Do jakiej wysokości koszty usług, opłat i praw, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiot... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 24.06.2019, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.214.2019.1.MS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Do jakiej wysokości koszty usług, opłat i praw, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych przez Wnioskodawcę mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, o ile koszty te spełniają ogólną definicję kosztów z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz nie są kosztami wymienionymi w art. 15e ust. 11 lub ust. 15 ustawy o CIT?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 maja 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy e-PUAP 30 maja 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, do jakiej wysokości koszty usług, opłat i praw, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych przez Wnioskodawcę mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, o ile koszty te spełniają ogólną definicję kosztów z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz nie są kosztami wymienionymi w art. 15e ust. 11 lub ust. 15 ww. ustawy jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, do jakiej wysokości koszty usług, opłat i praw, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych przez Wnioskodawcę mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, o ile koszty te spełniają ogólną definicję kosztów z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz nie są kosztami wymienionymi w art. 15e ust. 11 lub ust. 15 ww. ustawy.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także: Spółka) jest zakładem produkcyjnym, którego podstawowym profilem działalności jest produkcja i serwis pomocniczych jednostek napędowych, montowanych w komercyjnych i wojskowych samolotach. Spółka jest podmiotem posiadającymi siedzibę w Polsce, zarejestrowanym w kraju dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych. Rok podatkowy jest równy rokowi kalendarzowemu. Działalność Spółki prowadzona jest na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: SSE), na podstawie uzyskanego przez Spółkę zezwolenia strefowego, o którym mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT). W przyszłości Spółka nie wyklucza ponadto możliwości wystąpienia o dodatkowe zwolnienie z podatku dochodowego od osób prawnych oparte na decyzji o wsparciu, o której mowa w przepisie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT (dalej łącznie: działalność strefowa). Spółka funkcjonuje w ramach międzynarodowej grupy podmiotów powiązanych (dalej: Grupa), korzystając z daleko idącej kooperacji wewnątrzgrupowej w zakresie zakupów, organizacji łańcucha dostaw, procesów produkcyjnych, centralizacji usług wspólnych, specjalizacji w eksperckich centrach kompetencyjnych, wewnętrznego systemu finansowania oraz obsługi kapitałowej i walutowej. We wskazanym zakresie, Spółka nabywa m.in. usługi od podmiotów powiązanych w rozumieniu przepisu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, w odniesieniu do których powzięła wątpliwości w zakresie interpretacji art. 15e ustawy o CIT. Przedmiotowe wątpliwości Spółki, dotyczą w szczególności metodologii kalkulacji limitu, w ramach którego koszty usług, opłat i praw, o których mowa w art. 15e ustawy o CIT poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy, pod warunkiem, że koszty te spełniają ogólną definicję kosztów z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT i nie są kosztami wymienionymi w art. 15e ust. 11 lub ust. 15 ustawy o CIT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty usług, opłat i praw, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT mogą być w całości ujęte w kosztach uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę (o ile spełniają warunki ogólne uznania danego kosztu za koszt uzyskania przychodu określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT) do wysokości limitu określonego jako SUMA: (i) 3.000.000 PLN oraz (ii) 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT i odsetek (dalej: podatkowa EBITDA). Limit ten nie obejmuje kosztów wymienionych w art. 15e ust. 11 ustawy o CIT oraz art. 15e ust. 15 ustawy o CIT.

Uzasadnienie stanowiska

1. Przesłanki zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów - uwagi ogólne.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT in principio: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jednocześnie nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Powyższe przepisy określają ogólną zasadę zaliczania poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Mając na uwadze uregulowania zawarte w powołanym przepisie za koszt uzyskania przychodów można uznać jedynie taki koszt, który łącznie spełnia poniższe przesłanki:

został poniesiony przez podatnika,
jest definitywny (rzeczywisty),
pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
został właściwie udokumentowany,
służy osiągnięciu przychodu, czyli został poniesiony w celu jego osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów oraz
nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT jako wyłączony z katalogu kosztów uzyskania przychodów.

2. Ograniczenie w zaliczaniu niektórych wydatków ponoszonych na rzecz podmiotów powiązanych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 Ustawy o CIT: podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT,
przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 11j ust. 2 ustawy o CIT, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT, i odsetek.

3. Przepisy regulujące kalkulację limitu.

W myśl art. 15e ust. 12 ustawy o CIT: przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów wskazanych w tym przepisie, z wyłączeniem kosztów, o których mowa w ust. 11, przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3.000.000 zł. Jeżeli rok podatkowy podatnika jest dłuższy albo krótszy niż 12 miesięcy, kwotę tego progu oblicza się, mnożąc kwotę 250.000 zł przez liczbę rozpoczętych miesięcy roku podatkowego podatnika. W ocenie Wnioskodawcy, kluczowym dla odczytania z treści art. 15e ust. 12 ustawy o CIT metodologii obliczenia rocznej kwoty kosztów mogących podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów jest posłużenie się przez ustawodawcę we wskazanym przepisie słowem nadwyżka - na potrzeby określenia zakresu obowiązywania ograniczeń, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT. Użycie słowa nadwyżka należy interpretować w świetle sposobu, w jaki zostało ono użyte w analizowanym przepisie, tj.: przepis ust. 1 stosuje się do nadwyżki wartości kosztów (...) przekraczającej w roku podatkowym łącznie kwotę 3.000.000 zł.

Tym samym, nie powinno budzić wątpliwości, iż ograniczenia, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT będą znajdowały zastosowanie - w przypadku każdego podatnika - do kwoty wydatków o charakterze wskazanym w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT wyłącznie w części, w jakiej kwota ta przekracza 3.000.000 PLN w roku podatkowym (z zastrzeżeniem art. 15e ust. 12 zd. 2 ustawy o CIT, które w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku pozostaje bez znaczenia). Innymi słowy, w przypadku podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, pierwsze 3.000.000 PLN poniesione w roku podatkowym z tytułów wymienionych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT na rzecz podmiotów wskazanych w tym przepisie mogą być kosztem uzyskania przychodów w tym roku podatkowym. Natomiast dopiero w przypadku, gdy łączna kwota wydatków ze wspomnianych tytułów przekroczy - w roku podatkowym - 3.000.000 PLN, Spółka jest (będzie) zobowiązana do obliczania wartości stanowiącej 5% podatkowej EBITDA. Tak obliczona wartość (5% podatkowej EBITDA) wpływać będzie wyłącznie na uprawnienie do zaliczania w poczet kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułów wymienionych w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT na rzecz podmiotów wskazanych w tym przepisie w części, w jakiej przekraczają one 3.000.000 PLN. Innymi słowy oznacza to, że w przypadku gdy roczna wartość wydatków, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT przekroczy w przypadku danego podatnika 3.000.000 PLN - każdorazowo zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów podlegać będą, zasadniczo, wydatki o wartości 3.000.000 PLN oraz - dodatkowo - nadwyżka ponad tę kwotę, nieprzekraczająca jednak 5% podatkowej EBITDA.

Przykładowo, w przypadku gdy w danym roku podatkowym łączna wartość kosztów podlegających ograniczeniu uregulowanemu w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT wyniesie 8.000.000 PLN, a 5% podatkowej EBITDA wyniesie 4.250.000 PLN, wówczas na podstawie art. 15e ustawy o CIT, z kosztów uzyskania przychodów powinna zostać wyłączona kwota 750.000 PLN (o ile koszty spełniają warunki ogólne uznania danego kosztu za koszt uzyskania przychodu i nie zostały wskazane w art. 15e ust. 11 i ust. 15 ustawy o CIT). [Wnioskodawca pragnie podkreślić, że ww. wartości kosztów oraz podatkowej EBITDA zostały przedstawione wyłącznie na potrzeby prezentacji przykładu kalkulacyjnego i tym samym nie odzwierciedlają wartości liczbowych przyjmowanych dla kalkulacji ograniczenia wskazanego w art. 15e ustawy o CIT w odniesieniu do sytuacji Spółki. Przedmiotowe wartości nie stanowią elementu opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego (winno być: stanu faktycznego) w ramach wniosku]. Wnioskodawca pragnie podkreślić, że przedstawiona wyżej metodologia kalkulacji ograniczenia, o którym mowa w art. 15e ustawy o CIT, jest zbieżna z przykładem kalkulacyjnym zaprezentowanym w wyjaśnieniach opublikowanych na stronie internetowej Ministerstwa Finansów (https://www.mf.gov.pl/) dnia 25 kwietnia 2018 r. [strona 6 in fine wyjaśnień pt. Ograniczenie wysokości kosztów nabycia niektórych rodzajów usług i praw (art. 15e ustawy o CIT)]. Takie też odczytanie normy prawnej wynika wprost z uzasadnienia do projektu Ustawy nowelizującej, na mocy której art. 15e został z dniem 1 stycznia 2018 r. dodany do ustawy o CIT. Zgodnie ze wspomnianym uzasadnieniem (str. 29-30): powyższy [limit o którym mowa w art. 15e ust. 1 - dopisek Spółki] znajdzie zastosowanie do kosztów ww. usług, opłat i należności, których suma przekracza w roku podatkowym kwotę 3 mln zł. Poniżej tego progu wydatki na wszelkie ww. usługi, opłaty i należności nie będą podlegać wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy projektowanego przepisu. Próg ten stanowić będzie swoistą >kwotę wolną<.>

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że limit umożliwiający zaliczenie kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, z wyłączeniem kosztów wymienionych w art. 15e ust. 11 i ust. 15 ustawy o CIT, do kosztów uzyskania przychodów danego roku, należy kalkulować jako sumę 3.000.000 PLN oraz 5% podatkowej EBITDA (przy założeniu, że koszty spełniają warunki ogólne uznania danego kosztu za koszt uzyskania przychodu określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT).

4. Stanowiska w analogicznych sprawach.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, że kwestia metodologii kalkulacji limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów kosztów, o których mowa w art. 15e ust. 1 była przedmiotem wydanych interpretacji indywidualnych, w których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przyjmował stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje odzwierciedlenie m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

z 1 sierpnia 2018 r. o sygn. 0114-KDIP2-3.4010.168.2018.1.MS;
z 29 czerwca 2018 r. o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.199.2018.1 EN, w której organ wskazał, że: limit umożliwiający zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków należy liczyć jako 3.000.000 zł plus 5% wskaźnika EBITDA,
z 1 lutego 2019 r. o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.600.2018.1.PC.

Pomocniczo Wnioskodawca pragnie wskazać, że redakcja Dziennika Gazeta Prawna zwróciła się do Ministerstwa Finansów z zapytaniem o sposób liczenia limitu kosztów. Jak wynika z artykułu prasowego, w odpowiedzi na pytanie Dziennika Gazeta Prawna resort finansów potwierdził, że: Jeżeli koszty te [koszty objęte ograniczeniem, o którym mowa w art. 15e ust. 1 - dopisek Spółki] zostały poniesione na rzecz podmiotu powiązanego, można je w całości odliczyć od przychodów tylko do wysokości 3 mln zł rocznie. Nadwyżka jest limitowana - próg wynosi 5 proc. podatkowej EBITDA. (artykuł z 9 kwietnia 2018 r. autorstwa Agnieszki Pokojskiej, Nie wiadomo jak interpretować ograniczenia w odliczaniu wydatków usług niematerialnych; http://podatki.gazetaprawna.pl/artykuly/1116073,jak-interpretowac-ograniczenia-w-odliczaniu-wydatkow-uslug-niematerialnych.html; dostęp 27 września 2018 r.)

Konsekwentnie, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że na podstawie art. 15e ustawy o CIT, koszty usług, opłat i praw, o których mowa w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT mogą być w całości ujęte w kosztach uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę do wysokości limitu określonego jako suma: 3.000.000 PLN oraz 5% podatkowej EBITDA, o ile koszty te spełniają ogólną definicję kosztów z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Limit ten nie obejmuje kosztów wymienionych w art. 15e ust. 11 lub ust. 15 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie