Temat interpretacji

W zakresie ustalenia, czy stawka podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 19%, winna być stosowana do całości dochodów osiągniętych w roku podatkowym, czy tylko do nadwyżki ponad równowartość obrotów 1.200.000 euro.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 października 2019 r. (data wpływu 8 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy stawka podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 19%, winna być stosowana do całości dochodów osiągniętych w roku podatkowym, czy tylko do nadwyżki ponad równowartość obrotów 1.200.000 euro jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy stawka podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 19%, winna być stosowana do całości dochodów osiągniętych w roku podatkowym, czy tylko do nadwyżki ponad równowartość obrotów 1.200.000 euro.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadziła i prowadzi działalność w zakresie usług budowlanych, ze szczególnym uwzględnieniem robót elektrycznych. W 2017 i 2018 roku korzystała z preferencyjnego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, określonego w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a to z uwagi na dopełnienie warunku zapisanego pod lit. a) tego przepisu, tj. bycie małym podatnikiem. W 2019 r. (od 1 stycznia tego roku), weszła w życie nowelizacja ww. przepisu i otrzymał on brzmienie: 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych - w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W uzasadnieniu do tej zmiany przedłożonym Sejmowi RP - druk nr 2854, pismo datowane na 25 września 2018 r., padło m.in. stwierdzenie: Proponowane rozwiązania dotyczą wprowadzenia (zastąpienia) obowiązującej obecnie stawki podatku CIT w wysokości 15% (...). Co, w oczywisty sposób, wskazuje na jej charakter. W dalszej części tego samego akapitu uzasadnienia zostaje przytoczona de facto treść proponowanego przepisu, a więc trudno jest z niej wywnioskować, czy i ewentualnie jakie zmiany przyniesie skorzystanie przez Spółkę ze stawki preferencyjnej w wypadku przekroczenia przez nią limitu obrotów. W tej sytuacji Spółka zdecydowała się skorzystać z możliwości zastąpienia uchylonej stawki 15% przez 9% i od stycznia 2019 r. rozliczała podatek dochodowy według niej. W sierpniu bieżącego roku wysokość obrotów Spółki z działalności podstawowej przekroczyła równowartość kwoty 1.200.000 euro. W tej sytuacji powstaje wątpliwość co do sposobu zastosowania stawki 19% w odniesieniu do obrotów uzyskanych i ta właśnie wątpliwość legła u podstaw wystąpienia z niniejszym wnioskiem o interpretację.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy stawka podatku, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. 19%, winna być stosowana do całości dochodów obrotów osiągniętych w roku podatkowym, czy tylko do nadwyżki ponad równowartość obrotów 1.200.000 euro?

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro stawka 9% miała zastąpić stawkę 15%, a przy tym podmiot nie przekroczył limitu obrotów pozwalających na klasyfikowanie go jako małego podatnika, to opodatkowanie według stawki podstawowej (tu: 19%), winno dotyczyć wyłącznie nadwyżki dochodu ponad równowartość 1.200.000 euro obrotu. W przeciwnym przypadku należałoby uznać, że zarówno Wnioskodawca, jak i Ustawodawca zastawili swego rodzaju pułapkę wprowadzając Spółkę w błąd treścią uzasadnienia projektu Ustawy oraz publicznymi wypowiedziami, w których zamianę przedstawiano jako kolejne ułatwienie - obniżenie podatków. Zdaniem Wnioskodawcy, warto przy tym zaznaczyć, iż gdy Ustawa w obecnym brzmieniu wchodziła w życie powszechnie zwracano uwagę na jej niejednoznaczność w tym właśnie zakresie i wtedy zdecydowana większość komentatorów uznawała, że stawka 19% winna być interpretowana jako dotycząca nadwyżki. Spółka zdaje sobie sprawę z tego, że obecnie linia interpretacyjna uległa zmianie, ale po pierwsze następuje to zdecydowanie po czasie, a po drugie w sytuacji, gdy przepis wprost nie rozstrzyga tej wątpliwości, to żadne komentarze osób i instytucji zewnętrznych nie mogą być uznawane za wiążące. Z wyżej podanych powodów Spółka stoi na powyższym stanowisku, tj. uznaje, że brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem wg stawki 19% całości dochodów za 2019 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie zaznaczyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena, czy Wnioskodawca posiada w 2019 r. status tzw. małego podatnika. Wskazanie Wnioskodawcy w tym zakresie potraktowano jako element niepodlegającego ocenie opisu stanu faktycznego.

Zgodnie z art. art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: ustawa o CIT), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: ustawa zmieniająca) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią znowelizowanego art. 19 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT, podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;
2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł.

Stawka 9% podstawy opodatkowania ma jednak zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Definicja małego podatnika została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że w latach 2017 i 2018, z uwagi na dopełnienie warunku bycia małym podatnikiem, Wnioskodawca korzystał z preferencyjnego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, o którym mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Od stycznia 2019 r. Wnioskodawca zdecydował się rozliczać podatek dochodowy według stawki 9%. W sierpniu bieżącego roku wysokość obrotów Wnioskodawcy przekroczyła równowartość kwoty 1.200.000 euro. W tej sytuacji powstała u Wnioskodawcy wątpliwość, co do sposobu zastosowania stawki 19% w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2019 r.

Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że z literalnego brzmienia art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, regulującego możliwość zastosowania preferencyjnej 9% stawki podatku, wynika warunek nieprzekroczenia przez podatnika wskazanej w przepisie wartości przychodów osiągniętych w roku podatkowym, tj. równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu kwoty 1.200.000 euro podatnik traci prawo do obniżonej 9% stawki podatku.

Z powołanego art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT wynika zatem, że prawo do zastosowania za rok podatkowy stawki 9% przysługuje jedynie w sytuacji, gdy przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły 1.200.000 euro. Jeśli wskazane przychody w danym roku podatkowym przekroczą tą wartość, to podatek za cały rok podatkowy wyniesie 19% podstawy opodatkowania. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik odprowadzał w trakcie roku zaliczki na podatek w wysokości 9% czy 19% podstawy opodatkowania.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej