Czy w związku z wypłatą odsetek od pożyczki na rzecz Wspólnika (rezydenta podatkowego USA) Spółka ma prawo do zwolnienia z podatku u źródła tych ods... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 30.05.2019, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.133.2019.2.AK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Czy w związku z wypłatą odsetek od pożyczki na rzecz Wspólnika (rezydenta podatkowego USA) Spółka ma prawo do zwolnienia z podatku u źródła tych odsetek na podstawie art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, przy spełnieniu warunków określonych w art. 26 Ustawy CIT?

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 marca 2019 r. (data wpływu 30 marca 2019 r.), uzupełnionym 30 kwietnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z wypłatą odsetek od pożyczki na rzecz Wspólnika Spółka ma prawo do zwolnienia z podatku u źródła tych odsetek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w związku z wypłatą odsetek od pożyczki na rzecz Wspólnika Spółka ma prawo do zwolnienia z podatku u źródła tych odsetek. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 8 kwietnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.133.2019.1.AK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 30 kwietnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka posiada siedzibę w Polsce, a tym samym nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Polski. Innymi słowy Spółka posiada na terytorium Polski status rezydenta podatkowego. Spółka zawarła umowę pożyczki z mniejszościowym wspólnikiem (udział w kapitale poniżej 5%, dalej: Wspólnik lub Podatnik). Wspólnik posiada siedzibę a tym samym nieograniczony obowiązek podatkowy na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej (dalej: USA) i jednocześnie nie posiada zakładu na terytorium Polski. Tym samym Wspólnik posiada na terytorium Polski status nierezydenta podatkowego i od całości swoich dochodów podlega opodatkowaniu w USA (Spółka posiada certyfikat rezydencji potwierdzający amerykańską rezydencję podatkową Wspólnika).

W związku z wypłatą w styczniu 2019 r. do Wspólnika odsetek od pożyczki Spółka powzięła wątpliwość co do właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowaniu zawartej przez Polskę i USA, która znajdzie zastosowanie do wypłaty odsetek, a tym samym, czy co do zasady powinna ona pobrać zryczałtowany podatek dochodowy (dalej: podatek u źródła) czy też wypłata odsetek w konkretnym przypadku Spółki będzie zwolniona od opodatkowania podatkiem u źródła.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wypłatą odsetek od pożyczki na rzecz Wspólnika Spółka ma prawo do zwolnienia z podatku u źródła tych odsetek na podstawie art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, przy spełnieniu warunków określonych w art. 26 Ustawy CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zastosowania zwolnienia od podatku u źródła odsetek od pożyczki wypłacanych na rzecz Wspólnika na podstawie art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, przy spełnieniu warunków określonych w art. 26 Ustawy CIT. Powyższe wynika z art. 12 ust. 1 umowy z dnia 8 października 1974 r. o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania zawartą między Polską a Stanami Zjednoczonymi (Dz.U. 1976, Nr 31, poz. 178; dalej jako: UPO).

Zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, podatek dochodowy z tytułu m.in. odsetek uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników o ograniczonym obowiązku podatkowym wynosi 20%, przy czym, stosownie do art. 21 ust. 2 Ustawy CIT, pobór podatku u źródła stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na chwilę obecną, obowiązującą w tym zakresie - w odniesieniu do rezydentów amerykańskich - jest UPO. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 UPO, odsetki powstające w Umawiającym się Państwie (tutaj: Polska) płatne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa (tj. USA) będą zwolnione z opodatkowania w pierwszym z Umawiających się Państw. Powyższe nie będzie miało zastosowania w przypadku, kiedy odbiorca odsetek, będący osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw (tutaj: USA), posiada w drugim Umawiającym się Państwie (tj. w Polsce) zakład w rozumieniu art. 6 UPO.

Dla celów UPO określenie zakład oznacza stałe miejsce, w którym całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność gospodarczą przedsiębiorstwa.

Określenie zakład oznacza w szczególności:

filię,
biuro,
fabrykę,
warsztat,
kopalnię, kamieniołom lub inne miejsce wydobycia zasobów naturalnych,
plac budowy, budowę lub montaż, które trwają dłużej niż 18 miesięcy.

Bez względu na powyższe postanowienia, nie stanowią zakładu następujące stałe miejsca działalności gospodarczej używane wyłącznie w jednym lub więcej z niżej wymienionych celów:

placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów przedsiębiorstwa,
zapasy dóbr albo towarów przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania,
zapasy dóbr albo towarów przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów dla przedsiębiorstwa albo w celu uzyskiwania informacji,
stałe placówki utrzymywane dla celów reklamowych, dla dostarczania informacji, dla badań naukowych lub dla podobnej działalności o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze, prowadzonej dla przedsiębiorstwa.

Jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela, działa w Umawiającym się Państwie (tutaj: w Polsce) dla przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa (tutaj: USA), to uważa się, iż w tym pierwszym Państwie (tutaj: Polska) istnieje zakład wtedy, kiedy osoba ta posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa i pełnomocnictwo w tym Państwie zwykle wykonuje, chyba że jej działalność ogranicza się tylko do zakupu dla przedsiębiorstwa dóbr lub towarów,

Nie będzie się traktować przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa (tutaj: USA) za posiadające zakład w drugim Umawiającym się Państwie (tutaj: Polska) tylko z tego powodu, że wykonuje tam czynności przez maklera, komisanta lub innego niezależnego przedstawiciela, o ile osoba ta działa w ramach swojej zwykłej działalności handlowej, niezależnie od tego, czy taki makler lub agent działa na rzecz jednego czy więcej mocodawców.

Przedsiębiorstwo jednego z Umawiających się Państw (tutaj: USA) nie będzie uważane za posiadające zakład w drugim Umawiającym się Państwie (tutaj: Polska) tylko z tego powodu, że sprzedaje po zakończeniu targów handlowych, odbywających się w tym drugim Umawiającym się Państwie (tutaj: Polska), wyroby lub towary, które wystawiało na takich targach handlowych.

Biorąc pod uwagę definicję zakładu zawartą w art. 6 UPO należy stwierdzić, że Wspólnik nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu UPO, bowiem:

nie prowadzi w Polsce osobiście żadnej aktywnej formy działalności w zorganizowanej formie (nie posiada filii, biura, fabryki, placu budowy, itp),
nie posiada na terytorium Polski przedstawiciela umocowanego do działania w imieniu na swoją rzecz.

Tym samym, odsetki wypłacone przez Spółkę na rzecz Wspólnika będą zwolnione z opodatkowania na terytorium Polski.

W tym miejscu należy wskazać, że w dniu 13 lutego 2013 r. między Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki została podpisana Konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (dalej jako: Konwencja). Zgodnie z art. 11 Konwencji, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie (tutaj: w Polsce) i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tutaj: USA), mogą być opodatkowane w tym Drugim państwie. Na podstawie art. 11 ust. 2 Konwencji, odsetki mogą być opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają (tutaj: Polska), i zgodnie z prawem tego Państwa, ale jeżeli rzeczywisty beneficjent odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie (tutaj: USA), to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek. Powyższe oznacza, iż na podstawie postanowień Konwencji, wypłacane odsetki przez Spółkę na rzecz Wspólnika mogą być opodatkowane na terytorium Polski, jednak podatek nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek.

Jak wynika z powyższego pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi podpisane zostały dwie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania:

UPO z 1974 r
Konwencja z 2013 r. - przy czym Konwencja w swoim założeniu miała zastąpić UPO z 1974 r. (Konwencja w swej treści nie zmienia zapisów UPO, a ją zastępuje - art. 28 Konwencji).

Rozstrzygającym o tym, którą regulację należy wziąć pod uwagę przy określeniu stawki podatku u źródła (zwolnienia z tego podatku) dla wypłacanych odsetek od pożyczki jest art. 28 Konwencji, zgodnie z którym Konwencja podlega ratyfikacji zgodnie z odpowiednimi procedurami każdego z umawiających się Państw. Umawiające się Państwa wymienią drogą dyplomatyczną noty, informując się wzajemnie, iż odpowiednie procedury zostały spełnione. Zgodnie z art. 28 ust. 1 i ust. 3 Konwencji, wejdzie ona w życie w dniu późniejszej notyfikacji i z tym dniem przestanie obowiązywać UPO.

Mając na uwadze powyższe, aby Konwencja mogła obowiązywać w systemie prawnym obu państw konieczna jest jej ratyfikacja przez obie strony umowy tj. zarówno przez Polskę jak też przez USA. Konwencja została ratyfikowana przez Polskę, jednakże nadal czeka na ratyfikację przez Stany Zjednoczone (od 2013 r. strona amerykańska nie poczyniła żadnych działań w tym zakresie). Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. Nr 78, poz. 483, ze zm.), ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy. Do chwili obecnej Konwencja nie została opublikowana w Dzienniku Ustaw, jako że oczekuje na ratyfikację ze strony amerykańskiej, i tym samym Konwencja nie weszła w życie i nie stanowi elementu polskiego porządku prawnego. Brak publikacji w stosownym Dzienniku Ustaw potwierdza brak informacji na temat wejścia w życie i publikacji Konwencji w Dzienniku Ustaw w wykazie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania sporządzonym przez Ministerstwo Finansów - poz. 71 Wykazu.

Powyższe potwierdza w opinii Spółki, że do odsetek wypłaconych na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania lub siedzibę w USA należy stosować postanowienia UPO z 1974 r. dopóki Konwencja z 2013 r. nie zostanie ratyfikowana przez rząd Stanów Zjednoczonych i nie zostanie opublikowana w Dzienniku Ustaw, odsetki od pożyczki będą zwolnione z opodatkowania na terytorium Polski na podstawie art. 12 ust. 1 UPO. Tym samym, przy spełnieniu warunków określonych w art. 26 Ustawy CIT, Spółka będzie mogła zastosować zwolnienie od podatku dla należności z tytułu odsetek od pożyczki wypłacanych Wspólnikowi.

Spółka pragnie podkreślić, iż znane jej są nowe zasady poboru podatku u źródła wynikające z ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2018, poz. 2193) a w szczególności art. 26 ust. 2e wskazanej ustawy.

Tym samym Spółka zamierza stosować zasady wynikającej z UPO w następujących przypadkach:

jeżeli wartość wypłacanych na rzecz Wspólnika należności z tytułu odsetek nie przekroczy w ciągu roku podatkowego kwoty 2 mln złotych - w takiej sytuacji Spółka będzie posiadała ważny certyfikat rezydencji podatkowej Wspólnika i przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z UPO, Spółka dochowa należytej staranności;
jeżeli wartość wypłacanych na rzecz Wspólnika należności z tytułu odsetek przekroczy w ciągu roku podatkowego kwoty 2 mln złotych - w takiej sytuacji Spółka będzie stosowała zasady wynikające z UPO po skutecznym złożeniu oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a Ustawy CIT (przy uwzględnieniu czasowego ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e Ustawy CIT, które wynika z § 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865, dalej: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 updop, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;
niezrealizowanych zysków, o których mowa w rozdziale 5a.

W myśl art. 3 ust. 5 updop, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 updop.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) ustala się w wysokości 20% przychodów.

Regulacja art. 21 ust. 2 updop stanowi, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawą z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 2193), od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych z mocą obowiązującą od dnia 1 stycznia 2019 r. w zakresie obowiązków płatnika (art. 26 updop).

W myśl art. 26 ust. 1 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r., osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter oraz skalę działalności prowadzonej przez płatnika.

Należy mieć także na uwadze postanowienia art. 26 ust. 2e updop, który stanowi, że jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 przekracza kwotę, o której mowa w ust. 1, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę, o której mowa w ust. 1:

z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-le;
bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z kolei art. 26 ust. 7a updop stanowi, że przepisu ust. 2e nie stosuje się, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, że:

posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w szczególności nie posiada wiedzy o istnieniu okoliczności uniemożliwiających spełnienie przesłanek, o których mowa w art. 28b ust. 4 pkt 4-6.

Jednocześnie szczegółowe reguły składnia tego rodzaju oświadczenia określają przepisy art. 26 ust. 7b-7j updop.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, grupy podatników, grupy płatników lub czynności, w przypadku których zostanie wyłączone lub ograniczone stosowanie ust. 2e, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając istnienie określonych uwarunkowań obrotu gospodarczego, specyficzny status niektórych grup podatników i płatników oraz specyfikę dokonywania niektórych czynności - art. 26 ust. 9 updop.

Zauważyć także należy, że zgodnie z § 4 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 grudnia 2018 r. w sprawie wyłączenia lub ograniczenia stosowania art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z dnia 31 grudnia 2018 r., poz. 2545; dalej: Rozporządzenie), wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 30 czerwca 2019 r. wypłat należności:

innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7 - 9 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników;
z tytułu dywidend i innych przychodów (dochodów) z udziału w zyskach osób prawnych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z § 2 ust. 2 Rozporządzenia, w przypadku wypłat należności, o których mowa w ust. 1 pkt 7-9, wyłączenie stosowania art. 26 ust. 2e ustawy stosuje się jedynie do wypłat należności na rzecz podatników mających siedzibę lub zarząd na terytorium państwa będącego stroną zawartej z Rzecząpospolitą Polską umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której przepisy określają zasady opodatkowania dochodów z dywidend, odsetek oraz należności licencyjnych, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników.

Przepisy § 2 - 4 stosuje się, jeżeli spełnione zostały warunki do niepobrania podatku, zastosowania stawki podatku lub zwolnienia, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania - § 5 Rozporządzenia.

W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem u źródła ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Mając na uwadze fakt, że zgodnie z art. 21 ust. 2 updop, przepisy art. 21 ust. 1 updop stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska zasadne jest odwołanie się do przepisów tej umowy. W tym miejscu wskazać należy, że konwencja z dnia 13 lutego 2013 r. między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu nie weszła w życie. Tym samym w niniejszej sprawie należy stosować przepisy umowy z dnia 8 października 1974 r. między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 1976 r. nr 31, poz. 178, dalej: UPO).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 UPO, odsetki powstające w Umawiającym się Państwie płatne osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa będą zwolnione od opodatkowania w pierwszym z Umawiających się Państw.

Ustęp 1 nie będzie stosowany, jeżeli odbiorca odsetek, będący osobą mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium jednego z Umawiających się Państw, posiada w drugim Umawiającym się Państwie zakład, a roszczenie, dla zaspokojenia którego płatne są odsetki, jest rzeczywiście związane z tym zakładem. W tym przypadku będą miały zastosowanie postanowienia artykułu 8 (art. 12 ust. 2 UPO).

Stosownie do postanowień art. 6 ust. 1 UPO, określenie zakład oznacza stałe miejsce, w którym całkowicie lub częściowo wykonuje się działalność gospodarczą przedsiębiorstwa.

W myśl art. 6 ust. 2 UPO, określenie zakład oznacza w szczególności:

filię,
biuro,
fabrykę,
warsztat,
kopalnię, kamieniołom lub inne miejsce wydobycia zasobów naturalnych,
plac budowy, budowę lub montaż, które trwają dłużej niż 18 miesięcy.

Natomiast z art. 6 ust. 3 UPO wynika, że bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2 nie stanowią zakładu następujące stałe miejsca działalności gospodarczej używane wyłącznie w jednym lub więcej z niżej wymienionych celów:

placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów przedsiębiorstwa,
zapasy dóbr albo towarów przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie dla składowania, wystawiania lub wydawania,
zapasy dóbr albo towarów przedsiębiorstwa, utrzymywanych wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
stałe placówki utrzymywane wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów dla przedsiębiorstwa albo w celu uzyskiwania informacji,
stałe placówki utrzymywane dla celów reklamowych, dla dostarczania informacji, dla badań naukowych lub dla podobnej działalności o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze, prowadzonej dla przedsiębiorstwa.

Przy czym, jak stanowi art. 12 ust. 3 UPO, jeżeli w wyniku istnienia specjalnych powiązań pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem lub między nimi obydwoma a osobą trzecią kwota wypłaconych odsetek, związanych z zadłużeniem, z tytułu którego są wypłacane, przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy dłużnikiem i wierzycielem bez tych powiązań, to postanowienia niniejszego artykułu będą miały zastosowanie tylko do ostatnio wspomnianej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wspomnianą poprzednio część będzie opodatkowana w każdym Umawiającym się Państwie, zgodnie z jego prawem wewnętrznym, z zastosowaniem odpowiednich postanowień niniejszej Umowy.

Mając na uwadze wyżej cytowanej przepisy oraz opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Wspólnik Wnioskodawcy nie posiada w Polsce zakładu w rozumieniu art. 6 UPO. Zatem w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. w przypadku wypłaty Wspólnikowi odsetek od pożyczki w kwocie nieprzekraczającej w roku podatkowym łącznie kwoty 2 000 000 zł, Wnioskodawca w świetle art. 26 ust. 1 updop nie będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) przy dochowaniu należytej staranności przy weryfikacji warunków zachowania zwolnienia od podatku oraz posiadając aktualny certyfikat rezydencji podatkowej, potwierdzający miejsce siedziby dla celów podatkowych w Stanach Zjednoczonych.

Ponadto należy zauważyć, iż w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. w przypadku wypłaty odsetek od pożyczki w kwocie przekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u Wnioskodawcy łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz Wspólnika Wnioskodawca co do zasady będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła).

Po przekroczeniu kwoty 2 000 000 zł wypłacanych należności, podatek powinien być pobierany wg zasad wynikających z art. 26 ust. 2e ustawy tj. przy zastosowaniu stawki wynikającej z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy tj. 20%, bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (...), z możliwością ewentualnego zastosowania treści art. 26 ust. 7a-7j odnoszącego się do niestosowania art. 26 ust 2e ustawy w przypadku złożenia stosownego oświadczenia przez płatnika do właściwego organu podatkowego.

Jednocześnie w przedmiotowym przypadku zastosowanie będzie miał § 4 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów wydanego w związku z art. 26 ust. 9 updop, zgodnie z którym wyłącza się stosowanie art. 26 ust. 2e ustawy w przypadku dokonywanych do dnia 30 czerwca 2019 r. wypłat należności innych niż określone w § 2 ust. 1 pkt 7 - 9 na rzecz podatników, o których mowa w § 2 ust. 2, jeżeli istnieje podstawa prawna do wymiany informacji podatkowych z państwem siedziby lub zarządu tych podatników. Tym samym do dnia 30 czerwca 2019 r., przy spełnieniu warunków o jakich mowa w art. 26, w przypadku wypłaty odsetek od pożyczek Wspólnikowi, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, gdyż Wnioskodawca posiada aktualny certyfikat rezydencji podatkowej, potwierdzający miejsce siedziby dla celów podatkowych w Stanach Zjednoczonych.

Zaś od 1 lipca 2019 r. przekroczenie wskazanego limitu 2 000 000 zł wypłat na rzecz tego samego podatnika spowoduje, co do zasady, obowiązek obliczenia, poboru i wpłacenia podatku przez płatnika z zastosowaniem stawek określonych w prawie krajowym, tj. bez uwzględniania stawek podatku, zwolnień ani warunków niepobrania podatku wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wyjątek będzie stanowiła sytuacja do której zastosowanie będą miały postanowienia art. 26 ust. 7a w zw. z art. 26 ust. 7b-7j updop.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie