustaw ustrojowych. I tak w myśl art. 43 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.) mieniem komunalnym jest własność i inne prawa majątkowe należące do poszczególnych gmin i ich związków oraz mienie innych gminnych osób prawnych, w tym przedsiębiorstw.

Dochodami z majątku gminy będą więc dochody uzyskiwane z tytułu posiadanego przez gminę jako jednostkę samorządu terytorialnego prawa własności i innych praw majątkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że cały majątek Spółki otrzymany po zakończeniu likwidacji stanowi, stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego tzw. dochód z majątku gminy. W konsekwencji, dochód powstały z tego tytułu zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, jest zwolniony od podatku dochodowego od osób prawnych.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie likwidowanej Spółki w związku z przekazaniem na rzecz Wnioskodawcy wskazanych we wniosku składników majątku w następstwie likwidacji Spółki, ponownie wskazać należy, że wykaz zdarzeń uznanych przez ustawodawcę za przychody u podatników podatku dochodowego od osób prawnych zawiera art. 12 ustawy o CIT. Choć przepis ten w ust. 1 nie wymienia przekazania przez likwidowaną spółkę jej majątku na rzecz udziałowców jako zdarzenia rodzącego taki przychód, to jednak należy wskazać, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie ma charakteru wyczerpującego, lecz jedynie przykładowy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 sformułowania, że przychodami są w szczególności zdarzenia gospodarcze w przepisie tym wymienione, tj. m.in. otrzymane pieniądze, wartość umorzonych zobowiązań itd.

Jakkolwiek przepisy ustawy o CIT, nie określają wprost, że przeniesienie praw własności składników majątkowych w drodze likwidacji Spółki rodzi przychód podatkowy po stronie Spółki, na gruncie powołanej ustawy, zdarzenie to należy traktować na równi ze zbyciem tych praw.

Jednocześnie, sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 ustawy o CIT. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionych przyczyn ekonomicznych znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy, praw lub usług, organ podatkowy określa ten przychód w wysokości wartości rynkowej.

Należy wskazać, że pojęcie zbycie nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu ustawy Kodeks cywilny, w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny, tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

Stosownie do art. 14a ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Wskazać w tym miejscu należy, że wprowadzenie tego przepisu od 1 stycznia 2015 r. według uzasadnienia projektu miało na celu doprecyzowanie przepisów ustawy, nie zaś formułowanie nowej zasady postępowania przy tego rodzaju sprawach. W szczególności w uzasadnieniu przedmiotowego projektu wskazano, że: () przyczyną podjęcia kwestii ustalania wartości przychodów i kosztów świadczeń w naturze jest niejednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych w sprawach dotyczących m.in. skutków podatkowych występujących po stronie spółki w związku z regulowaniem w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu należnej dywidendy, umorzenia udziałów, likwidacji spółki. Konsekwencją przyjęcia poglądu o doprecyzowującym charakterze ingerencji prawodawcy jest uznanie, że stan prawny mimo nowelizacji nie uległ zmianie.

Wskazać należy, że likwidacja Spółki i przekazanie jej składników majątkowych Wspólnikowi (Wnioskodawcy), któremu przysługuje takie uprawnienie, skutkuje powstaniem zobowiązania Spółki do zaspokojenia roszczeń wspólnika o przekazanie tych składników. Wykonanie zobowiązania w formie przeniesienia przez Spółkę praw własności jej mienia prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania Spółki. W ten sposób, Spółka jako dłużnik zwolni się z długu, a ww. składniki majątku będą przysługiwały Wspólnikowi. W sytuacji przeniesienia rzeczowych składników majątku prowadzi to do powstania po stronie Spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 w związku z art. 14a ust. 1 ustawy o CIT.

Przeniesienie praw własności w drodze likwidacji Spółki należy zatem traktować na gruncie ww. ustawy, na równi ze zbyciem tych praw. Należy zauważyć, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama, jak ta, w której Spółka dokonałaby odpłatnego zbycia składników majątkowych, tym samym osiągnęłaby przychód do opodatkowania, a następnie środki pieniężne z tego zbycia przekazałaby uprawnionemu Wspólnikowi. Uznanie, że przeniesienie w wyniku likwidacji spółki kapitałowej prawa własności do składników majątkowych należy traktować na równi z wypłatą środków pieniężnych spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży składników majątkowych, a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu likwidacji swojego przedsiębiorstwa byłby opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast podatnik, który bezpośrednio w ww. drodze przeniósł własność składników majątkowych, nie osiągnąłby żadnego przychodu.

Zatem, stwierdzić należy, że w związku z przekazaniem składników majątku w naturze należących do likwidowanej Spółki w drodze przeniesienia na jej Wspólnika (Wnioskodawcę) praw własności do tych składników, powstanie po stronie Spółki przychód z odpłatnego zbycia praw, rozpoznany na podstawie art. 12 ust. 1, w związku z art. 14a ust. 1 ustawy o CIT. Na powstanie ww. przychodu i związane z tym obowiązki nie mogą mieć przy tym wpływu na wskazane w stanowisku Wnioskodawcy problemy, związane z zamknięciem ksiąg rachunkowych oraz sporządzeniem sprawozdania finansowego.

Natomiast, przekazanie środków pieniężnych przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy w następstwie likwidacji Spółki, nie będzie rodziło po stronie Spółki powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Reasumując stanowisko Zainteresowanych w zakresie ustalania:

• czy po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z wydaniem przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, będącego jedynym udziałowcem likwidowanej Spółki składników majątku - jest prawidłowe,
• czy po stronie likwidowanej Spółki powstanie przychód i obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z wydaniem przez Spółkę na rzecz Wnioskodawcy, będącego jedynym udziałowcem likwidowanej Spółki składników majątku:
  • inwestycji krótkoterminowych (środków pieniężnych) - jest prawidłowe,
  • pozostałych składników majątku - jest nieprawidłowe,
• czy przychód powstały po stronie Wnioskodawcy będzie wpływał na dochód, korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 6 ust. 1 pkt ustawy o CIT jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku orzeczeń sądowych i użytej w nich argumentacji należy wskazać, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego kolejną interpretację tym bardziej, że orzeczenia te zostały wydane na gruncie stanu prawnego w którym nie obowiązywał art. 14a ustawy o CIT. Rozpatrując każdy kolejny wniosek Organ podatkowy ma przede wszystkim za zadanie dokonać oceny argumentacji podatnika zawartej we wniosku. W przypadku odmiennego zdania, Organ wskazuje na jakiej podstawie i w świetle jakich przepisów stanowisko wnioskodawcy nie jest prawidłowe, co dokonane zostało powyżej.

Dodatkowo należy zauważyć, że przedstawione w niniejszej interpretacji stanowisko Organu znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z 27 czerwca 2017 r., sygn. akt II FSK 658/17. W wyroku tym NSA wskazał m.in., że Przepis art. 14a ust. 1 u.p.d.o.p., ma zastosowanie także do sytuacji, w której spółka z o.o. po zakończeniu postępowania likwidacyjnego przekaże udziałowcom składniki majątku mające charakter świadczeń niepieniężnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanych i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej